Gerechtshof Amsterdam 16-08-2022, ECLI:NL:GHAMS:2022:2332

Partijen, beiden met de [land 1] en de [land 2] nationaliteit, zijn met elkaar gehuwd te [plaats 1] , [land 2] , op 29 oktober 2008. Tijdens het huwelijk van partijen zijn vier nog minderjarige kinderen geboren.

Partijen zijn gezamenlijk eigenaar van de voormalige echtelijke woning aan de [adres 1] te [plaats 2] (hierna: de woning). Na het uiteengaan van partijen is de man in de woning blijven wonen.

Verder heeft de rechtbank van een aantal schulden bepaald dat het gemeenschapsschulden zijn waarvoor partijen ieder voor de helft draagplichtig zijn, waaronder (voor zover voor het hoger beroep van belang):

De man is met 29 grieven opgekomen tegen de beschikkingen waarvan beroep en hij heeft daaraan in het verzoekschrift tweeëntwintig verzoeken verbonden, genummerd I. tot en met XXII.

De grieven 1 tot en met 3 richten zich tegen de door de rechtbank gelaste wijze van verdeling van de woning. Onder I. tot en met III. verzoekt de man als wijze van verdeling te bepalen dat de woning wordt getaxeerd en aan hem wordt toegedeeld onder de opschortende voorwaarde dat de man erin slaagt de vrouw uit de hoofdelijke aansprakelijkheid voor de hypothecaire geldleningen te laten ontslaan en de helft van de overwaarde van de woning aan de vrouw te voldoen en partijen te gelasten mee te werken aan de notariële levering van de woning aan de man.

De grieven 4 tot en met 6 hebben betrekking op de beslissing van de rechtbank om bij de verdeling geen onroerende zaken en bijbehorende inboedel van de vrouw in [land 2] /huwelijksgeschenken aan haar te betrekken. Ook een deel van de grieven 24 tot en met 26 gaat over deze goederen, namelijk voor zover de rechtbank heeft geoordeeld dat de vrouw deze goederen niet heeft verbeurd aan de man.

Onder IV. en V. verzoekt de man te bepalen dat de vrouw stukken in het geding moet brengen waaruit de waarde blijkt van de woning aan de [adres 2] , te [land 2] inclusief het land en de inboedel en het stuk land in [plaats 3] , [land 2] op straffe van dwangsommen, en deze goederen vervolgens aan de vrouw toe te delen onder de opschortende voorwaarde dat de vrouw de volledige waarde aan de man vergoedt.

De grieven 7 en 8 betreffen de beslissing van de rechtbank om bij de verdeling geen rekening te houden met een erfenis van de vrouw in [land 2] in verband met het overlijden van haar vader. Ook een deel van de grieven 24 tot en met 26 heeft betrekking op de gestelde erfenis, namelijk voor zover de rechtbank heeft geoordeeld dat de vrouw de erfenis niet op grond van artikel 3:194 lid 2 BW heeft verbeurd aan de man. De man verzoekt onder VI. en VII. te bepalen dat de vrouw op straffe van dwangsommen stukken in het geding moet brengen waaruit blijkt welke bestanddelen in de erfenis vallen en waarop de vrouw aanspraak kan maken en wat daarvan nu de waarde is en vervolgens die vermogensbestanddelen aan de vrouw toe te delen onder vergoeding van de volledige waarde aan de man.

De grieven 9 tot en met 12 richten zich tegen de toedeling door de rechtbank aan beide partijen van de helft van 40.000 aandelen in [bedrijf 1] , de afwijzing van het verzoek tot benoeming van een deskundige tot waardering van de aandelen en de beslissing van de rechtbank om bij de verdeling niet te betrekken aandelen op naam van vrouw in [bedrijf 2] . De grieven 24 tot en met 26 hebben voor een deel ook betrekking op deze aandelen, namelijk voor zover de rechtbank heeft geoordeeld dat de vrouw de aandelen niet heeft verbeurd aan de man. De man verzoekt in dit verband onder VIII. tot en met XII. te bepalen dat de aandelen van de vrouw in [bedrijf 1] aan de vrouw worden toebedeeld onder vergoeding van de volledige waarde van € 428.139,00 aan de man en te bepalen dat een forensische audit wordt uitgevoerd om (naar het hof begrijpt) de waarde van de aandelen van de vrouw in [bedrijf 2] en -als het hof niet uitgaat van voornoemde waarde- ook van de aandelen in [bedrijf 1] te bepalen en de te waarderen aandelen toe te delen aan de vrouw, maar de volledige waarde daarvan aan de man.

De grieven 13 tot en met 20 van de man gaan over de schulden. De grieven houden in dat bij de verdeling ten onrechte geen rekening is gehouden met schulden van de man bij DUO en de heren [naam 3] en [naam 4] , en dat alleen met schulden op naam van de eenmanszaak van de man L&P Holland ten bedrage van in totaal € 5.568,87 rekening is gehouden en niet, in plaats daarvan, met per saldo hogere schulden op naam van de eenmanszaak aan [bedrijf 3] . Graydon en Wert Accountant. Onder XIII. verzoekt de man -naar het hof begrijpt- vast te stellen dat ook de schulden van de man aan DUO van € 3.903,44, aan dhr. [naam 3] van € 39.000,-, aan dhr. [naam 4] van € 20.000,- en -in plaats van schulden van in totaal € 5.568,87- de schulden aan [bedrijf 3] . van € 1.040,45, aan Graydon van € 1.815,- en aan Wert Accountant van € 5.499,62 gemeenschapsschulden zijn waarvoor ieder van partijen voor de helft draagplichtig is.

Grief 21 richt zich tegen het dictum in de beschikking van 24 maart 2021 voor zover het betreft de schuld van de vrouw aan DUO. Onder XIV. verzoekt de man aanvullend te bepalen dat nu de omvang van de aflossing en een eventuele gedeeltelijke kwijtschelding van de schuld van de vrouw bij DUO volledig afhankelijk is van een toekomstige onzekere factor, zijnde de financiële situatie van de vrouw, de man enkel draagplichtig is voor zover de vrouw meer dan haar aandeel, te weten € 36.009,15, aflost.

Grief 22 betreft het niet noemen in de bestreden beschikkingen van de hoogte van de hypotheekschuld aan Florius. De man verzoekt (ook onder XIII.) te bepalen dat deze gemeenschapsschuld € 7.387,74 bedraagt.

Grief 23 houdt in dat de rechtbank ten onrechte [bedrijf 2] niet bij de verdeling heeft betrokken. In het verlengde hiervan verzoekt de man onder XV. en XVI. te bepalen dat de vrouw op straffe van dwangsommen inzage moet geven in de bedragen die de stichting heeft ontvangen en dat de vrouw de helft van het bedrag dat zij aan de stichting heeft overgemaakt aan de man moet voldoen.

Grief 27 houdt in dat de rechtbank ten onrechte bij de verdeling geen aandelen op naam van de vrouw in de ondernemingen [bedrijf 6] , [bedrijf 7] en [bedrijf 5] heeft betrokken. Het overige deel van de grieven 24 tot en met 26 heeft op deze aandelen betrekking. De man verzoekt in dit verband onder XVII. en XVIII. te bepalen dat de vrouw op straffe van dwangsommen stukken in het geding brengt waaruit blijkt wat de waarde is van genoemde aandelen en de aandelen vervolgens aan de vrouw toe te delen onder vergoeding van volledige waarde van de aandelen aan de man.

Grief 28 houdt in dat de rechtbank ten onrechte in het dictum van de bestreden beschikking van 24 maart 2021 de datum 3 mei 2018, in plaats van 30 mei 2018 heeft genoemd. Grief 29 stelt aan de orde dat de rechtbank in datzelfde dictum ten onrechte de helft van de inboedel aan de man en de helft van de inboedel aan de vrouw heeft toebedeeld in plaats van, zoals wel door de rechtbank overwogen, de volledige inboedel aan de man zonder nadere verrekening. Onder de man onder XIX. tot en met XXI. verzoekt de man -naar het hof begrijpt- dit te herstellen.

De man heeft voorts, onder XXII., verzocht de te geven beschikking uitvoerbaar bij voorraad te verklaren.

A het in de verkoop zetten van de woning voor het bedrag dat de makelaar heeft bepaald;

B de verkoop en levering van de woning waarbij deze beschikking in de plaats treedt van de voor de koop- en leveringsakte benodigde wilsverklaring van de man of te bepalen dat deze beschikking in de plaats treedt van de aktes;

te bepalen dat

Rechtsmacht

Ontvankelijkheid partijen in hun verzoeken

Het hof zal deze vermeerdering van het verzoek buiten beschouwing laten gelet op de in hoger beroep toepasselijke twee-conclusieregel. Op grond van deze regel dienen veranderingen en vermeerderingen van een verzoek in beginsel bij een hoger beroepschrift of (in het geval van een incidenteel appel) bij verweerschrift in hoger beroep te worden aangevoerd. In deze procedure is niet gebleken van enige reden die een uitzondering op deze regel rechtvaardigt.

Het hof constateert dat de vrouw in het incidenteel hoger beroep niet om vernietiging van enige beslissing van de rechtbank heeft verzocht, maar begrijpt dat dit wel haar bedoeling is – en voor de man ook voldoende duidelijk is – voor zover zij in hoger beroep een andere beslissing verzoekt dan de rechtbank heeft gegeven. Voor zover de vrouw haar verzoeken die de rechtbank heeft toegewezen in hoger beroep opnieuw voorlegt, zal het hof deze verzoeken van de vrouw afwijzen, aangezien de vrouw hierbij geen belang heeft.

Voor de vraag of in hetgeen de vrouw heeft aangevoerd voldoende duidelijke grieven zijn te lezen betrekt het hof hetgeen de vrouw onder de kop “INCIDENTEEL APPEL” heeft aangevoerd en niet de verweren op de grieven en verzoeken van de man, tenzij in het incidenteel appel expliciet naar enig gedeelte van die verweren wordt verwezen. Dat is alleen het geval bij het gedeelte in incidenteel appel betreffende “De schulden”, waar verwezen wordt naar de verweren op de grieven 14 tot en met 20. Voor zover de vrouw anders had bedoeld, kan het hof daarmee geen rekening te houden, omdat de vrouw haar (toelichting op de) grieven op zodanige wijze naar voren dient te brengen dat voor het hof en de man duidelijk is welke stellingen daarin aan het hof ter beoordeling worden voorgelegd en dat voor de man duidelijk is waartegen hij zich dient te verweren.

Uit hetgeen de vrouw onder de kop “INCIDENTEEL APPEL” heeft aangevoerd is naar het oordeel van het hof voldoende duidelijk af te leiden – en heeft de man ook begrepen – welke bezwaren de vrouw heeft tegen het oordeel van de rechtbank.

Met inachtneming van het voorgaande is het hof van oordeel dat de vrouw niet- ontvankelijk is in haar verzoeken onder 1, 2 A en B, 3, 4 en 5, omdat die verzoeken (nagenoeg) overeenkomen met beslissingen van de rechtbank in de bestreden beschikkingen en/of enige toelichting ontberen.

Peildatum omvang huwelijkse vermogen, saldi bankrekeningen en inboedel

Onroerend goed/huwelijksgeschenken en erfenis van de vrouw in [land 2] ;

Volgens de man vallen de (vordering van de vrouw op de) de woning aan de [plaats 4] , [land 2] inclusief het land en inboedel en een stuk land in [plaats 3] , [land 2] en de (aanspraak van de vrouw op de) nalatenschap van haar vader ook in de te verdelen huwelijksgoederengemeenschap. De man verwijst naar zijn producties 9 -waaronder een stuk getiteld My Narrative, een schriftelijke verklaring van de vrouw waarin zij uitlegt hoe in verband met het huwelijk van partijen de schenking van de onroerende zaken door de vader van de vrouw aan de vrouw heeft plaatsgevonden- en 38 in eerste aanleg. Volgens de man blijkt hieruit dat de vrouw in 2016 meerdere procedures in [land 2] heeft gevoerd waarin zij onder ede heeft verklaard recht te hebben op de onroerende zaken. Pas tijdens de echtscheidingsprocedure in 2018, toen de vrouw erachter kwam dat zij de onroerende zaken met de man moest delen, heeft zij de procedure tijdelijk stopgezet. Voor wat betreft de erfenis verwijst de man naar zijn producties 9, 38 en 45 en 26 van de vrouw in eerste aanleg. Daaruit blijkt volgens hem dat de vrouw ook op de erfenis van haar vader aanspraak maakt en daarover procedures in [land 2] aanhangig heeft gemaakt. Deze procedures zijn uiteindelijk ingetrokken, maar onduidelijk is waarom.

Volgens de man moet de vrouw aanvullende stukken in het geding brengen en verzwijgt de vrouw al deze bestanddelen van de huwelijksgoederengemeenschap en is zij de waarde van die bestanddelen daarom aan de man verbeurd.

In de beschikking van 16 september 2020 heeft de rechtbank onder 2.1.6. met zoveel woorden overwogen dat het huis en het stuk land niet daadwerkelijk door de vader van de vrouw -hij is vlak voor het huwelijk van partijen overleden- aan de vrouw zijn overgedragen. Hiertegen is niet gegriefd, zodat ook het hof daarvan uitgaat.

Tussen partijen staat daarnaast vast dat in [land 2] zowel wat betreft deze onroerende zaken als de erfenis van de vader van de vrouw procedures op naam van de vrouw aanhangig zijn gemaakt. Deze procedures zijn ingetrokken, dan wel tijdelijk stopgezet en hebben niet geleid tot een rechterlijke uitspraak. Tussen partijen is in geschil door wie deze procedures feitelijk zijn gevoerd en wie het stuk getiteld My Narrative heeft opgesteld: de man of de vrouw. Onder deze omstandigheden staat niet vast dat de vrouw een of meer onroerende zaken in [land 2] of enig deel van de erfenis van haar vader toekomt of -valt. De enkele verwijzing van de man naar zijn producties 9, 38 en 45 kan dat oordeel niet anders maken. De eisen van een behoorlijke rechtspleging brengen mee dat een partij die een beroep wil doen op uit bepaalde producties blijkende feiten en omstandigheden, dit op zodanige wijze dient te doen dat voor de rechter duidelijk is welke stellingen hem ter beoordeling worden voorgelegd en dat voor de wederpartij duidelijk is waartegen zij zich dient te verweren. Elk van genoemde producties bestaat uit tientallen pagina’s met documenten van allerhande aard. De documenten zelf beslaan veelal ook meerdere, soms vele, pagina’s. Door enkel naar deze producties te verwijzen zonder ook maar enige verwijzing naar een deel van een document, voldoet de man niet aan de eisen van een behoorlijke rechtspleging. Productie 26 van de vrouw betreft een brief van de advocaat van de moeder van de vrouw van 15 januari 2021, waarin onder meer staat: (…) That the estate of [verweerster] s deceased father (the founder) is yet to be shared among the lawful beneficiaries/successor to entitle [verweerster] to a particular property that she can share with any person including [verzoeker] (…). Hierin is naar het oordeel van het hof niet eenduidig te lezen dat de vrouw ook daadwerkelijk een deel van de erfenis van haar vader toekomt, ook omdat over die erfenis in [land 2] , zonder resultaat, is geprocedeerd.

Gelet op het voorgaande falen de grieven 4 tot en met 8 van de man, alsook het betreffende deel van zijn grieven 24 tot en met 26. De vorderingen van de man onder IV. tot en met VII. zullen worden afgewezen.

Aandelen op naam van de vrouw

De vrouw betwist dat zij aandelen heeft in de genoemde bedrijven. De bedrijven zeggen haar niets en bovendien is de website onbetrouwbaar. Zij verwijst naar haar productie 7 in hoger beroep om aan te tonen dat op de website op naam van de man dezelfde soort bedrijven staan. Volgens de vrouw heeft naar alle waarschijnlijkheid de man op de website de bedrijven op naam van de vrouw ingevoerd.

De man stelt voorts dat van de ontbonden huwelijksgoederen gemeenschap ook deel uitmaken aandelen op naam van de vrouw in [bedrijf 2] . Tegen het andersluidende oordeel

van de rechtbank komt de man met een deel van zijn grieven 9 tot en met 12 op.

Volgens de man blijkt uit zijn productie 9 en 10 in eerste aanleg dat de vrouw ook aandeelhouder is in [bedrijf 2] omdat bij de Corporate Affairs Commission (CAC) als aandeelhouders in [bedrijf 2] dezelfde namen en dus personen zijn geregistreerd als die bij [bedrijf 1] , met dien verstande dat bij [bedrijf 2] alleen de Afrikaanse namen genoemd en bij [bedrijf 1] daarnaast ook de westerse. Ook blijkt volgens de man uit de producties dat [bedrijf 2] een onderneming was van de vader van de vrouw en dat hij een zakelijke rekening had op naam van [bedrijf 2] . Verder verklaart de advocaat van de moeder van de vrouw dat de vader van de vrouw aandelen in [bedrijf 2] op naam van de vrouw heeft gezet (productie 26 van de vrouw in eerste aanleg). Tot slot verwijst de man naar zijn productie C in hoger beroep, de statuten van [bedrijf 1] , waarin bij de vrouw als aandeelhouder in [bedrijf 1] hetzelfde P.O. Box-nummer ( [x] ) wordt gebruikt als in de stukken betreffende [bedrijf 2] .

De vrouw betwist dat zij aandelen had of heeft in [bedrijf 2] . Dit bedrijf is opgericht door haar vader en zijn broer en de als aandeelhouders bij de CAC genoteerde personen zijn haar neven, waaronder een neef genaamd [naam 6] . Dit verklaart dezelfde P.O. Boxnummer [x] . Meerdere namen op de aandeelhouderslijst van [bedrijf 2] komen bovendien niet overeen met die van [bedrijf 1] .

Het hof overweegt als volgt. Evenals partijen zal het hof de registratie van de aandeelhouders bij de CAC als uitgangspunt nemen. Omdat vaststaat dat de vrouw aandeelhouder is in [bedrijf 1] ligt het bovendien voor de hand om de registratie van aandeelhouders in [bedrijf 1] te vergelijken met de registratie van aandeelhouders in [bedrijf 2] .

Partijen hebben meerdere uitdraaien van registraties van de aandeelhouders in [bedrijf 2] en [bedrijf 1] met verschillende data in het geding gebracht. Omdat de peildatum van de omvang van de te verdelen huwelijksgoederengemeenschap 30 mei 2018 is, gaat het hof uit van de registraties gedateerd 11 en 12 juni 2018 betreffende [bedrijf 1] en [bedrijf 2] , getiteld “Scrolls Law Firm”. Dat tussen 30 mei 2018 en 11/12 juni 2018 een wijziging in de aandelenregistratie heeft plaatsgevonden, is gesteld noch gebleken.

In de uitdraai van 11 juni 2018 staan als aandeelhouders van [bedrijf 1] onder a. tot en met f. zes personen geregistreerd, allen met de achternaam [naam 1] en een dubbele voornaam. Tussen partijen is niet in geschil dat onder b. de vrouw staat vermeld (“ [naam 1] ”).

In de uitdraai van 12 juni 2018 staan als aandeelhouders van [bedrijf 2] onder a. tot en met e. vijf personen geregistreerd. Deze hebben ook allen de achternaam [naam 1] , maar er is slecht één voornaam opgenomen. De voornamen onder a. en c. tot en met e. komen overeen met de tweede voornaam van de personen genoemd onder a. en c. tot en met e. in de uitdraai van 11 juni 2018 betreffende [bedrijf 1] . Onder b. in de uitdraai van 12 juni 2018 staat als aandeelhouder genoemd: [naam 6] [naam 1] als gerechtigde van 100.000 aandelen in [bedrijf 2] .

Bij alle aandeelhouders in [bedrijf 2] wordt als P.O. Box genoemd, Box [x] , [plaats 5] . Op de laatste bladzijde van productie C van de man in hoger beroep, waar de “subscribers” van [bedrijf 1] in 2011 worden genoemd, staan zes personen genoemd, allen met de achternaam [naam 1] en met als P.O. Box [x] , [plaats 5] . Als tweede “subscriber” is genoemd: [naam 1] .

Gelet op voornoemde stukken is het hof van oordeel dat van de te verdelen huwelijksgoederengemeenschap niet alleen deel uitmaken 40.000 aandelen op naam van de vrouw in [bedrijf 1] , maar ook 100.000 aandelen op naam van de vrouw in [bedrijf 2] . Het hof neemt hierbij mede in aanmerking meergenoemde brief van de advocaat van de moeder van de vrouw van 15 januari 2021, waarin onder meer staat dat zowel aandelen in [bedrijf 1] als aandelen in [bedrijf 2] op naam van de vrouw zijn uitgegeven. Het verweer van de vrouw dat de aandeelhouders in [bedrijf 2] haar neven zijn, acht het hof niet aannemelijk gelet op de overeenkomsten tussen de namen van de aandeelhouders in beide vennootschappen, nog daargelaten dat een persoon met de door de vrouw genoemde naam [naam 6] nergens in de aangehaalde stukken als aandeelhouder in [bedrijf 2] wordt genoemd. Er lijkt in dit verband eerder sprake van een kleine verschrijving, zoals ook de man heeft betoogd.

In zoverre slagen de grieven 9 tot en met 12 van de man.

De man beroept zich met het overige deel van de grieven 24 tot en met 26 over de aandelen in beide bedrijven op artikel 3:194 lid 2 BW omdat volgens de man de vrouw het bestaan van deze aandelen opzettelijk heeft verzwegen. Hij verzoekt de aandelen toe te delen aan de vrouw en dat de vast te stellen waarde alleen aan hem toekomt.

De vrouw bestrijdt dat.

Ingevolge artikel 3:194 lid 2 BW verbeurt een deelgenoot die opzettelijk tot de gemeenschap behorende goederen verzwijgt, zoek maakt of verborgen houdt, zijn aandeel in die goederen aan de andere deelgenoot of deelgenoten. Uit artikel 3:189 lid 2 BW vloeit voort dat artikel 3:194 lid 2 BW van toepassing is op een ontbonden huwelijksgoederengemeenschap.

In artikel 3:194 lid 2 BW ligt de verplichting van iedere deelgenoot besloten aan zijn mededeelgenoten alle gegevens te verschaffen die voor hem van belang zijn voor zijn positie als deelgenoot. Het woord “opzettelijk” dient ertoe om tot uitdrukking te brengen dat de sanctie van artikel 3:194 lid 2 BW slechts geldt indien de deelgenoot wist dat de goederen tot de gemeenschap behoorden. Het feit dat de deelgenoot later tot inkeer is gekomen en het betreffende goed alsnog meldt, doet de sanctie van artikel 3:194 lid 2 BW niet vervallen. Ieder verzwijgen leidt tot toepasselijkheid van de sanctie, ook als nog geen verdeling heeft plaatsgevonden (zie Hoge Raad 31 maart 2017, ECLI:NL:HR:2017:565 en 22 december 2017, ECLI:NL:HR:2017:3262).

Het hof stelt vast dat de vrouw aanvankelijk heeft ontkend dat zij aandelen had in [bedrijf 1] en [bedrijf 2] die deel uitmaken van de te verdelen huwelijksgoederengemeenschap. Volgens haar waren de door de man in het geding gebrachte stukken waaruit haar eigendom zou blijken, vervalst. Nadat de rechtbank had geoordeeld dat het zeer aannemelijk is dat de vrouw op de peildatum van 30 mei 2018 aandelen had in [bedrijf 1] , heeft de vrouw de stelling betrokken dat deze aandelen niet tot haar beschikking zouden staan, vanwege de constructie van een trusteeship, dan wel omdat de aandelen onderdeel uitmaken van de erfenis van haar vader waar haar moeder nu de beschikking over zou hebben. In hoger beroep heeft de vrouw wat betreft de aandelen in [bedrijf 2] de stelling betrokken dat de personen die als aandeelhouder in het CAC genoteerd staan haar neven zijn.

Zoals het hof onder 3.19 heeft vastgesteld, behoorden op de peildatum de aandelen in [bedrijf 1] en [bedrijf 2] tot de huwelijksgoederengemeenschap van partijen. De vrouw heeft echter telkens ontkend dat zij eigenaar is van voornoemde aandelen, met telkens nieuwe, niet (voldoende) onderbouwde argumenten. Uit deze wijze van procederen leidt het hof af dat de vrouw wist dat de aandelen [bedrijf 1] en [bedrijf 2] tot de huwelijksgoederengemeenschap behoorden, maar dat zij deze opzettelijk verborgen heeft gehouden. Daarmee heeft zij zich schuldig gemaakt aan gedragingen als bedoeld in artikel 3:194 lid 2 BW, met het oogmerk de man te benadelen. De stelling van de vrouw in hoger beroep dat zij afhankelijk is van de informatie die haar wordt verstrekt omdat zij niets met de bedrijfsvoering heeft te maken, maakt dit niet anders. Als dat het geval zou zijn, had het juist op de weg van de vrouw gelegen meer informatie te vragen of te laten zien dat zij daarom heeft verzocht, in plaats van in alle toonaarden te ontkennen dat de aandelen tot de huwelijksgoederengemeenschap behoren.

Uit het voorgaande volgt dat de vrouw haar aandeel in de aandelen in [bedrijf 1] en [bedrijf 2] verbeurt aan de man, zodat de man met uitsluiting van de vrouw gerechtigd is tot deze aandelen. In zoverre slagen de grieven 24 tot en met 26 van de man.

Het hof komt daarom niet toe aan het verzoek van de man om de aandelen toe te delen aan de vrouw en de vaststelling dat de waarde daarvan alleen aan hem toekomt. Op grond van het bepaalde in artikel 3:194 lid 2 BW in verbinding met artikel 3:80 lid 3 BW wordt de man naar (Nederlands recht) rechtstreeks onder bijzondere titel gerechtigd tot het aandeel van de vrouw betreffende de aandelen.

Het hof zal een zogenaamde verklaring voor recht geven ten aanzien van de verbeurdverklaring. Hetgeen de man onder VIII. tot en met XII. meer of anders heeft verzocht zal worden afgewezen.

Toyota Auris

De man verweert zich en stelt dat het bedrag van € 5.000,- de inruilwaarde is. Volgens de man is niet de inruilwaarde relevant, maar de Advies verkoopprijs van € 9.799,- zoals blijkt uit zijn productie 47 in eerste aanleg.

[bedrijf 2]

De vrouw verweert zich en stelt dat zij helemaal niets aan de gemeenschap heeft onttrokken. Zij verwijst voor haar stelling naar haar productie 3 in hoger beroep, zijnde een bankafschrift van de stichting van 31 mei 2018, waarop een debet saldo staat van € 10,50.

Schuld man aan DUO

Schulden eenmanszaak man L&P Holland

De vrouw voert verweer en voert onder meer aan dat de stukken die de man in het geding heeft gebracht met betrekking tot de door hem genoemde schulden van 2017 dateren. Zij verzoekt in incidenteel hoger beroep te bepalen dat de schuld aan [bedrijf 4] moet worden gedragen door de rechtspersoon L&P Eindhoven en de andere schulden door de man.

De man voert verweer.

Schulden de heer [naam 3] en de heer [naam 4]

De grieven 15 tot en met 17 van de man richten zich tegen de beslissing van de rechtbank om deze schulden niet bij de verdeling te betrekken. Volgens de man gaat het om schulden van respectievelijk € 39.000,- en € 20.000,- die boekhoudkundig tot de passiva van zijn eenmanszaak behoren, maar door de man zijn aangemerkt als privéschulden en waarvan hij in eerste aanleg de leenovereenkomsten al heeft overgelegd. In zijn verzoekschrift in hoger beroep stelt de man dat hij nog zal trachten de geldelijke stortingen te achterhalen, zodat hij verder kan aantonen dat er daadwerkelijk sprake is van geldleningen, die nog volledig terugbetaald moet worden.

Bij zijn verweerschrift in incidenteel hoger beroep heeft de man in dit verband nadere stukken overgelegd, waarop hij in datzelfde verweerschrift een toelichting heeft gegeven.

Onder XIII verzoekt de man vast te stellen dat ook deze schulden gemeenschapsschulden zijn waarvoor iedere partij draagplichtig is.

De vrouw voert verweer. Zij stelt dat behalve een leenovereenkomst uit niets blijkt dat de leningen ook daadwerkelijk zijn verstrekt en ook niet waarvoor. Ook het bestaan van de heren [naam 3] en [naam 4] trekt de vrouw in twijfel. In incidenteel hoger beroep verzoekt de vrouw te bepalen dat de man de schulden zelf dient te dragen.

De man voert verweer.

Hypotheekschuld

De vrouw voert verweer. Zij betwist het door de man gestelde hoogte van de hypotheekachterstand. Volgens de vrouw zit in het dossier een overzicht van Hypocasso waaruit blijkt dat de schuld op 22 mei € 3.192,26 bedroeg. Zij verzoekt te bepalen dat de achterstallige hypotheekschuld dat bedrag is en dat iedere partij de helft van deze schuld dient te dragen.

De man voert verweer.

Schulden aan [naam 1] en [naam 2]

De man voert verweer.

Duo schuld vrouw

De vrouw voert verweer. Zij is het eens met de formulering van de rechtbank en stelt een schuld bij Duo te hebben van € 72.018,30.

Schuld aan Tilburg University

De man voert verweer en stelt primair dat de schuld er op de peildatum nog niet was. Subsidiair stelt hij dat de vrouw deze schuld lichtvaardig heeft gemaakt, daardoor de boedel heeft benadeeld en de door haar toegebrachte schade aan de gemeenschap moet vergoeden. Volgens de man heeft de vrouw zich voor opleidingen ingeschreven, terwijl ze wist dat ze dat niet kon betalen. Ze heeft de opleidingen ook niet afgemaakt.

De woning

De vrouw voert verweer. Zij betwist dat de man gerechtigd is tot de aandelen in [bedrijf 1] en in [bedrijf 2] en de waarde van de aandelen in [bedrijf 1] zoals genoemd in het certificaat van [naam 7] . Volgens haar is de waarde vele malen lager. De vrouw wil graag de al lang durende echtscheidingsprocedure afronden, de huidige overwaarde van de woning verzilveren en een andere woning voor haar en de kinderen kopen. Daarbij past niet dat de man in de gelegenheid wordt gesteld de woning over te nemen tegen de nog te taxeren waarde, ook omdat onduidelijk is hoe een eventuele tegeldemaking van de aandelen door de man zal verlopen en of daarover in [land 2] nog moet worden geprocedeerd.

Omdat de man tot op heden weigert de woning te verkopen verzoekt de vrouw in incidenteel hoger beroep te bepalen dat de man de woning moet verlaten, dat er een nieuw slot op de voordeur van de woning mag worden gezet en dat de sleutels in beheer zullen zijn bij de vrouw en makelaar [naam 5] , zodat de makelaar de woning daadwerkelijk kan verkopen.

De man voert verweer.

Bij de beoordeling van de grieven van de man stelt het hof voorop dat toedeling van de woning aan de man onder de door de man verzochte opschortende voorwaarden alleen op zijn plaats is als daaraan een redelijke termijn wordt verbonden. Doel daarvan is dat partijen binnen redelijke tijd tot daadwerkelijke verdeling kunnen komen. Ook is het belang van zo’n termijn dat de taxatiewaarde bij de daadwerkelijke verdeling nog enigszins actueel is. De man verzoekt echter niet om een dergelijke termijn. Het hof ziet evenmin aanleiding ambtshalve een dergelijke termijn te bepalen omdat uitgesloten lijkt dat de man de woning binnen een redelijke termijn zal kunnen overnemen. Voor dat oordeel is van belang dat de man leeft van een uitkering ingevolge de Participatiewet. Een dergelijk inkomen biedt geen basis om een hypotheek op een woning te kunnen overnemen of afsluiten, nog daargelaten dat de huwelijksgoederengemeenschap zeer aanzienlijke schulden heeft, niet gebleken is van substantiële aflossingen en beide partijen door de schuldeisers voor de gehele schulden kunnen worden aangesproken.

Het aandeel van de vrouw in de aandelen in [bedrijf 1] en [bedrijf 2] is weliswaar verbeurd aan de man, maar of en wanneer de man in [land 2] over die aandelen feitelijk kan beschikken en deze te gelde kan maken en voor welk bedrag, laat zich op dit moment alleen maar raden. Van ander vermogen aan de zijde van de man is niet gebleken. Reeds hierom falen de grieven van de man en worden zijn verzoeken onder I. tot en met III. afgewezen.

Beslissing

Het hof:

in incidenteel en principaal hoger beroep:

verklaart de vrouw niet-ontvankelijk in haar verzoeken onder 1, 2 A en B, 3, 4 en 5;

bepaalt, met vernietiging van 3.2. tot en met 3.4. van de bestreden beschikking van 24 maart 2021 in zoverre, dat waar “3 mei 2018” staat, hier “30 mei 2018” moet worden gelezen;

bepaalt, met vernietiging van 3.2. en 3.3. van de bestreden beschikking van 24 maart 2021 in zoverre, dat de gehele inboedel aan de man wordt toegedeeld, zonder verrekening van de waarde;

bepaalt, met vernietiging van de bestreden beschikkingen in zoverre, dat voor zover de schulden aan [bedrijf 3] ., [bedrijf 4] en Werts Accountants op de peildatum van 30 mei 2018 nog bestaan, partijen ieder voor de helft draagplichtig zijn voor deze schulden;

verklaart voor recht, met vernietiging van de bestreden beschikkingen in zoverre, dat de vrouw haar aandeel in de gemeenschap van de op haar naam staande 40.000 aandelen in [bedrijf 1] en 100.000 aandelen in [bedrijf 2] heeft verbeurd aan de man;

bepaalt in aanvulling op de bestreden beschikking van 24 maart 2021 onder 3.5 dat partijen ieder voor de helft draagplichtig voor de gemeenschapsschuld aan Tilburg University en de Duoschulden van de man en de vrouw;

bekrachtigt de bestreden beschikkingen, voor zover aan het beroep van het hof onderworpen, voor het overige;

verklaart deze beschikking tot zover uitvoerbaar bij voorraad;

wijst af het meer of anders verzochte.

Deze beschikking is gegeven door mrs. C.M.J. Peters, M.C. Schenkeveld en

J. Kloosterhuis, in aanwezigheid van de griffier, en door de oudste raadsheer in het openbaar uitgesproken op 16 augustus 2022.