Gerechtshof 's-Hertogenbosch 27-03-2025, ECLI:NL:GHSHE:2025:851

De vrouw is op 4 maart 2024 in hoger beroep gekomen van voormelde beschikking. Het hoger beroepschrift bevat de producties 1 tot en met 35.

De man heeft op 18 april 2024 een verweerschrift ingediend tevens houdende een incidenteel hoger beroep. Daarbij zijn de producties 1 tot en met 16 overgelegd (productie 17 ontbreekt en is niet nagezonden).

De vrouw heeft op 5 juni 2024 een verweerschrift ingediend op het incidenteel hoger beroep tevens houdende een vermeerdering van eis met de producties 36 tot en met 40.

De man heeft op 2 juli 2024 ter kennisname overgelegd de ‘akte wijziging verzoek i.v.m. nieuwe omstandigheden (emigratie vader)’ met bijlage A die de man in de bodemzaak bij de rechtbank heeft ingediend.

De vrouw heeft op 27 december 2024 een akte ingediend houdende een verweer tegen de wijziging van het verzoek van de man alsmede een houdende een wijziging verzoek van de vrouw betreffende de zorgregeling en een vermeerdering van eis ter zake van de kinderalimentatie met daarbij de producties 41 tot en met 44.

De vrouw heeft op 17 januari 2025 een akte ingediend houdende de intrekking van de grief met betrekking tot de echtelijke woning (grief 4) tevens houdende de stand van zaken met betrekking tot de US Assets en de pensioenrechten van partijen in de VS met daarbij productie 45.

De man heeft op 21 januari 2025 een akte ingediend houdende een reactie op de eiswijziging van de vrouw alsmede een concretisering c.q. aanvulling van het petitum van de man in incidenteel appel met de producties 18 tot en met 31.

Bij het hof zijn voorts de volgende stukken ingekomen:

- een journaalbericht van de zijde van de vrouw van 12 maart 2024 met als bijlage het proces-verbaal van de mondelinge behandeling voor de rechtbank op 12 september 2023;

- een journaalbericht van de zijde van de vrouw van 29 januari 2025 met als bijlage een brief en de producties 45 tot en met 47,

- een journaalbericht van de zijde van de man van 30 januari 2025 met productie 32.

Het hof heeft de minderjarigen [minderjarige 1] , [minderjarige 2] en [minderjarige 3] in de gelegenheid gesteld hun mening kenbaar te maken. Zij hebben hiervan gebruik gemaakt door het hof een brief te sturen, die door de vrouw als productie 45 is overgelegd en ter griffie is ingekomen op 29 januari 2025. Partijen hebben voorafgaand aan de mondelinge behandeling kennis kunnen nemen van de inhoud van de brieven. Tijdens de mondelinge behandeling hebben alle aanwezigen daarop kunnen reageren.

De mondelinge behandeling heeft op 31 januari 2025 plaatsgevonden. Bij die gelegenheid zijn verschenen:

- de vrouw, bijgestaan door mr. Rietjens;

- de man, bijgestaan door mr. Holland.

Bij de bestreden beschikking heeft de rechtbank verder, uitvoerbaar bij voorraad en voor zover van belang:

- de hoofdverblijfplaats van de minderjarigen bij de vrouw bepaald;

- bepaald dat de minderjarigen in het kader van de voorlopige verdeling van de zorg- en opvoedingstaken bij de man zullen zijn:

• in de even weken van donderdag uit school tot maandag naar school,

• in de oneven weken van woensdag uit school tot vrijdag naar school,

• in de vakanties tijdens het schooljaar 2023/2024:

- bepaald dat de vrouw tegenover de man het recht heeft om in de woning aan het adres [het hof begrijpt:] [adres] te blijven wonen en de tot de inboedel daarvan behorende zaken te blijven gebruiken tot zes maanden na de inschrijving van de beschikking tot echtscheiding in de registers van de burgerlijke stand, als zij de woning ten tijde van die inschrijving bewoont;

- de vrouw veroordeeld tot het voldoen van een gebruiksvergoeding aan de man van € 1.269,50 per maand 29 augustus 2023 tot zes maanden na de inschrijving van de beschikking tot echtscheiding in de registers van de burgerlijke stand;

- bepaald dat de man € 135,-- per maand per kind dient te betalen aan de vrouw als bijdrage in de kosten van verzorging en opvoeding van de voornoemde minderjarigen, met ingang van de dag van inschrijving van de beschikking tot echtscheiding in de registers van de burgerlijke stand, telkens bij vooruitbetaling te voldoen;

- de wijze van de partiële verdeling gelast van de tussen partijen bestaande huwelijksgemeenschap als volgt:

1. partijen verstrekken binnen één week na de datum van deze beschikking een gezamenlijke opdracht aan [makelaarskantoor] te [plaats] tot taxatie van de woning. Deze makelaar-taxateur zal tussen partijen bindend de waarde vaststellen waartegen de vrouw de woning zal overnemen;

2. de vrouw dient vervolgens binnen drie maanden na de taxatie aan te tonen dat zij in staat is de toebedeling van de echtelijke woning tegen de getaxeerde waarde aan haar te financieren door overname van beide hypothecaire geldleningen en hiervoor de man uit zijn hoofdelijkheid aansprakelijkheid te doen ontslaan. Indien de vrouw daarin slaagt, zal de vrouw de woning aan haar toebedeeld, krijgen, waarbij zij de helft van de overwaarde van de echtelijke woning (de overwaarde is: de taxatiewaarde minus de hypothecaire geldleningen) aan de man moet voldoen;

3. de kosten in verband met de taxatie en notariële toedeling van de echtelijke woning aan de vrouw dienen door partijen bij helfte te worden gedragen;

4. slaagt de vrouw er niet in om de toebedeling van de woning aan haar te financieren, dan zal de woning door partijen te koop worden aangeboden via de makelaar die voormelde taxatie heeft verricht. De aanwijzingen van deze makelaar zullen voor partijen leidend zijn voor het bepalen van de vraag- en laatprijs van de woning. Alle verkoopkosten, waaronder de kosten voor de makelaar, zullen eerst van de opbrengst worden voldaan.

5. de over- dan wel onderwaarde wordt tussen partijen bij helfte gedeeld dan wel gedragen;

6. partijen verlenen over en weer op eerste verzoek van de ander hun medewerking aan de notariële overdracht van de woning.

De vrouw heeft vier grieven tegen deze beschikking aangevoerd. Deze gaan over:

- de verdeling van de zorg- en opvoedingstaken (grief 1);

- de kinderalimentatie (grief 3);

- de gebruiksvergoeding (grief 2), en

- de (wijze van) verdeling van de woning (grief 4).

• de vrouw primair aan de man geen gebruiksvergoeding is verschuldigd, subsidiair met ingang van 29 augustus 2023 een bedrag van € 154,17, althans een door het hof te bepalen bedrag;

• de over- dan wel onderwaarde van de echtelijke woning bij partijen gedeeld dan wel gedragen wordt, waarbij in mindering wordt gebracht het door de vrouw betaalde aflossingsdeel van de man per 1 oktober 2023 tot de datum waarop de woning wordt geleverd aan de vrouw dan wel aan een derde dan wel met ingang van een datum in goede justitie door het hof te bepalen;

• er onder regie van de gezinsvoogd(en) tussen vader en de kinderen een vakantieregeling wordt vastgesteld en er daarnaast een belcontactmoment tussen vader en [minderjarige 3] wordt vastgelegd, dit alles op basis van wat aansluit bij de belangen van de kinderen;

• de man veroordeeld wordt om binnen 14 dagen na datum beschikking aan de vrouw een geldsom te betalen van € 2.995,-- (p.m.), bestaande uit de helft van de volgende kosten: € 585,-- voor de bril van [minderjarige 1] , € 800,-- voor de schoolreis van [minderjarige 1] , € 160,-- voor de schoolkosten van [minderjarige 1] , € 500,-- voor de schoolreis van [minderjarige 2] , € 2.080,-- voor de schoolkosten van [minderjarige 2] , € 156,-- voor gebruik laptop [minderjarige 2] , € 800,-- schoolkosten [minderjarige 3] , € 621,-- voor orthodontiekosten voor [minderjarige 1] en € 288,-- voor bijlessen [minderjarige 1] ;

• het gevorderde bedrag van € 2.995,-- te vermeerderen met wettelijke rente vanaf 17 oktober 2024 tot aan de dag van algehele voldoening;

• de man te veroordelen op grond van artikel 843a Rv binnen 7 dagen na een door het hof vast te stellen datum zijn arbeidsovereenkomst alsmede zijn drie meest recente loonstroken aan de vrouw en het hof te verstrekken, op straffe van een dwangsom van € 500,-- per dag voor iedere dag dat hij in gebreke blijft met het verstrekken van de door het hof vastgestelde documenten;

• de door de man te betalen bijdrage aan de vrouw ten behoeve van de kosten van de verzorging en opvoeding van de kinderen met ingang van 1 augustus 2024 gewijzigd zal worden primair in een bedrag van € 997,-- per maand, subsidiair in een bedrag van € 906,-- per maand, althans een zodanig bedrag met ingang van een zodanige datum in goede justitie te bepalen.

De man heeft in het incidenteel hoger beroep drie grieven aangevoerd. Deze gaan over:

- de gebruiksvergoeding (grief 1);

- de onroerende goederen in de Verenigde Staten (grief 2);

- de in de Verenigde Staten opgebouwde pensioenaanspraken (grief 3).

De man verzoekt de vrouw niet-ontvankelijk te verklaren in haar hoger beroep dan wel haar hoger beroep af te wijzen als zijnde ongegrond of onbewezen. In incidenteel hoger beroep verzoekt de man de bestreden beschikking te vernietigen op de door de man bestreden onderdelen en na wijziging en vermeerdering van zijn verzoek en intrekking van grief 2, alsnog de navolgende beslissingen te nemen:

• de vrouw te veroordelen tot het voldoen van een gebruiksvergoeding aan de man van € 1.269,50 per 12 oktober 2022 tot dat de woning notarieel aan de vrouw is geleverd dan wel aan derden is verkocht en geleverd en daarbij nadrukkelijk het bedrag vast te stellen dat de vrouw aan de man verschuldigd is tot datum beschikking;

• te verklaren voor recht dat partijen de door hen opgebouwde pensioenvoorzieningen in de Verenigde Staten van Amerika ook in de Verenigde Staten van Amerika dienen te verdelen c.q. verrekenen;

• de vrouw te veroordelen het formulier 'Sample Domestic Relations Order For Defined Benefit Plan Pension' en de QDRO van [advocatenkantoor] naar waarheid in te vullen en uiterlijk 14 dagen na dagtekening van de in deze procedure te wijzen uitspraak aan de man te overhandigen ter indiening in de Verenigde Staten op straffe van een dwangsom van € 1.000,-- per dag dat zij daartoe in gebreke blijft met een maximum van € 100.000,--;

• de vrouw te veroordelen om de helft van de kosten van de Amerikaanse advocaat van [advocatenkantoor] , die partijen helpt bij het verwerken van de pensioenverdeling in de VS, voor haar rekening te nemen;

• te bepalen dat de kinderen bij de man zullen zijn:

• te bepalen dat de man wekelijks (beeld)belcontact zal hebben met de kinderen op zondagavond 17 uur Nederlandse tijd en dat de vrouw zulks dient te faciliteren c.q. bewerkstelligen;

• te bepalen dat de vrouw de zorgregeling zoals hierboven geformuleerd dient na te komen, op straffe van een dwangsom van € 2.000,-- per dag c.q. keer dat zij daartoe in gebreke blijft met een maximum van€ 2.000.000,--;

• de man vervangende toestemming te verlenen om aanstaande voorjaarsvakantie (28 februari t/m 9 maart) en voor zover zulks praktisch niet haalbaar is voor de meivakantie, aldus in de periode 18 april t/m 4 mei 2025, minstens 7 dagen een vakantie met de kinderen in de Verenigde Staten door te brengen waarbij de vrouw de paspoorten van de kinderen dient af te staan aan de man, op straffe van een dwangsom van € 10.000,-- per paspoort indien zij daartoe in gebreke blijft;

• te bepalen dat de woning aan [adres] aan de vrouw wordt toebedeeld voor een bedrag van € 1.100.000,-- waarbij zij de verplichting heeft om hypothecaire geldlening over te nemen als eigen schuld en de man te doen ontslaan uit zijn hoofdelijke aansprakelijkheid daarvan, en zij gelijktijdig met de notariële levering van de woning de helft van de overwaarde aan de man dient te voldoen uit hoofde van overbedeling; en voor zover de vrouw de woning voor deze waarde niet kan of wil overnemen, de vrouw te veroordelen mee te werken aan nieuwe bindende taxatie van de woning; en indien zij niet binnen drie maanden na taxatiedatum de woning kan of wil overnemen voor de taxatiewaarde, haar te veroordelen mee te werken aan de verkoop van de woning aan derden op straffe van een dwangsom van € 2.000,-- per dag dat zij daartoe in gebreke blijft met een maximum van € 2.000.000,--;

• kosten rechtens.

De vrouw verzoekt de man niet-ontvankelijk te verklaren in zijn verzoeken in incidenteel hoger beroep, althans deze verzoeken af te wijzen als zijnde ongegrond of onbewezen.

Voor zover het hoger beroep gaat over de verdeling van de zorg- en opvoedingstaken, de gebruiksvergoeding en de kinderalimentatie is het bij het hof geadministreerd onder zaaknummer 200.338.474/01. Het hoger beroep over de verdeling van de huwelijksgemeenschap is bij het hof geadministreerd onder zaaknummer 200.338.476/01.

Het hof zal de grieven in principaal en incidenteel hoger beroep per onderwerp bespreken.

Omdat de vrouw haar grief over de wijze van verdeling van de woning (grief 4 in principaal hoger beroep) heeft ingetrokken en de man zijn grief over de verdeling van de onroerende goederen in de Verenigde Staten (grief 2 in incidenteel hoger beroep) behoeven deze grieven geen verdere bespreking meer.

Aangezien de zaak een internationaal karakter heeft, moet het hof eerst vaststellen of de Nederlandse rechter rechtsmacht heeft om te beslissen op de verschillende verzoeken.

Omdat de gewone verblijfplaats van de kinderen in Nederland is, heeft de Nederlandse rechter op grond van art. 7 lid 1 van de Verordening (EU) 2019/1111 van de Raad van 25 juni 2019 (Brussel II-ter) rechtsmacht om van het verzoek tot verdeling van de zorg- en opvoedingstaken kennis te nemen.

De rechtbank heeft Nederlands recht toegepast. Omdat hiertegen geen grieven zijn gericht, zal ook het hof Nederlands recht toepassen (HR 10 februari 2023, ECLI:NL:HR:2023:200).

In de bestreden beschikking heeft de rechtbank een voorlopige [onderstreping hof] verdeling van de zorg- en opvoedingstaken vastgesteld en iedere verdere beslissing op de verzoeken ten aanzien van de verdeling van de zorg- en opvoedingstaken aangehouden. Partijen hebben hun verzoeken in eerste aanleg, voor zover deze betrekking hebben op de zorg- en opvoedingstaken, op respectievelijk 22 (man) en 25 (vrouw) november 2024 ingetrokken. Daarop heeft de rechtbank op 28 januari 2025 een beschikking gegeven en de verzoeken van partijen afgewezen. Als gevolg van de intrekking door partijen liggen de verzoeken over de verdeling van de zorg- en opvoedingstaken voor het eerst voor aan het hof. Omdat deze verzoeken aangemerkt kunnen worden als verzoeken in de zin van art. 827 lid 1 sub c Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering, die ook voor het eerst in hoger beroep kunnen worden gedaan (HR 23 februari 2001, ECLI:NL:HR:2001:AB0201), zijn partijen ontvankelijk in hun verzoeken.

De vrouw verzoekt het hof om een vakantieregeling tussen de man en de kinderen vast te stellen onder regie van de GI en daarnaast om een belcontactmoment tussen de man en [minderjarige 3] , alles op basis van wat aansluit bij de belangen van de kinderen. De kinderen hebben in het contact met de man vooral behoefte aan vrijheid, zowel in de frequentie als de duur van het contact. Dat is ook nodig om vrij te komen van de druk die nu op het contact met de man ligt. Gelet op de leeftijd van de kinderen (met name van [minderjarige 1] en [minderjarige 2] ) hebben zij inspraak en moet hun behoefte voorop staan. Met de kinderen wil de vrouw daarom geen concreet vastgelegde vakantieregeling. Omdat partijen op dit moment zelf niet in staat zijn om afspraken te maken over de invulling van het contact tijdens de vakanties, moet het contact tussen de man en de kinderen in samenspraak met de GI plaatsvinden. De kinderen staan in ieder geval tot 25 september 2025 onder toezicht van de GI en de vrouw verwacht dat de ondertoezichtstelling wordt verlengd. De vrouw volgt alle adviezen op en werkt goed mee. De door de man verzochte dwangsommen of vervangende toestemming zijn niet nodig.

De man verzoekt het hof om een concrete vakantieregeling, omdat die de kinderen en partijen de duidelijkheid geeft die iedereen nodig heeft. De man is naar de Verenigde Staten verhuisd om de druk van de situatie waarin partijen zijn beland te halen en de kinderen meer ruimte te geven. Maar zelfs dat lijkt niet te hebben geholpen. Hij heeft het gevoel geen grip meer op de situatie te hebben. Wat hij verzoekt is een minimaal contact van twee weken zomervakantie in de Verenigde Staten, één week in de meivakantie in een ander Europees land en contact op de momenten dat hij in Nederland is. Daarnaast wil hij het belcontactmoment met [minderjarige 3] vastleggen, omdat zij geen eigen telefoon heeft. De man vreest dat als de invulling van het contact bij de GI komt te liggen, het contact met de kinderen nog verder verwatert. Het lukt de vrouw niet het contact tussen de kinderen en de man intrinsiek te stimuleren.

De raad merkt op dat het van belang is om naar de kinderen te luisteren en hen serieus te nemen in hun gevoelens. Dat helpt hen in hun ontwikkeling. Daar staat tegenover de reële angst bij de man om het contact met de kinderen te verliezen. De vrouw zal een stuk van het contact tussen de man en de kinderen, en met name voor [minderjarige 3] , moeten faciliteren. Dat faciliteren komt tot nu toe moeizaam van de grond. De vrouw maakt de wensen van de kinderen zo groot dat deze lijnrecht tegenover die van de man komen te staan. Het is belangrijk dat de vrouw gaat inzien dat de wensen van de kinderen niet ten koste van alles de hoogste prioriteit hebben. In die zin is duidelijkheid geboden en is het wenselijk een kader vast te leggen waarbinnen het contact tussen de man en de kinderen plaats moet vinden. De GI kan dan nadere invulling geven aan het contact. Omdat het op dit moment voor de kinderen niet haalbaar is naar de man in de Verenigde Staten te gaan, adviseert de raad een concrete vakantieregeling vast te leggen voor de zomervakantie en/of de meivakantie, waarbij het contact tussen de man en de kinderen in Nederland plaatsvindt.

Het hof overweegt als volgt.

Het hof stelt vast dat hij als de Nederlandse rechter op grond van art. 3 sub a van de Verordening (EG) nr. 4/2009 van de Raad van 18 december 2008 rechtsmacht heeft, omdat de kinderen hun gewone verblijfplaats in Nederland hebben en zij de onderhoudsgerechtigden in deze procedure zijn. Tussen partijen is niet in geschil dat Nederlands recht van toepassing is, zodat ook het hof daarvan zal uitgaan.

De door rechtbank vastgestelde ingangsdatum van 2 april 2024 (de datum van inschrijving van de echtscheidingsbeschikking) is niet in geschil zodat het hof deze datum als uitgangspunt neemt.

De grief van de vrouw keert zich, voor zover het gaat over de omvang van de behoefte van de kinderen, tegen rov. 2.16.6 en 2.16.7 van de bestreden beschikking. Daarin heeft de rechtbank overwogen dat tussen partijen niet in geschil is dat de behoefte van de kinderen in 2021 € 1.530,-- per maand bedraagt en dat de geïndexeerde behoefte in 2023 € 1.612,-- per maand bedraagt. De rechtbank heeft het standpunt van de vrouw dat de behoefte in 2023 € 1.909,-- per maand bedraagt buiten beschouwing gelaten, omdat zij dit standpunt pas na de mondelinge behandeling heeft ingenomen en door de rechtbank niet in de gelegenheid is gesteld om een nader standpunt in te nemen over de behoefte van de kinderen.

In haar toelichting op de grief voert de vrouw het volgende aan. Partijen hadden een hoger netto gezinsinkomen dan het maximale netto gezinsinkomen op basis van de NIBUD-tabellen, waar ook de rechtbank van is uitgegaan. Die hogere welstand vormt belangrijk aanknopingspunt bij de behoeftebepaling van de kinderen. De kinderen hebben bijzondere kosten die niet zijn inbegrepen in de NIBUD-tabellen. Deze bijzondere kosten bestaan uit schoolkosten, bijlessen en schoolreizen en bedragen in totaal € 197,-- per maand. Bij het bepalen van de behoefte van de kinderen hoeft niet te worden afgeweken van de NIBUD-tabellen, maar het geïndexeerde tabelbedrag van € 1.729,-- per maand (2024) moet worden vermeerderd met de bijzondere kosten van de kinderen. In totaal bedraagt de behoefte van de kinderen in 2024 € 1.926,-- per maand. Van de door haar tot nu toe gemaakte bijzondere kosten dient de man de helft voor zijn rekening te nemen. De vrouw berekent dit op een bedrag van € 2.995,--.

In zijn reactie wijst de man op CBS-onderzoek waaruit blijkt dat hogere uitgaven in een gezin aan de ene post samengaan met lagere uitgaven aan een andere post. Slechts wanneer kosten zo uitzonderlijk zijn dat ouders deze niet kunnen betalen uit de standaardbedragen in de tabel en die kosten daadwerkelijk op het (gezins)inkomen drukken, bestaat er aanleiding om daarmee rekening te houden bij het bepalen van de behoefte van de kinderen. De extra kosten die vrouw opvoert zijn niet zo uitzonderlijk dat de vrouw deze kosten niet kan voldoen uit het tabelbedrag. Zij kan deze kosten compenseren met andere posten uit het tabelbedrag. De behoefte van de kinderen, vastgesteld op basis van de NIBUD-tabellen, hoeft daarom niet gecorrigeerd te worden met de door de vrouw genoemde kosten.

Het hof oordeelt als volgt.

De grief van de vrouw keert zich voorts, voor zover het betreft de draagkracht van de man, tegen rov. 2.16.8. van de bestreden beschikking. Daarin heeft de rechtbank overwogen dat de man een inkomen van € 122.970,-- bruto per jaar heeft en dat daaruit aan de zijde van de man in 2023 een netto besteedbaar inkomen van € 5.940,-- per maand volgt en een draagkracht van € 2.088,-- per maand.

Ter toelichting op de grief voert de vrouw het volgende aan. De man is op 31 juli 2024 verhuisd naar de Verenigde Staten waardoor zijn inkomen is gewijzigd. De draagkracht van de man moet daarom met ingang van 1 augustus 2024 opnieuw berekend worden. Op basis van de (tweewekelijkse) loonstroken van 28 oktober 2024 tot en met 24 november 2024 heeft de man een inkomen van € 5.629,-- netto per vier weken.

De man weerspreekt de grief en voert aan dat zijn netto besteedbaar inkomen door de verhuizing niet is gewijzigd.

Het hof stelt vast dat uitgaande van het door de vrouw gestelde netto inkomen per vier weken het inkomen van de man in de Verenigde Staten € 6.098,-- netto per maand bedraagt. Dat inkomen van de man in de Verenigde Staten wijkt niet significant af van het inkomen waarmee de rechtbank in 2023 heeft gerekend. Daarbij neemt het hof in aanmerking dat het aandeel van partijen, zoals dat in 2023 is vastgesteld door de rechtbank, zal worden geïndexeerd voor 2024. Het hof gaat daarom uit van de door de rechtbank berekende draagkracht van de man van € 2.088,-- per maand. De grief van de vrouw slaagt niet voor zover die ziet op de draagkracht van de man. Zij heeft geen belang meer bij haar verzoek om de man te veroordelen om zijn arbeidsovereenkomst en drie meest recente loonstroken in het geding te brengen.

De draagkracht van de vrouw tot het betalen van de door verzochte kinderalimentatie is niet in geschil en staat daarmee vast.

Omdat de draagkracht van partijen niet is gewijzigd, gaat het hof uit van de door de rechtbank becijferde aandelen van partijen in de kosten van de kinderen. Het aandeel van de man was in 2023 € 780,-- per maand en dat van de vrouw € 832,-- per maand. Geïndexeerd is het aandeel van de man in 2024 € 828,-- per maand en dat van de vrouw is € 884,-- per maand.

De rechtbank heeft in rov. 2.16.10. een zorgkorting van 25% toegepast op basis van de voorlopige verdeling van de zorg- en opvoedingstaken.

De vrouw voert aan dat primair een zorgkorting van 0% passend is en subsidiair 5%. Mede door zijn verhuizing naar de Verenigde Staten is er geen structureel contact tussen de kinderen en de man.

De man wil een zorgkorting van 10% toepassen. Hij voert aan dat hij hoge reiskosten zal moeten maken om de kinderen in de vakanties te kunnen zien.

Het hof stelt vast dat als gevolg van de verhuizing van de man naar de Verenigde Staten beide partijen een zorgkorting van 25% niet (langer) als reëel beschouwen. Gelet op de verdeling van de zorg- en opvoedingstaken alsmede op de hoge reiskosten die de man in dit verband zal moeten dragen, zal het hof een zorgkorting van 10% toepassen. Dat is
€ 171,-- per maand.

Het bedrag van de zorgkorting wordt volledig in mindering gebracht op het bedrag dat de man aan de vrouw dient te betalen voor de kosten van verzorging en opvoeding, omdat partijen samen voldoende draagkracht hebben om in de behoefte van de kinderen te voorzien. Van het aandeel van de man resteert een bedrag van (828 – 171 =) € 657,-- per maand dat de man aan de vrouw moet betalen. In zoverre slaagt de grief van de vrouw over de kinderalimentatie. Het hof zal de beschikking van de rechtbank op dit punt vernietigen en bepalen dat de man met ingang van 1 augustus 2024 een kinderalimentatie van € 219,-- per kind per maand aan de vrouw moet betalen.

Omdat voormelde bijdrage ingaat op een datum gelegen voor 1 januari 2025 verhoogt het hof de bijdrage per 1 januari 2025 met de wettelijke indexering van 6,5%.

Omdat beide partijen hun gewone verblijfplaats in Nederland hadden, was de Nederlandse rechter bevoegd om over de echtscheiding te oordelen (art. 3 onder a, sub i, Brussel II-ter). Daaruit vloeit voort dat de Nederlandse rechter eveneens rechtsmacht toekomt ten aanzien van de daarmee samenhangende nevenvoorzieningen op het vlak van het huwelijksvermogensrecht (art. 5 lid 1 Huwelijksvermogensrechtverordening). Verder is tussen partijen niet in geschil dat Nederlands recht van toepassing is, zodat ook het hof daarvan zal uitgaan.

Grief 2 van de vrouw en grief 1 van de man keren zich tegen rov. 2.15.6. waarin de rechtbank als volgt heeft overwogen:

Het hof stelt voorop dat de rechtbank het verzoek van de man (om een gebruiksvergoeding vast te stellen) heeft aangemerkt als een verzoek op grond van art. 3:169 BW (rov. 2.15.4. van de bestreden beschikking). Uit dit artikel volgt dat iedere deelgenoot bevoegd is tot het gebruik van een gemeenschappelijk goed mits dit gebruik met het recht van de overige deelgenoten te verenigen is. Dit artikel heeft mede tot strekking de deelgenoot die het goed met uitsluiting van andere deelgenoten gebruikt, te verplichten de deelgenoot die aldus verstoken wordt van het gebruik en genot waarop hij uit hoofde van het deelgenootschap recht heeft, schadeloos te stellen, bijvoorbeeld door het betalen van een gebruiksvergoeding (MvA II, Parl. Gesch. 3, p. 587). De grondslag voor die schadeloosstelling kan zijn gelegen in het gemiste rendement doordat de mede-eigenaar verstoken blijft van zijn aandeel in de waarde van de woning (gemist rendement), maar ook in het gemiste genot van (het gebruik van) de eigendom. Het voorbehoud aan het gebruik van een gemeenschapsgoed (‘mits dit gebruik met het recht van de overige deelgenoten te verenigen is’) is zo ruim geformuleerd om voldoende ruimte te laten voor toepassing van redelijkheid en billijkheid.

Op grond van art. 3 sub a, onder i, Brussel II-ter heeft de Nederlandse rechter rechtsmacht om over de echtscheiding te beslissen. Om die reden komt de Nederlandse rechter op basis van art. 4 lid 3 Rv ook rechtsmacht toe om te beslissen op het nevenverzoek over de pensioenaanspraken.

De rechtbank overweegt in 2.19.7.:

In reactie voert de vrouw aan dat het pensioenformulier niet volledig ingevuld kan worden, omdat de uitkomst van de procedure over één van de pensioenvoorzieningen van de man in de Verenigde Staten nog onbekend is. Daardoor is de waarde van die pensioenvoorziening niet bekend en kan niet worden vastgesteld wie van partijen aan de ander geld verschuldigd is uit hoofde van het verrekenen van de pensioenaanspraken. De vrouw is het ermee eens dat de pensioenaanspraken in de Verenigde Staten verrekend moeten worden en heeft geen bezwaar tegen de door de man verzochte verklaring voor recht. De vrouw is niet bereid mee te betalen aan de advocaatkosten. Als het niet lukt om vanuit Nederland de Amerikaanse pensioenaanspraken te verrekenen zoekt zij zelf juridische bijstand.

Het hof oordeelt als volgt.

De slotsom is dat de grieven zowel in principaal als in incidenteel hoger beroep gedeeltelijk slagen. Hetgeen de partijen over en weer in eerste aanleg naar voren hebben gebracht, leidt niet tot een ander oordeel. Gelet op het (hiervoor) overwogene zal het hof het bestreden vonnis van de rechtbank deels vernietigen en beslissen als in het dictum van deze beschikking wordt omschreven.

Het hof zal de proceskosten in hoger beroep compenseren, aangezien partijen gewezen echtgenoten zijn.