De vrouw verzoekt de echtscheiding tussen partijen uit te spreken. Zij stelt dat het huwelijk duurzaam is ontwricht.

De man betwist de gestelde duurzame ontwrichting niet.

Het verzoek tot echtscheiding wordt, als niet weersproken en op de wet gegrond, toegewezen.

De man verzoekt voor recht te verklaren dat de vermogensrechtelijke afwikkeling zal plaatsvinden conform wat partijen daarover in november 2022 zijn overeengekomen.

De vrouw voert gemotiveerd verweer.

In geschil is de vraag of sprake is van een overeenkomst tussen partijen over de financiële afwikkeling van het huwelijksvermogensregime.

Op grond van artikel 6:217 Burgerlijk Wetboek (BW) komt een overeenkomst tot stand door een aanbod en een aanvaarding daarvan. Artikel 3:33 BW bepaalt dat een rechtshandeling een op een rechtsgevolg gerichte wil vereist die zich door een verklaring heeft geopenbaard. Vervolgens staat in artikel 3:35 BW dat tegen hem die eens anders verklaring of gedraging, overeenkomstig de zin die hij daaraan onder de gegeven omstandigheden redelijkerwijze mocht toekennen, heeft opgevat als een door die ander tot hem gerichte verklaring van een bepaalde strekking, geen beroep kan worden gedaan op het ontbreken van een met deze verklaring overeenstemmende wil. Of een overeenkomst tot stand is gekomen en wat de inhoud daarvan is, moet worden beantwoord aan de hand van de Haviltex maatstaf. De uitlegmaatstaf zoals in het Haviltex-arrest aanvaard, is welbeschouwd de vanzelfsprekende consequentie van de wilsvertrouwensleer van de artikelen 3:33 en 3:35 BW. Het antwoord op de vraag of een overeenkomst tot stand is gekomen, is afhankelijk van wat partijen over en weer hebben verklaard en uit elkaars verklaringen hebben afgeleid en in de gegeven omstandigheden redelijkerwijze mochten afleiden. Aanbod en aanvaarding hoeven niet uitdrukkelijk plaats te vinden; zij kunnen in elke vorm geschieden en kunnen besloten liggen in één of meer gedragingen.

Vaststaat dat partijen sinds november 2022 in de echtelijke woning een aantal gesprekken hebben gevoerd over de afwikkeling van de scheiding. Partijen hebben zich daarin laten bijstaan door familie, te weten de meerderjarige kinderen van partijen, een zus van de man en een zus van de vrouw. De vrouw heeft tijdens de mondelinge behandeling onweersproken verklaard dat er ook gesprekken zijn gevoerd waarbij haar zus niet aanwezig is geweest. Tijdens de gesprekken is gewerkt met een concept-convenant dat van internet is gedownload. Op dit concept zijn gedurende de verschillende gesprekken aantekeningen gemaakt door de man, zijn zus en de zoon van partijen. Ook zijn er losse aantekening achter het concept toegevoegd.

Hoewel de vrouw niet betwist dat ze van de opzet van het convenant een kopie heeft ontvangen, is niet gebleken dat dit met de handgeschreven aantekeningen van de zoon en van de zus van de man en het verslag van de zus van de man volledig is. Zo blijkt tijdens de mondelinge behandeling dat op het overzicht de lijfrentepolis ontbreekt. De aantekeningen en de brief zijn niet gedateerd en niet blijkt wie deze heeft gemaakt. Uit de aantekeningen kan hooguit worden afgeleid welke onderdelen tijdens de gesprekken aan de orde zijn gekomen, maar niet dat partijen het daarover eens zijn en wat de overeenstemming dan behelst. Dit blijkt ook uit het verdere verloop van de gesprekken tussen partijen. Zo heeft de vrouw begin juli 2023 de man een (niet overgelegde) e-mail gestuurd waarin zij schrijft samen naar een mediator te willen gaan. De man heeft bevestigd dat de vrouw in juli 2023 mediation wenste, maar dat hij wilde vasthouden aan de afspraken die volgens hem waren gemaakt. De vrouw heeft hierover tijdens de mondelinge behandeling verklaard dat zij het gevoel had dat de afspraken niet klopte en niet eerlijk waren. Ook kon zij niet bij de financiële stukken om dit te controleren, omdat haar eerder was gemaand de sleutel van de echtelijke woning in te leveren. Vervolgens heeft de vrouw in haar email van 26 september 2023 aan de man geschreven: “het huidige convenant ga ik niet tekenen, hier wil ik wijzigingen aan toevoegen. Als je [naam] erbij wilt, prima. daarmee wijk ik niet af van mijn wijzigingen.”. Uit het voorgaande concludeert de rechtbank dat de man had kunnen weten dat de vrouw het niet eens was met de eerdere afspraken.

Op enkele onderdelen van de vermeende afspraken is sprake van aanvaarding waarnaar partijen hebben gehandeld. Zo heeft de vrouw een eigen bankrekening geopend, is één auto aan de vrouw overgedragen en is de vrouw gestopt met het betalen van de hypotheek. Echter, aan het merendeel van de gemaakte afspraken is geen uitvoering geven.

Gelet op het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat er tussen partijen geen overeenkomst tot stand is gekomen. Het verzoek van de man wordt daarom afgewezen.

Omdat de overeenkomst tussen partijen niet geldt, gaat de rechtbank hierna over tot beoordeling van de verzoeken over een door de man te betalen bijdrage in de kosten van haar levensonderhoud (hierna ook: partnerbijdrage) en de verdeling van de gemeenschap van goederen.

De vrouw verzoekt (aanvullend) een door de man te betalen partnerbijdrage van € 1.319,- bruto per maand per maand vast te stellen.

De man voert gemotiveerd verweer. Het primaire verweer van de man, dat partijen hebben afgesproken dat zij over en weer afzien van een partnerbijdrage, wijst de rechtbank af gelet op wat voorgaand is overwogen. Het subsidiaire verweer van de man dat hij voorziet in het levensonderhoud van de twee meerderjarige kinderen van partijen, verwerpt de rechtbank. De kinderen zijn respectievelijk 24 en 22 jaar oud. De man heeft dus geen wettelijke onderhoudsverplichting meer jegens hen.

Partijen zijn het erover eens dat de behoefte van de vrouw aan partneralimentatie berekend moet worden aan de hand van de zogenaamde ‘hofnorm’, zodat de vrouw behoefte heeft aan 60% van het voor partijen beschikbare netto besteedbaar inkomen tijdens het huwelijk, omdat een alleenstaande in zijn algemeenheid duurder uit is dan een gehuwde.

Omdat niet is betwist dat de vrouw in de periode november/december 2022 uit de echtelijke woning is vertrokken en omdat partijen rekenen met de financiële gegevens van 2023, neemt de rechtbank die financiële gegevens van 2023 als uitgangspunt, met toepassing van de tarieven van 2023-1.

Tussen partijen is in geschil van welk inkomen aan de zijde van de man moet worden uitgegaan. Het geschil draait om de extra inkomsten van totaal € 26.770,82 die in het jaarloon van € 97.973,- zijn begrepen, waarvan de man stelt dat die extra inkomsten incidenteel waren en daarom op het jaarloon in mindering moeten worden gebracht. Partijen hebben zich daar na de mondelinge behandeling over uitgelaten. Daaruit blijkt dat tussen partijen de bonus van € 500,- in geschil is, omdat de man in 2022 zich niet ziek heeft gemeld. De rechtbank houdt met deze bonus geen rekening omdat deze als incidenteel wordt beschouwd. Verder stelt de vrouw dat rekening moet worden gehouden met de bonus van € 500,- die op de loonstrook van de man van januari 2024 staat. Omdat die bonus in 2024 is uitgekeerd, neemt de rechtbank die bonus niet mee bij het bepalen van de behoefte. Bij het berekenen van de draagkracht van de man zal wel met die bonus rekening worden gehouden.

Uit het voorgaande volgt dat als jaarinkomen van de man moet worden uitgegaan van: € 97.973,- minus de incidentele inkomsten van totaal € 26.770,82, minus de bijtelling van de auto van de zaak van € 710,82 = € 62.670,-.

Tussen partijen is niet in geschil dat de vrouw, uitgaande van een jaarinkomen over 2023 volgens de jaaropgave van 2023 van € 51.740,-, een netto besteedbaar inkomen had van € 3.172,- per maand.

Aan de hand van deze gegevens becijfert de rechtbank het in dit kader relevante netto besteedbaar gezinsinkomen op (€ 3.632,- + € 3.172,- =) € 6.804,- per maand, 60% daarvan bedraagt afgerond € 4.082,- per maand. Geïndexeerd naar 2024 is die behoefte € 4.335,- per maand.

Op basis van het voorgaande stelt de rechtbank (onder verwijzing naar de aan deze beschikking gehechte berekening) de huwelijksgerelateerde behoefte vast op € 4.335,- netto per maand.

De rechtbank gaat voor de vrouw dan ook uit van een inkomen van € 3.246,- netto per maand, inclusief vakantiegeld, welk inkomen op de behoefte in mindering moet worden gebracht, waarna een aanvullende behoefte van € 1.089,- netto per maand resteert, ofwel € 2.100,- bruto per maand.

De man betwist dat hij draagkracht heeft om de gevraagde bijdrage te voldoen.

De rechtbank zal de draagkracht van de man berekenen aan de hand van de aanbevelingen opgenomen in het rapport, waarbij, gelet op de datum van deze beschikking, met toepassing van de tarieven van 2024-2.

Tussen partijen is niet in geschil dat van het jaarinkomen van 2023 kan worden uitgegaan. Zoals hiervoor bij de behoefte is overwogen, worden daarop de incidentele inkomsten en de bijtelling van de auto van de zaak in mindering gebracht. Wel wordt – zoals eveneens overwogen – rekening gehouden met een bonus van € 500,-.

Uit het voorgaande volgt dat als jaarinkomen van de man moet worden uitgegaan van: € 97.973,- minus de incidentele inkomsten van totaal € 26.770,82, minus de bijtelling van de auto van de zaak van € 710,82 per maand, plus de bonus van € 500,- = € 63.170,-.

De rechtbank overweegt hierover dat op basis van het inkomen van de man het forfaitaire woonbudget neerkomt op € 1.116,-. De man is in zijn eigen berekening uitgegaan van een forfaitair woonbudget van € 1.162,- per maand. Hij heeft niet heeft gesteld dat de werkelijke woonlasten hoger liggen dan dit laatst genoemde bedrag. Omdat het forfaitaire woonbudget in onderhavige berekening lager is dan waar de man van is uitgegaan, ziet de rechtbank geen aanleiding om het forfaitaire woonbudget aan te passen. Uit de berekening volgt dat de draagkracht van de man € 801,- per maand is.

Op deze alimentatie is van rechtswege de wettelijke indexering van toepassing.

De vrouw verzoekt de wijze van verdeling van de tussen partijen bestaande gemeenschap van goederen vast te stellen op de door haar voorgestelde wijze.

De man voert gemotiveerd verweer. Verder verzoekt hij primair voor recht te verklaren dat de vermogensrechtelijke afwikkeling van de huwelijksgemeenschap zal plaatsvinden conform de overeenkomst tussen partijen van november 2022 en subsidiair, bij tussenbeschikking, hem in de gelegenheid te stellen een voorstel in te brengen over de verdeling van de huwelijksgemeenschap.

Omdat hiervoor is geoordeeld dat tussen partijen geen overeenkomst tot stand is gekomen, moet in de lijn hiermee het primaire verzoek van de man worden afgewezen. Het subsidiaire verzoek van de man wordt eveneens afgewezen, omdat de man in zijn formulier van verdelen en verrekenen van 19 september 2024 een voorstel heeft gedaan over de verdeling van de huwelijksgemeenschap.

Partijen hebben geen overeenstemming over de verdeling van de huwelijks-gemeenschap. Partijen stellen over en weer onvoldoende om de verdeling van de huwelijksgemeenschap vast te stellen. De rechtbank zal daarom de wijze van verdeling gelasten, rekening houdende naar billijkheid zowel met de belangen van partijen als met het algemeen belang op grond van artikel 3:185 BW.

Partijen hebben geen huwelijkse voorwaarden laten opstellen. Zij zijn vóór 1 januari 2018 getrouwd. Dat betekent dat door het huwelijk van partijen een wettelijke algehele gemeenschap van goederen is ontstaan. Dit betekent dat de tussen partijen bestaande huwelijksgemeenschap in beginsel bij helfte moet worden gedeeld en dat ieder van partijen in gelijke mate moet delen in de baten van de gemeenschap en de lasten van de gemeenschap voor de helft moet dragen.

Partijen hebben geen overeenstemming over de verdeling van de huwelijks-gemeenschap. Partijen stellen over en weer onvoldoende om de verdeling van de huwelijksgemeenschap vast te stellen. De rechtbank zal daarom de wijze van verdeling gelasten, rekening houdende naar billijkheid zowel met de belangen van partijen als met het algemeen belang op grond van artikel 3:185 BW.

Voor zover de gelaste wijze van verdeling inhoudt dat het betreffende goed aan de andere partij wordt toegedeeld, moet voor de overgang van dat goed nog een leverings-handeling door partijen worden verricht op dezelfde manier als voor overdracht is voorgeschreven (artikel 3:186 lid 1 BW) . Bij een onroerende zaak vindt levering plaats door een daartoe bestemde notariële akte, gevolgd door de inschrijving daarvan in de daartoe bestemde openbare registers (artikel 3:89 BW) .

Op grond van artikel 1:99 lid 1 aanhef en onder b BW is de peildatum voor de omvang van de huwelijksgemeenschap de datum waarop het verzoekschrift tot echtscheiding is ingediend, te weten 19 maart 2024.

Met betrekking tot de waarde van de bestanddelen van de huwelijksgemeenschap gaat de rechtbank in beginsel uit van de datum van de feitelijke verdeling van het betreffende bestanddeel, tenzij partijen een andere datum zijn overeengekomen of op grond van de redelijkheid en billijkheid een andere datum moet worden aanvaard.

Volgens partijen of één van hen bestaat de huwelijksgemeenschap op de peildatum uit de volgende bestanddelen:

1. de echtelijke woning aan de [adres 1] met de daarop rustende hypothecaire geldlening;

2. de inboedelgoederen;

3. het saldo op de rekening bij de ABN AMRO met nummer [rekeningnummer 1] op naam van beide partijen;

4. het saldo op de rekening bij de ABN AMRO met nummer [rekeningnummer 2] op naam van beide partijen;

5. het saldo op de rekening bij de ABN AMRO met nummer [rekeningnummer 3] op naam van beide partijen;

6. het saldo op de rekening bij de ABN AMRO met nummer [rekeningnummer 4] op naam van de man;

7. het saldo op de rekening bij de ABN AMRO met nummer [rekeningnummer 5] op naam van de man;

8. et saldo op de rekening bij de ABN AMRO met nummer [rekeningnummer 6] op naam van de vrouw;

9. het saldo op de rekening bij de ABN AMRO met nummer [rekeningnummer 7] op naam van de vrouw;

10. de auto van het merk Volkswagen, model Up, met kenteken [kenteken 1];

11. de auto van het merk Volkswagen, model Polo, met kenteken [kenteken 2];

12. de auto van het merk Audi, model E-tron, met kenteken [kenteken 3];

13. de schuld bij Defam met contractnummer [nummer], die ziet op de financiering van de Audi E-tron;

14. de erfenis van de man in een onverdeeld aandeel in een perceel grond in Suriname;

15. een (zo de rechtbank begrijpt) erfenis van de vrouw bestaande uit een appartement aan [adres 2] en één of meerdere percelen in Suriname;

16. de overlijdensrisicoverzekering bij ASR met polisnummer [polisnummer 1];

17. de beleggingsverzekering bij ASR met polisnummer [polisnummer 2].

Tijdens de mondelinge behandeling zijn partijen het eens dat het in ieders belang is dat de man de woning en de hypotheek kan overnemen. De man zal hierover nog contact opnemen met de hypotheekverstrekker. Omdat niet in geschil is dat de meerderjarige kinderen van partijen ook bij de man in de echtelijke woning wonen, is het niet uitgesloten dat zij zo mogelijk financieel kunnen helpen bij het overnemen van de woning en de daarop rustende hypotheek.

Als de waarde van de woning hoger is dan de hypothecaire schuld, nadat de aanspraken van de aan de hypothecaire geldlening gekoppelde levensverzekering daarop in mindering zijn gebracht, is sprake van overwaarde. De man moet de helft van de overwaarde aan de vrouw voldoen.

Als de waarde van de woning lager is dan de hypothecaire schuld, nadat de aanspraken van de aan de hypothecaire geldlening gekoppelde levensverzekering daarop in mindering zijn gebracht, is sprake van onderwaarde. De vrouw moet de helft van de onderwaarde aan de man voldoen.

De kosten verbonden aan de verdeling en levering van de woning worden door partijen bij helfte gedragen.

• invullen en ondertekenen van door de makelaar geleverde formulieren ten behoeve van de opdracht tot verkoop;

• aanleveren van door de makelaar verzochte documenten;

• betaling van hun deel van de aanbetaling aan de makelaar, binnen de gestelde betalingstermijn van de makelaar;

• leveren van een set sleutels aan de makelaar, binnen de door de makelaar gestelde termijn;

• meewerken aan het bepalen van de verkoopprijs of de vraag- en laatprijs, binnen de door de makelaar gestelde termijn;

• meewerken aan geplande bezichtigingen;

• zorgen dat huis en tuin verzorgd ogen voor iedere bezichtiging;

• alle andere handelingen die noodzakelijk zijn voor de verkoop en oplevering van de woning, waartoe zowel door de makelaar als in een later stadium door de notaris verzocht wordt, binnen de door hen gestelde termijnen;

• het tekenen van de koopovereenkomst;

• het meewerken aan de levering van de echtelijke woning via de notaris, waaronder het tekenen van de transportakte of een volmacht binnen de door de notaris gestelde termijn.

Bij dit alles geldt nog het volgende:

• voor het geval partijen niet in onderling overleg tot overeenstemming komen over de te hanteren verkoopprijs en of de vraag- en laatprijs, zal de makelaar deze bindend vaststellen, net als een eventuele wijziging van de te hanteren vraag- en laatprijs in geval verkoop uitblijft

• in het geval de makelaar de verkoopprijs en/of vraag- en laatprijs bindend heeft vastgesteld, hanteren partijen deze bij de verkoop van de echtelijke woning aan een derde;

• partijen dragen de aan de verkoop verbonden kosten ieder bij helfte;

• als de makelaar de opdracht tot verkoop van de echtelijke woning teruggeeft wegens gebrek aan medewerking van een van partijen, voldoet de niet-meewerkende partij de kosten die de makelaar in rekening brengt. Dit geldt ook voor schade en of extra onkosten veroorzaakt door het niet-meewerken van een partij bij de afwikkeling bij de notaris en door het niet correct opleveren van het huis aan kopers.

Op de verkoopopbrengst moet de hypothecaire schuld ten tijde van de overdracht van de woning in mindering worden gebracht. De aanspraken uit hoofde van de aan de hypothecaire geldlening gekoppelde levensverzekering strekken in mindering op de hypothecaire schuld. Voor zover de verkoopopbrengst hoger is dan de hypothecaire schuld, is sprake van overwaarde die partijen gelijkelijk verdelen.

Als de verkoopopbrengst lager is dan de hoogte van de hypothecaire schuld, waarop de aanspraken uit hoofde van de aan de hypothecaire geldlening gekoppelde levensverzekering in mindering strekken, is sprake van onderwaarde, die partijen gelijkelijk dragen.

De kosten verbonden aan de verkoop en levering van de woning worden door partijen bij helfte gedragen.

Gesteld kan worden dat partijen geen overeenstemming hebben over de verdeling van de inboedel. De rechtbank is van oordeel dat de inboedel bij helfte tussen partijen moet worden verdeeld. Indien partijen daar niet samen uitkomen, is de rechtbank van oordeel dat partijen een lijst moeten opstellen van alle inboedelgoederen en dat partijen beurtelings aangeven welk goed zij/hij toebedeeld wil krijgen. Gelet op de standpunten, mag de vrouw als eerste een goed aanwijzen.

Voor een saldo van een bankrekening vindt geen waardering plaats. Voor het saldo op een bankrekening wordt uitgegaan van de hoogte van het saldo op de datum dat de huwelijksgemeenschap is ontbonden. De vordering op de bank (creditsaldo) of de schuld aan de bank (debetsaldo) per die datum valt in de huwelijksgemeenschap. Af- en bijschrijvingen die zien op de periode hierna maken geen onderdeel uit van de ontbonden huwelijksgemeenschap.

Over de bankrekeningen die op naam van beide partijen staan, te weten [rekeningnummer 1] en [rekeningnummer 3] zijn partijen het eens dat de man die voortzet en dat de vrouw zich uitschrijft. De rechtbank is van oordeel dat het saldo van die rekeningen op de peildatum bij helfte tussen partijen moet worden verdeeld.

De vrouw stelt verder dat de bankrekening [rekeningnummer 2] ook op naam van beide partijen staat. Geen van partijen heeft daar afschriften van overgelegd. De vrouw stelt daartoe dat zij na haar vertrek uit de echtelijke woning is gemaand de sleutel in te leveren, waardoor zij niet meer bij de administratie kan. De vrouw heeft wel de Aangifte Inkomstenbelasting 2022 overgelegd. Daaruit blijkt dat bij de aangifte dit rekeningnummer is opgegeven als zijnde een rekening op naam van beide partijen met op 1 januari 2022 een saldo van € 43.700,-. De rechtbank leidt hieruit af dat die rekening in de gemeenschap valt en is van oordeel dat het saldo op de peildatum bij helfte tussen partijen moet worden verdeeld. De rechtbank gaat ervan uit dat de man de vrouw de hoogte van het saldo op de peildatum nog zal vertrekken. Indien hij dat niet doet, is de vrouw in de gelegenheid dit van de man te vorderen via een dagvaardingsprocedure.

Over de eigen bankrekening die op eigen naam van partijen staan, zijn partijen het eens dat ieder de eigen bankrekening voortzet met verrekening bij helfte van het saldo van die rekening bij peildatum.

Ten aanzien van de Volkswagen Polo zijn partijen het eens dat die aan de vrouw kan worden toebedeeld, dat de waarde daarvan € 15.000,- bedraagt en dat de vrouw in verband met overbedeling de helft van die waarde, zijnde € 7.500,-, aan de man dient te betalen.

Ten aanzien van de Volkswagen Up zijn partijen het eens dat die kan worden toebedeeld aan de man, waarbij partijen het ook eens zijn dat de man die overdraagt aan de dochter van partijen. Verder zijn partijen het eens dat de waarde van deze auto € 4.619,- bedraagt en dat de man in verband met overbedeling de helft van die waarde, zijnde € 2.309,50, aan de vrouw dient te betalen.

Ten aanzien van Audi E-tron zijn partijen het er weliswaar over eens dat deze kan worden overgedragen aan de zoon van partijen mits hij de financiering op zijn naam kan zetten. Omdat de auto op naam van partijen staat, valt de Audi in de gemeenschap en zal deze bij helfte tussen partijen moeten worden verdeeld. Het is verder aan de man hoe hij dit financieel met zijn zoon afwikkelt of dat hij de auto verkoopt.

Tussen partijen is niet in geschil dat de waarde van de Audi € 79.350,- bedraagt, dat daarop de schuld in mindering moet worden gebracht en dat vervolgens de man de helft hiervan aan de vrouw zal moeten betalen in verband met overbedeling. Ten aanzien van de schuld gaat de rechtbank uit van € 32.496,65, dat in mindering moet worden gebracht op de waarde van de Audi. Daaruit volgt: € 79.350,- minus € 32.496,65 = € 46.853.35, waarvan de man de helft, te weten afgerond € 23.427,-, aan de vrouw zal moeten betalen.

De rechtbank merkt allereerst op dat voor een schuld geen waardering plaatsvindt. Uitgangspunt is dat wordt uitgegaan van de hoogte van de schuld op de datum dat de huwelijksgemeenschap is ontbonden. Wijzigingen in de hoogte van de schuld na deze datum maken geen onderdeel uit van de ontbonden huwelijksgemeenschap.

Tussen partijen is niet in geschil dat binnen de goederengemeenschap een erfenis van de man valt, die ziet op een onbekend aandeel in een onbekend perceel grond in Suriname. Tussen partijen is ook niet in geschil dat binnen de goederengemeenschap een vordering valt van het kindsdeel van de vrouw op de erfenis van haar ouders, maar dat deze nog niet is vrijgevallen omdat haar moeder nog in leven is.

Omdat over deze bestanddelen onvoldoende is gesteld en niet met stukken is onderbouwd wat de waarde is en wanneer dit aan een van partijen toekomt, wordt de verdeling over deze verzoeken over en weer afgewezen.

Uit de polis blijkt dat de overlijdensrisicoverzekering is afgesloten op 1 oktober 2015 en eindigt op 1 juli 2033. Hiermee staat vast dat de overlijdensrisicoverzekering binnen de gemeenschap valt. Verder blijkt uit de polis dat bij het tussentijds stopzetten van de verzekering niets wordt uitbetaald en dat ook op de einddatum niets wordt uitbetaald indien geen van partijen vóór die einddatum is overleden.

De vrouw verzoekt de verzekering te verdelen waarbij uitgegaan dient te worden van de waarde per datum feitelijke verdeling. Omdat de waarde € 0,- is, kan de rechtbank de overlijdensrisicoverzekering niet in de verdeling betrekken.

Partijen hebben niet gesteld dat deze beleggingsverzekering is gekoppeld aan een hypothecaire lening, waaruit de rechtbank afleidt dat deze verzekering op zichzelf staat. De man heeft niet gesteld wat de waarde is op de peildatum. Zijn stelling dat de waarde thans minder is dan de waarde op 31 december 2022 van € 1.704,80, heeft hij niet onderbouwd. De rechtbank stelt de waarde van de beleggingsverzekering daarom vast op € 1704,80. Omdat de verzekering op naam van de man staat, dient de man in verband met overbedeling de helft van die waarde, zijnde € 852,40, aan de vrouw te betalen.

De man verzoekt voorwaardelijk – in het geval de rechtbank van oordeel is dat er tussen partijen geen overeenkomst over de afwikkeling van de scheiding tot stand is gekomen – de vrouw te veroordelen om aan hem te betalen de helft van de door hem betaalde hypotheeklasten vanaf 1 december 2022 en de helft van de WOZ-aanslagen 2023 en 2024 en verder, tot aan de datum van toedeling van de echtelijke woning aan de man dan wel tot aan de datum van verkoop aan een derde.

Omdat hiervoor is geoordeeld dat er tussen partijen geen overeenkomst tot stand is gekomen over de afwikkeling van de scheiding, wordt toegekomen aan het voorwaardelijke verzoek van de man.

De rechtbank overweegt hierover allereerst dat een deel van het verzoek van de man ziet op de periode vóór de peildatum van 19 maart 2024. Heruit volgt dat vanaf 1 december 2022 tot 19 maart 2024 nog sprake was van een gemeenschap van goederen, zodat voor die periode er geen sprake is van een regresvordering.

Gelet op het bovenstaande is de rechtbank van oordeel dat het verzoek van de man tegenover het recht op gebruiksvergoeding van de vrouw tegen elkaar wegvallen, zodat partijen per saldo niets aan elkaar verschuldigd zijn. De rechtbank wijst het verzoek van de man dan ook af.

De vrouw verzoekt (aanvullend) te bepalen dat de man aan haar een bedrag moet betalen van € 538,42, zijnde de helft van de compensatie van teveel betaalde rente op het krediet bij Defam.

De man verklaart tijdens de mondelinge behandeling dat hij de rentecompensatie nog niet heeft ontvangen en dat, zodra de rentecompensatie tot uitbetaling komt, dit bij helfte tussen partijen moet worden verdeeld en dat hij aldus de vrouw de helft daarvan zal betalen.

Gelet op het voorgaande wijst de rechtbank het verzoek toe.

De vrouw verzoekt (aanvullend) te bepalen dat met het oog op het gevoerde bestuur, de man de navolgende bescheiden inbrengt dan wel informatie verschaft over:

• de jaaropgave over 2023;

• drie recente loonstroken;

• alle ten name van de man en partijen gestelde bankrekeningen; met opgave van de saldi per peildatum;

• bij welke verzekeraars pensioen is opgebouwd en onder welk kenmerk;

• de lijfrente bij ASR.

De man voert gemotiveerd verweer.

De rechtbank overweegt hierover dat de man gedurende de loop van de procedure de door de vrouw verzochte informatie heeft verschaft en bescheiden daarvan heeft overgelegd. Het verzoek van de vrouw wordt dan ook afgewezen bij gebrek aan belang.