Gerechtshof Amsterdam 22-04-2025, ECLI:NL:GHAMS:2025:1083

Ter zitting heeft de man geantwoord, producties overgelegd en geconcludeerd – zo begrijpt het hof - dat het hof het vonnis waarvan beroep zal bekrachtigen.

Partijen hebben hun standpunt in hoger beroep verder toegelicht aan de hand van pleitaantekeningen, die zijn overgelegd. De vrouw heeft daarbij nog een tweede grief geformuleerd. De man heeft daarbij nog producties overgelegd en een kort geluidsfragment afgespeeld.

3.1a. Partijen hebben een relatie gehad tot medio 2020. Zij zijn de ouders van:

- [minderjarige 1] , geboren [in] 2014 te [plaats A] ;

3.1b. De ouders en de kinderen zijn van Joodse afkomst en hebben familie in Israël. De kinderen gaan in [plaats B] naar een school voor Joods onderwijs.

3.1.c. De ouders hebben op 11 juni 2021 een ouderschapsplan ondertekend. Daarin staat over reizen in artikel 2:

“ De ouders realiseren zich dat het gezamenlijk gezag inhoudt dat voor alle reizen naar het buitenland over en weer toestemming van de beide ouders noodzakelijk is. De ouders zullen die toestemming verlenen tenzij er dringende bezwaren bestaan.

(...) Ook tijdens de reis zal sprake zijn van regulier contact tussen de thuisblijvende ouder en de kinderen. Gelet op de omstandigheid dat de ouders beide zijn belast met het gezag over de drie kinderen zullen voor aanvang van iedere reis naar het buitenland toestemmingsformulieren worden ingevuld.”

3.1d. De man wil met de kinderen de Pesachvakantie in april 2025 in Israël vieren en heeft daarvoor in juni 2024 vliegtickets geboekt. Hij heeft de vrouw toestemming verzocht en haar het toestemmingsformulier gestuurd ter ondertekening. De vrouw weigert toestemming.

Standpunt vrouw

De vrouw komt in hoger beroep op tegen de beslissing van de voorzieningenrechter waarbij de man vervangende toestemming is verleend om met de kinderen van 10 april 2025 tot en met 21 april 2025 naar [gemeente] Israël te reizen. In haar eerste grief voert zij aan dat voor Israël een negatief reisadvies (code oranje/rood) van het Ministerie van Buitenlandse Zaken geldt en dat zij zich ernstige zorgen maakt over de veiligheid van de kinderen. De vrouw stelt dat uit vaste jurisprudentie volgt dat slechts vervangende toestemming wordt verleend indien er code oranje geldt als er sprake is van een dringende noodzaak om met de kinderen naar dat land af te reizen. Het vieren van feestdagen (Pesach) kan niet als een dringende noodzaak worden aangemerkt. Reeds hierom begrijpt de vrouw het oordeel van de voorzieningenrechter niet.

Bovendien is de vrouw op 3 april jl. door een derde benaderd met informatie dat de woning van de man in [plaats B] is ontruimd. De vrouw en de kinderen zijn door de man niet op de hoogte gesteld van een eventuele verhuizing. De vrouw maakt zich ernstig zorgen dat de man niet terug zal keren met de kinderen uit Israël. Dit geldt temeer omdat de politie bij de vrouw is langs geweest met vragen over de man. De politie zou onderzoek doen naar oplichtingspraktijken van de man. Daar komt bij dat de vrouw zich pas na afloop van de zitting in eerste aanleg heeft gerealiseerd dat de informatie die door de man is verstrekt over de verblijfplaats in Israël niet juist is. Zo heeft de man in de dagvaarding en op de toestemmingsformulieren vermeld dat hij een air bnb zou hebben geboekt in [gemeente] , terwijl blijkt dat het een accommodatie in [plaats C] betreft, gelegen op de Westbank. Dit zou volgens de vrouw zeer onveilig zijn. Ook vorig jaar heeft de man de vrouw in het ongewisse gelaten over de verblijfplaats van de kinderen in Israël.

Ter zitting in hoger beroep heeft de vrouw een aanvullende grief naar voren gebracht. Deze grief betreft de veiligheid in [gemeente] . Anders dan de man is de vrouw van mening dat ook de situatie in [gemeente] niet veilig is. Daarnaast komt de informatie van de man in de dagvaarding niet overeen met de bij de dagvaarding van de man gevoegde informatie over de accommodatie. Volgens de vrouw blijkt dat de accommodatie zich niet in [gemeente] bevindt maar in [plaats C] aan de [plaats D] waar code rood geldt. Samengevat stelt de vrouw dat zij het gelet op de actuele veiligheidssituatie op dit moment onverantwoord vindt om met de kinderen op vakantie te gaan naar Israël. Gelet op de onduidelijke dan wel onjuiste informatie van de man over de verblijfplaats van de kinderen in Israël en de omstandigheid dat de man geen woning meer heeft in Nederland komt daarbij de zorg over een mogelijke onttrekking aan het gezag van de vrouw bij. Daarnaast hebben de kinderen volgens de vrouw bij haar aangegeven dat zij niet naar Israël willen gaan, aldus de vrouw.

Standpunt man

De man heeft verweer gevoerd. Hij wil graag met de kinderen naar Israël reizen om daar met de kinderen en zijn familie Pesach te vieren. De kinderen verheugen zich volgens hem op de reis en om hun familie te zien. De man is kort gezegd van mening dat de plaats waar hij met de kinderen naartoe gaat in Israël een veilige plaats is. Hij betwist nadrukkelijk dat de plaats op de Westbank zou liggen. De accommodatie ligt in de gemeente [gemeente] , dicht bij de luchthaven en op afstand van conflictgebieden. De Westbank is ook helemaal niet toegankelijk. Ter zitting in hoger beroep heeft de man desgevraagd op de kaart aangewezen waar de accommodatie ligt. De vrouw heeft kunnen zien waar de accommodatie ligt.

De man wijst er verder op dat de kinderen de afgelopen jaren meerdere malen met hem in Israël zijn geweest, ook vorig jaar juni met toestemming van de vrouw, terwijl toen code rood gold. De man is van mening dat de vrouw deze keer geen toestemming heeft gegeven omdat zij de man en de kinderen de reis misgunt. Viering van Pesach in Israël is niet een gewone vakantie, maar kan gelet op de geloofsovertuiging van het gezin, als noodzakelijk worden gezien. Klasgenootjes en vriendjes van de kinderen vieren Pesach ook in Israël en de man heeft afspraken gemaakt met andere ouders van school om hen te ontmoeten in Israël en heeft hen uitgenodigd in de gehuurde vakantiewoning in [gemeente] .

De man betwist daarnaast ten zeerste dat hij voornemens zou zijn met de kinderen in Israël te blijven. Hij is de afgelopen jaren meerdere malen met en zonder de kinderen op reis geweest en altijd teruggekomen. Er is geen enkele aanleiding om te denken dat hij niet zou terugkeren met de kinderen. Zijn leven is in Nederland. Hij erkent dat hij zijn woning in [plaats B] op enig moment in de nabije toekomst moet verlaten omdat de verhuurders deze woning zelf nodig hebben, maar hij heeft goed overleg met hen over de datum waarop de woning hij zal moeten verlaten. Hij zal op zoek gaan naar een nieuwe woning in de buurt van de school van de kinderen.

Beoordeling

Het hof overweegt als volgt. De kinderen van partijen krijgen een traditionele Joodse opvoeding en het vieren van Joodse feestdagen vormt een belangrijk onderdeel daarvan. De kinderen en de ouders hebben een sterke band met Israël, waar ook familie woont. De kinderen zijn de afgelopen jaren meerdere keren naar Israël gereisd, ook vorig jaar toen als reisadvies nog code rood gold. Voor deze reis heeft de vrouw destijds toestemming verleend. De komende reis van de man en de kinderen naar Israël om Pesach te vieren (met familie) is vorig jaar al gepland. De vliegtickets zijn in juni 2024 gekocht. Door het Ministerie van Buitenlandse Zaken is voor Israël op dit moment een reisadvies met code oranje afgegeven. Het reisadvies betekent dat het ministerie adviseert om alleen naar dat land te reizen als dat echt noodzakelijk is. Het reisadvies is niet bindend.

Niet geheel duidelijk is wanneer het geschil tussen de ouders over deze reis is ontstaan, maar kennelijk zijn de zorgen van de vrouw over de veiligheid van reizen naar Israël sinds vorig jaar toegenomen en heeft dit geleid tot de onderhavige procedure zeer kort voor de geplande reis. Het hof stelt voorop dat de zorgen van de vrouw invoelbaar zijn. De stelling van de man dat de vrouw alleen toestemming zou weigeren omdat zij de man en de kinderen deze reis zou misgunnen volgt het hof dan ook niet. Het hof overweegt verder dat de zorgen van de vrouw grotendeels veroorzaakt lijken te worden door de moeizame communicatie tussen de ouders en de onduidelijkheid die daar het gevolg van is, in het bijzonder de onduidelijkheid over de precieze verblijfplaats van de man en de kinderen in Israël, de mogelijkheden van de vrouw om tijdens de reis contact te hebben met de kinderen en de actuele woonsituatie van de man in [plaats B] . Naar het oordeel van het hof heeft de man ter zitting in hoger beroep voldoende toegelicht waar de accommodatie in Israël is gelegen ( [adres] ) en dat dit niet de Westbank betreft - waar code rood geldt - maar een gebied waar de veiligheidsrisico’s beperkt zijn. Het hof gaat er verder van uit dat de man zijn toezegging dat de vrouw en de kinderen tijdens de vakantie (dagelijks) contact kunnen hebben gestand zal doen.

De vrouw heeft daarnaast nog de zorg dat de man met de kinderen in Israël zal blijven en hen aan het gezag zal onttrekken. De man heeft benadrukt dat die zorg zonder grond is: zijn leven is in Nederland, hij is in Nederland geboren, heeft uitsluitend de Nederlandse nationaliteit, is in Nederland verzekerd voor medische zorg, heeft een in Nederland ingeschreven onderneming en werkt ook vanuit zijn kantoor in [plaats B] . Daarbij komt dat de man al vele malen met de kinderen op reis is geweest en dat hij altijd met hen is teruggekeerd naar Nederland.

Het hof ziet geen aanwijzingen om te veronderstellen dat de man voornemens is met de kinderen in Israël te blijven. Dat de man op korte termijn een nieuwe huurwoning in [plaats B] zal moeten zoeken vormt, in aanmerking genomen de door de man gegeven (onderbouwde) toelichting daarop, een dergelijke concrete aanwijzing niet. Het hof merkt in dit verband wel op dat de man de zorgen bij de vrouw waarschijnlijk grotendeels had kunnen voorkomen als hij de (precieze) informatie over de verblijfplaats in Israël en de situatie met betrekking tot zijn woning in [plaats B] eerder met de vrouw had gedeeld.

Het hof komt alles tegen elkaar afwegende tot het oordeel dat de argumenten van de vrouw in dit geval onvoldoende opwegen tegen het belang van de man en de kinderen om een reeds lang geplande reis naar Israël te maken om daar de Joodse feestdagen met familie te vieren. Dat betekent dat het hof, in navolging van de voorzieningenrechter, de man vervangende toestemming zal verlenen voor de reis in april 2025 met de kinderen naar [gemeente] in Israël.

Dit arrest is gewezen door mrs. A.N. van de Beek, J.M. van Baardewijk en A.R. van Wieren in tegenwoordigheid van de griffier mr. E.E. Kraan, en door de voorzitter in het openbaar uitgesproken op 9 april 2025.

Het bovenstaande bevat de schriftelijke uitwerking van het reeds op 9 april 2025 uitgesproken arrest en is op 22 april 2025 aldus vastgesteld en door de voorzitter ondertekend.