Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 21-10-2025, ECLI:NL:GHARL:2025:6528

Op de roldatum van 1 oktober 2024 heeft [geïntimeerde] een memorie van antwoord tevens memorie van grieven in incidenteel hoger beroep genomen, met een vermeerdering van eis en de producties 210-267.

Op de roldatum van 12 november 2024 stond de zaak voor memorie van antwoord in incidenteel hoger beroep met het verzoek om een reactie met betrekking tot de vermeerdering van eis en met het verzoek aan [appellante] en MaMoMo c.s. om advocaat te stellen. Omdat op die datum zich geen advocaat had gesteld kon geen memorie van antwoord in incidenteel hoger beroep worden genomen en is het recht daartoe komen te vervallen.

Op de roldatum van 5 december 2024 is de mondelinge behandeling bepaald, tezamen met de zaak met nummer 200.319.617 tussen Van Rijkbroek en [geïntimeerde] . [appellante] en MaMoMo c.s. zijn hiervoor via hun voormalig advocaat (zekerheidshalve) ook uitgenodigd.

Op 4 april 2025 heeft [geïntimeerde] ten behoeve van de mondelinge behandeling een akte met aanvullende producties 268-274 overgelegd.

De mondelinge behandeling heeft op 16 april 2025 (gezamenlijk met de zaak 200.319.617) plaatsgevonden, waarvan een proces-verbaal is opgemaakt. [appellante] en MaMoMo c.s. zijn niet verschenen op de mondelinge behandeling. [geïntimeerde] heeft gevraagd arrest te wijzen.

[geïntimeerde] en [partner appellante ] (hierna: [partner appellante ] ) hebben in het verleden een zakelijke en affectieve relatie gehad. [partner appellante ] is inmiddels gehuwd met [appellante] . Sinds 2019 zijn er tussen [geïntimeerde] enerzijds en [partner appellante ] (en diens bedrijven) en [appellante] anderzijds procedures gevoerd. De onderhavige procedure gaat over de vraag of [appellante] en MaMoMo c.s. (en nog drie andere mede-gedaagden die in dit hoger beroep niet meer zijn betrokken) onrechtmatig tegenover [geïntimeerde] hebben gehandeld. In het hier bestreden vonnis van de rechtbank Overijssel van 28 juni 2023 ¹ is die vraag bevestigend beantwoord en is het [appellante] en MaMoMo c.s. onder meer verboden om beschuldigingen te uiten over [geïntimeerde] en onderzoek te (laten) doen naar het handelen van [geïntimeerde] (zie onder rechtsoverweging 5.1 van het vonnis), dit alles onder verbeurte van een dwangsom van € 50.000 per keer/per dag met een maximum van € 5 miljoen. De rechtbank heeft verder (onder meer) [appellante] veroordeeld tot het vergoeden van schadevergoeding, op te maken bij staat.

[appellante] met haar ondernemingen MaMoMo c.s. (vier van de zeven oorspronkelijk gedaagden) is het niet eens met de veroordelingen en zij vordert vernietiging van het vonnis.

[geïntimeerde] is het grotendeels eens met het vonnis, maar zij vordert ook een gedeeltelijke vernietiging van het vonnis. [geïntimeerde] wil met haar incidenteel hoger beroep bereiken dat er een verder strekkend uitingsverbod komt. [geïntimeerde] vermeerdert ook haar eis in hoger beroep door onder meer uitvoerbaarheid bij lijfsdwang te vorderen als de dwangsommen tot het maximum zijn verbeurd.

Het hof zal het (principaal) hoger beroep van [appellante] en MaMoMo c.s. afwijzen. Het (incidenteel) hoger beroep van [geïntimeerde] zal het hof deels toewijzen als hierna onder de beslissing onder 5 is vermeld. Het hof zal, na een bespreking van de vorderingen in hoger beroep en enkele procesrechtelijke punten, eerst het handelen van [appellante] zelf bespreken en beoordelen (zie rov. 4.5 en verder) en daarna het handelen van de vennootschappen (zie rov. 4.58-4.59). Het hof zal oordelen dat alleen [appellante] onrechtmatig heeft gehandeld en dat de vennootschappen van [appellante] , MaMoMo c.s., geen onrechtmatig handelen kan worden verweten.

[appellante] en MaMoMo c.s. vorderen vernietiging van de beslissingen van de rechtbank in het bestreden vonnis. Zij hebben hiertoe een aantal grieven geformuleerd (onder I t/m IV en onder 1 tot en met 12) die het hof als volgt samenvat en samenvoegt: 1) procesrechtelijke bezwaren, 2) inhoudelijke bezwaren en 3) bezwaren over de schadevergoeding en de verwijzing naar de schadestaatprocedure.

heeft twee grieven aangevoerd. Onder grief 2 heeft zij toegelicht dat zij een breder uitingsverbod wil dan de rechtbank heeft toegewezen en heeft zij hierop haar eis vermeerderd, waarbij zij tevens lijfsdwang heeft gevorderd.

Een (oorspronkelijk) eiser mag ook in hoger beroep zijn eis wijzigen op de voet van artikel 130 lid 1 en artikel 353 lid 1 Rv. [geïntimeerde] is eiseres bij de rechtbank geweest en is thans eiseres (appellante) in incidenteel hoger beroep. [geïntimeerde] heeft haar eis gewijzigd ter gelegenheid van de memorie van antwoord in de hoofdzaak; dit is het eerste stuk in (principaal) hoger beroep waarin zij die eiswijziging (bij incidenteel hoger beroep) kon doen. Die eiswijziging is in beginsel toelaatbaar. Een eiswijziging is niet mogelijk tegen de niet verschenen gedaagde, tenzij die eiswijziging tijdig per exploot aan de gedaagde kenbaar is gemaakt (artikel 130 lid 3 Rv) . Ratio van deze regel is dat voorkomen moet worden dat de niet verschenen gedaagde onkundig is van hetgeen waartoe hij jegens eiser kan worden veroordeeld. [appellante] en MaMoMo c.s. zijn in de procedure in hoger beroep in procesrechtelijke termen in het geding verschenen met een advocaat (zij hebben zelf hoger beroep ingesteld). In zoverre behoefde de eiswijziging niet bij exploot betekend te worden zoals artikel 130 lid 3 Rv voorschrijft.

Na onttrekking van hun advocaat hebben [appellante] en MaMoMo c.s. niet tijdig een nieuwe advocaat gesteld waardoor er geen memorie van antwoord in incidenteel hoger beroep is genomen en zij ook niet konden responderen op de eiswijziging (zie onder 1.3). Dit nalaten ligt geheel in het domein van [appellante] en MaMoMo c.s., mede gelet op de hierboven genoemde brief van 1 oktober 2024, en komt ook voor hun (procesrechtelijk) risico. Het hof ziet in de gegeven omstandigheden ambtshalve geen gronden om de eiswijziging buiten beschouwing te laten en zal dan ook recht doen op de wijziging van eis van [geïntimeerde] .

[appellante] en MaMoMo c.s. hebben in hoger beroep opnieuw naar voren gebracht dat de inleidende dagvaarding van [geïntimeerde] nietig is omdat deze niet voldoet aan de eisen van artikel 111 lid 2 sub d Rv, namelijk dat de eis (van [geïntimeerde] ) en de gronden daarvan duidelijk moeten zijn zodat [appellante] weet waartegen zij zich moet verdedigen. Daarnaast hebben zij betoogd dat [geïntimeerde] niet-ontvankelijk moet worden verklaard. Hierover kan het hof kort zijn: de dagvaarding voldoet aan voormelde eis, ook al is de dagvaarding omvangrijk en zijn er vele producties overgelegd (er waren ook zeven gedaagden, onder wie [appellante] met haar vennootschappen). Uit de dagvaarding blijkt voldoende duidelijk welk vermeend onrechtmatig handelen [geïntimeerde] [appellante] en MaMoMo c.s. verwijt. [geïntimeerde] heeft in hoofdstuk 24 van haar dagvaarding de bij haar bekende verweren van [appellante] en MaMoMo c.s. beschreven. Uit de (omvangrijke) conclusie van antwoord met vele producties blijkt genoegzaam dat [appellante] en MaMoMo c.s. weten waartegen zij zich moeten verweren en dat hebben zij ook gedaan. Er is daarom geen sprake van een gebrek en voor zover dat anders zou zijn, zijn zij niet onredelijk in hun verdedigingsbelang geschaad (artikel 122 lid 1 Rv) .

[geïntimeerde] heeft vele (kort geding) procedures gevoerd tegen [partner appellante ] en zijn bedrijven DSS, Strukton en Centric. Zo is het [partner appellante ] verboden om [geïntimeerde] te beschuldigen van het veroorzaken van een FIOD-inval bij Strukton ² en is het [partner appellante ] verboden om [geïntimeerde] te beschuldigen van activiteiten in de porno-industrie, dat zij diefstal heeft gepleegd door zichzelf in 2012 een bonus uit te keren (vanuit DSS waarvan zij toentertijd directeur was), dat zij met nepnamen en nepaccounts berichten op Twitter heeft geplaatst over de boekpresentatie van [appellante] en dat zij terabytes aan porno op de server van DSS heeft geplaatst. ³ Voorts is het [partner appellante ] verboden om zich toegang te verschaffen of aan derden toegang te geven tot de e-mailaccounts van [geïntimeerde] bij DSS en Wagner Solar en gebruik te maken van hieruit gehaalde privégegevens van [geïntimeerde] . In een volgend kort geding is het [partner appellante ] verboden om het rapport van Lumen Lawyers te (laten) verspreiden, publiceren, gebruiken, citeren, verveelvoudigen en/of openbaar te maken; [partner appellante ] heeft tevens het gebod opgelegd gekregen om het rapport – kort gezegd – te vernietigen. ⁴ Naar aanleiding van deze kort geding vonnissen zijn dwangsommen verbeurd, waarover ook steeds procedures zijn gevoerd. ⁵ In een zaak tegen [appellante] en [partner appellante ] over de inzet van een journalist voor het doen van publicaties is geoordeeld dat het handelen van [appellante] en [partner appellante ] jegens [geïntimeerde] onrechtmatig is nu zij beiden een derde (journalist [naam1] ) flinke sommen geld hebben betaald en hem van informatie hebben voorzien om negatieve berichten over [geïntimeerde] op de website van [naam1] te publiceren waarbij zij zelf buiten beeld bleven. ⁶In een door onder andere [partner appellante ] en [appellante] gestart kort geding over gebruikmaking van stukken uit het bewijsbeslag dat door [geïntimeerde] was gelegd, vorderden zij dat deze stukken (e-mails) die bij de mediation tussen [partner appellante ] en [geïntimeerde] waren betrokken niet mogen worden gebruikt in een procedure; die vordering(en) heeft de voorzieningenrechter Amsterdam afgewezen. ⁷ Het verzoek van [partner appellante ] en zijn bedrijven om een deskundige aan te stellen die onderzoek moet verrichten naar de beweerdelijke fraude van [geïntimeerde] is door de rechtbank Den Haag afgewezen wegens onvoldoende belang: er is geen begin van bewijs van fraude geleverd en het verzoek heeft het karakter van een fishing expedition. ⁸ De vordering tot afgifte stukken van [appellante] en één van haar vennootschappen MaMoMo tegen [geïntimeerde] en de deurwaarder die beslag heeft gelegd en een assistent (een informatiedeskundige), omdat deze assistent tijdens de beslaglegging met de software van de auto van [appellante] zou hebben geknoeid waardoor de handrem van de auto tijdens het rijden vanzelf aantrok, is door de rechtbank Rotterdam afgewezen. ⁹ In het verlengde van deze beschuldiging oordeelde dit hof op vordering van [appellante] dat [geïntimeerde] niet onrechtmatig heeft gehandeld door onder meer de beschuldiging van ‘sabotage van autoremmen’ in procedures te kwalificeren als een beschuldiging van ‘een moordaanslag’ en door [appellante] in gerechtelijke procedures te benoemen als ‘een (cyber)charlatan, notoire leugenaar, fantast en bedriegster’. ¹⁰

Er zijn, samengevat, meer dan 30 procedures gevoerd die zien op de beschuldigingen die jegens [geïntimeerde] zijn geuit met de daaruit voortvloeiende vorderingen over en weer. Aanvankelijk waren eerst alleen [partner appellante ] en diens bedrijven procespartijen, maar later is ook [appellante] in de procedures betrokken.

Een groot deel van het geschil tussen partijen draait om verzonden e-mails met daarin velerlei uitingen over [geïntimeerde] . Deze e-mails zijn al eerder ter sprake gekomen en beoordeeld in procedures tegen [partner appellante ] en diens bedrijven. Voor de volledigheid merkt het hof op dat het hof in deze bodemprocedure niet gebonden is aan de verschillende uitspraken in kort geding, waarbij [appellante] bovendien veelal niet als procespartij was betrokken. Hierna zal worden uitgelegd dat [geïntimeerde] deze e-mails mag gebruiken ter onderbouwing van haar standpunt dat [appellante] onrechtmatig heeft gehandeld, dat [appellante] (mede) verantwoordelijk kan worden gehouden voor de inhoud en verzending van deze e-mails en dat zij in verband daarmee onrechtmatig heeft gehandeld.

[geïntimeerde] heeft, na daartoe verkregen verlof, op 21 december 2020 en 20 januari 2021 bewijsbeslag gelegd op de gegevensdragers (en de daaruit verkregen e-mails) van [partner appellante ] , ook wel de [partner appellante ] -beslagen genoemd. Dit betreft vooral e-mails uit het Strukton-mailaccount van [partner appellante ] , waartoe bijlagen behoren als Word-documenten, PDF-bestanden en audiotapes waarop [appellante] is te beluisteren.

Volgens [appellante] is het gebruikmaken van de e-mails die zijn verkregen door middel van het bewijsbeslag onrechtmatig omdat [geïntimeerde] deels al over die stukken beschikte en omdat zij ook e-mails heeft verkregen waarin de zoektermen “ [geïntimeerde] ” of “ [geïntimeerde] ” niet voorkwam. [appellante] voert aan dat [geïntimeerde] e-mails die deze termen niet bevatten niet uit het bewijsbeslag verkregen kan hebben, waardoor het gebruik ervan hoe dan ook onrechtmatig is. Bij de rechtbank heeft [appellante] naar voren gebracht dat [geïntimeerde] inzage in het bewijsbeslag heeft gekregen binnen een mediationtraject tussen [geïntimeerde] en [partner appellante ] en dat [geïntimeerde] onrechtmatig handelt door deze e-mails in strijd met afgesproken geheimhouding in de onderhavige procedure te gebruiken. In hoger beroep betwist [appellante] dat er met [geïntimeerde] afspraken zijn gemaakt over inzage van e-mails. Het gebruiken van de e-mails uit de [partner appellante ] -beslagen in een procedure tegen [appellante] is misbruik van recht, aldus [appellante] .

Conservatoir bewijsbeslag betreft beslag dat wordt gelegd op bewijsmiddelen om deze veilig te stellen, in het bijzonder om te bewerkstelligen dat deze bewijsmiddelen niet door de beslagene of derden kunnen worden zoekgemaakt. Het gaat vooral om de informatie die deze bewijsmiddelen (kunnen) opleveren. Uit de wettelijke regeling volgt niet dat deze bewijsmiddelen enkel zouden kunnen of mogen worden gebruikt in een procedure tegen de beslagene zelf. Normaliter volgt na een bewijsbeslag een procedure tot afgifte/inzage van de in beslag genomen stukken op de voet van artikel 843a Rv (oud), waarin een toetsing door de rechter plaatsvindt over de toelaatbaarheid daarvan en de eventuele voorwaarden van inzage.

Uit het feitenrelaas van de voorzieningenrechter van de rechtbank Amsterdam in het vonnis in kort geding van 13 oktober 2022 ¹¹, waarbij naast [partner appellante ] en zijn vennootschappen ook [appellante] was betrokken blijkt het volgende. In vervolg op de [partner appellante ] -beslagen heeft [geïntimeerde] op 2 februari 2021 een dagvaarding in kort geding uitgebracht om op de voet van artikel 843a Rv (oud) inzage in en afschrift te verkrijgen van de e-mails van [partner appellante ] die vielen onder het bewijsbeslag. In het kader van een hoger beroep (in een andere zaak) bij het gerechtshof Amsterdam is een mediationtraject gestart tussen [partner appellante ] en DSS enerzijds en [geïntimeerde] anderzijds. Partijen en hun advocaten (destijds mr. Acda en mr. Tjiam) hebben op 23-24 februari 2021 een schriftelijke mediationovereenkomst ondertekend waarin onder meer een (gebruikelijk) geheimhoudingsbeding is overeengekomen (met verwijzing naar artikel 7 van het MfN Mediation Reglement). Afgesproken is dat de e-mails uit de [partner appellante ] -beslagen overgedragen zouden worden aan de onderzoeker Fox-IT. Partijen hebben voorts afgesproken dat de e-mails zouden worden gefilterd en klaargezet in een digitale omgeving bij Zylab. De advocaten van beide partijen kregen toegang daartoe. Het ging om e-mails van [partner appellante ] over de periode van 1 april 2019 tot en met 20 januari 2021, waarin de woorden “ [geïntimeerde] ” of “ [geïntimeerde] ” voorkwamen, waarbij e-mailcorrespondentie tussen (uitsluitend) [partner appellante ] en (uitsluitend) zijn advocaat eruit gefilterd was, evenals bedrijfsvertrouwelijke informatie. Tijdens de loop van het mediationtraject hebben [partner appellante ] en [geïntimeerde] een executie kort geding gevoerd bij de rechtbank Den Haag over de verschuldigdheid van dwangsommen. ¹² In die procedure hebben [geïntimeerde] en [partner appellante ] tientallen e-mails uit de [partner appellante ] -beslagen gebruikt om hun standpunt te onderbouwen. Begin april 2022 is de digitale omgeving bij Zylab weer geopend met instemming van beide advocaten en kregen de advocaten weer toegang tot de (gefilterde) e-mails.

Het feit dat [geïntimeerde] niet alsnog (na het mislukken/beëindigen van de mediation op 29 november 2021) aan de rechter toestemming heeft gevraagd om inzage in dan wel afschrift van de inbeslaggenomen e-mails, is in de gegeven omstandigheden onvoldoende om tot onrechtmatig handelen van [geïntimeerde] jegens [appellante] te concluderen. Onbestreden staat vast dat de e-mails uit het bewijsbeslag al door een derde (Fox-IT) zijn ‘gefilterd’ op vertrouwelijke informatie tussen [partner appellante ] en zijn advocaat en op vertrouwelijke informatie betreffende het bedrijf van [partner appellante ] . Dat het bewijsbeslag onder [partner appellante ] is gelegd leidt er niet toe, zonder nadere onderbouwing of toelichting die ontbreekt, dat de daaruit bekend geworden e-mails niet zouden mogen worden gebruikt door [geïntimeerde] in de procedure tegen [appellante] en haar vennootschappen om haar stellingen te onderbouwen. Onvoldoende onderbouwd of gebleken is dat bepaalde e-mails zijn verkregen buiten het bewijsbeslag om, maar tijdens het mediationtraject. [geïntimeerde] heeft aangevoerd dat in sommige e-mails inderdaad niet de zoektermen voor komen waarop het bewijsbeslag zag, maar dat deze e-mails in een reeks van (antwoord) e-mails zaten waarin die zoektermen wél voor kwamen. Daarop is [appellante] niet ingegaan. Van oneigenlijk gebruik en/of misbruik van recht is dan ook geen sprake.

De conclusie is dat de e-mails die zijn verkregen uit de [partner appellante ] -beslagen gebruikt mogen worden in de onderhavige procedure.

De kern van deze zaak draait om de beschuldigingen die onder meer via e-mailaccounts van [partner appellante ] zijn verspreid over [geïntimeerde] en die door de voorzieningenrechters als onrechtmatig jegens [geïntimeerde] zijn aangemerkt. Kortheidshalve verwijst het hof terug naar de weergave hiervan onder 4.5. [geïntimeerde] stelt dat [appellante] de e-mailaccounts van [partner appellante ] beheert. [appellante] is volgens [geïntimeerde] (samen met [partner appellante ] ) primair verantwoordelijk voor alle valse beschuldigingen en onjuiste (fraude)onderzoeken die via de e-mailaccounts van [partner appellante ] werden verspreid. [partner appellante ] is bekend met de inhoud van de e-mails die [appellante] namens hem heeft verstuurd. De e-mails die uit de [partner appellante ] -beslagen komen zijn afkomstig van het Strukton-mailaccount van [partner appellante ] , die voornamelijk vanuit het IP-adres [nummer1] van [appellante] zijn verstuurd namens [partner appellante ] . Het IP-adres is gekoppeld aan de woning van [appellante] die toen in [plaats1] woonde, aldus nog steeds [geïntimeerde] .

[appellante] betwist dat de e-mails van haar afkomstig zijn, dat zij verantwoordelijk is voor de e-mails en dat de inhoud van de e-mails onrechtmatig is. [appellante] voert aan dat [partner appellante ] doelbewust buiten deze procedure is gehouden door [geïntimeerde] en dat [appellante] niet namens [partner appellante ] kan of mag spreken (door de geheimhouding die hij met [geïntimeerde] is overeengekomen). [geïntimeerde] beschrijft immers het handelen van [appellante] en [partner appellante ] als één entiteit, zodat het in de rede had gelegen hem ook als gedaagde in de procedure te betrekken. De e-mails die nu gebruikt worden in deze procedure zijn al van enige jaren geleden en deze zijn ook al gebruikt tegen [partner appellante ] , waarvoor hij is veroordeeld en dwangsommen heeft verbeurd. Deze verboden dateren grotendeels van ná de verzenddata van de e-mails en worden nu gebruikt tegen haar, aldus [appellante] . [appellante] voert ook aan, zo begrijpt het hof, dat voor alle verzonden e-mails geldt dat [appellante] deze e-mails op instructie en in opdracht van [partner appellante ] heeft gemaakt, daargelaten de mogelijkheid dat [partner appellante ] de e-mails zelf heeft opgesteld en gebruik heeft gemaakt van de faciliteiten van [appellante] . Voorts heeft [appellante] aangevoerd dat de onderbouwing van [geïntimeerde] dat de overgelegde e-mails die afkomstig zijn van het IP-adres [nummer1] niet duidelijk en overzichtelijk is weergegeven waardoor het voor [appellante] een flinke speurtocht is om een en ander uit te zoeken. In hoger beroep betwist [appellante] uitdrukkelijk dat het genoemde IP adres van [appellante] is.

[geïntimeerde] heeft uitvoerig gemotiveerd en met stukken onderbouwd dat het IP-adres [nummer1] van [appellante] is. Dit IP-adres behoort bij een KPN-account van een adres in [plaats1] . [appellante] woonde toentertijd in [plaats1] . De e-mails die [appellante] heeft gestuurd vanuit de zakelijke e-mailaccounts (zoals mamomo@kpnmail.nl en mamomosoloutions@icloud.com) zijn afkomstig van dit IP-adres. Van die e-mails staat vast dat [appellante] de auteur en de verzender is, omdat zij de enige is die toegang heeft tot die e-mailaccounts. Het KPN-modemnummer [nummer2] .direct.adsl.nl is (ook) zichtbaar in de eigenschappen (properties) van de e-mails. De e-mails die zijn gestuurd vanaf de e-mailaccounts van [partner appellante ] (***@strukton.com en ***@icloud.com) hebben hetzelfde IP-adres en hetzelfde KPN-modemnummer. Onbetwist staat vast dat [appellante] de beschikking had over de inloggegevens van de e-mailaccounts van [partner appellante ] (dit blijkt uit het proces-verbaal van de deurwaarder van 24 december 2020 ter uitvoering van het bewijsbeslag bij [partner appellante ] ). De betwisting van [appellante] , met het argument dat niet is aangetoond dat het genoemde IP-adres van haar is, is onvoldoende in het licht van de uitgebreide onderbouwing die [geïntimeerde] heeft gegeven. [appellante] heeft wel een screenshot van de website “ip-adres-nl” overgelegd, maar daaruit blijkt niet dat dit screenshot van de computer van [appellante] is die op dat moment was verbonden met haar wifi-netwerk in haar huis in [plaats1] , zoals [geïntimeerde] terecht aanvoert. Aan bewijslevering komt het hof dan ook niet toe. Het hof acht genoegzaam aangetoond dat het genoemde IP-adres [nummer1] van [appellante] is. Vele e-mails van het zakelijk account van [partner appellante ] zijn vanaf dat IP-adres verstuurd.

Vast staat dat onder alle e-mails als afzender de naam van [partner appellante ] (of zijn bedrijven) staat. Volgens [geïntimeerde] is het [appellante] die de e-mailaccounts van [partner appellante ] beheert en vanuit die accounts beschuldigingen over [geïntimeerde] verspreidt en stemt [partner appellante ] in met de e-mails die [appellante] verstuurt. [geïntimeerde] wijst ter onderbouwing van haar standpunt op de volgende punten:

- De e-mails die zijn verstuurd vanuit de e-mailaccounts van [partner appellante ] zijn verstuurd vanaf het IP-adres van [appellante] .

- Uit het proces-verbaal van beslaglegging blijkt dat [appellante] de beschikking over de inloggegevens van de e-mailaccount van [partner appellante ] heeft.

- De concept-mails waarover [geïntimeerde] beschikt laten zien dat [appellante] zich voordoet als [partner appellante ] . Een voorbeeld is een concept-mail van 2 oktober 2019: “Zojuist met [partner appellante ] besproken….”, waarna in het later verzonden bericht dit wordt gecorrigeerd naar “Zojuist met [voornaam appellante] besproken ...”.

- Uit een voorbeeld blijkt dat [appellante] soms een concept in haar eigen mailaccount schrijft om die vervolgens uit te sturen via het mailaccount van [partner appellante ] .

- [appellante] beantwoordt aan haar gerichte e-mails met het e-mailaccount van [partner appellante ] .

- [appellante] is de auteur van de documenten die als bijlage zijn toegevoegd aan de e-mails die zijn verstuurd vanuit de e-mailaccounts van [partner appellante ] . Dit blijkt uit de eigenschappen van die documenten. Een voorbeeld is een e-mail van 26 juni 2020 waarbij een word-document is gevoegd waarbij onder de eigenschappen van het document is vermeld dat MaMoMo Allround Solution B.V. de auteur is.

- [appellante] erkent zelf dat zij e-mails verstuurt uit naam van [partner appellante ] . Een voorbeeld is een audiofragment waarin zij opmerkt “Zo doe ik het ook, maar niet vanuit mezelf, maar vanuit [partner appellante ] , zodat ik overal buiten beeld blijf”,

- [appellante] verstuurt ook e-mails namens [partner appellante ] en haar zelf. Een voorbeeld is een e-mail van 21 december 2019 en van 30 mei 2020 waarbij in meervoud wordt geschreven of geantwoord. De berichten zijn afkomstig van hetzelfde IP-adres [nummer1] .

- Derden rondom [partner appellante ] en [appellante] weten dat [appellante] mails verstuurt vanuit de e-mailaccounts van [partner appellante ] . Een voorbeeld is een e-mail van 17 oktober 2019 aan [naam2] , een e-mailwisseling in maart 2020 met [naam3] en een e-mail van 18 augustus 2020 met de aanhef “Beste [voornaam appellante] ”.

- [partner appellante ] was vaak aan het werk of op zakenreis toen de e-mails vanuit zijn e-mailaccounts werden verstuurd vanaf het IP-adres van [appellante] . Een voorbeeld is de e-mailwisseling tussen 27 november 2019 en 4 december 2019 toen [partner appellante ] op zakenreis was in Riyad; de e-mails werden verstuurd vanaf het bekende IP-adres van [appellante] .

- De opmaak, spelling en taal van de e-mails die zijn verstuurd vanuit de e-mailaccounts van [partner appellante ] zijn precies gelijk aan die van de e-mails die zijn verstuurd vanaf de e-mailaccounts van [appellante] . Als voorbeelden worden genoemd het vele gebruik van ‘harde returns’, de d/t fouten en de gebruikte, niet gangbare woorden. Ook is als voorbeeld genoemd een e-mail van 11 november 2018 aan [geïntimeerde] , waarin [partner appellante ] zijn eigen naam foutief heeft gespeld (“ [partner appellante ] ”) en in een andere e-mail werden zijn initialen fout weergegeven, namelijk “ [partner appellante ] ” in plaats van [partner appellante ] .

Volgens [appellante] toont [geïntimeerde] niet aan dat het niet [partner appellante ] is die de mails heeft verzonden. Zo is er op momenten gemaild dat [partner appellante ] bij [appellante] verbleef. [appellante] heeft bovendien erkend dat zij sommige mails heeft getypt waardoor het evident is dat taalfouten en verschrijvingen van haar hand zijn. [appellante] wijst erop dat dat echter niet inhoudt dat zij verantwoordelijk is voor de inhoud van de e-mails. [partner appellante ] zelf heeft in een verklaring van 2 juni 2022 geschreven, kort gezegd, dat de e-mails die afkomstig zijn van zijn e-mailaccounts door hem bedacht, getypt en verzonden zijn en dat hij ook zelf heeft bepaald aan wie de mails gezonden moesten worden (in de CC/BCC) en dat dat ook geldt voor de e-mails die vanuit het IP-adres van [appellante] zijn verzonden. In de verklaring staat dat hij e-mails ofwel zelf heeft getypt ofwel [appellante] de opdracht heeft gegeven deze e-mails te typen. Kort en goed neemt [partner appellante ] alle verantwoordelijkheid op zich voor de verzonden e-mails.

Deze verklaring van [partner appellante ] overtuigt niet. [geïntimeerde] heeft geschat, op basis van het totaal van 19.441 aangetroffen e-mails in de periode 1 april 2019 tot en met 20 januari 2021 waarin de naam van [geïntimeerde] voorkomt en die deels concepten betreffen, dat ongeveer 5.000 e-mails vanuit het zakelijke Strukton-account van [partner appellante ] zijn verzonden. Deze aantallen zijn niet (of niet gemotiveerd) weersproken. De rechtbank constateert in het door [appellante] bestreden vonnis van 28 juni 2023 (rov. 4.16) en neemt als uitgangspunt ten aanzien van medegedaagde [naam2] (lid van de raad van bestuur van Centric), dat [naam2] wist dat het e-mailaccount van de bestuursvoorzitter van Strukton (dit is [partner appellante ] ) werd beheerd door [appellante] . [partner appellante ] schrijft in zijn verklaring dat hij kennis heeft genomen van alle e-mails die bij dagvaarding zijn overgelegd, maar die niet allemaal heeft gelezen (omdat het er heel veel zijn) maar in vogelvlucht er doorheen is gegaan. Het had minst genomen mogen worden verwacht dat [partner appellante ] wat concreter enkele voorbeelden had genomen van e-mails die stellig door hem bedacht, getypt en/of verzonden zouden zijn. Het hof oordeelt het niet geloofwaardig dat [partner appellante ] al die e-mails zelf getypt heeft en/of zelf heeft verzonden, nu ook vast staat dat [partner appellante ] dit nooit deed maar aan zijn secretaresse overliet. Dat [partner appellante ] al die e-mails zelf bedacht heeft en dat [appellante] die in zijn opdracht heeft getypt en verzonden en dat [appellante] hierin dus alleen een uitvoerende rol heeft gehad oordeelt het hof ook niet aannemelijk (daarover straks meer). Het hof hecht aldus geen doorslaggevende waarde aan de verklaring van [partner appellante ] .

Het hof beantwoordt de vraag of het [appellante] is geweest die de e-mails vanaf het zakelijk e-mailaccount van [partner appellante ] (mede) bedacht, getypt en verzonden heeft bevestigend en licht dat als volgt toe. Van de e-mails die zijn verstuurd vanaf het zakelijk e-mail account van [partner appellante ] van Strukton zijn vele afkomstig van het IP-adres [nummer1] dat van [appellante] is (in de beschreven periode toen zij in [plaats1] woonde). [appellante] had de beschikking over de inloggegevens van [partner appellante ] van zijn e-mail accounts, waaronder zijn zakelijk e-mail account. [appellante] beheerde feitelijk het zakelijk e-mailaccount van [partner appellante ] . De hierboven onder 4.19 weergegeven feiten en omstandigheden die door [geïntimeerde] zijn aangevoerd zijn onvoldoende gemotiveerd weersproken en dat had, gelet op de grondige onderbouwing van al deze feiten en omstandigheden wel van [appellante] mogen worden verwacht, ook al zou dat volgens haar ‘veel werk’ hebben betekend. Dat [appellante] al die e-mails op instructie van [partner appellante ] en/of in opdracht van [partner appellante ] heeft opgemaakt en verzonden, oordeelt het hof niet geloofwaardig gelet op de hoeveelheid e-mails die in de beschreven periode zijn verstuurd, terwijl [partner appellante ] in die periode lange werkdagen en zakelijke reizen maakte. Los daarvan is het hof van oordeel dat [appellante] haar betwisting dat zij geen eigen verantwoordelijkheid heeft in de verzending van de e-mails onvoldoende heeft onderbouwd. De verwijzing van [appellante] naar een tussen [partner appellante ] Investments B.V. en MaMoMo Solutions B.V. gesloten overeenkomst van opdracht volstaat niet - mede in het licht van wat [geïntimeerde] naar voren heeft gebracht - om te kunnen concluderen dat [appellante] bij het verzenden van de e-mails als ondergeschikte heeft gehandeld en hierop niet aangesproken zou kunnen worden. Dat geldt ook voor de door [appellante] naar voren gebrachte omstandigheid dat sommige berichten ’s avonds of in het weekend zijn gezonden. Het beroep van [appellante] op artikel 6:170 BW dat inhoudt dat zij als ondergeschikte van [partner appellante ] heeft gehandeld en daarom niet aansprakelijk (voor enige schade) kan worden gehouden verwerpt het hof dan ook.

Dit handelen van [appellante] laat de rol van [partner appellante ] onverlet, zo voegt het hof duidelijkheidshalve toe, die immers wél verantwoordelijk is voor het laten gebruiken en beheren van zijn zakelijke e-mailaccount door [appellante] en het laat gebeuren dat vanaf zijn zakelijk e-mailaccount honderden e-mails worden verzonden in zijn naam.

Samenvattend oordeelt het hof dat [appellante] (mede)verantwoordelijk kan worden gehouden voor het opstellen en verzenden van de e-mails uit de [partner appellante ] -beslagen (de periode 1 april 2019 tot en met 20 januari 2021). Daarnaast merkt het hof nog het navolgende op: [appellante] lijkt te willen stellen dat het alleen maar gaat om de e-mails die vanaf haar IP-adres zijn verstuurd (en is in de memorie van grieven ook alleen op die mails ingegaan) en niet om de vele honderden e-mails die door [geïntimeerde] zijn overgelegd. Dat ziet het hof anders. De door [geïntimeerde] overgelegde e-mails zijn nagenoeg alle afkomstig van het zakelijk e-mailaccount van [partner appellante ] . [appellante] beschikte over de inloggegevens van [partner appellante ] en zij stuurde ook berichten vanaf haar eigen zakelijke MaMoMo-account naar het zakelijk e-mailadres van [partner appellante ] . [geïntimeerde] heeft er terecht op gewezen dat het ook gaat om e-mails die zijn verstuurd vanaf andere IP-adressen, bijvoorbeeld omdat [appellante] op dat moment buiten haar woonhuis in [plaats1] was (en een ander wifi-netwerk of 4G gebruikte, zo begrijpt het hof) en/of de e-mails verstuurde vanaf haar telefoon. Het hof constateert daarnaast dat de stroom aan e-mails alle dezelfde onderwerpen/beschuldigingen betreffen waarover dit geschil gaat en waarvoor [partner appellante ] eerder is veroordeeld. Dat kennelijk niet meer (digitaal) is te achterhalen voor al die e-mails vanaf welke IP-adressen de e-mails zijn verstuurd is gezien de hiervoor beschreven feiten en omstandigheden niet van doorslaggevende betekenis om daaraan de conclusie te verbinden dat deze e-mails niet toegeschreven kunnen worden aan het handelen van [appellante] . Onbestreden heeft [geïntimeerde] aangevoerd dat deze e-mails buiten het IP-adres van [appellante] een minderheid betreffen van de door haar overgelegde e-mails.

Bij de beantwoording van de vraag of de inhoud van de e-mails (uit de [partner appellante ] -beslagen) onrechtmatig is tegenover [geïntimeerde] gaat het om een botsing tussen twee fundamentele rechten die in rangorde aan elkaar gelijk zijn. Enerzijds is er het recht van [geïntimeerde] op eerbiediging van haar persoonlijke levenssfeer, eer en goede naam (artikel 8 EVRM en artikel 10 lid 1 Grondwet) en anderzijds is er het recht van [appellante] (en indirect van [partner appellante ] ) op vrijheid van meningsuiting (artikel 10 EVRM en artikel 7 lid 3 Grondwet) . Bij de beantwoording van de vraag welke van deze op zichzelf gelijkwaardige rechten in het concrete geval zwaarder weegt, moet een afweging worden gemaakt met in achtneming van alle relevante omstandigheden van het geval, waaronder de aard van de uitlatingen en de ernst van de te verwachten gevolgen voor degene op wie die uitlatingen betrekking hebben, de ernst van de misstand die aan de kaak wordt gesteld, de mate waarin de uitlatingen steun vinden in het beschikbare feitenmateriaal, de inkleding van de verdenkingen en de totstandkoming en inkleding van de uitlatingen. ¹³

Het hof zal vanwege de overzichtelijkheid die nodig is in de grote hoeveelheid e-mails die zijn overgelegd uitgaan van de door [geïntimeerde] gepresenteerde 60 e-mails die nagenoeg alle zijn verstuurd van het IP-adres van [appellante] (vanaf het Strukton-account van [partner appellante ] en zijn persoonlijk e-mailaccount ***@icloud.com). Door [geïntimeerde] zijn deze e-mails onderverdeeld in zeven categorieën (in hoofdstuk 7 van de inleidende dagvaarding). Het hof heeft hiervoor (onder 4.22) al geoordeeld dat het [appellante] zelf is geweest die de e-mails vanaf het zakelijk e-mailaccount van [partner appellante ] (al dan niet samen met [partner appellante ] ) heeft bedacht, getypt en verzonden.

a. a) Door [geïntimeerde] is herhaaldelijk contact gezocht met de AIVD en daarbij zijn de namen van [partner appellante ] en Strukton vermeld.

b) De AIVD gehouden is de FIOD te informeren indien melding is gemaakt van belastingfraude.

c) Na de communicatie tussen [geïntimeerde] en de AIVD/FIOD, de FIOD een inval heeft gedaan bij Strukton en [partner appellante ] .

- fraude heeft gepleegd (rapport van meer dan 40 pagina’s onregelmatigheden/fraude aanwezig);

- actief is in de porno-industrie (porno-dossier aanwezig)

- (…) die niet zuiver is en haar helpt/heeft geholpen bij het wegsluizen van mijn geld (emails zwart geld/drugs aanwezig);

In andere e-mails die zijn verzonden vanaf het Strukton e-mailaccount aan een ambtenaar van het Ministerie van Buitenlandse Zaken en aan (onder meer) de FIOD-directeur (beide dateren van 16 oktober 2019) wordt onder meer geschreven dat er “keihard bewijs” is dat [geïntimeerde] heeft gefraudeerd (bij Wagner Solar inzake transporten naar Gambia) en dat de administratie werd verduisterd en digitale informatie zoveel mogelijk werd verwijderd. De “gestolen goederen” zijn onder meer bij [geïntimeerde] terecht gekomen.

In een e-mail van 17 november 2019 vanaf het Strukton e-mailaccount aan de voorzitter van het College van procureurs-generaal (met in de CC diverse andere personen) worden de beschuldigingen herhaald dat [geïntimeerde] achter de FIOD-inval zit, dat de rechter is beïnvloed door het OM en de AIVD. In een e-mail van 12 december 2019 vanaf het Strukton e-mailaccount aan de minister van Justitie wordt de eerdere beschuldiging herhaald: Van deze twee personen [onder wie [geïntimeerde] , toev. hof] is onomstotelijk vastgesteld dat ze gefraudeerd hebben, illegaal gestolen goederen naar Gambia getransporteerd hebben en alle relevante data bij mijn bedrijven vernietigd hebben.

In een e-mailbericht van 1 juni 2020 van het Strukton e-mailaccount aan (onder meer) minister van Justitie Grapperhaus gaat het over de beïnvloeding van de rechtspraak. Zo staat er onder meer geschreven: Het lijkt erop dat [geïntimeerde] een werkwijze ontwikkeld heeft om in juridische procedures haar gelijk te krijgen. (…) Zij doet dit door vooraf in de media artikelen te laten schrijven (waarbij ze zelf de pen hanteert) met nepnieuws en een onjuiste voorstelling van zaken (…). Bij alle procedures draait ze de zaak om en beschuldigd zij de wederpartij voor zaken die ze zelf doet/ heeft gedaan. Ze schuwt er niet voor om rechters dan wel relaties van rechters te intimideren en te manipuleren. (…) Naar mijn idee ongeoorloofde praktijken, maar ook triest dat rechters hier in mee gaan/ zijn gegaan.

In de akte houdende producties P1 – P9 van 31 oktober 2022 van [appellante] heeft haar toenmalig advocaat een onderzoek verricht naar de 460 unieke e-mails (sommige e-mails zaten dubbel in een reeks van antwoordmails) en daarvan weer een selectie gemaakt van 402 e-mails waarin de naam van [geïntimeerde] voor komt. In 80 e-mails is volgens de toenmalig advocaat van [appellante] mogelijk tekstueel sprake van aantasting van de eer en goede naam van [geïntimeerde] maar zijn de e-mails niet onrechtmatig. Een aantal van die 80 e-mails heeft het hof hierboven al weergegeven, maar lang niet alles. Een voorbeeld hiervan zijn de vele e-mails die zijn verstuurd aan de Quote-journalist [naam7] , die [geïntimeerde] ook aanhaalt in haar inleidende dagvaarding. [appellante] heeft betwist dat deze e-mails aan de Quote-journalist zijn verzonden. Voor zover ze daarbij erop doelt dat niet alle e-mails zijn verzonden vanaf haar ip-adres is dat onvoldoende in het licht van de gemotiveerde onderbouwing van [geïntimeerde] dat [appellante] mede verantwoordelijk is voor deze e-mails, zoals het hof al eerder heeft overwogen onder 4.22. Onder deze e-mails bevonden zich e-mails 1) waarmee processtukken zijn gestuurd en andere documenten, 2) vertrouwelijke e-mails die [partner appellante ] met zijn toenmalige advocaat had gewisseld en 3) e-mails met het verzoek aan de Quote-journalist om onderzoek te doen naar de betrokkenheid van [geïntimeerde] bij de FIOD-inval, over Gambia, een Duits bankrekeningnummer, de universiteitsfraude en over AB COM Services. Onder deze e-mails hangen diverse mails waarin [geïntimeerde] wordt beticht van het stelen van geld vanaf 2012 (onder ander de bonusuitkering van € 73.000) en dat [geïntimeerde] in een Afrikaanse sekte/commune zit. Niet is gebleken dat de Quote-journalist op deze verzoeken is ingegaan, behoudens een enkele uitzondering; tot een publicatie heeft dit niet geleid.

Dan komt het hof toe aan de beantwoording van de vraag of de inhoud van de hierboven onder 4.28 e.v. genoemde e-mails onrechtmatig is jegens [geïntimeerde] . Hiervoor geldt de toetssteen als weergegeven onder 4.26. Het hof beantwoordt die vraag bevestigend. De beschuldigingen die door [appellante] in de e-mails zijn geuit en door [geïntimeerde] zijn betwist, zijn van uiteenlopende aard: de FIOD-inval bij Strukton die zou zijn aangezet door [geïntimeerde] door middel van haar contacten met de AIVD, de door haar gepleegde fraude (waaronder ook het ten onrechte uitkeren van een flinke bonus en het wegsluizen van gelden naar Gambia), haar contacten met de moslimorganisatie ISA waarmee de Nederlandse infrastructuur zou worden overgenomen, de intimidatie en manipulatie van rechters, de betrokkenheid bij drugstransporten en de porno-industrie, als crimineel journalisten omkopen, haar betrokkenheid bij een Afrikaanse sekte/commune, het plegen van valsheid in geschrifte, plegen van diverse andere strafbare feiten, enzovoort (zoals weergegeven onder 5.1 van het bestreden vonnis).

Voor al deze beschuldigingen is geen feitenmateriaal of enige onderbouwing voorhanden, zelfs niet in dit hoger beroep terwijl stellig door [appellante] is beweerd dat er voldoende bewijs is.

Het gaat hier om een grote hoeveelheid e-mails die zijn verzonden aan onder meer ministers, staatssecretarissen, ambtenaren van de belastingdienst en het openbaar ministerie, journalisten en zakelijke relaties van [partner appellante ] . De in deze e-mails vervatte beschuldigingen zijn daarom, anders dan [appellante] naar voren heeft gebracht, in zeer brede kring geuit. Uit de overgelegde overzichten van [geïntimeerde] blijkt immers dat e-mails niet alleen naar bestuurders, directie of werknemers van Centric en Strukton zijn gezonden, maar ook naar de hiervoor vermelde derden. Volgens [appellante] zijn de uitingen gedaan in het kader van een (straf)onderzoek naar Strukton en betreft het uitingen die [partner appellante ] heeft gedaan als slachtoffer van fraude. Ook wijst [appellante] erop dat [partner appellante ] misstanden binnen zijn bedrijven heeft aangetroffen en zich tot de autoriteiten gewend. Van deze vermeende misstanden is echter onvoldoende duidelijk geworden dat deze een basis hebben in het destijds beschikbare feitenmateriaal. Het is onduidelijk waarom het veelvuldig e-mailen van al deze personen met de betreffende inhoud van de berichten (met een zeer brede strekking) gerechtvaardigd wordt door de door [appellante] genoemde reden van een (strafrechtelijk) onderzoek. Verder weegt mee dat gelet op de aard van de in de e-mails vervatte beschuldigingen kan worden aangenomen dat de ernst van de te verwachten gevolgen voor [geïntimeerde] groot is. [geïntimeerde] heeft hierover naar voren gebracht dat zij zich voortdurend moet blijven verdedigen tegen de beschuldigingen en dat dit een negatief effect heeft gehad op haar carrière en een grote impact heeft op haar leven. De e-mails vormen daarmee een ernstige aantasting van de persoonlijke levenssfeer en de eer en goede naam van [geïntimeerde] , die geen publieke figuur is. [appellante] is daarnaast geen journalist die een maatschappelijke misstand aan de kaak wil stellen (en waarvoor dan nog altijd geldt dat er hoor en wederhoor zou moeten plaatsvinden). De belangen van [appellante] en [geïntimeerde] tegen elkaar afwegend leidt het hof tot het oordeel dat de belangen van [geïntimeerde] op eerbiediging van haar persoonlijke levenssfeer, eer en goede naam zwaarder wegen dan het belang van [appellante] op de vrijheid van meningsuiting.

Naast het verzenden van e-mails heeft [geïntimeerde] gesteld dat [appellante] onrechtmatig onderzoek naar haar heeft verricht of laten verrichten. De rechtbank heeft in het bestreden vonnis (onder meer) [appellante] verboden om onderzoek te (laten) doen naar het handelen van [geïntimeerde] . In hoger beroep komt [appellante] hiertegen op. Zij voert hiervoor kort gezegd aan (1) dat haar bevindingen niet als onderzoeken kunnen worden bestempeld, (2) dat zij hiervoor niet verantwoordelijk is als hierover is gemaild vanaf mailaccounts van [partner appellante ] , (3) dat het haar is toegestaan onderzoek te doen en zij vanwege haar SPD-diploma’s kundig is op het gebied van financiën en administratie, (4) dat het verbod te ruim is en in strijd met artikel 6 EVRM waarbij minstens een uitzondering moet worden gemaakt voor procedures en (5) dat [geïntimeerde] geen belang heeft bij een verbod omdat geen sprake is van een reële dreiging van het plegen van een nieuwe onrechtmatige daad. In reactie hierop wijst [geïntimeerde] erop dat het niet gaat om de kwalificatie als onderzoek of bevindingen, maar dat deze onderzoeken en/of bevindingen verzonnen getallen en verhalen zijn die erop zijn gericht om de valse beschuldigingen kracht bij te zetten. De omstandigheid dat [appellante] boekhouddiploma’s heeft behaald maakt haar volgens [geïntimeerde] geen fraudedeskundige.

Het hof is van oordeel dat [appellante] onvoldoende gemotiveerd heeft weersproken dat zij onderzoek heeft gedaan naar [geïntimeerde] . De omstandigheid dat over de bevindingen hiervan via het e-mailaccount van [partner appellante ] is gemaild, doet (zoals hiervoor is overwogen) er niet aan af dat [appellante] hiervoor (mede) verantwoordelijk is. [geïntimeerde] heeft er op gewezen dat zij in de gegeven omstandigheden een zwaarwichtig belang heeft om gevrijwaard te blijven van nog meer onderzoeken als daar geen goede redenen voor bestaan, terwijl die redenen hier niet zijn gebleken. Hierin gaat het hof mee. Wat betreft de omvang van het verbod zal het hof, anders dan de rechtbank heeft beslist onder 5.2 van het bestreden vonnis, bepalen dat dit verbod zich enkel uitstrekt tot (verder) onderzoek doen naar de door [appellante] geuite beschuldigingen jegens [geïntimeerde] waarvan in dit arrest is geoordeeld dat deze onrechtmatig zijn.

De hierboven onder A), C) en D) weergegeven, met stukken onderbouwde stellingen zijn niet (meer) gemotiveerd bestreden door [appellante] . Wat betreft het verwijt onder B) dat [appellante] zich de toegang heeft verschaft tot haar zakelijk e-mail account heeft het hof onvoldoende concrete aanknopingspunten gevonden. Wel staat genoegzaam vast, zoals hiervoor al is geoordeeld, dat [appellante] de daardoor verkregen vertrouwelijke gegevens heeft doorgestuurd aan derden. Geconcludeerd kan worden dat [appellante] ook in deze periode onrechtmatig jegens [geïntimeerde] heeft gehandeld; kortheidshalve verwijst het hof voor de motivering hiervoor naar 4.41.

In de memorie van antwoord heeft [geïntimeerde] met stukken onderbouwd dat [appellante] ook na 16 maart 2023 is doorgegaan met het verspreiden van de al eerder gedane en weergegeven, maar ook nieuwe, beschuldigingen. Het gaat volgens [geïntimeerde] om 40 (nieuwe) beschuldigingen over [geïntimeerde] die door [appellante] zijn verspreid (en in productie 254 bij memorie van antwoord zijn toegelicht). Dit is allemaal niet bestreden door [appellante] . Een flink aantal beschuldigingen bevat een herhaling van de al eerder genoemde beschuldigingen (o.a. fraude, diefstal, omkoping van rechters en journalisten, veroorzaken van de FIOD-inval bij Strukton, lidmaatschap van een criminele organisatie enzovoort). Het hof zal volstaan met een aantal voorbeelden: in mei-juni 2023 zijn door [appellante] vanaf het zakelijk e-mailaccount van [partner appellante ] brieven/e-mails gezonden aan Kamerleden, gemeenteraadsleden en wethouders in vele gemeenten met als titel “ernstige waarschuwing” waarin [geïntimeerde] wordt beschuldigd van fraude en diefstal en met een downloadlink naar meer dan 100 bestanden waarin nog veel meer brieven en documenten zitten met valse beschuldigingen aan het adres van [geïntimeerde] . Aan journalisten zijn e-mails gestuurd met een groot aantal bijlagen waarin [geïntimeerde] opnieuw wordt beschuldigd van fraude met verwijzing naar het Lumen Lawyers rapport. Verder staan er in die e-mails downloadlinks met de naamgeving “illegale overneming bedrijven” en “illegaal bewijsbeslag”. In dit laatste document wordt [geïntimeerde] , aangeduid als “de vermoedelijke aanstichter van onze ellende”, beschuldigd van het laten plegen van huisvredebreuk, het plaatsen van afluisterapparatuur in de woning van [appellante] , het opzettelijk/wederrechtelijk binnendringen in de computers van [appellante] , sabotage van het remsysteem van de auto van [appellante] , het vernielen en/of installeren van malware op de computers van [appellante] (dit alles kennelijk tijdens leggen van het bewijsbeslag bij [appellante] , toev. hof). Een journalist die deze e-mail met bijlagen had ontvangen heeft hierover een artikel gepubliceerd en deze beschuldigingen direct gekoppeld aan [geïntimeerde] . Het hof acht het aannemelijk dat [appellante] deze e-mails (mede) zelf heeft geschreven en verstuurd, onder de naam van [partner appellante ] , zoals dat ook bij de andere e-mails het geval is geweest.

In juni 2024 zijn nog meerdere e-mails gezonden vanaf het Duitse e-mailaccount aan verschillende personen (onder meer de voormalig premier, Kamerleden, de minister van Justitie, de staatssecretaris voor Rechtsbescherming) en (gerechtelijke) instanties. Ook hierin worden vele beschuldigingen geuit en herhaald. De naam van [geïntimeerde] wordt in de e-mail van 30 juni 2024 niet met zoveel woorden genoemd, maar uit de context van de beschuldigingen is het duidelijk, aldus [geïntimeerde] die dat onbestreden heeft aangevoerd, dat zij (en haar advocaat en derden) wordt beschuldigd van vervalsing van een grosse, het plaatsen van afluisterapparatuur, diefstal, het plaatsen van malware, sabotage van de auto van [appellante] , een tweede inbraak, vernieling, oplichting, afpersing en corruptie. In een eerdere e-mail van 18 juni 2024 aan diverse personen/instanties, die ondertekend is door [partner appellante ] , staat onder meer geschreven over de rol of inbreng van [appellante] : In uw emails van 13 juni 2024 en 17 juni 2024 noemt u mij mevrouw [appellante] . Dat ben ik niet. Emails voor mevrouw [appellante] kunt u richten aan [partner appellante ] Investments t.a.v. mij, [partner appellante ] , omdat [partner appellante ] de vrijwaring aanvaard heeft. Mevrouw [appellante] , mijn echtgenote, heeft een vrijwaring van mij en [partner appellante ] Investments. [partner appellante ] Investments treedt in plaats van MaMoMo, MaMoMo Holding en [appellante] . (…). [geïntimeerde] heeft betwist dat die vrijwaring zou bestaan en voert aan dat [appellante] hiervan ook geen bewijs heeft overgelegd. [geïntimeerde] houdt [appellante] dan ook verantwoordelijk voor de inhoud van deze e-mails, zo verstaat het hof, en zij is volgens [geïntimeerde] naast [partner appellante ] hoofdelijk aansprakelijk voor de onrechtmatige uitlatingen/gedragingen tegenover [geïntimeerde] .

Naar het oordeel van het hof kan ook hier aangenomen worden dat [appellante] de e-mails vanuit het Duitse e-mailaccount zelf heeft opgesteld (al dan niet met instemming van [partner appellante ] ) en verzonden. Hetzelfde geldt voor de andere e-mails die in juli 2024 zijn verzonden vanuit het Duitse e-mailaccount die [appellante] in een enkel geval ook met haar eigen naam heeft ondertekend. [partner appellante ] schrijft zelf geen e-mails, zo is al eerder vastgesteld. De zogeheten vrijwaring waarover [partner appellante ] schrijft, en wat die ook moge betekenen, is niet komen vast te staan en ontslaat [appellante] niet van haar verantwoordelijkheid ten opzichte van derden. Ook als in de e-mails niet de naam van [geïntimeerde] wordt genoemd is uit de repeterende beschuldigingen eenvoudig te begrijpen dat de beschuldigingen ook [geïntimeerde] betreffen. Voor deze beschuldigingen is geen onderbouwing gegeven. Het hof herhaalt hier kortheidshalve hetgeen is overwogen en geoordeeld onder 4.41 gelezen in het toetsingskader als weergegeven onder 4.26: de inhoud van de hierboven weergegeven e-mails is onrechtmatig tegenover [geïntimeerde] .

Ten behoeve van de mondelinge behandeling op 16 april 2025 heeft [geïntimeerde] een akte met aanvullende producties overgelegd die specifiek zien op het handelen van journalist [naam8] . Deze stukken heeft [geïntimeerde] verkregen vanuit een bewijsbeslag ten laste van [naam8] op 7 augustus 2024 en een daarop volgend kort geding van 20 november 2024 (artikel 843a Rv) . ¹⁵ Het gaat hier specifiek om de beschuldigingen dat er tijdens het bewijsbeslag bij [appellante] op 22 december 2021 door de deurwaarders en hun assistent (in opdracht van [geïntimeerde] ) is geknoeid met de (software voor de) remmen van haar auto en met de computers. [appellante] heeft [geïntimeerde] stelselmatig beschuldigd van een poging doodslag.

In twee beëdigde verklaringen van 14 november 2023 en 5 december 2023 heeft [naam8] tegenover de notaris verklaard dat hij van de deurwaarder en de assistent had vernomen dat er (inderdaad) aan de auto van [appellante] kort gezegd “geknoeid” zou zijn. Zowel de deurwaarder als de assistent hebben in een schriftelijke verklaring van 18 maart 2024 respectievelijk 20 maart 2024 verklaard dat de verklaringen van [naam8] onjuist en/of volledig verzonnen zijn.

De beëdigde verklaringen van [naam8] zijn door [appellante] met e-mails meegestuurd aan de hierboven eerder genoemde personen ter onderbouwing van de beschuldiging dat [geïntimeerde] een poging tot doodslag zou hebben gepleegd door (in haar opdracht, zo begrijpt het hof) het laten saboteren van de remmen van haar auto.

[geïntimeerde] heeft een selectie gemaakt van 100 e-mails die afkomstig zijn uit het bewijsbeslag en deze bij de akte ten behoeve van de mondelinge behandeling als producties overgelegd en toegelicht. Hierop heeft [appellante] niet gerespondeerd omdat zij niet op de mondelinge behandeling is verschenen. Uit die producties blijkt genoegzaam dat [naam8] tegen betaling door “ [partner appellante ] en [voornaam appellante] ” de beëdigde verklaringen heeft afgelegd, die later via e-mails zijn verstuurd aan derden. Voor deze door [appellante] geuite, ernstige beschuldigingen is geen steun te vinden in het beschikbare feitenmateriaal. De beëdigde verklaringen van [naam8] leiden niet tot een ander oordeel, mede gelet op de verklaringen van de deurwaarder en de assistent die zijn overgelegd en waaruit volgt dat de opmerkingen van [naam8] onjuist zijn. De reden voor [geïntimeerde] om deze producties over het inschakelen van [naam8] over te leggen zijn er in gelegen dat volgens haar hiermee vast staat dat [appellante] vrijwel direct na het bestreden vonnis van 28 juni 2023 is doorgegaan om [geïntimeerde] door tussenkomst/medewerking van derden (hier [naam8] ) weer zwart te maken en dat daarom de vermeerderde eis moet worden toegewezen.

Het hof heeft hierboven geoordeeld dat de inhoud van de e-mails die vanaf verschillende e-mailaccounts door [appellante] (al dan niet tezamen met [partner appellante ] ) zijn bedacht en zijn geschreven en verstuurd in de verschillende periodes vanaf april 2019 tot midden 2024 onrechtmatig is jegens [geïntimeerde] . Voor al deze beschuldigingen is geen feitenmateriaal of enige onderbouwing voorhanden. Deze jarenlange beschuldigingen zijn in zeer brede kring verspreid en vormen daarmee een ernstige aantasting van de persoonlijke levenssfeer van [geïntimeerde] . Het is meer dan aannemelijk dat met deze ongefundeerde beschuldigingen de eer en goede naam van [geïntimeerde] is aangetast. Gezien het toetsingskader als weergegeven onder 4.26 en het oordeel hierover eerder in dit arrest, wegen de belangen van [geïntimeerde] op eerbiediging van haar persoonlijke levenssfeer, eer en goede naam zwaarder dan het belang van [appellante] op de vrijheid van meningsuiting. Ook heeft [appellante] onrechtmatig gehandeld door schending van de privacy/persoonlijke levenssfeer van [geïntimeerde] door het verspreiden van financiële gegevens, persoonlijke foto’s en vertrouwelijke correspondentie naar derden, onderzoek te (laten) verrichten naar [geïntimeerde] en deze onderzoeken te verspreiden onder derden en het (mede) financieren en instrueren van lasterwebsites. [appellante] is met de onterechte beschuldigingen doorgegaan door die te (blijven) verspreiden in brede kring en ook dit is onrechtmatig jegens [geïntimeerde] .

Het hof oordeelt de mogelijkheid dat [geïntimeerde] schade heeft geleden door het hiervoor vastgestelde onrechtmatig handelen voldoende aannemelijk is. De vastgestelde onrechtmatige aantasting in de persoonlijke levenssfeer, eer en goede naam betekent dat [geïntimeerde] in ieder geval mogelijk immateriële schade heeft geleden zoals omschreven in artikel 6:106 aanhef onder a. en b. BW. Tussen de onrechtmatige uitlatingen en de daardoor ontstane (immateriële) schade bestaat dan ook causaal verband.

[geïntimeerde] is niet gehouden haar schade in deze procedure te begroten en zij kan volstaan met verwijzing naar de schadestaatprocedure als bedoeld in artikel 612 Rv. Voor verwijzing naar de schadestaatprocedure is naar vaste rechtspraak van de Hoge Raad voldoende dat de eisende partij de mogelijkheid van schade aannemelijk heeft gemaakt, hetgeen hier dus het geval is. ¹⁶

Niet in discussie is dat [appellante] enig aandeelhouder en bestuurder is van de vennootschappen MaMoMo Allround Solutions Holding B.V., MaMoMo Allround Solutions B.V. en MaMoMoSolutions B.V., kortweg MaMoMo c.s. Deze vennootschappen zijn (of waren) alle op hetzelfde adres in [plaats1] gevestigd en hebben geen werknemers in dienst. Volgens [geïntimeerde] zijn MaMoMo c.s. met [appellante] vervlochten en lopen vele e-mails door elkaar heen en is het vaak niet duidelijk vanuit welke MaMoMo-entiteit [appellante] handelt. [appellante] vereenzelvigt zich met MaMoMo c.s. [geïntimeerde] meent dan ook dat ook MaMoMo c.s. jegens haar onrechtmatig hebben gehandeld door de verzending van de vele e-mails vanuit de zakelijke e-mailadressen.

Het hof volgt [geïntimeerde] niet in haar stelling dat ook MaMoMo c.s. zelfstandig, naast [appellante] onrechtmatig hebben gehandeld. Het verzenden van e-mails door [appellante] vanuit de zakelijke e-mailaccounts van MaMoMo c.s. is onvoldoende om hieruit tot onrechtmatig handelen van MaMoMo c.s. te concluderen. [appellante] heeft enkel de zakelijke e-mailadressen gebruikt als vehikel om haar beschuldigingen jegens [geïntimeerde] te uiten; [appellante] zelf handelt onrechtmatig door het versturen van deze beschuldigingen. Dat zij dit mede heeft gedaan in haar hoedanigheid van (indirect) bestuurder van MaMoMo c.s. en dus namens deze vennootschappen is onvoldoende gebleken. In zoverre oordeelt het hof anders dan de rechtbank heeft gedaan.

Op een enkel punt na slaagt het principaal hoger beroep van [appellante] niet. In de procedure tussen [appellante] en [geïntimeerde] in het principale hoger beroep krijgt [appellante] daarom hoofdzakelijk ongelijk en zal het hof [appellante] veroordelen in de proceskosten van [geïntimeerde] . In de procedure tussen MaMoMo c.s. en [geïntimeerde] krijgt [geïntimeerde] ongelijk en zal het hof [geïntimeerde] veroordelen in de proceskosten van MaMoMo c.s. Aangezien niet is gebleken dat MaMoMo c.s. hiervoor ten opzichte van de procedure met [appellante] afzonderlijke kosten hebben moeten maken, begroot het hof deze kosten op nihil. Dit geldt zowel voor de eerste aanleg als het principale en het hierna te bespreken incidentele hoger beroep.

- [appellante] en MaMoMo c.s. voor iedere overtreding van de aan hen opgelegde verboden hoofdelijk een dwangsom verbeuren van € 50.000 per keer en/of per dag (…) dat zij het verbod overtreden, met een maximum van € 5.000.000;

en dat

- zodra dit maximum is bereikt, de aan [appellante] en MaMoMo c.s. opgelegde verboden voor een periode van vijf jaar (…) ten uitvoer kunnen worden gelegd door [appellante] in lijfsdwang te nemen, en de duur van de lijfsdwang te bepalen op een periode van dertig dagen per afzonderlijke overtreding met een maximumduur van één jaar (…);

Het onder II. primair gevorderde verbod is breed geformuleerd omdat het ziet op alle beschuldigingen die (kunnen) worden geuit die de eer en goede naam van [geïntimeerde] (kunnen) beschadigen. Als onderbouwing voor dit breed geformuleerde verbod voert [geïntimeerde] aan dat [appellante] steeds nieuwe beschuldigingen heeft geuit en dat na het verbod van de rechtbank in het bestreden vonnis die zien op achttien specifieke beschuldigingen [appellante] nog ten minste 37 andere valse beschuldigingen heeft geuit. [geïntimeerde] acht aannemelijk dat [appellante] nog meer valse beschuldigingen heeft geuit waarmee [geïntimeerde] nu niet bekend is. Als er een breed uitingsverbod wordt opgelegd behoeft [geïntimeerde] niet voor iedere volgende nieuwe beschuldiging te procederen om ook hiervoor een specifiek uitingsverbod te krijgen. Dit brede uitingsverbod moet nog worden versterkt met voldoende afschrikwekkende dwangsommen en/of lijfsdwang, aldus nog steeds [geïntimeerde] .

Het hof zal het onder II. primair gevorderde afwijzen. Daarvoor is het navolgende redengevend. Een algemeen geformuleerd uitingsverbod levert een vergaande beperking van de vrijheid van meningsuiting op. Of sprake is van een onrechtmatige uiting die leidt tot aantasting van eer en goede naam (reputatieschending, schending van de persoonlijke levenssfeer), zal steeds getoetst moeten worden aan de feiten en omstandigheden van het geval, waarbij een belangenafweging dient plaats te vinden. Bij een breed geformuleerd verbod kan onzekerheid of twijfel bestaan of een bepaalde uiting (beschuldiging) onrechtmatig is en tot aantasting van eer en goede naam leidt. Deze onzekerheid of twijfel kan weer leiden tot executiegeschillen. De door [appellante] onrechtmatig geoordeelde uitingen/beschuldigingen bestrijken al een breed pallet van uitingen over diverse onderwerpen aan het adres van [geïntimeerde] . Het hof ziet geen aanleiding om de vrijheid van meningsuiting nog verdergaand te beperken tot mogelijke ándere uitingen die [appellante] nog zou kunnen doen.

Het hof zal het onder II. subsidiair gevorderde deels toewijzen. De achttien beschuldigingen die zijn opgesomd in het dictum onder 5.1 van het bestreden vonnis zijn alle terug te voeren op herhaalde beschuldigingen in e-mails die het hof, net als de rechtbank, onrechtmatig jegens [geïntimeerde] heeft geoordeeld. De in productie 254 opgesomde 40 beschuldigingen zijn deels een herhaling van de uitingen die onder 5.1 van het bestreden vonnis zijn opgenomen en deels betreft het uitingen die zo algemeen zijn geformuleerd dat een verbod tot het doen van die uitingen zou neerkomen op een te algemeen geformuleerd uitingsverbod waarvoor het hof geen grondslag ziet (zie hiervoor onder 4.63). Het hof ziet wel aanleiding om [appellante] te verbieden uitingen/onrechtmatige beschuldigingen te doen die zien op de beslaglegging die op 21 december 2021 plaatsvond bij [appellante] en waarbij [geïntimeerde] beschuldigd wordt van betrokkenheid bij de uitvoering daarvan (zie onder 4.46). Het gaat dan om beschuldigingen van huisvredebreuk op basis van een valse grosse, het plaatsen van afluisterapparatuur in de woning, het opzettelijk en wederrechtelijk binnendringen van haar computers, mogelijk ernstige gevolgen voor inzittenden van haar auto door de sabotage van het remsysteem, diefstal/vermissing van haar paspoort, haar huissleutels en haar reserve autosleutel, vernieling van de poort tijdens de uitvoering van het bewijsbeslag en het niet terugkrijgen van de inbeslaggenomen computers in originele staat.

[geïntimeerde] heeft onder III. eerste gedachtestreepje een dwangsomveroordeling gevorderd voor het geval, kort gezegd, [appellante] niet aan de veroordeling van het hof voldoet. Deze vordering was ook al door de rechtbank toegewezen. [appellante] is tegen deze veroordeling door de rechtbank opgekomen. [appellante] heeft hiertegen onder meer aangevoerd dat zijzelf geen (andere) bron van inkomsten heeft en omdat haar reputatie volledig is verwoest heeft zij geen andere manieren meer om in de toekomst inkomsten te genereren uit haar ondernemingen. Door de hoogte van de dwangsom heeft deze veroordeling volgens [appellante] een punitief karakter gekregen en dient de dwangsom daarom ook te worden gematigd.

De vordering tot veroordeling van een dwangsom is gegrond op artikel 611a Rv. Het op te leggen verbod aan [appellante] ziet op het nalaten van het doen van de onrechtmatig geoordeelde beschuldigingen aan het adres van [geïntimeerde] en het onderzoek daarnaar. Dat betekent heel eenvoudig gezegd dat als [appellante] deze beschuldigingen en die onderzoeken niet meer doet, er dan ook geen dwangsommen worden verbeurd. In zoverre is het argument dat zij geen inkomen meer heeft en dat de dwangsomveroordeling daarmee een punitief karakter krijgt niet valide: zij hoeft niets te doen maar enkel na te laten opnieuw de onrechtmatig geoordeelde beschuldigingen te uiten en de onderzoeken daarnaar te (laten) doen. De dwangsomveroordeling is immers niets meer en niets minder dan een prikkel om het verbod na te leven. Gezien de lange duur van de onrechtmatig geoordeelde beschuldigingen (ruim vijf jaren) en de uiteenlopende aard van deze beschuldigingen oordeelt het hof dat een hoge dwangsomveroordeling op zijn plaats is ten aanzien van [appellante] , zoals gevorderd. Voor matiging van de dwangsommen ziet het hof geen grond.

[geïntimeerde] heeft in hoger beroep onder III. tweede gedachtestreepje veroordeling tot lijfsdwang gevorderd indien de dwangsommen, kort gezegd, zijn volgelopen. Volgens [geïntimeerde] is voldaan aan de wettelijke vereisten hiervoor (in de artikelen 585 aanhef onder a Rv en artikel 587 Rv) . Volgens [geïntimeerde] laat [appellante] zich niet stoppen met verspreiden van valse beschuldigingen nu gebleken is dat de eerder opgelegde dwangsommen niet voldoende afschrikwekkend zijn gebleken.

Toepassing van lijfsdwang betekent een vrijheidsbeneming. Uitvoerbaarverklaring bij lijfsdwang is daarom een ultimum remedium waarmee wordt bedoeld dat het slechts kan worden toegepast indien van geen ander executiemiddel het beoogde effect te verwachten is (subsidiariteitsvereiste). Daarbij is vereist dat het belang van de schuldeiser bij toepassing van lijfsdwang zwaarder weegt dan het belang van de schuldenaar om daarvan gespaard te blijven (proportionaliteitsvereiste). De rechter heeft hierin een discretionaire bevoegdheid. Het hof stelt vast dat [appellante] , op één uitzondering na (het inschakelen van journalist [naam1] ), niet eerder is veroordeeld voor de onrechtmatig geoordeelde beschuldigingen maar dat die veroordelingen voornamelijk [partner appellante ] (en zijn bedrijven en/of anderen) betroffen. In die zaken zijn inderdaad dwangsommen verbeurd. Deze veroordelingen kunnen [appellante] niet aangerekend worden. In zoverre kan niet geoordeeld worden dat andere executiemiddelen ten aanzien van [appellante] niet het beoogde effect hebben gehad.

In één zaak is [appellante] wel als partij betrokken geweest en dat betreft de zaak over het inschakelen van journalist [naam1] om tegen betaling negatieve berichten over [geïntimeerde] op zijn websites te publiceren. ¹⁷ Hierbij is het [appellante] (en [partner appellante ] , die alleen in eerste aanleg was betrokken) verboden om 1) aan derden opdracht te geven om artikelen over [geïntimeerde] te (laten) publiceren waarin de goede naam en reputatie van [geïntimeerde] wordt aangetast en 2) het FIOD-pv op enigerlei wijze te verspreiden of openbaar te (laten) maken. Voorts is het [appellante] verboden om, samengevat, het rapport van Lumen Lawyers te (laten) verspreiden of openbaar te (laten) maken. Aan deze verboden zijn dwangsommenveroordelingen gekoppeld. Niet gesteld of gebleken is dat er door [appellante] (en/of [partner appellante ] ) dwangsommen zijn verbeurd.

Verder slaat het hof acht op het feit dat [appellante] op deze vordering tot uitvoerbaarverklaring bij lijfsdwang, een vergaand dwangmiddel, niet is gehoord.

Al met al ziet het hof onvoldoende grond om de gevorderde veroordeling bij lijfsdwang toe te wijzen.

Gezien de hiervoor onder 4.55-4.57 weergegeven oordelen kan de vordering onder IV primair worden toegewezen ten aanzien van [appellante] .

[geïntimeerde] is met grief 1 in het incidenteel hoger beroep opgekomen tegen het oordeel van de rechtbank inzake de vorderingen jegens [naam3] (rechtsoverweging 4.35), namelijk dat niet is komen vast te staan dat [naam3] in strijd met de waarheid heeft verklaard dat de relatie tussen [geïntimeerde] en [partner appellante ] in 2008 is geëindigd. Volgens [geïntimeerde] heeft zij een affectieve relatie met [partner appellante ] gehad tot 11 november 2018. Voor [geïntimeerde] is het van belang dat de feiten rondom de relatie tussen haar en [partner appellante ] juist worden vastgesteld.

Naar het oordeel van het hof heeft [geïntimeerde] geen belang bij een beoordeling hierover nu het hier ten eerste gaat om een uiting die [naam3] heeft gedaan, die in hoger beroep geen partij meer is in deze procedure; ten tweede heeft deze ‘feitenvaststelling’ geen invloed (gehad) op het onderhavige hoger beroep van [appellante] tegen [geïntimeerde] en op de beslissingen van het hof. Er is aan deze ‘feitenvaststelling’ ook geen rechtsvordering gekoppeld van [geïntimeerde] . Deze grief faalt dan ook.

[appellante] heeft in haar memorie van grieven een bewijsaanbod gedaan. Aangezien zij niet meer wordt bijgestaan door een advocaat en zij zonder advocaat geen proceshandelingen kan verrichten, is alleen al hierom geen plaats voor bewijslevering.

vernietigt de beslissing van de rechtbank Overijssel, zittingsplaats Almelo, van 28 juni 2023, onder 5.1, 5.2, 5.3 en 5.10 voor zover gewezen tussen [geïntimeerde] en MaMoMo c.s.;

vernietigt de beslissing van deze rechtbank onder 5.1 en onder 5.3 voor zover gewezen tussen [geïntimeerde] en [appellante] en doet in zoverre opnieuw recht:

verbiedt [appellante] om met onmiddellijke ingang op enigerlei wijze in woord of geschrift, direct of indirect, de hierna genoemde beschuldigingen te (doen) uiten over [geïntimeerde] :

verbiedt [appellante] met onmiddellijke ingang onderzoek te (laten) doen naar de onrechtmatig geoordeelde en hierboven weergegeven beschuldigingen die [geïntimeerde] betreffen;

bepaalt dat [appellante] voor iedere overtreding van de onder 5.3 en 5.4 opgelegde verboden een dwangsom verbeurt van € 50.000,- per keer en/of per dag, een deel van de dag daaronder begrepen, dat zij het verbod overtreedt, met een maximum van € 5.000.000,-;

verklaart voor recht dat het handelen van [appellante] kwalificeert als een onrechtmatige daad jegens [geïntimeerde] , en veroordeelt [appellante] tot vergoeding van de schade die [geïntimeerde] heeft geleden als gevolg van dit onrechtmatig handelen, welke schade nader dient te worden opgemaakt bij staat;

bekrachtigt de proceskostenveroordeling onder 5.10 van het bestreden vonnis ten aanzien van [appellante] ;

bekrachtigt de uitvoerbaar bij voorraadverklaring onder 5.11 van het bestreden vonnis ten aanzien van [appellante] ;

compenseert de proceskosten tussen [geïntimeerde] en [appellante] in het incidenteel hoger beroep;

veroordeelt [geïntimeerde] tot betaling van de proceskosten van MaMoMo c.s. in eerste aanleg en in het principaal en incidenteel hoger beroep, en begroot deze kosten op nihil;

verklaart de veroordelingen uitvoerbaar bij voorraad;

wijst af wat verder anders of meer is gevorderd.