De rechtbank heeft ter zitting benoemd dat de bij het verzoekschrift overgelegde verklaring van verzoekster afwijkt van de inhoud van het verzoek. In de verklaring staat dat verzoekster haar naam wil wijzigen sinds 2019, terwijl in het verzoekschrift wordt aangegeven dat zij dat sinds 2009 wil. Verder staat er in het verzoek en in de verklaring van verzoekster slechts dat zij de naam “lelijk” vindt. De rechtbank achtte daarom een mondelinge behandeling geïndiceerd.

Na de oproep voor de zitting heeft verzoekster weliswaar enkele verklaringen overgelegd, die een uitgebreidere motivatie bevatten, maar omdat die afwijken van de eerder ingenomen stelling dat [voornaam 1] enkel een lelijke naam is, is nadere onderbouwing van het verzoek ter zitting noodzakelijk geacht.

Ter zitting heeft verzoekster, bijgestaan door haar advocaat, verklaard dat zij de naam inderdaad nog steeds lelijk vindt, maar dat de reden daarvoor blijkt uit de inhoud van de nadere verklaringen, waarover zij niet graag vertelt. Kort samengevat staat in de nadere onderbouwing dat de aversie tegen haar naam te maken heeft met een jeugd waarin zij door haar moeder werd verwaarloosd en er sprake was van fysiek geweld richting verzoekster.

De rechtbank is van oordeel dat verzoekster door de overgelegde nadere verklaringen in de stukken en de uitleg daarvan ter zitting op overtuigende wijze naar voren heeft gebracht dat zij een zwaarwichtig belang heeft bij de door haar verzochte wijziging van haar eerste voornaam.

Niet gebleken is van beletselen als bedoeld in artikel 1:4 lid 2 BW tegen de gewenste voornaam ‘ [voornaam 2] ’. Het verzoek tot wijziging van de eerste voornaam van verzoekster zal daarom worden toegewezen, in die zin dat de voornamen ‘ [voornamen 2] ’ worden gewijzigd in ‘ [voornamen 1] ’.