Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 09-04-2024, ECLI:NL:GHARL:2024:2364

Het verloop van de procedure blijkt uit:

• het beroepschrift met producties, ingekomen op 10 oktober 2023;

• het verweerschrift tevens incidenteel hoger beroep met producties;

• het verweerschrift in het incidenteel hoger beroep en

• een journaalbericht van mr. Fleuren van 24 november met producties.

De mondelinge behandeling heeft op 12 maart 2023 plaatsgevonden. Aanwezig waren de man en de vrouw, ieder bijgestaan door zijn/haar advocaat.

Partijen zijn [in] 2022 met elkaar getrouwd. In de bestreden beschikking heeft de rechtbank Gelderland, locatie Zutphen, de echtscheiding tussen hen uitgesproken. De echtscheiding is op 25 oktober 2023 ingeschreven in de registers van de burgerlijke stand.

Partijen zijn de ouders van [de minderjarige] (verder: [de minderjarige] ), geboren [in] 2022 in [plaats1] , over wie zij gezamenlijk het gezag uitoefenen. [de minderjarige] woont bij de vrouw.

Partijen hebben beiden de Nederlandse en de Turkse nationaliteit.

Dit hof heeft bij beschikking van 21 december 2023 op verzoek van de man een voorlopige voorziening getroffen en bepaald dat de man met ingang van 21 december 2023 voor de duur van dit geding in hoger beroep als kinderalimentatie een bedrag van € 338,- per maand aan de vrouw dient te voldoen.

De man voert verweer in het incidenteel hoger beroep en verzoekt het hof de vrouw niet-ontvankelijk te verklaring in haar verzoek, althans haar verzoeken af te wijzen en een zodanige beslissing te nemen als het hof juist acht, met compensatie van de kosten.

De rechtbank heeft als ingangsdatum voor de vastgestelde kinderalimentatie de datum van de bestreden beschikking (11 juli 2023) gehanteerd. De man heeft verzocht pas met ingang van de datum van deze beschikking van het hof een bijdrage vast te stellen. De man heeft weliswaar gesteld dat hij geen draagkracht heeft, maar niet nader toegelicht waarom de rechtbank de datum van de bestreden beschikking niet als ingangsdatum kon hanteren. Het hof is van oordeel dat de man vanaf 11 juli 2023 rekening heeft kunnen en moeten houden met eventueel te betalen kinderalimentatie en zal deze datum eveneens als ingangsdatum hanteren.

Partijen zijn verdeeld over de hoogte van de behoefte van [de minderjarige] . De vrouw heeft in eerste aanleg gesteld dat de behoefte van [de minderjarige] € 870,- per maand bedraagt. De rechtbank heeft de vrouw in deze stelling gevolgd, omdat de man had nagelaten gegevens van zijn financiële situatie gedurende het huwelijk van partijen over te leggen.

Het hof overweegt als volgt. Als uitgangspunt geldt dat het eigen aandeel van de ouders in de behoefte van [de minderjarige] wordt gebaseerd op de hoogte van het netto gezinsinkomen van partijen ten tijde van huwelijk. De man heeft in de procedure in hoger beroep alsnog enige financiële gegevens overgelegd. Het betreft een aangifte en een voorlopige aanslag voor de Inkomstenbelasting 2022 en een kolommenbalans 2022. Uit deze stukken volgt dat de man in 2022 een winst uit onderneming heeft gerealiseerd van € 31.667,-. Hoewel het op de weg ligt van de man om nog meer gegevens in het geding te brengen, zoals bijvoorbeeld de definitieve aanslag 2022 van de belastingdienst, geeft hetgeen de vrouw heeft aangevoerd het hof onvoldoende aanleiding om te vermoeden dat de man in 2022 dan wel in 2023 een hoger inkomen heeft genoten. Het hof heeft in voormelde beschikking van 21 december 2023 in het kader van een voorlopige voorziening becijferd dat deze winst leidt tot een netto besteedbaar inkomen (NBI) van de man van € 2.544,- per maand en dat de behoefte van [de minderjarige] op grond van de financiële situatie van de ouders dan € 426,- per maand bedraagt. Daarbij houdt het hof – net als de vrouw – rekening met een NBI van € 683,- aan de zijde van de vrouw. Nu de man deze berekening wat betreft de behoefte van [de minderjarige] wil volgen, gaat het hof in deze bodemprocedure ook uit van dit bedrag.

De ouders dienen samen, naar rato van hun draagkracht (en bij onvoldoende draagkracht tot de grens daarvan) te voorzien in de behoefte van [de minderjarige] .

De man had een eigen onderneming ‘ [naam1] ’. Hij was werkzaam als begeleider in de gehandicaptenzorg. De man stelt dat hij zijn onderneming heeft beëindigd omdat hij sinds januari 2023 een fulltime MBO-opleiding is gaan volgen.

Met betrekking tot de draagkracht van de man heeft de rechtbank overwogen dat de man gelet op zijn leeftijd mag studeren en dat hij om die reden in beginsel geen ruimte heeft om een inkomen te verdienen gelijk aan het inkomen dat hij had. De man heeft een onderhoudsverplichting tegenover [de minderjarige] en daarom mag volgens de rechtbank van hem wel worden verwacht dat hij zijn inkomen zoveel mogelijk op peil houdt. Omdat de man tijdens de mondelinge behandeling bij de rechtbank heeft verklaard dat hij zich na ommekomst van zijn vakantie in 2023 gaat oriënteren op een parttime dienstverband naast zijn studie, is de rechtbank in redelijkheid uitgegaan van een draagkracht van de man van € 500,- per maand. Rekening houdend met de zorgkorting (verminderd met de helft van het tekort in de draagkracht) dient de man naar het oordeel van de rechtbank een bedrag van € 467,- per maand aan de vrouw voor [de minderjarige] te betalen.

In het kader van de behoefte heeft het hof hiervoor al overwogen dat een winst van € 31.667,- leidt tot een NBI van € 2.544,- per maand. Op grond van de draagkrachttabel 2023 bij het rapport Alimentatienormen 2023 heeft de man met dit NBI een draagkracht van afgerond € 424,- per maand (70% [2.544 – (0,3 x 2.544 + 1.175)]), zoals het hof ook al in de beschikking voorlopige voorzieningen heeft overwogen.

Tussen partijen is niet in geschil dat de vrouw op dit moment een uitkering op basis van de Participatiewet ontvangt. De expertgroep Alimentatie beveelt aan om geen draagkracht aan te nemen bij de onderhoudsplichtige ouder die het kind verzorgt indien deze ouders een bijstandsuitkering ontvangt, omdat het aannemen van draagkracht er dan toe leidt dat de verhaalsmogelijkheid van de gemeente wordt beperkt. Daarom zal het hof conform de berekening van de vrouw (productie 1) voor haar een minimale draagkracht van € 25,- in aanmerking nemen.

De ouders dienen naar rato van hun draagkracht bij te dragen in de kosten van verzorging en opvoeding van [de minderjarige] . Hun aandeel wordt berekend met behulp van de volgende formule

Het hof zal in de bodemprocedure, net als in de procedure tot het treffen van een voorlopige voorziening, rekening houden met een zorgkorting van 15%, omdat er vanaf 1 januari 2024 een zorgregeling geldt waarbij de man [de minderjarige] anderhalve dag per twee weken bij zich heeft. Dit betekent dat de man een bedrag van € 64,- kan van zijn draagkracht kan besteden aan het verblijf van [de minderjarige] bij hem en een bedrag van € 338,- per maand, aan de vrouw moet betalen ten behoeve van [de minderjarige] . Van dit bedrag dient de vrouw dan alle verblijfskosten van [de minderjarige] bij haar én ook alle overige verblijfsoverstijgende kosten voor [de minderjarige] te voldoen.

Omdat de door de man te betalen bijdrage ingaat op een dag gelegen voor 1 januari 2024 zal het hof de op te leggen bijdrage per 1 januari 2024 indexeren op de voet van artikel 1: 402a BW.

Op grond van hetgeen hiervoor is overwogen, slagen de grieven van de man in het principaal hoger beroep en de grieven van de vrouw in het incidenteel hoger beroep gedeeltelijk. Dit leidt er toe dat het hof de bestreden beschikking ten aanzien van de kinderalimentatie zal vernietigen en zal beslissen als volgt.

Het hof zal de proceskosten compenseren, in die zin dat iedere partij de eigen kosten betaalt, omdat deze procedure gaat over de bijdrage in de kosten van verzorging en opvoeding van hun zoon [de minderjarige] .