Gerechtshof Amsterdam 03-06-2025, ECLI:NL:GHAMS:2025:1462

De moeder is het daar niet mee eens en verzoekt met vernietiging van de bestreden beschikking alsnog vast te stellen dat de man de vader is van [minderjarige] .

Het hof gaat er op basis van de stukken en hetgeen op de zitting is besproken voorshands van uit dat de man de vader van [minderjarige] is. Omdat hij in deze procedure niet is verschenen, krijgt hij nog de mogelijkheid tegenbewijs te leveren. De procedure wordt daartoe aangehouden. Hieronder wordt uitgelegd waarom het hof dit zo beslist.

Het hof heeft daarnaast de volgende stukken ontvangen:

- een bericht van de bijzondere curator van 25 februari 2025 met bijlagen.

Bij beschikking van 7 juni 2023 heeft de rechtbank bepaald dat de man met ingang van 29

maart 2022 - telkens bij vooruitbetaling te voldoen - € 858,- per maand aan de moeder dient te betalen als bijdrage in de kosten van verzorging en opvoeding van [minderjarige] . Voorts heeft de rechtbank (op straffe van een dwangsom van € 250,- voor iedere dag dat de man niet meewerkt met een maximum van € 25.000,- vanaf het moment dat de beschikking aan de man is betekend) een deskundigenonderzoek door Verilabs gelast, om te onderzoeken of de man de

biologische vader is van [minderjarige] . De rechtbank heeft iedere verdere beslissing aangehouden in

afwachting van het DNA-onderzoek.

Het wettelijk kader

Het standpunt van de moeder

Het standpunt van de bijzondere curator

Het advies van de raad

De beoordeling door het hof

De man is zowel in de procedure bij de rechtbank als in hoger beroep niet verschenen en heeft het door de rechtbank gelaste DNA-onderzoek niet ondergaan. De vraag is of de man bekend was met de procedure over het vaderschap. Die vraag beantwoordt het hof bevestigend en daartoe geldt het volgende.

Zoals ter zitting in hoger beroep is meegedeeld, hadden de moeder en de man tot medio 2022 nog contact. De moeder heeft verklaard dat de man wist van de procedure, zij heeft hem daarover gebeld. De advocaat van de vrouw heeft de man op 25 november 2021, dus voorafgaand aan de indiening van het inleidend verzoek bij de rechtbank op 29 maart 2022, schriftelijk geïnformeerd via een brief naar een postbusnummer in Bulgarije. Die brief is aan de advocaat retour gezonden, waarna de advocaat van de moeder de man begin 2022 heeft gebeld op het bij de vrouw bekende telefoonnummer. De advocaat van de moeder heeft de man toen gesproken. Bij latere pogingen om hem te bereiken, beantwoordde de man de telefoontjes vanaf het nummer van haar advocatenkantoor niet, en aanvankelijk ook niet de telefonische oproepen vanaf het afgeschermde privénummer van de advocaat van de moeder. Toen de advocaat van de moeder vervolgens haar privénummer voor derden zichtbaar had gemaakt, beantwoordde de man de oproep wel en heeft de advocaat hem in het telefoongesprek gemeld dat er een medisch onderzoek zou plaatsvinden met betrekking tot (groei)problemen van [minderjarige] waarvan de moeder wilde dat de man daaraan zou meewerken en dat er een alimentatieprocedure zou worden gestart voor kinderalimentatie ten behoeve van [minderjarige] . De moeder heeft meegedeeld dat de man haar in die periode heeft gebeld. Er liep toen een genetisch onderzoek voor [minderjarige] bij het LUMC. De man zou naar Nederland komen om daarvoor bloed af te geven, wat de man vervolgens niet heeft gedaan. In het rapport van de bijzondere curator van 29 juni 2022 is vermeld dat de bijzondere curator ondanks herhaalde pogingen daartoe de man niet heeft kunnen bereiken, maar dat vervolgens de moeder de man heeft gebeld met uitleg van de zaak en dat de man daarop heeft gezegd: ‘gaan we dreigen?’ en daarna heeft opgehangen.

Het rapport van de bijzondere curator is aan de man toegezonden via een WhatsAppbericht, op een nummer dat bij hem in gebruik was en is. In het rapport is vermeld dat DNA-onderzoek wenselijk en noodzakelijk is. Ondanks het ontbreken van blauwe vinkjes bij het WhatsAppbericht gaat het hof ervan uit dat de man van dit bericht kennis moet hebben genomen. De man heeft de blauwe vinkjes uitstaan, zo heeft de informant desgevraagd verklaard en dit is in het beroep van voetbalmakelaar, dat zowel de man als de informant uitoefenen, gebruikelijk. De tussenbeschikking van de rechtbank van 7 juni 2023 waarbij een DNA-onderzoek is bevolen, is door de deurwaarder op 15 augustus 2023 aan de ontvangende instantie in Bulgarije betekend, met verzoek om die betekening aan de man te betekenen op het door de deurwaarder vermelde woonadres van de man in [plaats C] in Bulgarije. Aan Verilabs, de instantie die het DNA-onderzoek moest uitvoeren, heeft de rechtbank het Belgische telefoonnummer van de man doorgegeven. Het is Verilabs niet gelukt om telefonisch contact met de man te krijgen. Als vaststaand moet worden aangenomen dat dat telefoonnummer, dat door alle partijen is gebruikt om de man te bereiken en waarop contact over de onderhavige zaak meermaals ook daadwerkelijk heeft plaatsgevonden, aldoor in gebruik is geweest bij de man, zowel voor persoonlijke als voor zakelijke contacten.

Op grond van dit alles komt het hof tot het oordeel dat de man op de hoogte is geweest van de procedure waarin hij zijn medewerking aan DNA-onderzoek moest verlenen en dat de man aan dit onderzoek, hoewel hij met de opdracht tot medewerking aan dit onderzoek bekend was, geen medewerking heeft verleend.

Naar het oordeel van het hof heeft de moeder voldoende gesteld om aannemelijk te achten dat de man de verwekker van [minderjarige] is. Het hof neemt daarbij het volgende in aanmerking. De moeder en de man hadden vanaf 1,5 jaar voor de geboorte van [minderjarige] een affectieve relatie met elkaar. De moeder en de man hebben elkaar leren kennen via de informant. De informant had destijds een affectieve relatie met de nicht van de moeder en hij had een zakelijke relatie met de man. Op een feestje van de man en zijn toenmalige partner hebben de man en de moeder elkaar ontmoet. Hoewel de man veel reist voor zijn werk, zagen de moeder en de man elkaar regelmatig. De moeder is meerdere malen bij de man in zijn huis in België geweest en als de man in Nederland was, verbleef hij bij de moeder in [plaats A] . Tot 2022 zijn deze bezoeken doorgegaan. De man wist dat de moeder geen anticonceptie gebruikte. Niet betwist is dat de man en de moeder onbeschermde seks hebben gehad in het conceptietijdvak. Zowel de moeder als de man hebben een ouder kind, en zij hebben besloten samen nog een kind te willen, zo heeft de moeder verklaard. Tijdens haar bevalling hield de moeder de man tot in detail op de hoogte van alle ontwikkelingen via berichten op WhatsApp, berichten die zij in de procedure heeft ingebracht. Daarnaast is het de man die heeft besloten dat het kind de naam [minderjarige] zou gaan dragen, nadat [naam] tijdens een voetbalwedstrijd de winnende goal scoorde. De informant heeft ter zitting verklaard dat de man tijdens de betreffende wedstrijd had gezegd dat hij zijn kind zou noemen naar degene die de winnende goal zou scoren. De man is van 2018 tot 2022 in het leven van [minderjarige] betrokken geweest, als hij in Nederland was, was hij bij de moeder, haar oudere zoon en [minderjarige] . Uit mededelingen van de man was voor derden duidelijk dat [minderjarige] zijn zoon is, en er werd een sterke uiterlijke gelijkenis van [minderjarige] met de man gezien.

Het hof is van oordeel dat de moeder op een consistente en voldoende gedetailleerde wijze heeft verklaard en dat haar verklaringen steun vinden in de verklaringen van de informant.

Nu de man niet in de procedure is verschenen, ontbreekt een verklaring van zijn kant waarom het door de moeder gestelde niet juist zou zijn. Op grond van het niet meewerken door de man aan het door de rechtbank gelaste DNA-onderzoek, het overtuigende relaas van de moeder over haar relatie met de man en zijn vaderschap, welk relaas wordt ondersteund door de verklaring van de informant, komt het hof voorshands tot de conclusie dat de man de verwekker van [minderjarige] is.

Alvorens definitief te beslissen op het verzoek tot gerechtelijke vaststelling van het vaderschap, zal het hof de man in de gelegenheid stellen om van het vermoeden van zijn vaderschap tegenbewijs te leveren. Daartoe wordt de man een termijn van drie maanden gegeven vanaf de datum van deze beschikking. Indien de man van deze gelegenheid geen gebruik maakt, zal het hof zonder nadere zitting een eindbeschikking wijzen.