Rechtbank Gelderland 08-09-2025, ECLI:NL:RBGEL:2025:7616

Het verloop van de procedure blijkt uit:

• de dagvaarding met producties van 21 augustus 2025;

• de conclusie van antwoord met productie van 28 augustus 2025;

• de aanvullende producties bij de dagvaarding van 3 september 2025;

• de zitting met gesloten deuren van 4 september 2025, waarbij zijn gehoord: de partijen bijgestaan door hun advocaten.

Ter zitting is door een vertegenwoordiger van de Raad voor de Kinderbescherming (hierna: de Raad) advies gegeven.

Ten slotte is vonnis bepaald op heden.

De vader en de moeder zijn de ouders van [naam minderjarige 1], geboren op [geboortedatum] 2014 en [naam minderjarige 2], geboren op [geboortedatum] 2016, over wie zij gezamenlijk het gezag hebben. De kinderen hebben hun hoofdverblijfplaats bij de moeder.

De vader legt aan de vordering – samengevat – het volgende ten grondslag. De zorgregeling wordt niet conform de beschikking van 26 januari 2024 nagekomen. De moeder heeft op 13 juni 2025 eenzijdig besloten de zorgregeling op te schorten. ¹ Daarvoor kwam zij de zorgregeling ook niet volledig na. De ouders zijn overeengekomen dat de kinderen als tweede stap ieder weekend een dag bij de vader zouden verblijven in plaats van om het weekend iedere zaterdag en zondag. Verdere opbouw heeft niet plaatsvonden omdat de moeder geen overnachting en extra contact in vakanties toestond. De vader heeft een spoedeisend belang bij zijn vorderingen.

Bij in kort geding gevorderde voorlopige voorzieningen beoordeelt de voorzieningenrechter of ten tijde van dit vonnis partijen over en weer bij (toewijzing van) die voorzieningen een spoedeisend belang hebben. Daarnaast wordt beoordeeld of de vorderingen in de bodemprocedure een zodanige kans van slagen hebben, dat vooruitlopend daarop toewijzing van de voorlopige voorziening gerechtvaardigd is.

De voorzieningenrechter is van oordeel dat de vader voldoende spoedeisend belang bij zijn vorderingen heeft. Een vordering tot nakoming van een zorgregeling is naar zijn aard spoedeisend.

De voorzieningenrechter is van oordeel dat de zorgregeling zoals die tot de opschorting door de ouders werd uitgevoerd moet worden nagekomen door de moeder en zal haar daartoe veroordelen. Anders dan door en namens de moeder is gesteld, is niet op deugdelijke gronden besloten tot opschorting van de zorgregeling. Ook bij ernstige zorgen over de uitvoering van een zorgregeling dient de ouder die die zorgen heeft bij de rechtbank om een wijziging of schorsing van die regeling te verzoeken, al dan niet via een spoedprocedure. Slechts in een uiterst geval, zoals bij overmacht in noodtoestand, mag een ouder eenzijdig een zorgregeling opschorten. Die situatie is hier niet aan de orde. De moeder heeft de vader op vrijdagavond om 19:21 uur gemaild terwijl de vader de kinderen de volgende dag zou zien. In deze e-mail schrijft de moeder dat zij heeft besloten de kinderen voorlopig niet naar de vader toe te laten komen. Zij schrijft “De recente gebeurtenissen hebben mijn zorgen opnieuw versterkt. In de huidige situatie en gezien jouw staat van zijn, acht ik het niet veilig genoeg voor de kinderen om bij jou te zijn. Ik begrijp dat dit moeilijk en pijnlijk is (ook voor de kinderen en mij), maar ik hoop dat je ook begrijpt dat hun veiligheid vooropstaat.” De moeder heeft niet duidelijk gemaakt wat maakt dat de zorgregeling volgens haar moest worden opgeschort. Op de zitting heeft zij er vooral op gewezen dat [minderjarige 2] een trauma zou hebben opgelopen door het incident op 14 juni 2025, maar dit incident vond plaats nádat de moeder de zorgregeling eenzijdig had opgeschort. Dit incident vormt als zodanig dan ook geen rechtvaardiging voor die opschorting.

Zoals ter zitting besproken en door de Raad is geadviseerd wordt sterk aanbevolen dat de ouders individuele hulpverlening zoeken bij de verwerking van hun eigen wrok en verdriet. De voorzieningenrechter vindt echter dat er op basis van de voorliggende feiten geen reden is om de zorgregeling geen voortgang te laten vinden. Daarbij is het wel raadzaam dat de vader met name [minderjarige 2] niet overvalt met het contactherstel, maar dat hij hierover eerst met de hulpverlening in gesprek gaat. Zo kan bijvoorbeeld eerst een herstelgesprek plaatsvinden onder begeleiding. Los daarvan dienen beide partijen aan te kloppen bij Entrea Lindenhout met de expliciete vraag of zij ondanks dat Veilig Thuis mogelijk een onderzoek zal starten, hulpverlening kunnen krijgen. Partijen hebben namelijk aangegeven van Entrea Lindenhout te hebben gehoord dat zij moeten wachten totdat Veilig Thuis het onderzoek afrondt. Het is de voorzieningenrechter onduidelijk waarom deze twee dingen niet parallel zouden kunnen lopen.

De zorgregeling zoals die tot de opschorting door de ouders werd uitgevoerd moet dus weer worden nagekomen door de moeder. Om hierin enige opbouw te laten plaatsvinden zal de voorzieningenrechter bepalen dat de eerste periode van drie weken alleen contact op de weekenddag zal zijn en niet tevens op de dinsdagavond. Na die periode dient de zorgregeling te worden nagekomen zoals deze laatstelijk werd uitgevoerd.

De voorzieningenrechter zal aan de veroordeling tot nakoming ook een dwangsom verbinden. Dit is nodig en passend als extra waarborg, omdat de moeder heeft laten zien dat zij bereid en in staat is om eenzijdig het contact tussen de vader en de kinderen stop te zetten. Wel zal de voorzieningenrechter de gevorderde dwangsom matigen en wel tot door de moeder genoemde maximale bedrag van € 50,- per dag dat de zorgregeling door de moeder niet wordt nagekomen, tot een maximum van € 1.000,-.

Gelet op de relatie tussen partijen zullen de proceskosten tussen hen worden gecompenseerd, in die zin dat iedere partij de eigen kosten draagt. De voorzieningenrechter ziet geen reden om in deze zaak van dit uitgangspunt in familiezaken af te wijken en wijst vordering III van de vader af.

Het vonnis wordt uitvoerbaar bij voorraad verklaard. Dit betekent dat het blijft gelden en, ook als tegen dat vonnis hoger beroep wordt ingesteld en het gerechtshof nog niet heeft beslist, moet worden nagekomen.

verklaart dit vonnis uitvoerbaar bij voorraad;

wijst het meer of anders gevorderde af.