Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 24-07-2025, ECLI:NL:GHARL:2025:4605

Bij beschikking van de rechtbank Limburg van 28 december 2017 is een

omgangsregeling vastgesteld.

Bij beschikking van het gerechtshof ’s-Hertogenbosch van 15 juli 2021 is de

beschikking van 28 december 2017 vernietigd, voor zover het de beslissing over de omgang

betreft, en heeft het gerechtshof als omgangsregeling vastgesteld dat de vader en de kinderen

iedere dinsdagavond en iedere zaterdag een half uur recht hebben op omgang met elkaar via

videobellen.

de kinderen een weekend per maand van vrijdagochtend 10.00 uur tot zondagavond 19.00 uur bij de vader verblijven. In de even maanden verzorgt de vader het vervoer en in de oneven maanden verzorgt de moeder het vervoer;

dat de vader en de kinderen iedere dinsdagavond en zaterdag (met uitzondering van het weekend waarin de kinderen bij de vader verblijven) een half uur met elkaar videobellen;

en dat de schoolvakanties bij helfte worden verdeeld;

althans een regeling te bepalen die het hof juist en redelijk acht;

Gelet op de internationale aspecten in deze zaak dient het hof eerst te beoordelen of de Nederlandse rechter ten aanzien van het verzoek rechtsmacht heeft.

Het voorliggende verzoek betreft de ouderlijke verantwoordelijkheid en valt daarmee, nu het inleidend verzoek is ingediend na 1 augustus 2022, onder het toepassingsgebied van de Verordening Brussel II-ter (Verordening 2019/1111). Omdat de kinderen ten tijde van het inleiden van de procedure in eerste aanleg hun gewone verblijfplaats in Nederland hadden komt de Nederlandse rechter op grond van artikel 7 lid 1 van de Verordening Brussel II-ter rechtsmacht toe om over de verzoeken te oordelen.

Standpunten

Oordeel van het hof

Gezag

Ingevolge artikel 1:253c lid 1 van het Burgerlijk Wetboek (BW) kan de tot het gezag bevoegde ouder van het kind, die nimmer het gezag gezamenlijk met de moeder uit wie het kind is geboren heeft uitgeoefend, de rechtbank verzoeken de ouders met het gezamenlijk gezag dan wel hem alleen met het gezag over het kind te belasten. Het tweede lid van dit artikel bepaalt dat indien het verzoek ertoe strekt de ouders met het gezamenlijk gezag te belasten en de andere ouder met gezamenlijk gezag niet instemt, het verzoek slechts wordt afgewezen indien

a. er een onaanvaardbaar risico is dat het kind klem of verloren zou raken tussen de ouders en niet te verwachten is dat hierin binnen afzienbare tijd voldoende verbetering zou komen of b. afwijzing anderszins in het belang van het kind noodzakelijk is.

Het derde lid van dit artikel bepaalt dat wanneer de andere ouder het gezag over het kind uitoefent, het verzoek van de ouder om hem alleen met het gezag te belasten slechts wordt ingewilligd, indien de rechter dit in het belang van het kind wenselijk oordeelt.

Op dezelfde gronden als de rechtbank, die het hof overneemt en - na eigen onderzoek - tot de zijne maakt, is het hof van oordeel dat de rechtbank het verzoek van de vader tot verkrijging van gezamenlijk gezag terecht heeft afgewezen. Het hof voegt hier nog het volgende aan toe.

Ook tijdens de mondelinge behandeling bij het hof is vastgesteld dat de relatie tussen de vader en de moeder ernstig is verstoord. Er is sprake van een moeilijke dynamiek en aanhoudende strijd en het is niet te verwachten dat deze situatie op de korte termijn verbetert. In die omstandigheden is het niet reëel dat de ouders in staat zijn om samen het gezag uit te oefenen, waarbij overleg en afstemming tussen ouders noodzakelijk is over bijvoorbeeld de school van de kinderen en medische aangelegenheden. Met de raad is het hof van oordeel dat gezamenlijk gezag te veel onrust zou veroorzaken en er een onaanvaardbaar risico is dat de kinderen klem of verloren raken tussen de ouders.

Het hof zal de beslissing van de rechtbank over het gezag bekrachtigen. Nu de moeder eenhoofdig met het gezag belast blijft komt het hof niet toe aan de verzoeken van de vader ten aanzien van de wijziging van de hoofdverblijfplaats van de kinderen en het verzoek van de vader om eenhoofdig met het gezag te worden belast.

De (terug)verhuizing

De moeder is tijdens de procedure bij de rechtbank met de kinderen verhuisd naar Spanje. Omdat de moeder op dat moment alleen was belast met het gezag over [de minderjarige1] en [de minderjarige2] was zij in beginsel vrij in de keuze van haar woonplaats en die van de kinderen. Maar op grond van artikel 1:247 lid 3 BW omvat het ouderlijk gezag, ook in geval van eenhoofdig gezag, mede de verplichting van de ouder om de ontwikkeling van de banden van zijn kind met de andere ouder te bevorderen. Deze verplichting hangt samen met het uitgangspunt dat een kind en een ouder (in dit geval [de minderjarige1] en [de minderjarige2] en de vader) recht hebben op omgang met elkaar. Dit recht wordt, wat betreft de niet met het gezag belaste ouder, gewaarborgd door artikel 8 EVRM en artikel 1:377a lid 1 BW en, wat het kind aangaat, niet alleen door die laatstgenoemde bepaling, maar ook door artikel

9 lid 3 IVRK en artikel 24 lid 3 Handvest van de grondrechten van de EU.

Op grond van de stukken en de behandeling ter zitting is het hof evenals de rechtbank van oordeel dat het verzoek van de vader, om te bepalen dat de moeder met de kinderen moet terugverhuizen naar Nederland, afgewezen moet worden. Het hof onderschrijft de motivering van de rechtbank en maakt de overwegingen van de rechtbank, na eigen onderzoek, tot de zijne. Het hof voegt hier het volgende aan toe.

Naar het oordeel van het hof is er geen wettelijke grondslag voor het verzoek van de vader. Ten tijde van de verhuizing was er al geen contact meer tussen de vader en de kinderen omdat de kinderen dit contact zelf niet willen. De verhuizing heeft dus geen invloed op de omgang met de vader gehad. De omgangsregeling, waarbij de vader en de kinderen twee maal in de week contact hebben via videobellen, wordt op dit moment niet nagekomen. De verhuizing van de moeder en de kinderen naar Spanje vormt echter geen praktische belemmering voor het uitvoeren van deze regeling. De kinderen kunnen ook vanuit Spanje videobellen met de vader. Het hof acht het van belang dat de moeder zich actief inzet om de kinderen te stimuleren tot contact met de vader zodat de videobelregeling op korte termijn weer wordt uitgevoerd en nagekomen. Op de moeder rust immers de verplichting om actief bij te dragen aan het onderhouden en versterken van de relatie tussen de kinderen en de vader. De moeder heeft tijdens de mondelinge behandeling bij het hof, middels haar advocaat, toegezegd dat zij zich zal inzetten voor contactherstel.

Naar het oordeel van het hof bestaat er, naast het ontbreken van een wettelijke grondslag, ook geen feitelijke grondslag voor het verzoek van de vader. Het hof is het met de rechtbank en de raad eens dat een terugverhuizing van de kinderen naar Nederland, waar zij weer helemaal opnieuw moeten beginnen, voor te veel onrust en onduidelijkheid zal zorgen. Het hof zal de beslissing van de rechtbank ten aanzien van de (terug)verhuizing van de kinderen naar Nederland bekrachtigen.

Omgangsregeling en informatieregeling

Dit leidt ertoe dat de huidige omgangsregeling tussen de ouders blijft gelden. Het hof acht het, net als de raad, in het belang van de kinderen dat er wel weer een vorm van contact tussen de vader en de kinderen wordt opgestart. De moeder speelt hierbij een grote rol. Het hof gaat ervan uit dat de moeder zich hiervoor zal inspannen en deze verplichting op vrijwillige basis zal nakomen. Dit geldt eveneens voor de nakoming van de informatieregeling die is vastgesteld door de rechtbank Gelderland bij beschikking van 12 maart 2024. Het hof benadrukt dat de moeder verplicht is om deze informatieregeling na te komen en zij – vooral omdat er nu geen omgang is – de vader ruim en volledig van informatie over [de minderjarige1] en [de minderjarige2] moet voorzien. Het blijven informeren van de vader is belangrijk zodat de vader op de hoogte blijft van hoe het met de kinderen gaat. Dit is nodig om goed te kunnen aansluiten bij [de minderjarige1] en [de minderjarige2] .

Het opleggen van een dwangsom tot nakoming van de informatieregeling, zoals door de vader is verzocht, zal de verhoudingen tussen partijen niet ten goede komen, terwijl partijen juist moeten werken aan een vertrouwensherstel om de band tussen de vader en de kinderen verder op te bouwen. Het hof ziet om die reden geen aanleiding een dwangsom op te leggen.