Rechtbank Zeeland-West-Brabant 21-03-2024, ECLI:NL:RBZWB:2024:1840

De inspecteur heeft aan belanghebbende voor het jaar 2019 een aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (IB/PVV) opgelegd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning en premie-inkomen van € 30.203 (de aanslag).

Gelijktijdig met de vaststelling van de aanslag heeft de inspecteur belanghebbende € 177 belastingrente in rekening gebracht (de belastingrentebeschikking).

De inspecteur heeft het bezwaar van belanghebbende ongegrond verklaard.

De inspecteur heeft op het beroep gereageerd met een verweerschrift.

De rechtbank heeft het beroep op 8 februari 2024 op zitting behandeld. Hieraan hebben deelgenomen: de gemachtigde van belanghebbende en namens de inspecteur, mr. [inspecteur 1] en [inspecteur 2] .

Op 28 februari 2020 is het verzoek om echtscheiding ingediend en op 23 april 2020 ingeschreven in de basisregistratie.

Belanghebbende heeft in 2019 alle kosten van de woning via zijn eigen bankrekening betaald.

De ex-partner heeft in de loop van het jaar 2019 bedragen, in totaal € 18.522, overgemaakt van de rekening van belanghebbende en van de gezamenlijke rekening naar haar eigen rekening.

Belanghebbende heeft over het jaar 2019 aangifte IB/PVV gedaan. Hierin heeft hij, voor zover hier van belang, een bedrag aan loon aangegeven van € 36.054. Hierop heeft hij vervolgens het volledige saldo negatieve inkomsten uit eigen woning van € 11.202 in mindering gebracht. Het aangegeven bedrag aan belastbaar inkomen uit werk en woning bedraagt € 24.602.

De inspecteur is bij het opleggen van de aanslag IB/PVV voor het jaar 2019 afgeweken van de aangifte van belanghebbende. Daarbij is de verdeling van het saldo inkomsten uit eigen woning gecorrigeerd tot 50% van het saldo aan negatieve inkomsten uit eigen woning. Het belastbaar inkomen uit werk en woning is vastgesteld op € 30.203.

Belanghebbende heeft gesteld dat hij in de loop van het jaar 2019 de woning had verlaten en gescheiden heeft geleefd van de ex-partner.

De inspecteur heeft verwezen naar de wettelijke bepalingen zoals opgenomen onder 5 en gesteld dat belanghebbende en de ex-partner voor het jaar 2019 aangemerkt worden als fiscale partners.

Naar de rechtbank begrijpt, heeft belanghebbende met zijn stelling ten aanzien van het feitelijk gescheiden leven bedoeld het standpunt in te nemen dat voor het jaar 2019 geen sprake was van fiscaal partnerschap. De rechtbank verwerpt dit standpunt. Vast staat dat in geval van belanghebbende het verzoek om echtscheiding is ingediend op 28 februari 2020. Nu niet aan beide voorwaarden van artikel 5a, vierde lid, van de AWR wordt voldaan zijn belanghebbende en zijn ex-partner voor de inkomstenbelasting fiscale partners voor het jaar 2019.

Aangezien belanghebbende en zijn ex-partner in het onderhavige jaar voor de inkomstenbelasting elkaars fiscaal partner zijn, is toerekening van de belastbare inkomsten uit eigen woning (waaronder hypotheekrente) tussen hen mogelijk op grond van artikel 2.17, tweede lid en vijfde lid, onderdeel a, van de Wet IB 2001. Belanghebbende heeft in zijn aangifte 100% van de negatieve inkomsten uit eigen woning in aftrek gebracht, de ex-partner van belanghebbende in haar aangifte 50%. Gelet op de omstandigheid dat belanghebbende en zijn ex-partner niet een gezamenlijke keuze hebben gemaakt voor de verdeling van de negatieve inkomsten uit eigen woning, heeft de inspecteur terecht het saldo van deze inkomsten bij helfte verdeeld. ¹ De omstandigheid dat belanghebbende in 2019 de volledige lasten van de eigen woning op zich heeft genomen, kan niet leiden tot een ander oordeel.

De inspecteur betwist dat sprake is van uitgaven voor onderhoudsverplichtingen omdat belanghebbende niet aan de op hem rustende bewijslast heeft voldaan. Belanghebbende heeft immers geen stukken overgelegd waaruit blijkt dat dat sprake is van een rechtens afdwingbare verplichting om alimentatie te betalen. Voorts heeft de inspecteur gesteld dat ten tijde van de overboeking van de bedragen die in de loop van het jaar 2019 door de ex-partner naar haar eigen rekening zijn overgeboekt, sprake was van een gezamenlijke huishouding. In december (na de uitschrijving) is slechts € 30 overgeboekt door de ex-partner naar haar eigen rekening. De rechtbank overweegt als volgt.

Belanghebbende dient te stellen en bij betwisting aannemelijk te maken dat de door hem gedane uitgaven verplichtingen zijn die rechtstreeks voortvloeien uit familierecht. Naar het oordeel van de rechtbank is hij, tegenover de gemotiveerde betwisting door de inspecteur, niet geslaagd in de op hem rustende bewijslast. De rechtbank stelt daarbij voorop dat van een rechtstreeks uit het familierecht voortvloeiende verplichting slechts sprake kan zijn voor zover belanghebbende en zijn ex-partner in het onderhavige jaar duurzaam gescheiden hebben geleefd. Belanghebbende en de ex-partner hebben tot 1 december 2019 beiden bij het BRP ingeschreven gestaan op het [adres] te [plaats 2] . Belanghebbende heeft gesteld dat hij in 2019 de woning eerder heeft verlaten (waarbij hij in het hoorgesprek, in het beroepschrift en ter zitting verschillende data genoemd heeft), maar tegenover de betwisting van de inspecteur heeft belanghebbende dat niet aannemelijk gemaakt. Dat betekent dat er tot 1 december 2019 geen sprake kan zijn van aftrekbare alimentatiebetalingen.

Voorts is gesteld noch gebleken dat belanghebbende de betalingen gedaan heeft op grond van een rechterlijke uitspraak of een overeenkomst tussen belanghebbende en de ex-partner waaruit blijkt dat belanghebbende verplicht is om uitkeringen tot levensonderhoud te doen. Van aftrekbare onderhoudsverplichtingen in de zin van artikel 6.3, eerste lid, onderdeel a van de Wet IB 2001 is ook daarom geen sprake. ²

Voor zover belanghebbende nog het standpunt heeft ingenomen dat de betalingen voortvloeien uit een dringende morele verlichting (artikel 6.3 eerste lid, onder f van de Wet IB 2001) verwerpt de rechtbank dit standpunt. Tegenover de betwisting van inspecteur heeft belanghebbende dit standpunt niet aannemelijk gemaakt. De enkele vaststelling dat belanghebbende tijdens het huwelijk ook in de jaren vóór 2019 al bedragen overboekte naar de bankrekening op naam van de ex-partner is daarvoor onvoldoende.