Rechtbank Den Haag 07-08-2025, ECLI:NL:RBDHA:2025:15390

De mondelinge behandeling heeft plaatsgevonden op 24 juli 2025, waarbij zijn verschenen: de vader met zijn advocaat en F. el Haji als tolk, en de moeder met haar advocaat en G.M.A. Alharbir als tolk. Tijdens de zitting is vonnis bepaald op vandaag.

De vader en de moeder zijn getrouwd geweest van [dag 1] 2016 tot [dag 2] 2024. Zij zijn de ouders van de nu nog minderjarige [minderjarige] , geboren op [geboortedag] 2017 in [geboorteplaats] . De ouders oefenen het gezamenlijk gezag uit over [minderjarige] . De hoofdverblijfplaats van [minderjarige] is bij de moeder.

Op 18 juli 2025 is de moeder een bodemprocedure gestart voor wijziging van de zorgregeling, onder zaak- en rekestnummer C/09/688805 / FA RK 25/5498.

De vader vordert – zakelijk weergegeven – nakoming van de door de rechtbank in de beschikking van 31 oktober 2022 vastgestelde omgang tussen [minderjarige] en de vader, op straffe van een dwangsom van € 1.000,- voor iedere keer dat de moeder daarmee in gebreke blijft, met een maximum van € 50.000,-, zover mogelijk met uitvoerbaarverklaring bij voorraad en kosten rechtens.

Daartoe voert de vader – samengevat – het volgende aan. Sinds de zorgregeling in de beschikking van 31 oktober 2022 is vastgesteld voert de moeder deze regeling stelselmatig niet of slechts gedeeltelijk uit. Het valt de vader op dat [minderjarige] telkens op woensdag, de dag waarop de omgang met de vader is, door de moeder wordt ziekgemeld. In de weekenden zegt de moeder dat [minderjarige] niet met de vader mee wil gaan en weigert zij hem mee te geven. Al langere tijd werkt de moeder omgang tussen [minderjarige] en de vader tegen, bijvoorbeeld door de vader te beschuldigen van mishandeling van [minderjarige] . In 2022 is er begeleiding vanuit [instelling 1] ingezet, waaruit geen enkele aanwijzing van mishandeling of verwaarlozing bleek. Het bleek toen juist dat de omgang goed verliep en de vader zorgzaam was. [minderjarige] heeft weliswaar zijn angst voor de vader geuit, doch dit kan evenzeer zijn ingegeven door de wantrouwende houding van de moeder. De vader heeft in reactie op de stelling van de moeder dat hij [minderjarige] als straf zou hebben kaalgeschoren, op de zitting aangegeven dat hij zelf kapper is geweest en het haar van [minderjarige] juist op zijn eigen verzoek kort heeft geknipt/geschoren – net zo kort als zijn eigen haar – doch zeker niet kaal geschoren. De moeder plaatst [minderjarige] in een loyaliteitsconflict door negatieve uitlatingen of suggesties.

De moeder voert verweer, dat hierna, voor zover nodig, zal worden besproken.

De moeder vordert – zakelijk weergegeven – de zorgregeling tussen [minderjarige] en de vader op te schorten totdat in de bodemprocedure een andersluidende beslissing is gegeven, voor zover mogelijk met uitvoerbaarverklaring bij voorraad. Daarnaast vordert de moeder bij vermeerdering van eis de vader te gebieden zijn volledige medewerking te verlenen aan het starten en laten voortduren van alle hulpverlening via [instelling 2] die noodzakelijk wordt geacht voor [minderjarige] , op straffe van een dwangsom van € 1.000,- voor iedere keer dat de vader daarmee in gebreke blijft, met een maximum van € 50.000,-, dan wel vervangende toestemming te verlenen voor het starten en laten voortduren van alle hulpverlening via [instelling 2] die noodzakelijk wordt geacht voor [minderjarige] , zover mogelijk met uitvoerbaarverklaring bij voorraad.

Daartoe voert de moeder – samengevat – het volgende aan. [minderjarige] voelt zich ongelukkig en onveilig als hij naar de vader moet en wordt daar fysiek ziek van; hij krijgt last van buikpijn, diarree en overgeven. De vader heeft [minderjarige] geslagen toen hij zich had misdragen en heeft hem als straf kaalgeschoren. Daarnaast is er sprake geweest van seksuele handelingen, waarvan de moeder aangifte heeft gedaan. [minderjarige] wil op woensdag niet naar school, omdat hij na school naar de vader moet. Omdat [minderjarige] dan vaak buikpijn heeft, heeft de moeder hem laten onderzoeken bij de huisarts en het ziekenhuis, maar daar is niks uitgekomen. De arts heeft [minderjarige] doorverwezen naar het Centrum voor Jeugd en Gezin en [instelling 2] . De vader weigert zijn toestemming te geven voor hulpverlening via [instelling 2] .

De vader voert verweer, dat hierna, voor zover nodig, zal worden besproken.

Deze zaak heeft een spoedeisend karakter nu er op dit moment al langere tijd, ondanks de vastgestelde zorgregeling, geen contact is tussen [minderjarige] en de vader. De voorzieningenrechter zal de vorderingen van de vader en de moeder, die strekken tot nakoming dan wel schorsing van de zorgregeling, dan ook inhoudelijk behandelen.

Het is duidelijk dat [minderjarige] in een enorm krachtenveld tussen de ouders zit. De moeder heeft aangifte gedaan van mishandeling en seksueel misbruik, althans seksueel getinte handelingen door de vader. Als gevolg hiervan zal [minderjarige] door de politie worden verhoord. Beide ouders verzoeken de voorzieningenrechter om in te grijpen: de vader, door hervatting van de zorgregeling op straffe van een dwangsom te vorderen, en de moeder, door een schorsing van de zorgregeling te vorderen.

De voorzieningenrechter is enerzijds van oordeel dat de moeder tot op heden haar beschuldigingen onvoldoende aannemelijk heeft gemaakt. Anderzijds is de voorzieningenrechter van oordeel dat er, gelet op het huidige krachtenveld, te veel druk op [minderjarige] zou komen te liggen als de zorgregeling met de vader op korte termijn wordt hervat. In deze situatie kiest de voorzieningenrechter in het belang van [minderjarige] voor handhaving van de status quo, wetende dat er op niet al te lange termijn een zitting in de bodemprocedure zal worden gepland en dat [minderjarige] ook door de politie verhoord zal worden. Voor de voorzieningenrechter is duidelijk dat dit betekent dat de vader [minderjarige] nog langer zal moeten missen, maar in deze situatie is dat naar het oordeel van de voorzieningenrechter de minst slechte optie.

De voorzieningenrechter vindt het van belang dat er eerst duidelijkheid komt over de aangifte van de moeder voordat er hulpverlening wordt ingezet, zodat voor de hulpverlening duidelijk is waar aan moet worden gewerkt. Als blijkt dat er uit het verhoor bij de politie geen indicaties naar voren komen over mishandeling danwel seksueel misbruik door de vader, dan is er mogelijk sprake van andere onderliggende problematiek, waarbij de angsten van [minderjarige] mogelijk verband houden met een loyaliteitsconflict. Als er uit het verhoor wel zorgen over [minderjarige] ’s fysieke en seksuele veiligheid bij de vader komen, dan moet de hulpverlening daarop zien.

De voorzieningenrechter kiest er bewust voor om geen van de vorderingen van de ouders toe te wijzen. Aan de ene kant ziet de voorzieningenrechter dat het niet in het belang van [minderjarige] is dat de zorgregeling op korte termijn wordt hervat, aan de andere kant is er onvoldoende grond om de zorgregeling te schorsen. Daarbij neemt de voorzieningenrechter in overweging dat van toewijzing van het een dan wel het ander een verkeerd signaal uit zou kunnen gaan naar de ouders en andere betrokkenen, terwijl het oordeel slechts inhoudt dat de status quo moet worden gehandhaafd.

In de omstandigheid dat het hier om een familierechtelijke procedure gaat, wordt aanleiding gevonden te bepalen dat iedere partij (zowel in conventie als in reconventie) de eigen proceskosten draagt.

bepaalt dat iedere partij de eigen kosten draagt;

wijst af het meer of anders gevorderde.