Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 18-12-2025, ECLI:NL:GHARL:2025:8164

Het verloop van de procedure blijkt uit:

- het beroepschrift met producties, ingekomen op 3 juni 2025;

- het verweerschrift.

De mondelinge behandeling heeft op 13 november 2025 plaatsgevonden. De vader en de moeder zijn in persoon verschenen, bijgestaan door hun advocaten. Namens de GI zijn twee vertegenwoordigers verschenen.

De vader en de moeder zijn de ouders van:

- [minderjarige1] , geboren [in] 2019, en

- [minderjarige2] , geboren [in] 2022.

De ouders hebben samen het gezag over [minderjarige1] en [minderjarige2] . [minderjarige1] en [minderjarige2] wonen bij de moeder.

Bij beschikking van 13 juni 2023 heeft de rechtbank een zorgregeling vastgesteld voor [minderjarige1] en beslist dat de GI de regie had over de zorgregeling voor [minderjarige2] en zou toewerken naar dezelfde regeling als voor [minderjarige1] gold. Die zorgregeling hield in dat [minderjarige1] en [minderjarige2] verblijven:

- in de eerste week bij de moeder;

- in de tweede week bij de vader, van vrijdag na schooltijd tot zondag na het avondeten om 18.00 uur;

- in de derde week bij de vader, van vrijdag na schooltijd tot zaterdag na het avondeten om 18.00 uur;

- in de vierde week bij de vader, van vrijdag na schooltijd tot zondag na het avondeten om 18.00 uur.

De GI heeft in eerste aanleg verzocht om op grond van 1:265g, eerste lid, van het Burgerlijk Wetboek (BW) de verdeling van de zorg- en opvoedingstaken zoals vastgesteld in de beschikking van 13 juni 2023 te wijzigen.

- de GI te vervangen door een GI in de regio Rotterdam, Woerden of Utrecht;

- te bepalen dat het hoofdverblijf van [minderjarige1] en [minderjarige2] voortaan bij hem is; en

- de bestaande omgangsregeling zo om te draaien dat de kinderen twee weekenden per

maand bij de moeder zijn en overigens bij hem.

- te bepalen dat zij het Nederlandse paspoort van de kinderen in haar beheer zal hebben en de vader te veroordelen het Nederlandse paspoort van de kinderen aan haar af te geven;

- te bepalen dat zij zorg draagt voor de begeleiding van de kinderen naar de tandarts

en de huisarts; en

- te bepalen dat zij met de kinderen naar de kapper gaat en hiervoor de kosten

draagt.

4. De omvang van het geschil

In geschil is de hoofdverblijfplaats en de invulling van de zorgregeling.

Bij de bestreden beschikking is:

- de vader niet-ontvankelijk verklaard in zijn verzoek over de hoofdverblijfplaats van de kinderen;

- de moeder niet-ontvankelijk verklaard in haar verzoeken over de Nederlandse paspoorten van de kinderen, over de begeleiding van [minderjarige1] en [minderjarige2] naar de tandarts, de huisarts en de kapper en over de kosten van de kapper;

- de zorgregeling zoals vastgesteld in de beschikking van 13 juni 2023 onder 4.3. tot en met 4.5. gewijzigd en een andere zorgregeling vastgesteld;

- de Gl vervangen door de gecertificeerde instelling Samen Veilig Midden- Nederland;

- de beschikking tot zover uitvoerbaar bij voorraad verklaard;

- het meer of anders verzochte afgewezen.

De vader is in hoger beroep gekomen. Hij verzoek het hof te bepalen dat:

- de hoofdverblijf van de kinderen bij hem zal zijn;

- en/of een andere zorgregeling te bepalen;

- althans een zodanige beslissing te nemen als het hof juist acht, kosten rechtens.

De moeder voert verweer en zij verzoekt:

- de vader in zijn vorderingen niet-ontvankelijk te verklaren, althans die vorderingen af te

wijzen, dan wel uitvoerbaar bij voorraad, de bestreden beschikking te bekrachtigen;

- de vader te veroordelen in de kosten van deze procedure;

- dan wel zodanige beslissing te nemen als het hof juist acht.

Het hof dient allereerst de ontvankelijkheid van de verzoeken van de vader te beoordelen. Evenals de rechtbank is het hof van oordeel dat de vader niet-ontvankelijk is in zijn verzoeken. Het hof zal dit hierna toelichten.

Voor verzoekschriftprocedures is, met betrekking tot de proceskosten, bepaald dat de eindbeschikking tevens een veroordeling in de proceskosten kan inhouden (artikel 289 Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv) in verbinding met artikel 362 Rv) . Daarbij geldt als uitgangspunt dat het aan het inzicht van de rechter die over de feiten oordeelt is overgelaten of hij in het gegeven geval aanleiding vindt een veroordeling in de proceskosten uit te spreken.

In procedures die zaken van personen- en familierecht betreffen, worden in het algemeen de proceskosten gecompenseerd, in die zin dat ieder van de partijen de eigen kosten draagt. De rechter is echter niet tot compensatie verplicht. Hij kan onder meer, ook ambtshalve en dus zonder een daartoe strekkend verzoek, een partij veroordelen in de proceskosten van de wederpartij als de in het ongelijk gestelde partij of als de procedure nodeloos is aangespannen of voortgezet. De rechter is daarbij niet gehouden aan het liquidatietarief en hoeft zich evenmin te laten leiden door een mogelijk op toevoeging procederen door één of beide partijen.

Nu het ‘eigen beursje’ niet meer bestaat, geeft het hof de advocaat van de vader in overweging de kosten voor de vader gemoeid met deze procedure in hoger beroep niet volledig ten laste te laten komen van zijn cliënt.