Rechtbank Zeeland-West-Brabant 18-06-2025, ECLI:NL:RBZWB:2025:3952

Tussen partijen staat het volgende vast:

- partijen zijn getrouwd geweest van [datum 1] 2011 tot [datum 2] 2022;

- tijdens het huwelijk van partijen is het volgende, nu nog minderjarige kind geboren:

[minderjarige] , geboren op [geboortedag] 2014 in [geboorteplaats] ;

- bij beschikking van 4 maart 2022 heeft de rechtbank de echtscheiding tussen partijen uitgesproken. Deze beschikking is op [datum 2] 2022 ingeschreven in de registers van de burgerlijke stand;

- naar Iraans recht zijn partijen nog altijd met elkaar getrouwd. De man heeft in juli 2022 een verzoek tot echtscheiding ingediend in Iran. Ten tijde van dat verzoek heeft de man ook verzocht om een signalering van de vrouw bij de immigratiedienst en de paspoortpolitie. Dit heeft tot gevolg gehad dat het de vrouw was verboden om uit te reizen uit Iran wanneer zij zich in dat land bevindt. Bij vonnis van 16 mei 2025 is de man veroordeeld om iemand in Iran te machtigen die bij de immigratiedienst en paspoortpolitie in Iran de voor doorhaling van de signalering van de vrouw benodigde formulieren invult en ondertekent;

- volgens de Iraanse huwelijksakte is de man aan de vrouw een bruidsgave verschuldigd wanneer hij haar verstoot. De vrouw maakt aanspraak op deze bruidsgave. Bij vonnis van 27 november 2024 heeft de rechtbank Oost-Brabant de vordering van de vrouw met betrekking tot de bruidsgave afgewezen. De vrouw is in hoger beroep gekomen tegen dit vonnis. Deze procedure loopt nog.

De man vordert, uitvoerbaar bij voorraad:

Voor de onderbouwing van zijn vordering geeft de man aan dat hij op 11 mei 2025 naar Iran is afgereisd om met de vrouw in gesprek te gaan over de ontbinding van het huwelijk van partijen in Iran. Op dat moment was de vrouw ook in Iran. De man heeft een voorstel gedaan en de vrouw heeft aangegeven hiermee akkoord te zijn en het uitgewerkte voorstel te zullen ondertekenen. Uiteindelijk heeft de vrouw niet getekend, maar in plaats daarvan heeft zij op [datum 1] 2025 bij de Immigratie- en Paspoortpolitie in Iran laten registeren dat de man een achterstallige bruidsgave aan haar verschuldigd is en dat aan hem om die reden een uitreisverbod moet worden opgelegd. Dit uitreisverbod is opgelegd en de man kan Iran niet verlaten. Volgens de man heeft de vrouw geen enkel rechtens te respecteren belang bij het uitreisverbod, omdat zij naar Nederlands recht noch naar Iraans recht recht heeft op betaling van de bruidsgave. De man heeft een spoedeisend belang tot opheffing van het uitreisverbod, omdat er inmiddels sprake is van een oorlog tussen Iran en Israël. Het is voor hem niet veilig om nog langer in Iran, meer specifiek Shiraz, te verblijven. Daarnaast wordt hem op deze manier het contact met zijn zoon onthouden en lijdt hij financiële schade doordat hij geen werkzaamheden kan verrichten binnen zijn onderneming. De man heeft een eigen tegelzettersbedrijf.

De vrouw voert gemotiveerd verweer. Zij stelt dat het de man aan een spoedeisend belang ontbreekt, omdat door de oorlogssituatie in Iran het voor de man niet mogelijk is het land te verlaten. Verder geeft zij aan dat haar belang om het uitreisverbod in stand te laten zwaarder weegt dan het belang van de man om Iran te mogen verlaten. Op grond van de huwelijksakte is de man een bruidsgave aan haar verschuldigd. De titel hiervoor is gelegen in de huwelijksakte, ongeacht het vonnis van de rechtbank Oost-Brabant van 27 november 2024. De man blijft weigerachtig om deze bruidsgave te betalen. Bij opheffing van het uitreisverbod blijft de vrouw met lege handen achter. Daarnaast is het voor de vrouw belangrijk om ook in Iran ouderlijke bevoegdheden te hebben over [minderjarige] . Dit is nu niet het geval. Om deze bevoegdheden te krijgen, is het noodzakelijk dat de man hiervoor een volmacht ondertekent. Partijen kunnen hierover overleggen in het kader van de opheffing van het uitreisverbod.

De vrouw zal als de in het ongelijk gestelde partij, die onrechtmatig handelt, in de proceskosten worden veroordeeld.

De man procedeert op basis van een toevoeging. Eisers met een toevoeging betalen een lager griffierecht. Verder worden in dat geval de kosten van de deurwaarder voor het uitbrengen van het exploot vergoed. Die kosten zijn dus niet voor rekening van de eisende partij. De eisende partij heeft aan de deurwaarder slechts de in het exploot opgenomen kosten voor verschotten hoeven betalen. Gelet op het voorgaande wordt de vrouw slechts veroordeeld tot betaling van het lagere griffierecht, de verschotten en ten slotte tot vergoeding van het salaris van de advocaat. De vordering inzake de proceskosten zal daarom als volgt worden toegewezen:

- griffierecht € 90,=

- verschotten € 0,18;

- salaris advocaat € 1.107,= (tarief kort geding)

Totaal € 1.197,18.

De voorzieningenrechter zal het vonnis uitvoerbaar bij voorraad verklaren. Dat betekent dat de veroordeling tot het opheffen van het uitreisverbod ook geldt als de vrouw in hoger beroep gaat.

veroordeelt de vrouw om binnen 48 uur na betekening van het vonnis de bevoegde Iraanse autoriteiten te verzoeken om de signalering van de man wegens het niet betalen van de bruidsgave en het uitreisverbod op te heffen, waarbij het de vrouw is toegestaan in Iran iemand te machtigen die bij de immigratiedienst en paspoortpolitie in Iran de voor doorhaling van de signalering en opheffing van het reisverbod benodigde formulieren invult en ondertekent;

veroordeelt de vrouw om aan de man een dwangsom te betalen van € 500,= voor iedere dag dat zij niet aan de in 5.1. uitgesproken hoofdveroordeling voldoet, tot een maximum van € 25.000,= is bereikt;

verklaart dit vonnis in zoverre uitvoerbaar bij voorraad;

veroordeelt de vrouw de kosten van deze procedure aan de man te betalen, tot dusverre aan de zijde van de man begroot op € 1.197,18;

wijst af het meer of anders gevorderde.