Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 14-03-2023, ECLI:NL:GHARL:2023:2321

Bij het eerste e-mailbericht van 17 november 2022 heeft de vrouw om aanhouding van de zaak verzocht omdat zij geen bijstand meer wenste van haar toenmalige advocaat. Het hof heeft dat verzoek afgewezen en vervolgens heeft het hof bij het tweede e-mailbericht van 17 november 2022 een verzoek van de vrouw ontvangen om digitaal te mogen deelnemen aan de zitting (om financiële redenen). Nadat het hof ook dat verzoek van de vrouw had afgewezen, heeft de eerste mondelinge behandeling van de zaak bij het hof op 18 november 2022 plaatsgevonden. Hierbij waren aanwezig de man, bijgestaan door zijn advocaat, en mr. K. de Vaan (kantoorgenoot van mr. Boomstra). Vanwege de afwezigheid van de vrouw op de zitting, de aankondiging ter zitting door mr. De Vaan dat mr. Boomstra zich zal onttrekken als advocaat van de vrouw (en de toelichting van mr. De Vaan hierop) en de inhoud van de brief die was gevoegd bij het e-mailbericht aan het hof van 18 november 2022 heeft het hof tijdens de mondelinge behandeling van 18 november 2022 besloten de zaak alsnog aan te houden om de vrouw voldoende gelegenheid te geven om op een zitting haar stellingen te onderbouwen en zich (nader) te verweren tegen de stellingen van de man.

Mr. Boomstra heeft zich vervolgens op 5 december 2022 onttrokken.

Het hof heeft op 17 januari 2023, voorafgaand aan de mondelinge behandeling, nog drie e-mailberichten met in totaal meer dan 200 pagina’s aan bijlage(n) van de vrouw ontvangen. Het hof slaat geen acht op deze stukken, omdat het hof en (de advocaat van) de man deze stukken niet tijdig hebben kunnen inzien en de stukken bovendien niet zijn ingediend door een advocaat, wat wel is vereist (en van welk vereiste de vrouw ook in een eerder stadium in de procedure op de hoogte is gesteld door het hof).

Voorts is tijdens de mondelinge behandeling op 17 januari 2023 nog een e-mailbericht met bijlage(n) van de moeder bij het hof binnengekomen. Nu de mondelinge behandeling al was aangevangen, waardoor het hof en (de advocaat van) de man geen kennis hebben kunnen nemen van dat e-mailbericht, heeft het hof die stukken niet in behandeling genomen.

De kinderen verblijven sinds 31 december 2019 – aanvankelijk op grond van een (spoed)machtiging tot uithuisplaatsing – bij de man. In december 2020 heeft de rechtbank vastgesteld dat [de minderjarige2] (net als [de minderjarige1] ) haar hoofdverblijfplaats bij de man heeft.

Er is geen contact tussen de vrouw en de kinderen.

De man heeft verweer gevoerd en is op zijn beurt met ongenummerde grieven in incidenteel hoger beroep gekomen. De man verzoekt het hof:

Primair

de verzoeken van de vrouw af te wijzen;

Subsidiair

te bepalen dat de partneralimentatie zoals die (voor het laatst) is vastgelegd in de beschikking van 8 december 2016 van het hof op nihil zal worden gesteld vanaf de datum van indiening van het verzoekschrift in eerste aanleg dan wel vanaf de datum van de beschikking in hoger beroep, dan wel vanaf de datum die het hof juist acht;

Meer subsidiair

te bepalen dat de partneralimentatie zoals die (voor het laatst) is vastgelegd in de beschikking van 8 december 2016 van het hof zal worden gematigd vanaf de datum van indiening van het verzoekschrift in eerste aanleg dan wel vanaf de datum van de beschikking in hoger beroep, dan wel vanaf de datum die het hof juist acht;

In incidenteel appel:

de vrouw te veroordelen om aan de man een bedrag van € 13.753,- te voldoen vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 4 oktober 2021 dan wel vanaf de datum van de beschikking van het hof, dan wel het bedrag dat en vanaf de datum die het hof juist acht; en

te bepalen dat de vrouw wordt veroordeeld in de kosten van dit geding, vermeerderd met de nakosten.

Onderhoudsplicht/grievend gedrag

Uit de stukken en het verhandelde ter zitting is gebleken dat de vrouw sinds het uit elkaar gaan van partijen in 2015 nagenoeg alle hulpverlenings- en omgangstrajecten tussen de ouders en de kinderen heeft gefrustreerd door hieraan niet mee te werken dan wel deze tegen te werken. Zo heeft zij meerdere keren geen uitvoering gegeven aan de geldende zorgregeling tussen de ouders betreffende de kinderen en heeft zij de kinderen meer dan eens onttrokken aan het gezag van de man en de kinderen tegen hem opgezet. Het handelen van de vrouw heeft ertoe geleid dat er inmiddels al drie jaren geen contact meer tussen de vrouw en de kinderen is. De man heeft op de zitting bij het hof zijn – door de vrouw in haar beroepsschrift weersproken – stelling dat de vrouw de kinderen opdracht heeft gegeven om op school te verklaren dat hij hen heeft mishandeld, nader toegelicht. Het hof heeft geen reden om te twijfelen aan de verklaringen van de man. Uit de stukken is gebleken dat de vrouw de afgelopen jaren diverse e-mails naar de man heeft gestuurd, waarin zij hem van allerlei laakbare handelingen en gedragingen beschuldigt en dreigt hem in het openbaar zwart te maken. Ook heeft de vrouw tegen diverse instanties en personen, met wie beide partijen te maken hebben en met wie de vrouw het niet eens was, klachten ingediend en/of dreigementen geuit (zoals tegen de raad voor de kinderbescherming, de huisarts, de betrokken speltherapeute, de school van de kinderen, de advocaat van de vader, grootouders van vaderszijde, de hulpverleners, de zwemleraar, haar eigen advocaten).

Daarnaast is gebleken dat de vrouw veelvuldig en nodeloos juridische procedures tegen de man is gestart, omdat zij haar jarenlange strijd tegen de man niet op lijkt te kunnen geven. Door al deze procedures en met name ook door de wijze waarop de vrouw zich in deze procedures opstelt, jaagt zij niet alleen zichzelf maar ook de man op hoge kosten. Bovendien belemmert zij daarmee een efficiënte rechtsgang. De man heeft op de zitting bij het hof verklaard last te hebben van de spanningen en zenuwen rondom de vele zittingen, terwijl hij juist de rust voor zijn kinderen probeert te bewaren. Van het grievende gedrag van de vrouw jegens de man blijkt verder onder meer uit het gegeven dat de vrouw loonbeslag heeft gelegd, terwijl de voorzieningenrechter drie dagen daarna, in een door de man inmiddels noodzakelijkerwijze aangespannen procedure waarin de vrouw geen verweer heeft gevoerd, de kinderalimentatie op nihil heeft gesteld. Ook de gang van zaken tijdens de procedure in het onderhavige hoger beroep - zoals hiervoor onder 2. is uiteengezet - getuigt ervan dat de vrouw een efficiënte rechtsgang belemmert. Net als de rechtbank is het hof van oordeel dat de houding en het gedrag van de vrouw niet meer begrepen kunnen worden in het licht van het verbreken van de relatie.

Behoeftigheid van de vrouw

Terugbetalingsverplichting

Proceskostenveroordeling

Het hof overweegt tot slot dat de vrouw, zoals hiervoor is overwogen, bij voortduring een efficiënte rechtsgang belemmert en, zoals de man terecht stelt, hem nodeloos en lichtvaardig tot procedures heeft gedwongen. Hierin ziet het hof aanleiding om af te wijken van het uitgangspunt om in dit soort zaken de kosten te compenseren. Het hof zal de vrouw als de in het ongelijk gestelde partij veroordelen in de proceskosten in dit hoger beroep.

De kosten voor de procedure in hoger beroep worden aan de zijde van de man vastgesteld op € 3.549,- voor salaris van de advocaat volgens het liquidatietarief (3 punten: 1 punt voor het verweerschrift, 2 punten voor elke mondelinge behandeling, tarief à € 1.183,- per punt) en op € 343,- voor griffierecht.