Rechtbank Zeeland-West-Brabant 18-03-2024, ECLI:NL:RBZWB:2024:1877

- iedere woensdag van 11.45 uur tot 18.30 uur;

- iedere vrijdag, waarbij [minderjarige 1] van 15.15 uur tot 19.00 uur bij de vader verblijft en [minderjarige 2]
in de ene week van 11.45 uur (vanaf 1 januari 2021 wordt dit vanaf 13.30 uur) tot
zaterdag 19.00 uur en in de andere week van 15.15 uur tot zaterdag 19.00 uur;

- (kort gezegd) gedurende een deel van de vakanties en feestdagen.

Nu de gewone verblijfplaats van de kinderen in Nederland is, is de Nederlandse

rechter bevoegd om te beslissen op het verzoek tot voorziening in het gezag. De rechtbank

zal hierbij Nederlands recht toepassen.

Inhoudelijke beoordeling

Ter onderbouwing van haar verzoek stelt de moeder dat de vader weigert zijn toestemming te verlenen voor een vakantie met de kinderen naar Iran en de verlenging van hun Iraanse paspoorten. De moeder wenst met de kinderen naar Iran te gaan, zodat de kinderen hun opa en oma (misschien wel voor de laatste keer) kunnen zien. De kinderen zijn in Nederland zonder familieleden opgegroeid en zij hebben een moeilijke periode achter de rug. De vader voert als argument voor zijn weigering van de toestemming de kleurcodering van de Nederlandse overheid aan, maar er worden geen argumenten gegeven. Er zijn al jarenlang politieke spanningen in het Midden-Oosten, maar er is al veertig jaar geen oorlog meer in Iran. Het reisadvies van de Nederlandse overheid is bovendien niet van toepassing. De moeder is namelijk via gezinshereniging naar Nederland gekomen en loopt geen gevaar in Iran. Het zijn voornamelijk invloedrijke of vermogende mensen die worden opgepakt. Voor het geval de vader voor moeilijkheden in Iran zal zorgen, geldt dat de moeder nog haar bruidsgave heeft die zij kan inzetten om eventuele problemen op te lossen.

De kinderen zijn Iraniërs, maar daarvoor geldt dat zij met een Iraans paspoort naar Iran moeten reizen. Door het weigeren van zijn toestemming, gebruikt de vader zijn gezag op een negatieve manier. Hij frustreert het structureel dat de moeder iets leuks kan doen met de kinderen. Partijen hebben al langere tijd geen normaal contact met elkaar.

Gelet op de houding van de vader vordert de moeder ook een dwangsom van € 500,= per dag dat de vader weigert zijn toestemming te verlenen bij de Iraanse ambassade in Nederland voor het verlengen van de Iraanse paspoorten van de kinderen.

De vader voert verweer en voert hiertoe aan dat het reisadvies van de rijksoverheid duidelijk is en niet voor meerderlei uitleg vatbaar. De vader vindt het onbegrijpelijk en onverantwoord van de moeder om met de kinderen naar Iran op vakantie te willen gaan, gelet op het negatieve reisadvies (kleurcode rood) en gelet op de politieke en militaire spanningen die er zijn in het Midden-Oosten, in het bijzonder omtrent Iran en de betrokkenheid van Iran bij gewapende conflicten. De vader betwist dat het voor de moeder en de kinderen niet gevaarlijk is in Iran. Daarnaast vreest de vader dat de moeder niet naar Nederland zal terugkeren. Zij wil pertinent niet dat er op wat voor wijze dan ook contact tussen de vader en de kinderen zal plaatsvinden. De vader zou voor een vakantie naar een Europees land zijn toestemming verlenen, net als hij in het verleden heeft gedaan.

Tot slot weigert de vader zijn medewerking te verlenen om de Iraanse paspoorten van de kinderen verlengen, omdat de moeder daar geen belang bij heeft. De kinderen hebben de Nederlandse nationaliteit en een Nederlands legitimatiebewijs. De vader betwist dat de kinderen een Iraans paspoort nodig hebben. De moeder heeft de vader bovendien niet eerder om toestemming hiervoor gevraagd.

De rechtbank overweegt allereerst dat het verzoek van de moeder niet uitgebreid onderbouwd is. Het is de rechtbank uit de brief van [minderjarige 1] gebleken dat zij naar Iran willen reizen in verband met de gezondheid van opa en oma (mz), maar daar is de rechtbank verder niets van gebleken. Verder overweegt de rechtbank dat het reisadvies van het Ministerie van Buitenlandse Zaken duidelijk is. Anders dan de moeder stelt, bestaat ook voor de moeder en de kinderen met de Iraanse nationaliteit een groot risico op arrestatie en detentie. Het reisadvies zegt daarover namelijk het volgende:

“Voor Nederlanders en andere personen met een buitenlandse nationaliteit bestaat een groot risico op arrestatie en detentie door de Iraanse autoriteiten. Ook als er geen duidelijke aanleiding is voor arrestatie. Dit geldt ook voor personen die naast de Nederlandse ook de Iraanse nationaliteit hebben (of hadden)”.

De rechtbank overweegt verder nog dat de moeder niet heeft gereageerd op de gestelde vrees van de vader dat zij en de kinderen niet terugkeren naar Nederland. Gelet op al het voorgaande acht de rechtbank het niet in het belang van de kinderen dat vervangende toestemming voor een vakantie naar Iran wordt verleend, zodat het daartoe strekkende verzoek wordt afgewezen.

Deze beschikking is gegeven door mr. Van Leuven, en, in tegenwoordigheid van mr. Van Egeraat, griffier, in het openbaar uitgesproken op 18 maart 2024.

Mededeling van de griffier:

Indien hoger beroep tegen deze beschikking mogelijk is, kan dat worden ingesteld:

Het hoger beroep moet, door tussenkomst van een advocaat, worden ingediend ter griffie van het

gerechtshof ’s-Hertogenbosch.