Rechtbank Den Haag 07-08-2025, ECLI:NL:RBDHA:2025:15387

De vader en de moeder zijn gehuwd geweest van [dag 1] 2016 tot [dag 2] 2025. Zij zijn de ouders van de nu nog minderjarige [minderjarige] , geboren op [geboortedag] 2018 in [geboorteplaats] , [geboorteland] .

De vader vordert – zakelijk weergegeven – de moeder te veroordelen om de zorgregeling zoals vastgelegd in de beschikking van 17 februari 2025 van deze rechtbank na te komen, op straffe van een door de moeder te verbeuren dwangsom van € 500,- voor iedere dag dat de moeder hiervan in gebreke blijft, met een maximum van € 5.000,-, voor zover mogelijk met uitvoerbaarverklaring bij voorraad.

Daartoe voert de vader – samengevat – het volgende aan. De zorgregeling zoals door de rechtbank vastgesteld wordt in de praktijk niet nagekomen en verloopt zeer moeizaam. De vader heeft [minderjarige] al geruime tijd niet gezien, omdat de moeder dit weigert. Hij heeft via een vriend en via zijn advocaat geprobeerd om afspraken met de moeder te maken om [minderjarige] weer te zien, maar daar heeft de moeder niet op gereageerd. De vader wil dat de moeder de zorgregeling nakomt.

De moeder voert verweer, dat hierna, voor zover nodig, zal worden besproken.

De moeder vordert – zakelijk weergegeven – de vader te veroordelen om de zorgregeling zoals vastgelegd in de beschikking van 17 februari 2025 van deze rechtbank na te komen, op straffe van een door de vader te verbeuren dwangsom van € 250,- per geval dat de vader hiervan in gebreke blijft, voor zover mogelijk met uitvoerbaarverklaring bij voorraad

Daartoe voert de moeder – samengevat – het volgende aan. Het klopt dat [minderjarige] de vader al langere tijd niet heeft gezien, maar dat is aan hem te wijten. Het is de vader die de zorgregeling niet nakomt, waardoor de moeder steeds met een verdrietige [minderjarige] thuis zit. De vader heeft na de beschikking waarin de zorgregeling is vastgesteld geen contact met de moeder opgenomen om [minderjarige] te zien, totdat de moeder een procedure over kinderalimentatie startte. De moeder staat contact tussen de vader en [minderjarige] niet in de weg, maar in het belang van [minderjarige] moet dit contact wel regelmatig zijn en worden nagekomen.

De vader voert verweer, dat hierna, voor zover nodig, zal worden besproken.

Deze zaak heeft een spoedeisend karakter nu er op dit moment al langere tijd, ondanks de vastgestelde zorgregeling, geen contact is tussen [minderjarige] en de vader. De voorzieningenrechter zal de vorderingen van de vader en de moeder, die strekken tot nakoming van de zorgregeling, dan ook inhoudelijk behandelen.

Uit de stukken en op de zitting is de voorzieningenrechter het volgende gebleken. De vader heeft geen vaste woon- of verblijfplaats, waardoor hij niet altijd in Den Haag is en daardoor niet altijd de zorgregeling kan nakomen. Daarbij komt dat hij in een restaurant werkt en onregelmatige werktijden heeft. De moeder wil graag dat er vaste momenten voor de omgang tussen [minderjarige] en de vader worden vastgesteld en dat de vader dit daadwerkelijk nakomt. Zij wil garantie op nakoming, zodat [minderjarige] niet steeds wordt teleurgesteld. Op de zitting heeft de voorzieningenrechter ook benadrukt dat voor [minderjarige] voorspelbaarheid en regelmaat van belang zijn. Hoewel de voorzieningenrechter begrip heeft voor de situatie van de vader en voor zijn wens voor meer flexibiliteit, is de communicatie tussen de ouders daarvoor op dit moment onvoldoende.

Op de zitting zijn de ouders een wijziging van de zorgregeling overeengekomen, waarbij er elke week omgang tussen [minderjarige] en de vader is op woensdag uit school (of 15.00 uur als er geen school is) tot 18.30 uur en op zaterdag van 09.00 uur tot 12.00 uur. De voorzieningenrechter zal dit, in het belang van [minderjarige] , als voorlopige zorgregeling vaststellen.

De moeder heeft op de zitting aangegeven dat zij wil dat de overeengekomen zorgregeling, met uitzondering van de zomervakantie, niet doorloopt in de schoolvakanties. De voorzieningenrechter zal bepalen dat als de moeder met [minderjarige] op vakantie gaat, zij dit een maand van te voren moet melden aan de vader. Ook zal de voorzieningenrechter bepalen dat als de vader geen onderdak meer heeft, althans geen onderdak meer in de buurt van Den Haag, hij de optie heeft om de zorgregeling te beperken tot alleen de woensdagmiddagen. In dat geval zal de beperkte regeling ingaan twee weken nadat de vader hiervan melding heeft gedaan bij de moeder.

De voorzieningenrechter vindt in dit geval oplegging van een dwangsom, als stimulans tot nakoming van de te geven beslissing, aangewezen voor beide ouders. Het is duidelijk geworden dat de omgang tot nu toe niet goed van de grond komt doch het is niet gebleken dat dit uitsluitend aan één van de beide ouders te wijten is.

De voorzieningenrechter ziet aanleiding om de over en weer gevorderde dwangsom te matigen tot € 25,- voor iedere dag of dagdeel dat de vader en/of de moeder daartoe in gebreke blijft. De dwangsom zal worden gemaximeerd tot een bedrag van € 250,- per keer dat de vader of de moeder zijn respectievelijk haar medewerking aan de zorgregeling weigert.

veroordeelt de moeder om aan de vader een dwangsom te betalen van € 25,- voor iedere keer dat zij haar medewerking aan bovengenoemde zorgregeling weigert, tot een maximum van € 250,- is bereikt;

veroordeelt de vader om aan de moeder een dwangsom te betalen van € 25,- voor iedere keer dat hij zijn medewerking aan bovengenoemde zorgregeling weigert, tot een maximum van € 250,- is bereikt;

verklaart dit vonnis uitvoerbaar bij voorraad;

wijst af het meer of anders gevorderde.