De rechtbank heeft eerder in deze zaak een beschikking gegeven op 23 januari 2023. Voor het verloop van de procedure tot die datum verwijst de rechtbank naar de vorige beschikking.

De rechtbank heeft daarna de volgende stukken ontvangen:

• het F-formulier van de vrouw van 3 maart 2023;

• het F-formulier van de man van 6 maart 2023;

• het F-formulier van de vrouw van 9 maart 2023;

• de brief van de vrouw van 16 maart 2023 met aanvullende verzoeken en bijlagen;

• de brief van de man van 11 mei 2023 met aanvullende verzoeken en bijlagen;

• de brief van de man van 9 oktober 2023 met bijlagen;

• de brief van de vrouw van 9 oktober 2023 met aanvullende verzoeken en bijlagen;

• de brief van de man van 10 oktober 2023 met bijlagen;

• de brief van de man van 17 oktober 2023 met bijlagen;

• het F-formulier van de vrouw van 18 oktober 2023 met bijlagen;

• het F-formulier van de man van 19 oktober 2023.

Partijen zijn met elkaar gehuwd op [trouwdatum] 2017 in [trouwplaats] . De rechtbank heeft bij beschikking van 23 januari 2023 de echtscheiding tussen partijen uitgesproken. Het huwelijk is ontbonden door inschrijving van de echtscheidingsbeschikking in de registers van de burgerlijke stand op 19 april 2023.

De man heeft de Nederlandse nationaliteit. De vrouw heeft de Italiaanse nationaliteit.

Partijen zijn de ouders van: [minderjarige], geboren op [geboortedatum] 2021 in [geboorteplaats] .

Partijen hebben gezamenlijk het ouderlijk gezag over [minderjarige] .

Bij beschikking van 9 december 2021 heeft deze rechtbank voorlopige voorzieningen getroffen.

Partijen hebben een ouderschapsplan opgesteld, die door de rechtbank is gehecht aan de echtscheidingsbeschikking van 23 januari 2023.

Beide partijen verzoeken de rechtbank om de verdeling van de huwelijksgoederengemeenschap vast te stellen. De man heeft het verzoek ten aanzien van het huurrecht van de woning in [woonplaats 2] ingetrokken, zodat de rechtbank daar geen beslissing meer over hoeft te nemen. Verder heeft de vrouw na de echtscheidingsbeschikking, met daaraan gehecht het ouderschapsplan, alsnog twee verzoeken ingediend die gaan over [minderjarige] .

Voordat de rechtbank de verzoeken van partijen inhoudelijk zal beoordelen, zal de rechtbank haar oordeel geven over de te laat ingediende stukken. De man maakt bezwaar tegen de te laat ingediende stukken door de vrouw op 18 oktober 2023. De wet schrijft voor dat stukken die niet uiterlijk tien dagen voor de mondelinge behandeling bij de griffie zijn ingediend buiten beschouwing worden gelaten, tenzij de goede procesorde zich daartegen verzet. ¹ De rechtbank is van oordeel dat de goede procesorde zich verzet tegen het buiten beschouwing laten van deze producties. De producties zijn nodig voor een goede beoordeling van de verzoeken over de verdeling van de huwelijksgoederengemeenschap. De man heeft naar het oordeel van de rechtbank voldoende tijd gehad om de stukken te doorgronden. Bovendien heeft de man zelf ook stukken ingediend binnen de termijn van tien dagen. De man is door het toelaten van deze stukken niet in zijn belangen geschaad.

De rechtbank zal de vrouw niet-ontvankelijk verklaren in haar verzoeken ten aanzien van [minderjarige] . De rechtbank vindt het in strijd met de goede procesorde om in een zodanig laat stadium van de procedure nog nieuwe verzoeken in te dienen die zien op [minderjarige] . Partijen hebben afspraken gemaakt over [minderjarige] in een ouderschapsplan dat aan de beschikking van 23 januari 2023 is gehecht. De zaak is vervolgens aangehouden in afwachting van de behandeling van de verdeling van de huwelijksgoederengemeenschap. In dit stadium van de procedure is er daarom geen ruimte meer voor het behandelen van verzoeken over [minderjarige] . Bovendien is [minderjarige] nog erg jong en is een schoolkeuze nog niet aan de orde. Partijen zullen met elkaar hierover in overleg moeten en als zij er niet uitkomen kunnen zij op grond van artikel 1:253a van het Burgerlijk Wetboek (BW) een procedure starten bij de rechtbank. Hetzelfde geldt voor eventuele reizen die een van partijen samen met [minderjarige] naar het buitenland zou willen maken in de toekomst. Pas als er een concreet geschil hierover voorligt kan de rechtbank daarover beslissen.

Omdat de Nederlandse rechter bevoegd is om te beslissen over de echtscheiding, heeft zij ook de bevoegdheid om te beslissen over het huwelijksvermogensregime van partijen.

Op het huwelijksvermogensregime is het Haags Huwelijksvermogensverdrag 1978 van toepassing. Partijen hebben geen geldige rechtskeuze uitgebracht. Zij hadden ten tijde van het huwelijk of kort daarna geen gemeenschappelijke nationaliteit in de zin van artikel 15, lid 1 van het Verdrag. De eerste gewone verblijfplaats van partijen na het huwelijk was in Nederland. Omdat geen van de uitzonderingen die zijn genoemd in artikel 4 lid 2 van het Verdrag zich hebben voorgedaan, werd ingevolge artikel 4 lid 1 van het Verdrag vanaf de datum van het huwelijk het recht van de eerste gewone verblijfplaats van toepassing op het huwelijksvermogensregime. Dat is het Nederlandse recht. Dit recht is daarop nog steeds van toepassing. Daar zijn partijen het ook over eens.

Partijen hebben geen huwelijkse voorwaarden opgesteld. Zij zijn gehuwd vóór 1 januari 2018. De rechtbank stelt dan ook vast dat tussen partijen een algehele gemeenschap van goederen bestaat (naar oud recht). Tussen partijen is in geschil de wijze van verdeling van de ontbonden huwelijksgoederengemeenschap.

De rechtbank stelt voorop dat als peildatum voor de omvang van de gemeenschap geldt de datum van indiening van het echtscheidingsverzoek. Dit is de datum waarop de rechtbank het verzoek tot echtscheiding heeft ontvangen. Dat is 6 januari 2022.

Als peildatum voor de waardering geldt als hoofdregel de datum van feitelijke verdeling, in de regel de datum van de beschikking, tenzij uit een overeenkomst tussen partijen of uit de eisen van redelijkheid en billijkheid voortvloeit dat hiervan moet worden afgeweken. De rechtbank zal dan ook van deze laatste datum uitgaan, tenzij hierna anders wordt vermeld.

De rechtbank zal hierna de verschillende vermogensbestanddelen van partijen bespreken en de verzoeken die zij daarover over en weer hebben gedaan. Partijen hebben de volgende bestanddelen en onderwerpen genoemd:

a. a) De echtelijke woning in [woonplaats 1] 4

b) De woning in [plaats 2] 5

c) De woning in [plaats 3] 5

d) De misgelopen huurinkomsten 6

e) Benadeling van de gemeenschap 6

f) De schulden aan de moeder van de vrouw 6

g) Het pand in [plaats 4] en de VVE kosten 8

h) De woning in [plaats 5] en de schuld aan de moeder 8

i. i) De woning in [gemeente] , [plaats 6] 9

j) De inboedels 9

k) De auto, de reparaties na de peildatum en de verkeersboetes 10

l) Het bedrag van € 250.000,- dat de vrouw heeft onttrokken aan de gemeenschap 10

m) De saldi op de bankrekeningen 11

n) De Bitcoins 12

o) Het maritaal beslag op de gezamenlijke rekening bij de Saxobank 12

p) De schuld bij de Banco di Sardegna in Italïe 12

q) De ‘schuld’ aan mevrouw [naam] 13

r) Het pensioen van de vrouw 13

s) De advocaatkosten 14

t) De lasten van de gemeenschappelijke woningen die na de peildatum zijn voldaan 14

u) De gebruikersvergoeding 15

v) De huuropbrengsten van de woning in [plaats 2] 15

w) Overige verzoeken en verrekenposten 15

a. De echtelijke woning in [woonplaats 1]

De rechtbank zal de woning in [plaats 2] toedelen aan de man, onder de voorwaarde dat hij de overname van het aandeel van de vrouw in de woning kan financieren. Hierna legt de rechtbank uit waarom zij deze beslissing neemt.

In geschil is de vraag of de man de woning in [plaats 2] mag overnemen. De man woont op dit moment in de woning en wil de woning graag overnemen. De vrouw wil daarentegen dat de woning wordt verkocht. Zij heeft verklaard dat zij niet wil dat de man de woning in [plaats 2] overneemt in verband met het co-ouderschap dat partijen hebben voor [minderjarige] . De vrouw stelt dat zij van plan is om naar [plaats 1] te verhuizen en zij vindt de afstand tussen [plaats 2] en haar huis dan te groot om uitvoering te kunnen geven aan het co-ouderschap. De rechtbank vindt dit geen argument in vermogensrechtelijke zin om de woning niet aan de man toe te delen. De vrouw krijgt de mogelijkheid om de woning in [woonplaats 1] over te nemen, terwijl zij daar zelf ook niet blijft wonen. Het is daarom redelijk dat de man de mogelijkheid krijgt om de woning in [plaats 2] over te nemen. Het is aan de man om te bepalen of hij daar wel of niet blijft wonen.

Volgens de vrouw had de gemeenschap op de peildatum een schuld van € 322.000,- bij haar moeder die is verrekend bij de verkoop van de woning in [plaats 3] . Zij verwijst voor de onderbouwing hiervan naar een verklaring van de moeder bij een Italiaanse notaris (productie 10 van de vrouw). In die verklaring refereert de moeder aan bedragen die zij aan de vrouw heeft overgemaakt. Voor een deel blijken deze bedragen uit de bankafschriften, die bij de verklaring zijn gevoegd.

De man betwist het bestaan van deze schuld en de hoogte ervan. Hij merkt daarbij op dat de verklaring van de moeder pas is opgesteld op 27 december 2022. Dit is bijna een jaar na de peildatum. Volgens de man is de verklaring van de moeder opgesteld met het oog op deze procedure om de man te benadelen. Als er al leningen waren geweest, dan had het voor de hand gelegen dat de moeder van de vrouw de verklaring had opgesteld ten tijde van de verkoop van de woning in [plaats 3] . De man stelt verder dat er geen bewijsstukken zijn overgelegd dat het om leningen gaat.

De rechtbank stelt allereerst vast dat de som van de door de vrouw opgevoerde leningen niet correspondeert met het bedrag van € 322.000,- dat de moeder verschuldigd is gebleven. Als alle bedragen van productie 10 van de vrouw worden opgeteld komt men uit op € 282.918,-. Verder komen de leveringsakte en de nota van aflevering niet overeen. In de leveringsakte wordt namelijk nog gesproken van een schulderkenning door de moeder voor de hele koopsom van € 500.000,-, terwijl in de nota van afrekening het bedrag van € 322.000.- wordt genoemd. De rechtbank oordeelt voorts dat de stelling dat het om leningen zou gaan enkel wordt ondersteund door de door de moeder in het kader van deze procedure afgelegde verklaring bij een Italiaanse notaris. Opmerkelijk aan de verklaring van de moeder is dat zij zelfs stelt “crediteur te zijn van de studiekosten voor een bedrag van € 30.000,- (in [plaats 6] – universitaire heffingen – voedsel en huisvesting gedurende 7 jaar)”. Naar het oordeel van de rechtbank blijkt hieruit dat de verklaring van de moeder is opgesteld met het oogmerk om achteraf leningen te fabriceren om de man bij de verdeling van de gemeenschap te benadelen. De rechtbank gaat er immers vanuit dat het ook in Italië onfatsoenlijk is dat ouders de door hen betaalde kosten van levensonderhoud en studie van hun kinderen jaren later op hun kinderen verhalen. Het feit dat de verklaring bijna een jaar na de peildatum is opgesteld versterkt dit. Nergens blijkt verder uit dat het gaat om leningen. Ook niet uit de overgelegde overschrijvingen van de bedragen. Concluderend kan geen sprake zijn van verrekening met de een deel van de vordering die de gemeenschap heeft op de moeder uit hoofde van door haar schuldig gebleven koopsom. Die vordering is er nog steeds en wordt, zoals al is gezegd, aan de vrouw toegedeeld.

Subsidiair stelt de vrouw dat het ging om schenkingen, die naar Italiaans recht ook zonder uitsluitingsclausule buiten iedere huwelijksgoederengemeenschap blijven. De rechtbank kan de vrouw hier wel in volgen, voor zover het gaat om de aantoonbaar overgemaakte bedragen. Daarvan is niet onaannemelijk dat de moeder de bedoeling heeft gehad uitsluitend de vrouw te bevoordelen. Eveneens is niet onaannemelijk dat de reden dat een expliciete uitsluitingsclausule ontbreekt gelegen is in het feit dat de moeder Italiaans recht van toepassing heeft geacht. Dit maakt echter nog niet dat de vrouw voor al de geschonken bedragen een vergoedingsrecht heeft op de gemeenschap. Daarvoor is nodig dat vast komt te staan dat deze bedragen ten goede zijn gekomen aan de gemeenschap, bijvoorbeeld omdat zij op een gemeenschappelijke rekening zijn terechtgekomen of omdat daarmee gemeenschapsschulden zijn betaald. Er moet dus aantoonbaar een verschuiving worden aangetoond van het privévermogen van de vrouw naar de gemeenschap. De vrouw heeft enkel van de bedragen van € 20.000,- en € 7.000,- bewijs overgelegd dat deze in de gemeenschap zijn gevloeid. Deze bedragen zijn namelijk aantoonbaar terechtgekomen op een gemeenschappelijke ABN-AMRO rekening van partijen. De man stelt dat deze bedragen zijn uitgegeven aan een keukenleverancier en een aannemer. Dit moge zou zijn, maar dat doet aan het vergoedingsrecht van de vrouw niets af. Als juist is wat de man stelt zijn met die bedragen immers gemeenschapsschulden (de rekening van de keukenleverancier en van de aannemer) afgelost. De rechtbank zal daarom beslissen dat de vrouw een vergoedingsrecht heeft op de gemeenschap van € 27.000,-.

Het pand in [plaats 4] betreft een ruimte (met keuken en badkamer) die als officiële bestemming opslagruimte heeft, maar die feitelijk werd gebruikt als woning. De vrouw wil het pand toegedeeld krijgen tegen een waarde van € 39.000,-. De man is hiermee uiteindelijk akkoord gegaan op zitting. De rechtbank zal daarom het pand in [plaats 4] toedelen aan de vrouw, onder vergoeding van de helft van de waarde met de man.

De vrouw heeft samen met haar broer het bloot eigendom van de woning in [plaats 5] . Zij stelt dat de waarde van het blooteigendom € 50.000,- is en dat haar deel daarmee € 25.000,- bedraagt. De man is hiermee akkoord. De rechtbank zal de woning in [plaats 5] daarom toedelen aan de vrouw tegen een waarde van € 25.000,-, onder vergoeding van de helft van de waarde met de man.

De vrouw verzoekt te bepalen dat de gemeenschap nog een schuld heeft aan haar moeder van € 75.000,-. Deze schuld zou volgens haar verband houden met de aanschaf en de verbouwing van het pand in [plaats 5] , waarvan de moeder het vruchtgebruik heeft. Volgens de vrouw is er een schuld bij de moeder van de vrouw van € 150.000,- in totaal, waarvan zij en haar broer ieder voor de helft draagplichtig zijn. De man betwist het bestaan van deze schuld.

De vrouw heeft het blooteigendom van de woning in [gemeente] , [plaats 6] . De rechtbank zal dit blooteigendom toedelen aan de vrouw tegen een waarde van € 52.500,-, onder vergoeding van de helft van de waarde met de man. De vrouw heeft immers (eerder in deze procedure) onbetwist gesteld dat de waarde van het blooteigendom op de peildatum € 52.500,- bedroeg. De man heeft daarmee ingestemd.

Partijen hebben geen overeenstemming kunnen bereiken over de verdeling van de inboedels. De rechtbank zal daarom een beslissing nemen en de inboedels in redelijkheid als volgt verdelen:

• de inboedel van de woning in [plaats 3] ;

• de inboedel van de woning/opslag in [plaats 4] ;

• de inboedel van de woning in [woonplaats 1] , met uitzondering van de goederen die de man krijgt en die hieronder zijn genoemd;

• de inboedel van de woning in [plaats 2] ;

• alle goederen die zijn opgesomd in productie 31 van de man onder het kopje ‘verknochte goederen’ en ‘niet verknocht die ik graag zou willen’.

Tussen partijen staat vast dat zij op de peildatum een auto in hun bezit hadden van het merk Nissan type Qashqai met kenteken [kenteken] . In geschil is de waarde van de auto op de peildatum. De man stelt dat de auto € 4.600,- waard was en verwijst hiervoor naar een koerslijst van de ANWB van 21 april 2021. De vrouw gaat uit van een waarde van € 1.375,- en baseert dit op een offerte van 20 december 2021 waarin een inruilwaarde van € 1.375,- wordt genoemd. De rechtbank kan op basis van deze gegevens niet vaststellen wat de exacte waarde van de auto was op de peildatum. Duidelijk is dat het gaat om een auto uit 2008 met een kilometerstand van ongeveer 240.000. De rechtbank zal in redelijkheid de waarde schatten en uitgaan van een waarde op de peildatum van € 2.500,-. De auto wordt toegedeeld aan de vrouw omdat zij sinds het uiteengaan van partijen het exclusieve gebruiksrecht van de auto heeft gehad. Dit betekent dat de vrouw de helft van de waarde moet vergoeden aan de man.

De vrouw heeft nog verzocht te bepalen dat de man de helft van de kosten voor reparaties van de auto na de peildatum moet vergoeden aan de vrouw. De rechtbank zal dit verzoek afwijzen omdat de vrouw vanaf het uiteengaan van partijen het exclusieve gebruiksrecht van de auto heeft gehad. De rechtbank vindt het redelijk dat de vrouw dan ook alleen alle kosten voor onderhoud van de auto moet betalen.

De man stelt dat de vrouw op 24 december 2020 een bedrag van € 250.000,- heeft opgenomen van de gemeenschappelijke rekening van partijen bij de Binckbank (nu genaamd de Saxobank). Wat er vervolgens met het bedrag is gebeurd is onduidelijk. De man verzoekt de rechtbank om de vrouw te veroordelen het bedrag te vergoeden aan de gemeenschap.

De vrouw heeft tijdens de zitting erkend dat zij het bedrag van € 250.000,- heeft opgenomen van de Binckrekening van partijen. De vrouw verzoekt de rechtbank om een deskundige aan te stellen die kan onderzoeken wat er met het bedrag is gebeurd.

De rechtbank wijst het verzoek van de man toe, in die zin dat zij de opname van € 250.000,- aan de vrouw zal toedelen. Uit de overgelegde bankafschriften blijkt inderdaad dat de vrouw op 24 december 2020 een bedrag van € 250.000,- naar haar privérekening heeft overgemaakt bij de ING die eindigt op 878. Uit de stukken blijkt dat het saldo van die privérekening van de vrouw één dag voor de peildatum nog maar € 443,92 was. Dit betekent dat het bedrag van € 250.000,- is verdwenen. De vrouw heeft geen duidelijke verklaring gegeven voor wat er met het bedrag is gebeurd. De man stelt dat de vrouw dit geld (deels) heeft doorgesluisd naar haar moeder, die daarmee een deel van de koopsom van de woning in [plaats 3] heeft betaald, te weten het deel waar de hypotheek mee is afgelost. Hoe dan ook, duidelijk is dat de vrouw het bedrag heeft onttrokken aan de gemeenschap. De rechtbank ziet geen reden om een deskundige aan te stellen om uit te zoeken wat er precies met het geld is gebeurd. Bij gebreke van door de vrouw verschafte duidelijkheid kan worden aangenomen dat de vrouw dit geld op de peildatum nog in bezit had of bij een derde had gestald. De rechtbank zal dit bedrag aan de vrouw toedelen, als gevolg waarvan zij de helft aan de man moet vergoeden. Daarbij is mede redengevend dat de reden die de vrouw heeft aangevoerd ter rechtvaardiging van de onttrekking door de rechtbank niet wordt gevolgd.

Voor de tot de huwelijksgemeenschap behorende bankrekeningen geldt het volgende. Een bankrekening met een positief (credit-)saldo betreft een vordering op de bank. Een dergelijke vordering dient in de verdeling te worden betrokken voor de waarde daarvan op het moment van de ontbinding van de huwelijksgemeenschap. Bepalend is dus het saldo van de bankrekening op de peildatum. Dat is 6 januari 2022.

Partijen hadden op de peildatum de volgende bankrekeningen op hun naam staan:

• de Binck-beleggingsrekening met nummer [rekeningnummer 1] (nu onder gebracht bij de Saxobank);

• de rekening bij de Nationale-Nederlanden Bank met nummer [rekeningnummer 2] op naam van de man;

• de rekening bij de ING Bank met nummer [rekeningnummer 3] op naam van de man;

• de Giro Rekening met nummer [rekeningnummer 4] op naam van de vrouw;

• de rekening bij de ING Bank met nummer [rekeningnummer 5] op naam van de vrouw;

• de rekening bij de Banco di Sardegna met nummer [rekeningnummer 6] op naam van de vrouw;

• de rekening bij de SNS-bank met nummer [rekeningnummer 7] op naam van de vrouw;

• de rekening bij The Governor and Company Bank of Ireland met nummer [rekeningnummer 8] op naam van de vrouw;

• de rekening bij de ING Bank met nummer [rekeningnummer 9] op naam van beide partijen;

• de rekening bij de ABN-AMRO bank met nummer [rekeningnummer 10] op naam van beide partijen.

Tussen partijen staat vast dat de vrouw maritaal beslag heeft laten leggen op de Binckrekening met nummer [rekeningnummer 1] . De Binckbank is inmiddels overgenomen door de Saxobank. Partijen hebben niet gesteld wat het rekeningnummer is bij de Saxobank.

De vrouw stelt dat zij een schuld heeft bij de Banco di Sardegna, die in de gemeenschap is gevallen. Zij verzoekt de schuld aan haar toe te delen, met verrekening van de helft van de schuld met de man. Hoewel het bestaan van de schuld door de man wordt betwist, is de rechtbank van oordeel dat de vrouw voldoende bewijs heeft geleverd dat er een schuld openstond. De rechtbank kan op basis van de overgelegde stukken echter niet vaststellen wat de hoogte van de schuld was op de peildatum. Bij gebrek aan gegevens gaat de rechtbank daarom uit van het bedrag dat blijkt uit productie 20 van de vrouw. Daarin staat dat er in oktober 2022 een bedrag openstond van € 73.517,-.

De vrouw stelt dat zij een bedrag van € 32.464,- in bewaring heeft gekregen van mevrouw [naam] dat bedoeld is voor diens kosten van een begrafenis, verzorgingshuis en eventueel een hospice. Het bedrag is volgens de vrouw eerst op een renterekening gezet, maar omdat dit te weinig opleverde heeft zij het op de Binckbeleggingsrekening gestort. De vrouw stelt dat dit bedrag en de beleggingsresultaten hiervan daarom buiten de verdeling van de huwelijksgoederengemeenschap moeten blijven. De man heeft dit betwist.

De rechtbank zal beslissen dat de vrouw een vergoedingsrecht heeft op de gemeenschap van € 21.464,- inzake het door haar voor het huwelijk afgekochte pensioen. De rechtbank zal de beslissing hierna toelichten.

De vrouw stelt dat zij het voor het huwelijk opgebouwde pensioen heeft afgekocht, dat dit verknocht is en dat zij daarom een vergoedingsrecht heeft op de gemeenschap ter grootte van de afkoopsom (€ 21.464,-) vermeerderd met het daarmee behaalde rendement. De man betwist dit en stelt subsidiair dat alleen sprake kan zijn van een nominaal vergoedingsrecht.

De rechtbank stelt voorop dat artikel 1:94 (oud) BW van toepassing is, omdat partijen voor 1 januari 2018 zijn gehuwd. Uit lid 2 volgt dat alle goederen van de echtgenoten, die bij aanvang aanwezig waren of nadien zijn verkregen, in de gemeenschap vallen. Lid 3 van artikel 1:94 (oud) BW maakt hierop een uitzondering met de bepaling dat de goederen en schulden die aan een van de echtgenoten op enigerlei bijzondere wijze verknocht zijn, slechts in de gemeenschap vallen voor zover die verknochtheid zich hiertegen niet verzet. Uit de rechtspraak van de Hoge Raad volgt dat de vraag of een goed op bijzondere wijze aan één van de echtgenoten is verknocht en, zo ja, in hoeverre die verknochtheid zich ertegen verzet dat het goed in de gemeenschap valt, afhangt van de aard van dat goed, zoals deze aard mede door de maatschappelijke opvattingen wordt bepaald. ² Ook geld (en dus pensioen) kan door verknochtheid buiten de gemeenschap van goederen vallen. ³

De vrouw doet in het bijzonder een beroep op een uitspraak van de Hoge Raad van 13 juli 2018 waarin de Hoge Raad oordeelde dat afgekocht pensioen, opgebouwd buiten de huwelijkse periode, waarop de Wet verevening pensioenrechten bij scheiding (Wvps) van toepassing is, niet behoort tot de huwelijksgoederengemeenschap. ⁴ Redengevend hiervoor is dat het pensioen, ware het niet afgekocht, evenmin gedeeld zou worden middels verevening.

Uit de stukken blijkt dat de vrouw het door haar voor het huwelijk in Italië opgebouwde pensioen heeft afgekocht. Op dit pensioen is de Wvps van toepassing. De herkomst en bestemming van dit afgekochte pensioen brengen daarom met zich dat het afkoopbedrag moet worden aangemerkt als privévermogen van de vrouw. Uit de stukken blijkt dat het afkoopbedrag is gestort op de gezamenlijke ABN-AMRO rekening van partijen en dus in de gemeenschap terecht is gekomen. Dit levert een vermogensverschuiving op die een vergoedingsrecht voor de vrouw oplevert.

De vrouw stelt dat zij na de peildatum een bedrag van € 41.063,- in totaal heeft betaald aan gezamenlijke lasten en/of kosten van woningen van partijen en dat de man de helft van dit bedrag aan haar moet vergoeden.

Voor het overige zijn de stellingen van partijen voor de rechtbank niet te doorgronden en zouden zij nader onderzoek en bewijslevering vergen. De rechtbank vindt dat dit leidt tot een onnodige vertraging van deze procedure, zoals genoemd in artikel 827 lid 1 sub g Rv. Dit betekent dat de verzoeken van partijen voor het overige niet-ontvankelijk zijn.

verklaart de vrouw niet-ontvankelijk in haar verzoeken ten aanzien van [minderjarige] ;

gelast de wijze van verdeling van de huwelijksgoederengemeenschap als volgt:

- Partijen dienen binnen een week na deze beschikking aan makelaar [makelaar 1] in Loosdrecht de opdracht te geven om voor gemeenschappelijke rekening van partijen de waarde van de woning vast te stellen. De waarde die de makelaar vaststelt bindt hen;

• de vrouw krijgt vervolgens gedurende zes weken, te rekenen vanaf de datum van het taxatierapport, gelegenheid om kenbaar te maken of zij de woning tegen de taxatiewaarde toegedeeld wenst te krijgen en of zij de toedeling kan financieren. De man dient in dit kader te worden ontslagen uit de hoofdelijke aansprakelijkheid van de op de woning rustende hypothecaire geldlening;

• indien de vrouw de woning kan en wil overnemen, dient de akte van toedeling binnen vier maanden na de datum van het taxatierapport te zijn verleden. De vrouw is in dat geval gehouden om de helft van de overwaarde (taxatiewaarde minus hypotheekschuld) aan de man te vergoeden;

• indien de vrouw de woning niet kan of wil overnemen en/of de man niet kan worden ontslagen uit de hoofdelijke aansprakelijkheid van de op de woning rustende hypothecaire geldlening, zal de woning verkocht worden aan een derde. Partijen zullen zich in dat geval binnen een week na de mededeling van de vrouw gezamenlijk wenden tot makelaar [makelaar 1] in Loosdrecht , die de verkoop van de woning zal begeleiden en een laat- en vraagprijs zal bepalen;

• de makelaar begeleidt de verkooponderhandelingen, gericht op verkoop van de woning binnen een periode van zes maanden en levering binnen een periode van negen maanden vanaf de datum van het verlenen van de opdracht;

• ingeval van verkoop van de woning aan een derde komt aan ieder van partijen de helft van de netto verkoopopbrengst toe (verkoopprijs minus verkoopkosten);

• in beide gevallen (verkoop aan een derde of overname door de vrouw) moet de man de helft van de door de vrouw sinds de peildatum gedane hypotheekaflossingen tot aan de levering van de woning vergoeden, te verrekenen bij de verdeling van de woning;

Ten aanzien van de woning aan de [adres 2] in [plaats 2]

• partijen moeten binnen een week na de datum van deze beschikking aan [makelaar 2] in [plaats 2] opdracht geven om voor gemeenschappelijke rekening van partijen de waarde van de woning vast te stellen. De waarde die de makelaar vaststelt bindt hen. Als blijkt dat Van [makelaar 2] de woning niet wil taxeren, dan zullen partijen [makelaar 3] B.V. in [plaats 2] benaderen om de woning te taxeren;

• de man krijgt vervolgens gedurende zes weken, te rekenen vanaf de datum van het taxatierapport, gelegenheid om kenbaar te maken of hij de woning tegen de taxatiewaarde toegedeeld wenst te krijgen en of hij de toedeling kan financieren;

• indien de man de woning kan en wil overnemen, dient de akte van toedeling binnen vier maanden na de datum van het taxatierapport te zijn verleden. De man is in dat geval gehouden om de helft van de waarde aan de vrouw te vergoeden;

• indien de man de woning niet kan of wil overnemen, zal de woning verkocht worden aan een derde. Partijen zullen zich in dat geval binnen een week na de mededeling van de man gezamenlijk wenden tot de makelaar die de woning heeft getaxeerd, die daarna de verkoop van de woning zal begeleiden en een laat- en vraagprijs zal bepalen;

• de desbetreffende makelaar begeleidt de verkooponderhandelingen, gericht op verkoop van de woning binnen een periode van zes maanden en levering binnen een periode van negen maanden vanaf de datum van het verlenen van de opdracht;

• ingeval van verkoop van de woning aan een derde komt aan ieder van partijen de helft van de netto verkoopopbrengst toe (verkoopprijs minus verkoopkosten);

Ten aanzien van de woning aan de [adres 3] in [plaats 3]

beslist dat de vrouw een bedrag van € 11.669,- moet vergoeden aan de gemeenschap inzake de advocaatkosten;

beslist dat de vrouw een bedrag van € 378,39 en van € 612,39 aan de man moet vergoeden ter zake door de vrouw gereden verkeersboetes na de peildatum;

verklaart partijen niet-ontvankelijk in de overige verzoeken die strekken tot verrekening van kosten;

verklaart deze beschikking uitvoerbaar bij voorraad;

compenseert de kosten van deze procedure in die zin dat iedere partij de eigen kosten draagt.