De vrouw en de man zijn met elkaar gehuwd geweest.

Op 11 juli 2024 heeft de vrouw de Bijzondere Regionale Rechtbank voor Minderjarigen te Atyrau (Kazachstan) verzocht om de man te veroordelen tot het betalen van kinderalimentatie ten aanzien van [naam minderjarige] , geboren op [geboortedatum] 2009 (hierna: het kind).

Op 28 augustus 2024 heeft de in 3.2 genoemde rechtbank de man bij verstek veroordeeld om een vierde deel van zijn maandelijkse salaris en/of ander inkomen aan kinderalimentatie aan de vrouw te betalen, met ingang van 11 juli 2024 totdat het kind meerderjarig is.

De vrouw verzoekt de rechtbank bij beschikking, uitvoerbaar bij voorraad, het besluit van de Bijzondere Regionale Rechtbank voor Minderjarigen te Atyrau (Kazachstan) van 28 augustus 2024 in Nederland uitvoerbaar te verklaren.

De man voert verweer en concludeert tot afwijzing van het verzoek van de vrouw. De man verzoekt bij toewijzing van het verzoek de beschikking niet uitvoerbaar bij voorraad te verklaren. Ten slotte verzoekt de man om de vrouw in de proceskosten te veroordelen, bij beschikking uitvoerbaar bij voorraad.

Dit betreft een internationaal geschil. De rechtbank beoordeelt daarom ambtshalve of zij (internationaal) bevoegd is en welk recht van toepassing is.

De rechtbank Rotterdam is bevoegd kennis te nemen van het geschil, omdat de man in het werkgebied van deze rechtbank woont (artikel 4 lid 1 Brussel I-bis en artikel 262 sub a dan wel 985 Rv) . ¹

Het Haags Alimentatieverdrag 2007 is in beginsel van toepassing op het verzoek van de vrouw. ² Daarin is bepaald wanneer een – in dit geval – Kazachse beslissing over onderhoudsverplichtingen die voortvloeien uit een ouder-kindrelatie jegens een persoon jonger dan 21 jaar in – in dit geval – Nederland moet worden erkend en ten uitvoer gelegd (artikel 2 lid 1 sub a en 20 lid 1, aanhef Haags Alimentatieverdrag 2007). Sinds 14 juni 2019 is het Haags Alimentatieverdrag 2007 in werking getreden in Kazachstan en Nederland, en het verzoek is gedaan op 4 april 2025 (artikel 56 Haags Alimentatieverdrag 2007).

Op grond van artikel 23 lid 1 Haags Alimentatieverdrag 2007 is, onder voorbehoud van de bepalingen in dat verdrag, Nederlands recht van toepassing op het verzoek tot tenuitvoerlegging van deze Kazachse beslissing in Nederland.

Ingeval niet aan één van de voorwaarden van artikel 20 lid 1 Haags Alimentatieverdrag 2007 is voldaan, moet voor beoordeling van het toepasselijk recht worden teruggevallen op het Nederlands commune recht. Op grond van artikel 10:3 BW is Nederlands recht van toepassing op de erkenning en tenuitvoerlegging van beslissingen van buitenlandse rechters, en dus op dit verzoek.

Het Haags Alimentatieverdrag 2007 bepaalt dat de erkenning en tenuitvoerlegging van een beslissing kan worden geweigerd als dat kennelijk onverenigbaar is met de openbare orde van, in dit geval, de Nederlandse staat (artikel 22 aanhef en sub a).

In het geval voor beoordeling van dit verzoek moet worden teruggevallen op het Nederlandse recht is het volgende juridisch kader van belang.

Uit artikel 431 lid 1 in samenhang met artikel 985 Rv volgt dat beslissingen van rechters van een vreemde Staat alleen in Nederland ten uitvoer kunnen worden gelegd als daarvoor i) een grondslag is krachtens een Verdrag of krachtens de Nederlandse wet, en ii) daartoe van een Nederlandse rechter verlof is verkregen. In dit geval is de gestelde grondslag het Haags Alimentatieverdrag 2007.

Artikel 431 lid 2 Rv bepaalt dat wanneer beslissingen niet op grond van artikel 431 lid 1 in samenhang met artikel 985 Rv ten uitvoer kunnen worden gelegd, de Nederlandse rechter het geding opnieuw kan behandelen en afdoen. In het Gazprombank-arrest heeft de Hoge Raad hieraan nader invulling gegeven. ³ Bij toepassing van artikel 431 lid 2 Rv moet tot uitgangspunt worden genomen dat een buitenlandse beslissing wordt erkend als die beslissing aan in het arrest uiteengezette criteria voldoet. Eén van die criteria is dat de erkenning van de buitenlandse beslissing niet in strijd is met de Nederlandse openbare orde.

Erkenning en tenuitvoerlegging stuit dus af op strijd met de Nederlandse openbare orde. De rechtbank wijst het verzoek van de vrouw daarom af.

Gelet op de relatie tussen partijen (ex-echtelieden) worden de proceskosten tussen hen gecompenseerd, in die zin dat iedere partij de eigen proceskosten draagt.

Het uitvoerbaar bij voorraad verklaren van deze beschikking sorteert geen effect en wordt daarom achterwege gelaten (artikel 288 Rv) .

wijst het verzoek van de vrouw af;

compenseert de kosten tussen partijen, in die zin dat iedere partij de eigen proceskosten draagt.