Rechtbank Rotterdam 11-11-2022, ECLI:NL:RBROT:2022:9936

Het dossier bestaat uit de volgende processtukken:

• de dagvaarding van 29 juli 2021, met bijlagen;

• het antwoord, met bijlagen;

• het vonnis waarin een mondelinge behandeling is bepaald;

• de aanvullende producties 9, 10 en 11 van [eiseres01] ;

• het proces-verbaal van de mondelinge behandeling op 16 december 2021;

• de op 19 april 2022 toegezonden beschikking van 14 april 2022, waarin [eiseres01] is gemachtigd ex artikel 1:349 BW;

• de op 20 mei 2022 door de gemachtigde van [eiseres01] gestuurde brief;

• de op 24 mei 2022 door de gemachtigde van [gedaagde01] gestuurde brief, met bijlage;

• de op 20 juni 2022 door de gemachtigde van [gedaagde01] gestuurde brief, met bijlagen;

• de op 11 juli 2022 door de gemachtigde van [eiseres01] gestuurde e-mail, met bijlagen;

• de op 19 juli 2022 door de gemachtigde van [eiseres01] gestuurde brief;

• de op 15 augustus 2022 door de gemachtigde van [gedaagde01] gestuurde brief.

Op 16 december 2021 is de zaak tijdens een mondelinge behandeling met partijen en hun gemachtigden besproken.

[eiseres01] en [gedaagde01] hebben een geregistreerd partnerschap gehad. Tijdens dit geregistreerd partnerschap hebben zij twee kinderen gekregen, die nog minderjarig zijn.

Het geregistreerd partnerschap is ontbonden. In verband met deze ontbinding hebben partijen een ouderschapsplan opgesteld.

In het ouderschapsplan is in artikel 7.2 bepaald dat [eiseres01] en [gedaagde01] een kinderrekening aanhouden voor de gezamenlijke kosten van de kinderen. Op deze rekening worden door beide partijen bedragen gestort. [gedaagde01] stort de overeengekomen kinderalimentatie op de rekening plus een bedrag van € 200,- per maand. [eiseres01] stort € 100,- per maand op de kinderrekening.

In artikel 7.5 van het ouderschapsplan staat dat de ouders ieder de eigen kosten van inwoning van de kinderen dragen wanneer de kinderen bij hen zijn. In artikel 7.8 staat dat de gewone en buitengewone gezamenlijke kosten van de kinderrekening worden betaald, met een specificatie van wat gewone gezamenlijke kosten en wat onder meer buitengewone gezamenlijke kosten. In artikel 7.10 is afgesproken dat de aparte kosten van de kinderen worden betaald van het eigen inkomen van de ouder bij wie de kinderen op dat moment verblijven, met een specificatie van wat aparte kosten zijn.

Op het moment van het opstellen en ondertekenen van het ouderschapsplan maakten partijen geen gebruik van kinderopvang of een gastouder voor de kinderen.

[eiseres01] eist, nadat zij haar eis bij brief van 19 juli 2022 heeft verminderd, samengevat:

• [gedaagde01] te veroordelen om aan haar te betalen € 1.704,-, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de dag van dagvaarding;

• [gedaagde01] te veroordelen in de proceskosten;

• het vonnis uitvoerbaar bij voorraad te verklaren.

[eiseres01] baseert de eis op het volgende. [gedaagde01] heeft van de kinderrekening een bedrag van € 1.704,- gehaald. Dat heeft hij zonder overleg gedaan. Hij heeft daarvan de gastouder betaald. Hij heeft er echter zelf voor gekozen om deze gastouder in te schakelen, zonder overleg met [eiseres01] . Daarom mogen deze kosten niet van de kinderrekening worden betaald, maar moet hij ze zelf betalen.

[gedaagde01] is het niet eens met de eis en voert het volgende aan. De kosten voor de gastouder mochten van de kinderrekening worden betaald. Dit was een en/of rekening en de kosten waren onderbouwd. Er is wel geprobeerd om te overleggen, maar [eiseres01] reageerde niet op de berichten.

[eiseres01] heeft een machtiging verkregen ex artikel 1:349 BW en die machtiging overgelegd. Gelet op deze machtiging is zij ontvankelijk in haar eis.

Wat partijen verdeeld houdt, is de vraag of de kosten van de gastouder die [gedaagde01] heeft ingehuurd van de kinderrekening mochten worden betaald of voor rekening van [gedaagde01] zelf komen. De kantonrechter stelt voorop dat het ouderschapsplan geen concreet antwoord geeft op deze vraag. Partijen hebben geen afspraken gemaakt over (eventuele, toekomstige) kosten van kinderopvang, althans de kosten van kinderopvang worden nergens met zoveel woorden genoemd.

Omdat het ouderschapsplan geen concreet antwoord op de vraag geeft, moet de kantonrechter dit plan uitleggen. Het gaat hier immers om een overeenkomst tussen partijen. Als een overeenkomst onduidelijk is, moet deze worden uitgelegd. Daarbij komt het mede aan op de zin die partijen over en weer redelijkerwijs aan de bepalingen in de overeenkomst mochten toekennen en op wat zij daarover redelijkerwijs van elkaar mochten verwachten (HR 13 maart 1981, NJ 1981, 635, Haviltex). Daarnaast heeft een overeenkomst niet alleen de gevolgen die partijen hebben afgesproken, maar ook de gevolgen die naar de aard van de overeenkomst, uit de wet, de gewoonte of de eisen van redelijkheid en billijkheid volgen (artikel 6:248 lid 1 BW) . Dit betekent dat als iets niet is geregeld in een overeenkomst (de overeenkomst een leemte heeft), op basis van dit wetsartikel kan worden bepaald wat dan moet gelden.

De kantonrechter oordeelt dat een redelijke uitleg van het ouderschapsplan inhoudt dat de kosten van kinderopvang van de kinderrekening mogen worden betaald. De kosten van kinderopvang kunnen niet worden beschouwd als ‘eigen kosten van inwoning’ zoals bedoeld in artikel 7.5 van het ouderschapsplan en ook niet als ‘aparte kosten’ als bedoeld in artikel 7.10. In de specificatie bij artikel 7.10 worden kosten genoemd waar de kinderopvangkosten niet logisch tussen passen. De kosten van kinderopvang passen wel bij de specificatie van gewone en buitengewone gezamenlijke kosten, zoals opgenomen in artikel 7.8. In die specificatie wordt gesproken over bijlessen, kosten van vrijetijdsactiviteiten en sportactiviteiten. In dit rijtje misstaan de kosten van kinderopvang niet. Een redelijke uitleg van het ouderschapsplan komt er daarom op neer dat de kosten van kinderopvang gezamenlijk worden gedragen, in dit geval via de kinderrekening.

Dat [gedaagde01] , zoals [eiseres01] stelt, er zelf voor heeft gekozen om een gastouder in te schakelen, leidt niet tot een ander oordeel. Zouden de kosten volledig onnodig gemaakt zijn of alleen gemaakt om [eiseres01] dwars te zitten, dan zou dat reden kunnen zijn om de kosten voor rekening van [gedaagde01] te laten, maar de kantonrechter vindt dat [gedaagde01] voldoende heeft toegelicht dat hij opvang nodig had in verband met zijn werk. Dat de situatie voorheen anders was, betekent niet dat [gedaagde01] de kosten van de opvang zelf moet betalen.

Dat er weinig of geen overleg is geweest tussen partijen over deze kosten, maakt de beslissing ook niet anders. Ook als er wel overleg was geweest, had dat er hoogstwaarschijnlijk in geresulteerd dat partijen lijnrecht tegenover elkaar waren komen te staan en had de kantonrechter de knoop moeten doorhakken. Het ontbreken van overleg, los van de vraag wie daarover gelijk heeft, heeft dus ook geen gevolgen voor het antwoord op de vraag wie de kosten van de kinderopvang moet dragen.

Uit het voorgaande volgt dat de vordering van [eiseres01] (zoals die is overgebleven na haar vermindering van eis) zal worden afgewezen. Omdat partijen ex-partners zijn, zal de kantonrechter de proceskosten compenseren, zodat iedere partij de eigen kosten draagt.

wijst de vordering van [eiseres01] af;

compenseert de proceskosten, zodat iedere partij de eigen kosten draagt.