Gerechtshof Den Haag 05-10-2022, ECLI:NL:GHDHA:2022:2153

2.1

De man is op 24 juni 2020 in hoger beroep gekomen van de bestreden beschikking.

2.2

De vrouw heeft op 10 september 2020 een verweerschrift tevens houdende incidenteel hoger beroep ingediend.

2.3

De man heeft op 4 november 2020 een verweerschrift op het incidenteel hoger beroep ingediend.

2.4

De vrouw heeft op 25 maart 2021 door middel van een aanvullend beroepschrift haar verzoeken in incidenteel hoger beroep aangevuld.

2.5

De man heeft op 29 maart 2021 een verweerschrift op het aanvullend beroepschrift ingediend en tevens zijn principaal hoger beroep aangevuld.

2.6

- op 13 juli 2020 een V-formulier van 2 juli 2020 met bijlagen;

- op 20 juli 2020 een V-formulier van 17 juli 2020 met bijlagen;

- op 24 maart 2021 een V-formulier van 23 maart 2021 met bijlagen;

- op 1 april 2021 een V-formulier van diezelfde datum met bijlagen.

2.7

De mondelinge behandeling heeft op 8 april 2021 plaatsgevonden waarvan proces-verbaal is opgemaakt dat als hier herhaald en ingelast moet worden beschouwd.

2.8

Tijdens die mondelinge behandeling is met partijen afgesproken dat de zaak voor drie maanden zal worden aangehouden, om de accountants van partijen in staat te stellen een slotbalans van de ontbonden maatschap van partijen op te maken per peildatum 31 juli 2019. Indien partijen er samen niet uitkomen, zullen partijen een derde accountant (wellicht een accountant-mediator) aanwijzen die bindend aanwijzingen geeft over hoe de slotbalans moet worden vastgesteld. Mochten partijen er niet uitkomen, dan zullen zij via de griffier verzoeken om een nadere zitting. Op die zitting zal dan tevens de kindproblematiek aan de orde komen.

2.9

Nadat de zaak op verzoek van partijen enige malen is aangehouden, is de voortgezette mondelinge behandeling van de zaak bepaald op 11 maart 2022.

2.10

- op 25 februari 2022 een V-formulier van 24 februari 2022 met bijlagen;

van de zijde van de vrouw:

- op 25 februari 2022 een journaalbericht van diezelfde datum met bijlagen.

2.11

De op 11 maart 2022 bepaalde voortgezette mondelinge behandeling heeft wegens redenen aan de zijde van het hof gelegen geen doorgang kunnen vinden.

2.12

- op 10 juni 2022 een V-formulier van 9 juni 2022 met bijlagen;

- op 22 juni 2022 een V-formulier van diezelfde datum met bijlagen;

van de zijde van de vrouw:

- op 14 juni 2022 een V-formulier van diezelfde datum met bijlagen;

- op 23 juni 2022 een V-formulier van diezelfde datum met bijlagen.

2.13

- de man, bijgestaan door zijn advocaat;

- de vrouw, bijgestaan door haar advocaat.

2.14

De hierna te noemen minderjarigen hebben geen gebruik gemaakt van de door het hof geboden gelegenheid om hun mening mondeling kenbaar te maken.

2.15

De raad is hoewel daartoe behoorlijk opgeroepen niet verschenen.

3.1

Het hof gaat uit van de door de rechtbank vastgestelde feiten voor zover daartegen in hoger beroep niet is opgekomen. Onder meer staat het volgende vast.

3.2

Partijen zijn met elkaar gehuwd te Iran op [huwelijksdatum] 2005.

3.3

Partijen zijn de ouders van:

- [minderjarige 1] , geboren op [geboortedatum] 2011 te [geboorteplaats] ;

- [minderjarige 2] , geboren op [geboortedatum] 2013 te [geboorteplaats] ,

hierna gezamenlijk te noemen: de minderjarigen.

3.4

Op het moment van huwelijkssluiting had de man de Nederlandse en de Iraanse nationaliteit en de vrouw alleen de Iraanse nationaliteit. De vrouw is op 20 februari 2006 in Nederland gaan wonen. Op 15 april 2009 heeft de vrouw tevens de Nederlandse nationaliteit verkregen.

3.5

Partijen hebben op 12 mei 2007, met terugwerkende kracht tot 1 januari 2007, een maatschap opgericht in verband met de uitoefening van hun tandartsenpraktijk. De maatschap is per 31 juli 2019 geëindigd.

3.6

In de beschikking van 27 augustus 2019 van de rechtbank Rotterdam, gegeven in het kader van voorlopige voorzieningen, is opgenomen de tussen partijen getroffen regeling als neergelegd in de op 22 augustus 2019 door partijen ondertekende overeenkomst. In deze overeenkomst is opgenomen een zorgregeling waarbij is afgesproken dat, zodra de man daartoe in staat is, maar in ieder geval vanaf 1 januari 2020, de minderjarigen in de even weken het weekend bij hem verblijven van donderdag uit school tot de buitenschoolse opvang op maandagochtend. Daarnaast zijn partijen overeengekomen dat de man met ingang van
1 januari 2019 een kinderalimentatie voldoet van € 257,- per maand per kind en vanaf
1 augustus 2019 de helft van de kosten van kinderopvang voldoet, waarbij de kinderopvangtoeslag ook bij helfte wordt gedeeld.

3.7

Tijdens de mondelinge behandeling van 6 september 2019 (bij de behandeling van het kort geding met nummer 579294 / KG ZA 19-794) zijn partijen - voor zover thans van belang - overeengekomen:

- dat de man zich niet zal begeven in [straat 1] en [straat 2] te [plaats] en dat de man zich niet zal begeven binnen 100 meter van de vrouw, behoudens voor zover partijen dit zijn overeengekomen of zullen overeenkomen voor de zorgregeling tussen de man en de dochters van partijen;

- dat de man met ingang van in ieder geval 6 september 2019 tot aan het moment dat de man de echtelijke woning zal hebben overgenomen of tot aan het moment dat de echtelijke woning zal zijn verkocht en geleverd, alle woonlasten van de echtelijke woning betaalt;

- dat de man de bij partijen bekende maandelijkse aflossing aan ABN AMRO betaalt;

- dat de vrouw de zorgregeling nakomt die is vastgelegd in de beschikking van de rechtbank Rotterdam van 27 augustus 2019;

- dat partijen instemmen met de interventie van de raad genaamd Ouderschap in Overleg, waarbij de raad zijn interventie begint met het spreken van de kinderen van partijen en met het inwinnen van informatie bij hun school. Op basis daarvan beoordeelt de raad hoe hij de interventie voortzet, bijvoorbeeld een tussenrapportage aan de rechtbank in de bodemprocedure, een beschermingsonderzoek of nader overleg met partijen.

3.8

Bij vonnis in kort geding van 27 september 2019 is - voor zover thans van belang - bepaald dat in het kader van de zorgregeling van de man en de minderjarigen van een weekend per veertien dagen, met ingang van 4 oktober 2019 de huidige partner van de man de minderjarigen op vrijdag om 19:45 uur zal ophalen van de zwemles, waarna de man de minderjarigen maandagochtend naar school brengt.

3.9

De vrouw heeft in juli 2019 conservatoir maritaal beslag gelegd op de inboedel van de echtelijke woning en op de saldi van de bankrekeningen van de man.

3.10

Bij vonnis in kort geding van 24 december 2019 is - verkort weergegeven en voor zover thans van belang - de vordering van de vrouw afgewezen de man te veroordelen haar zijn volledige vermogenspositie te verstrekken op [huwelijksdatum] 2005 en op 15 april 2009. Tevens is afgewezen de vordering van de vrouw dat de man financiële onderbouwing overlegt waaruit blijkt dat zijn jaarlijkse opnames uit de maatschap vanaf 15 april 2009 tot 1 januari 2019 ten behoeve van de gemeenschap zijn gebruikt. Wel is de man veroordeeld mee te werken aan taxatie van de praktijkinventaris door makelaar [naam makelaar] . De vordering van de man tot opheffing van de beslagen is afgewezen. Ook is afgewezen de vordering van de man de vrouw te veroordelen tot teruggave van de Mitsubishi Landcruiser en betaling van een gebruiksvergoeding voor die auto.

3.11

Bij arrest in kort geding van 26 juli 2022 heeft het hof - voor zover hier van belang - het vonnis van de voorzieningenrechter in de rechtbank Den Haag van 13 december 2021 bekrachtigd. In het dictum van dit vonnis heeft de voorzieningenrechter de vordering van de vrouw haar te machtigen om namens de man tot verkoop en levering te mogen overgaan van de woning aan [straat 3] te [plaats] , welke woning partijen in mede-eigendom toebehoort, afgewezen.

4.1

Bij de bestreden beschikking is, voor zover thans van belang:

- de echtscheiding tussen partijen uitgesproken;

- bepaald dat de hoofdverblijfplaats van de minderjarigen bij de vrouw zal zijn;

- vastgesteld dat de minderjarigen in het kader van de regeling van de verdeling van de zorg- en opvoedingstaken (ook: zorgregeling) bij de man zullen zijn als volgt:

- eenmaal per veertien dagen van donderdagmiddag uit school tot maandagochtend voor school;

- de helft van de vakanties en feestdagen;

- bepaald dat de man aan de vrouw met ingang van 24 maart 2020 als bijdrage in de kosten van verzorging en opvoeding van de minderjarigen (hierna ook: kinderalimentatie), voor de toekomstige termijnen telkens bij vooruitbetaling zal uitkeren € 209,- per maand, per kind, alsmede de helft van de netto kinderopvangkosten van de vrouw;

- de wijze van verdeling van de huwelijksgoederengemeenschap gelast zoals weergegeven onder rechtsoverwegingen 3.5.14 en 3.5.15 van die beschikking;

- bepaald dat de man alle afschriften van de Iraanse rekeningen per peildatum dient over te leggen;

- de wijze van verdeling van de eenvoudige gemeenschap gelast zoals weergegeven onder de rechtsoverwegingen 3.5.16 tot en met 3.5.21 van die beschikking;

- de onderlinge regeling die partijen ter zake de verrekening van de omzet van de vrouw over de periode van 1 januari 2019 tot en met 31 juli 2019 hebben getroffen, te weten dat de vrouw een bedrag van € 13.472,59 aan de man dient te voldoen, opgenomen;

- bepaald dat de vrouw binnen twee weken na 24 maart 2020 de Mitsubishi aan de man dient af te geven. De door de man verzochte gebruiksvergoeding is daarbij afgewezen.

De bestreden beschikking is ten aanzien van het voorgaande, behalve ten aanzien van de echtscheiding, uitvoerbaar bij voorraad verklaard. De proceskosten zijn tussen partijen gecompenseerd. Het meer of anders verzochte is afgewezen.

4.2

De man verzoekt het hof de bestreden beschikking te vernietigen voor zover het betreft de afwikkeling van het vermogen als bedoeld in het dictum onder 4.5, 4.6 en 4.7, en opnieuw rechtdoende te bepalen:

a. de afwikkeling van de maatschap te bepalen aldus dat alle activa met inbegrip van de goodwill bij de man blijven, onder de gehoudenheid de passiva van de maatschap voor zijn rekening te nemen en de vrouw daarvoor te vrijwaren, alle lopende contracten voor zijn rekening te nemen (artikel 15 lid 5a en 5b) en daarbij te bepalen dat de man ter zake van deze afwikkeling aan de vrouw verschuldigd is een bedrag van
€ 8.256,-;

de verdeling van de eenvoudige gemeenschap van huis, hypotheek en spaarverzekering vast te stellen, aldus dat aan de man wordt toegedeeld:

onder de verplichting de volgende schuld als eigen schuld op zich te nemen:

 de aan de woning verbonden hypothecaire lening bij Florius ten bedrage van
€ 940.000,-, en daarbij te bepalen dat de man aan de vrouw verschuldigd is een bedrag van € 65.380,-;

te bepalen dat ter zake van de reeds verdeelde inboedel de man aan de vrouw verschuldigd is een bedrag van € 5.000,-;

te bepalen dat ter verrekening van de bank- en spaarsaldi en contante gelden de man aan de vrouw verschuldigd is een bedrag van € 3.700,-;

te bepalen dat ter verrekening van belastingschulden over het jaar 2018 de vrouw aan de man verschuldigd is € 5.357,-;

te bepalen dat ter verrekening van belastingteruggaven over het jaar 2017 de man aan de vrouw verschuldigd is € 393,-;

te bepalen dat ter verrekening van de omzet van de vrouw in de periode van 1 januari 2019 tot en met 31 juli 2019 met haar privékosten en -opnamen, de vrouw aan de man verschuldigd is een bedrag van € 13.472,59;

te bepalen dat de vrouw een vergoeding aan de man verschuldigd is voor het gebruik van de auto van 1 augustus 2019 tot 1 juni 2020 van € 10.350,-;

i. te bepalen dat het saldo van voorgaande bedragen verrekend worden met het door de vrouw reeds ontvangen bedrag van € 122.500,-;

te bepalen dat per saldo de vrouw aan de man € 68.621,- dient te betalen en haar daartoe te veroordelen om dit bedrag binnen 8 dagen na arrest, het hof begrijpt: beschikking, uitvoerbaar bij voorraad, aan de man te voldoen, althans een zodanig bedrag als het hof vermeent te behoren;

k. de afwikkeling van de maatschap te bepalen aldus dat alle activa met inbegrip van de goodwill bij de man blijven, onder de gehoudenheid de passiva van de maatschap voor zijn rekening te nemen en de vrouw daarvoor te vrijwaren, alle lopende contracten voor zijn rekening te nemen (artikel 15 lid 5a en 5b) en daarbij te bepalen dat de man ter zake van deze afwikkeling aan de vrouw verschuldigd is een bedrag van
€ 8.256,-;

l. de verdeling van het huis, de hypotheek en spaarverzekering vast te stellen aldus dat aan de man wordt toegedeeld:

onder de verplichting de volgende schuld als eigen schuld op zich te nemen:

 de aan de woning verbonden hypothecaire lening bij Florius ten bedrage van
€ 940.000,-, en daarbij te bepalen dat de man aan de vrouw verschuldigd is een bedrag van € 65.380,-;

m. te bepalen dat aan de man wordt toegedeeld de op zijn naam gestelde bank- en spaarrekeningen met de daarop verschijnende saldi, het gedeelte van de inboedel zoals dat thans in zijn bezit is, en de op zijn naam gestelde aanslagen inkomstenbelasting, de op zijn naam gestelde lijfrentepolis, en dat aan de vrouw wordt toegedeeld de op haar naam gestelde bank- en spaarrekeningen met de daarop verschijnende saldi, de contante gelden ad € 12.000,-, het gedeelte van de inboedel zoals dat thans in haar bezit is, de op haar naam gestelde aanslagen inkomstenbelasting, en de op haar naam gestelde lijfrentepolis;

n. te bepalen dat ter zake van de reeds verdeelde inboedel de man aan de vrouw verschuldigd is een bedrag van € 5.000,-;

o. te bepalen dat ter verrekening van de bank- en spaarsaldi en contante gelden de man aan de vrouw verschuldigd is een bedrag van € 3.700,-;

p. te bepalen dat ter verrekening van belastingschulden over het jaar 2018 de vrouw aan de man verschuldigd is € 5.357,-;

q. te bepalen dat ter verrekening van belastingteruggaven over het jaar 2017 de man aan de vrouw verschuldigd is € 393,-;

r. te bepalen dat ter verrekening van de omzet van de vrouw in de periode van 1 januari 2019 tot en met 31 juli 2019 met haar privékosten en opnamen, de vrouw aan de man verschuldigd is een bedrag van € 13.472,59;

s. te bepalen dat ter zake van de verrekening van de waarde van de lijfrentepolissen de man aan de vrouw verschuldigd is € 13.143,60;

t. te bepalen dat de vrouw een vergoeding aan de man verschuldigd is voor het gebruik van de auto van 1 augustus 2019 tot 1 juni 2020 van € 10.350,-;

u. te bepalen dat het saldo van voorgaande bedragen verrekend worden met het door de vrouw reeds ontvangen bedrag van € 122.500,-;

v. te bepalen dat per saldo de vrouw aan de man € 55.744,- dient te betalen en haar daartoe te veroordelen om dit bedrag binnen 8 dagen na beschikking, uitvoerbaar bij voorraad, aan de man te voldoen, althans een zodanig bedrag als het hof vermeent te behoren;

w. de afwikkeling van de maatschap te bepalen aldus dat alle activa met inbegrip van de goodwill bij de man blijven, onder de gehoudenheid de passiva van de maatschap voor zijn rekening te nemen en de vrouw daarvoor te vrijwaren, alle lopende contracten voor zijn rekening te nemen (artikel 15 lid 5a en 5b) en daarbij te bepalen dat de man ter zake van deze afwikkeling aan de vrouw verschuldigd is een bedrag van
€ 8.246,-;

x. de verdeling van het huis, de hypotheek en spaarverzekering vast te stellen aldus dat aan de man wordt toegedeeld:

onder de verplichting de volgende schuld als eigen schuld op zich te nemen:

 de aan de woning verbonden hypothecaire lening bij Florius ten bedrage van
€ 940.000,- en daarbij te bepalen dat de man aan de vrouw verschuldigd is een bedrag van € 65.380,-;

y. te bepalen dat aan de man wordt toegedeeld de op zijn naam gestelde bank- en spaarrekeningen met de daarop verschijnende saldi, het gedeelte van de inboedel zoals dat thans in zijn bezit is, en de op zijn naam gestelde aanslagen inkomstenbelasting, de op zijn naam gestelde lijfrentepolis, en dat aan de vrouw wordt toegedeeld de op haar naam gestelde bank- en spaarrekeningen met de daarop verschijnende saldi, de contante gelden ad € 12.000,-, het gedeelte van de inboedel zoals dat thans in haar bezit is, de op haar naam gestelde aanslagen inkomstenbelasting en de op haar naam gestelde lijfrentepolis;

z. te bepalen dat ter zake van de reeds verdeelde inboedel de man aan de vrouw verschuldigd is een bedrag van € 5.000,-;

4.3

de bestreden beschikking te vernietigen omtrent de zorgregeling en te bepalen dat de man tot een jaar na de onderhavige beslissing geen zorgregeling krijgt;

de bestreden beschikking te vernietigen omtrent het gezag en te bepalen dat de vrouw het eenhoofdig gezag krijgt over de minderjarigen;

de bestreden beschikking te vernietigen ten aanzien van de kinderalimentatie en te bepalen dat de man aan de vrouw dient te betalen een bedrag dat de uitkomst is van de berekening van de rechtbank zonder dat zorgkorting in mindering wordt gebracht. Subsidiair een zorgkorting van 15%, voor het overige dient de alimentatiebeslissing in stand te blijven. Het gaat puur over het aftrekpercentage;

de bestreden beschikking te vernietigen omtrent de waarde van de inboedel die de man met de vrouw dient af te rekenen en te bepalen dat de waarde van de inboedel dient te worden vastgesteld op € 40.000,-, waardoor de man aan de vrouw op dit onderdeel
€ 20.000,- dient te betalen of zoveel meer of minder als uit de door het hof te gelasten officiële taxatie volgt.

4.4

De man verweert zich tegen het incidenteel hoger beroep van de vrouw en verzoekt het hof om de gevraagde verzoeken als vervat in het incidenteel appel van de vrouw af te wijzen.

4.5

In haar aanvullend beroepschrift van 25 maart 2021 heeft de vrouw nieuwe grieven geformuleerd en haar vordering gewijzigd/vermeerderd.

4.6

De vrouw verzoekt bij beschikking voor zover mogelijk uitvoerbaar bij voorraad, en in aanvulling op haar incidentele appel van 10 september 2020:

4.7

De man verweert zich tegen de aanvullende verzoeken van de vrouw en verzoekt het hof om de gevraagde aanvullende verzoeken als vervat in, het hof begrijpt: de aanvulling op het incidenteel appel van de vrouw af te wijzen en verzoekt het hof in aanvulling op zijn principaal appel de volgende aanvullende (voorwaardelijke) verzoeken toe te wijzen:

- voor zover het hof het niet met de man eens is dat het (door de man) opgebouwde vermogen tevens omvat het door de vrouw staande huwelijk opgebouwde vermogen:

te verklaren voor recht dat indien en voor zover de Hoge Raad op de door het hof Den Haag in zijn uitspraak d.d. 3 februari 2021 geformuleerde twee prejudiciële vragen antwoordt dat de huwelijkse voorwaarden hun geldigheid behouden met uitzondering van het gewraakte onderdeel (waardoor de vrouw recht heeft op de helft van het huwelijkse vermogen van de man), onder ‘het huwelijkse vermogen van de man’ te verstaan: het gehele tijdens het huwelijk opgebouwde vermogen van beide partijen;

te bepalen dat de vrouw aan de man dient te vergoeden de helft van het door haar tijdens het huwelijk opgebouwde vermogen en daartoe binnen twee weken na betekening van de in dezen te wijzen beschikking aan de man een met schriftelijke bewijsstukken onderbouwd overzicht verstrekt van het door de vrouw tijdens het huwelijk opgebouwde vermogen;

te bepalen dat de vrouw binnen vier weken na betekening van de in dezen te wijzen beschikking aan de man betaalt tegen behoorlijk bewijs van kwijting de helft van het door de vrouw tijdens het huwelijk opgebouwde vermogen conform het hiervoor onder 2 bedoelde overzicht;

- indien en voor zover het hof het straatverbod voor het overige in stand houdt, het straatverbod te beperken tot [straat 1] te [plaats] , de straat waar de vrouw woont, en dus niet meer ten aanzien van [straat 2] en het daaraan verbonden winkelcentrum (partijen bekend).

4.8

Het hof overweegt als volgt. De vrouw heeft op 20 september 2020 een verweerschrift tevens incidenteel appel ingediend. Op 25 maart 2021 heeft de vrouw een aanvullend beroep ingediend en heeft in haar aanvullende beroep nieuwe bezwaren tegen de bestreden beschikking geformuleerd alsmede haar verzoek gewijzigd/vermeerderd. De procesrechtelijke hoofdregel in appelzaken is, dat in het beroepschrift/verweerschrift tevens incidenteel appel alle bezwaren tegen de bestreden beschikking worden geformuleerd (het principe van één keer schieten) en nadien geen nieuwe bezwaren meer kunnen worden geformuleerd, tenzij de aard van de procedure zich daar tegen verzet - denk aan zorgregelingen en alimentatiekwesties -, zich nieuwe feiten voordoen of de wederpartij ondubbelzinnig heeft ingestemd met de nieuwe bezwaren en de daarmee samenhangende gewijzigde vordering. De tweeconclusieregel geldt zowel voor de appellant als voor de verweerder. De beperkingen van de tweeconclusieregel gaan niet op wanneer een na de conclusieronde aangevoerd nieuw feit kan worden gekwalificeerd als een precisering van een eerdere tijdige stelling (Hoge Raad 27 april 2012, ECLI:NL:HR:2012:BV1301). Hetgeen de vrouw in het kader van de contactregeling nieuw formuleert, is gezien de aard van de procedure toegestaan. De man is ook in de gelegenheid geweest om hierop te reageren. Hetgeen de vrouw formuleert onder verkoop woning en aanspraak op de helft van het door de man tijdens het huwelijk opgebouwde vermogen beschouwt het hof als nieuwe bezwaren hetgeen in het kader van de tweeconclusieregel niet is toegestaan tenzij de wederpartij ondubbelzinnig heeft ingestemd met de nieuwe bezwaren en het daarmee samenhangend gewijzigde verzoek. De man heeft op 5 november 2020 een verweerschrift op het incidentele appel van de vrouw ingediend. De man heeft schriftelijk gereageerd op het aanvullend beroep van de vrouw van 25 maart 2021 bij verweerschrift op aanvullend beroepsschrift van 29 maart 2021. De mondelinge behandeling is met name benut om te onderzoeken of partijen in onderling overleg eruit zouden komen en in dat kader is de zaak ook nader aangehouden om partijen ruimschoots de gelegenheid te geven om een oplossing te vinden. De Hoge Raad heeft in zijn uitspraak van 22 december 2017, ECLI:NL:HR:2017:3238 beslist dat uit het enkele feit dat er inhoudelijk verweer is gevoerd niet volgt dat de betreffende procespartij ondubbelzinnig de aanvullende grieven heeft geaccepteerd. De man is noch in genoemd verweerschrift noch tijdens de mondelinge behandeling naar het oordeel van het hof ondubbelzinnig akkoord gegaan met de nieuwe bezwaren zoals de vrouw die in haar aanvullend beroepschrift heeft geformuleerd en het daarmee samenhangende gewijzigde verzoek; de man heeft expliciet gesteld dat hetgeen de vrouw in haar aanvullend appel heeft gevorderd, dient te worden afgewezen. Voorts acht het hof de handelswijze van de vrouw in strijd met een goede procesorde nu zij eerst na zes maanden na haar verweerschrift tevens incidenteel appel een aanvullend beroepschrift indient. Zij had de grieven zoals geformuleerd in haar aanvullend beroepschrift ook kunnen opnemen in haar incidentele appel. Het hof zal derhalve niet ingaan op de nieuwe bezwaren die zij heeft geformuleerd in haar aanvullende beroepschrift, met uitzondering van hetgeen zij heeft gesteld onder het kopje dwangsom op nakomen contactregeling. Om dezelfde reden als genoemd, zal ook op de aanvullende voorwaardelijke verzoeken van de man als verwoord in zijn verweerschrift op aanvullend beroepsschrift van 29 maart 2021 niet nader worden ingegaan.

5.1

Het hof stelt voorop dat, nu de Nederlandse rechter op grond van de Brussel II-bis Verordening rechtsmacht heeft met betrekking tot het verzoek tot echtscheiding, hij tevens rechtsmacht heeft ten aanzien van het verzochte met betrekking tot het huwelijksvermogensregime van partijen (artikel 5 lid 1 van de Verordening (EU) 2016/1103 van de Raad van 24 juni 2016 betreffende de nauwere samenwerking op het gebied van de bevoegdheid, het toepasselijke recht en de erkenning en tenuitvoerlegging van beslissingen op het gebied van huwelijksvermogensstelsels (Verordening huwelijksvermogensstelsels).

5.2

De rechtbank heeft geoordeeld dat van [huwelijksdatum] 2005 tot 20 februari 2006 Iraans recht van toepassing is op het huwelijksvermogensregime van partijen en met ingang van 20 februari 2006 Nederlands recht.

5.3

5.4

De vrouw sluit zich aan bij hetgeen de rechtbank heeft geoordeeld over de wijziging van het op het huwelijksvermogensregime van partijen toepasselijke recht. Zij betwist dat partijen huwelijks voorwaarden hebben opgemaakt.

5.5

Het hof overweegt als volgt. Gelet op de datum van huwelijkssluiting is het Haags Huwelijksvermogensverdrag van 14 maart 1978, Trb. 1988, 130 (het Verdrag) van toepassing op het huwelijksvermogensregime van partijen.

5.6

De man heeft als productie 16 in hoger beroep een beëdigde vertaling van een uittreksel van een huwelijksakte overgelegd, welke vertaling door de vrouw niet is betwist. Daarin is - voor zover hier van belang - het volgende opgenomen:

5.7

Tussen partijen is niet in geschil dat deze huwelijksakte - waarin tevens ‘vereiste’ voorwaarden zijn opgenomen - wat de vorm betreft rechtsgeldig is opgesteld ten overstaan van de daartoe bevoegde huwelijksambtenaar in Iran, alsmede dat de akte is gedagtekend en door beide echtgenoten is ondertekend.

5.8

Mede gelet op de jurisprudentie, dient naar het oordeel van het hof de in voormelde huwelijksakte opgenomen regeling betreffende de afwikkeling van het huwelijksvermogen indien aan bepaalde voorwaarden is voldaan, als huwelijkse voorwaarde naar Iraans recht te worden aangemerkt (zie bijvoorbeeld Hof Den Haag 26 februari 2014, ECLI:NL:GHDHA:2014:486 en Hof Arnhem-Leeuwarden 2 juli 2020, ECLI:NL: GHARL:2020:5397). Met deze voorwaarde wordt afgeweken van het Iraanse wettelijke stelsel dat - kort gezegd - een uitsluiting van iedere gemeenschap van goederen inhoudt.

5.9

De tussen partijen geldende huwelijkse voorwaarden naar Iraans recht staan er op grond van artikel 7 lid 2 van het Verdrag aan in de weg dat het op hun huwelijksvermogensregime toepasselijke recht automatisch wijzigt op grond van een wijziging van gewone verblijfplaats of nationaliteit van een van partijen. Het huwelijksvermogensregime van partijen wordt derhalve beheerst door het Iraanse recht.

5.10

In een vergelijkbare zaak heeft het hof in zijn tussenbeschikking van 3 februari 2021 (ECLI:NL:GHDH:2021:168) de volgende rechtsvragen gesteld aan de Hoge Raad ter beantwoording bij wijze van prejudiciële beslissing:

5.11

In zijn prejudiciële beslissing van 19 november 2021 heeft de Hoge Raad deze vragen, voor zover hier van belang, als volgt beantwoord:

5.12

Naar aanleiding van de prejudiciële beslissing van de Hoge Raad dient het hof te beoordelen of de bepaling uit de naar Iraans recht rechtsgeldig overeengekomen huwelijkse voorwaarden van partijen die de vrouw enkel een huwelijksvermogensrechtelijke aanspraak toekent onder de voorwaarde dat de echtscheiding niet haar wens is en zij conform de bevinding van de rechter haar taken als echtgenote heeft uitgevoerd en geen onzedelijk gedrag heeft begaan (hierna ook: ‘de gewraakte bepaling’), kennelijk in strijd is met de openbare orde van Nederland, zoals bedoeld in artikel 14 inzake het Verdrag inzake het recht dat van toepassing is op het huwelijksvermogensregime van 14 maart 1978. Het hof stelt voorop dat uit de prejudiciële beslissing blijkt dat de Hoge Raad - anders dan de conclusie van de Advocaat-Generaal, nr. 2.6 - van oordeel is dat het Iraanse recht op dit punt ‘niet op zichzelf al naar zijn inhoud onaanvaardbaar is’ (het zogenaamde buitengrenscriterium), maar dat het Iraanse recht toch buiten toepassing kan blijven ‘indien toepassing zou leiden tot een gevolg dat naar Nederlandse opvattingen niet kan worden geduld’ (het zogenaamde binnengrenscriterium). Daarbij spelen de omstandigheden van het geval een rol en met name de betrokkenheid van Nederland met de zaak. Naarmate de Nederlandse betrokkenheid groter is, zal eerder sprake zijn van strijd met de openbare orde.

5.13

Het hof overweegt als volgt. Uit de prejudiciële beslissing blijkt niet duidelijk naar welk moment de betrokkenheid met de rechtssfeer van Nederland moet worden getoetst: het moment van totstandkoming van de huwelijkse voorwaarden of het moment waarop de rechter wordt verzocht om een oordeel te geven over de rechtsgeldigheid van de huwelijkse voorwaarden (zie Hof Den Haag, 6 juli 2022 ECLI:NL:GHDHA:2022:1288).

5.14

Het hof is van oordeel dat de betrokkenheid van Nederland moet worden getoetst naar het moment waarop de Nederlandse rechter wordt gevraagd een beslissing te nemen over het huwelijksvermogensregime van partijen. Het hof overweegt daartoe als volgt. Om te beginnen wijst het hof erop dat er geen (bijzondere) wettelijke regeling bestaat die uitdrukkelijk voorschrijft dat de betrokkenheid van Nederland moet worden getoetst naar het moment van het aangaan van de huwelijkse voorwaarden. Dat is bijvoorbeeld wel het geval in artikel 10:32, aanhef, BW waarin voor de toepassing van de openbare orde exceptie in het kader van de erkenning van een in het buitenland voltrokken huwelijk, de betrokkenheid van de Nederlandse rechtssfeer wordt getoetst ‘op het tijdstip van de sluiting van dat huwelijk’. Voorts overweegt het hof dat de aard van de rechtshandeling en het daarmee beoogde rechtsgevolg rechtvaardigen dat de betrokkenheid van Nederland in dit geval wordt getoetst naar het moment waarop de Nederlandse rechter wordt gevraagd een beslissing te nemen over het huwelijksvermogensregime van partijen. Het gaat om huwelijkse voorwaarden die erop neerkomen dat de vrouw slechts onder de voorwaarde dat de echtscheiding niet door haar gewenst is en dat zij daaraan geen schuld heeft, aanspraak kan maken op het vermogen van de man dat hij tijdens het huwelijk van partijen heeft verworven terwijl de man geen enkele aanspraak heeft op (een deel van) het vermogen van de vrouw. Deze huwelijkse voorwaarden gelden gedurende het huwelijk van partijen en zien op - in dit geval: de afwikkeling door de Nederlandse echtscheidingsrechter van de - vermogensbestanddelen die de man gedurende de huwelijkse periode heeft verkregen. Het huwelijk van partijen heeft zich grotendeels afgespeeld in Nederland en in deze periode hebben partijen hun vermogen in Nederland verworven. Een regeling zoals omschreven in de huwelijkse voorwaarden waarbij bij de financiële afwikkeling van de echtscheiding de schuldvraag dient te worden beantwoord en al naar gelang daarvan de afwikkeling dient te worden vastgesteld, wordt daarmee in strijd met de openbare orde geacht.

5.15

Uit de prejudiciële beslissing volgt dat thans aan de hand van het Iraanse huwelijksvermogensrecht moet worden bepaald in hoeverre de vrouw in dit geval een huwelijksvermogensrechtelijke aanspraak kan ontlenen aan de huwelijkse voorwaarden minus het door de openbare orde getroffen en buiten toepassing gelaten onderdeel daarvan (de gewraakte bepaling). Dit vergt een uitleg van het Iraanse huwelijksvermogensrecht. Het hof overweegt daarover als volgt.

5.16

Artikel 10:2 BW schrijft voor dat de Nederlandse rechter het buitenlandse recht ambtshalve toepast. Het hof acht het geraden hierbij een deskundige op dit gebied te raadplegen. Zoals met partijen ter zitting is besproken zal het hof het Internationaal Juridisch Instituut (IJI) te Den Haag benoemen tot deskundige om de inhoud van het Iraanse recht op het in deze zaak relevante punt in kaart te brengen.

5.17

De vraag van het hof luidt als volgt:

5.18

Het hof zal de zaak pro forma aanhouden tot 11 maart 2023 teneinde het IJI in de gelegenheid te stellen de hiervoor genoemde vraag te beantwoorden en daarover schriftelijk rapport uit te brengen aan het hof. Elke verdere beslissing zal worden aangehouden.

5.19

Het onderzoek van het IJI zal onder leiding staan van een bij deze beschikking te benoemen raadsheer-commissaris. Het IJI kan zich, indien daartoe aanleiding bestaat, door tussenkomst van de griffie met de raadsheer-commissaris verstaan omtrent het verloop en de voortgang van het onderzoek.

5.20

Het hof zal bepalen dat de kosten van het deskundigenonderzoek ten laste van ‘s Rijks kas zullen komen.

5.21.

Zodra de resultaten van het deskundigenonderzoek bij het hof binnen zijn, zal het hof deze aan partijen doen toekomen en hen in de gelegenheid stellen zich hierover schriftelijk uit te laten.