Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 23-05-2023, ECLI:NL:GHARL:2023:4581

Het verloop van de procedure blijkt uit:

• het beroepschrift met bijlage(n), ingekomen op 30 juni 2022;

• een journaalbericht namens de vrouw van 18 juli 2022 met bijlage(n);

• het verweerschrift met bijlage(n);

• een journaalbericht namens de vrouw van 6 februari 2023 met bijlage(n);

• een journaalbericht namens de vrouw van 20 maart 2023 met bijlage(n);

• een journaalbericht namens de vrouw van 6 april 2023 met bijlage(n);

• een journaalbericht namens de man van 7 april 2023.

De mondelinge behandeling heeft op 20 april 2023 plaatsgevonden. De man is verschenen, bijgestaan door zijn advocaat. De vrouw is niet verschenen. Zij heeft zich ter zitting laten vertegenwoordigen door mr. B. Stelling, waarnemer voor mr. Kempenaars.

De man en de vrouw hebben een relatie gehad en samengewoond. Zij zijn de ouders van [de minderjarige] , geboren [in] 2016.

De man heeft [de minderjarige] erkend. De man en de vrouw oefenen gezamenlijk het ouderlijk gezag over [de minderjarige] uit.

[de minderjarige] woont sinds 31 december 2021 bij de man, waarop bij mondelinge uitspraak van de rechtbank van 4 maart 2022 de hoofdverblijfplaats bij de man is bepaald. Daarvoor woonde zij bij de vrouw. Bij de bestreden beschikking is een zorgregeling met de vrouw bepaald, kort gezegd inhoudende dat [de minderjarige] één keer in de veertien dagen van vrijdag uit school tot maandagochtend naar school bij de vrouw verblijft. De vakanties en feestdagen worden bij helfte verdeeld. Op dit moment wordt er geen uitvoering gegeven aan de zorgregeling.

Bij beschikking van 24 juni 2020 is bepaald dat de man € 170,- per maand aan kinderalimentatie dient te betalen aan de vrouw.

Bij de bestreden - uitvoerbaar bij voorraad verklaarde - beschikking is, voor zover hier van belang de door de man aan de vrouw te betalen kinderalimentatie zoals die was vastgelegd in de beschikking van de rechtbank Noord-Holland, locatie Haarlem van 24 juni 2020 gewijzigd, en bepaald dat de vrouw aan de man met ingang van 18 februari 2022 een kinderalimentatie betaalt van € 170,- per maand.

De vrouw komt met één grief in hoger beroep van de bestreden beschikking. De grief ziet op de draagkracht van de vrouw. De vrouw verzoekt het hof de bestreden beschikking te vernietigen voor wat betreft de door haar te betalen kinderalimentatie en, opnieuw rechtdoende, te bepalen dat het verzoek van de man ten aanzien van het voldoen van de kinderalimentatie door de vrouw van € 170,- per maand wordt afgewezen dan wel gematigd.

De man voert verweer en hij verzoekt het beroep van de vrouw ongegrond te verklaren, althans af te wijzen, althans een bijdrage te bepalen die het hof redelijk acht, en de vrouw te veroordelen in de proceskosten in hoger beroep.

De ouders zijn het er over eens dat de kinderalimentatie voor [de minderjarige] opnieuw moet worden berekend per 18 februari 2022 en dat de behoefte van [de minderjarige] toen € 401,- per maand bedroeg. Het hof zal daarvan uitgaan.

Het hoger beroep van de vrouw beperkt zich tot haar draagkracht.

De richtlijnen voor de berekening van kinderalimentatie van de Expertgroep Alimentatienormen zullen worden toegepast.

De vrouw verzoekt het hof het verzoek van de man tot betaling van kinderalimentatie ter hoogte vn €170,- af te wijzen nu zij onvoldoende inkomen heeft. Het hof wijst het verzoek af en overweegt hiertoe als volgt.

De stelplicht en bewijslast van het ontbreken van draagkracht rust op grond van artikel 150 Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering op degene die zich op die grond van een op hem of haar rustende onderhoudsverplichting wil bevrijden. In dit geval rust die verplichting op de vrouw. Artikel 2.1.2 van het Procesreglement verzoekschriftprocedures familiezaken gerechtshoven (elfde versie) omvat een opsomming van de stukken die moeten worden overgelegd als de draagkracht wordt betwist. Het hof constateert dat de vrouw een eenmanszaak exploiteerde ( [de eenmanszaak] ) al dan niet met meerdere vestigingen en mogelijk ook in dienst is (geweest) bij een sportschool. Zij heeft een enkele winst- en verliesrekening overgelegd en verder een paar aangiftes inkomstenbelasting zonder echter de daarmee overeenstemmende aanslag inkomstenbelasting. Alleen over 2020 zijn wel een aangifte en een aanslag inkomstenbelasting overgelegd, maar deze stemmen niet met elkaar overeen. Verder heeft de vrouw niets overgelegd. De nodige stukken zoals de jaarrekening over 2020, 2021 en 2022 ontbreken evenals de (juiste) aangifte en aanslag inkomstenbelasting over 2020, 2021 en 2022. Verder heeft de vrouw geen stukken overgelegd met betrekking tot haar inkomsten vanaf het (door haar gestelde) staken van haar onderneming in augustus 2022.

Ter zitting is namens de vrouw verklaard dat zij sinds het stoppen van haar onderneming in augustus 2022 vanwege psychische problematiek geen inkomsten meer heeft. Het hof constateert dat ook deze stelling door de vrouw niet met stukken is onderbouwd. Niet inzichtelijk is gemaakt hoe zij in haar levensonderhoud en de kosten daarvan voorziet, noch is inzicht gegeven in haar inspanningen om in de kosten van [de minderjarige] te (blijven) voorzien.

De rechtbank heeft in de bestreden beschikking geoordeeld dat de vrouw in de procedure in eerste aanleg onvoldoende stukken heeft overgelegd om haar draagkracht te kunnen berekenen. Het hof is van oordeel dat de vrouw ook in hoger beroep onvoldoende financiële gegevens heeft overgelegd om tot een berekening te kunnen komen, terwijl het op de weg van de vrouw lag om volledig inzicht te geven in haar financiële situatie en haar daarmee samenhangende draagkracht. De stelling van de vrouw dat zij onvoldoende draagkracht heeft om maandelijks € 170,- bij te dragen in de kosten van [de minderjarige] kan het hof daardoor niet toetsen en haar verzoek zal daarom worden afgewezen.