Rechtbank Midden-Nederland 27-05-2022, ECLI:NL:RBMNE:2022:1963

De rechtbank heeft de volgende stukken ontvangen:

• van de [verzoeker (voornaam)] een verzoekschrift met producties, ontvangen op 1 december 2021;

• van de vader een verweerschrift met producties, ontvangen op 28 januari 2022;

• van de vader een F9-formulier van 24 maart 2022 met productie 3, ontvangen op

28 maart 2022;

• van [verzoeker (voornaam)] een brief van 11 april 2022 met producties 8 t/m 15;

• van de vader een brief van 11 april 2022 met producties 4 t/m 10.

Het verzoek is besproken tijdens de mondelinge behandeling (zitting) van 22 april 2022. Daarbij waren aanwezig:

• de vader en (via een digitale verbinding) zijn advocaat;

• de advocaat van [verzoeker (voornaam)] .

De vader en mevrouw [A] (de moeder) zijn de ouders van [verzoeker (voornaam)] .

[verzoeker (voornaam)] is geboren op [2003] , dus inmiddels 18 jaar. [verzoeker (voornaam)] woont bij zijn moeder.

Bij beschikking van 18 juli 2007 heeft deze rechtbank bepaald dat de vader een bedrag van € 300,- per maand aan de moeder moet betalen als bijdrage in de kosten van verzorging en opvoeding van [verzoeker (voornaam)] . Als gevolg van de wettelijke indexering is dit in 2022 een bedrag van € 396,88 per maand.

De moeder ontvangt vanaf 22 maart 2007 een bijstandsuitkering. In dit kader heeft deze rechtbank, op verzoek van de gemeente [gemeente] , op 2 juli 2014 een verhaalsbeschikking gewezen. Dit betekent dat de rechtbank een bedrag heeft vastgesteld dat de vader, naast de kinderalimentatie aan de moeder, aan de gemeente moet betalen als bijdrage in de kosten van [verzoeker (voornaam)] . De gemeente zal dit bedrag in mindering brengen op de bijstandsuitkering van de moeder. Bij deze beschikking heeft de rechtbank de behoefte van [verzoeker (voornaam)] op € 729,- per maand vastgesteld. Voorts heeft de rechtbank (onder andere) de door de vader verschuldigde verhaalsbijdrage met ingang van 1 januari 2014 vastgesteld op € 210,- per maand. Als gevolg van de wettelijke indexering is dit in 2022 een bedrag van € 243,84 per maand.

Vanaf de 18e verjaardag van [verzoeker (voornaam)] moet de vader de bijdrage in de kosten van verzorging en opvoeding van [verzoeker (voornaam)] geheel aan [verzoeker (voornaam)] zelf betalen, als bijdrage in de kosten van zijn levensonderhoud en studie.

De vader voert verweer. Hij vindt dat de verzoeken van [verzoeker (voornaam)] moeten worden afgewezen. De vader verzoekt de rechtbank op zijn beurt om te bepalen dat de vader, per datum indienen verzoekschrift, aan [verzoeker (voornaam)] een bijdrage van maximaal € 146,29 per maand moet betalen tot 1 januari 2022 en vanaf 1 januari 2022 een bedrag van maximaal € 147,13 als bijdrage in de kosten van levensonderhoud en studie van [verzoeker (voornaam)] .

De rechtbank zal beslissen dat de vader vanaf [2021] tot 1 januari 2022 een bedrag van € 399,- per maand aan [verzoeker (voornaam)] moet betalen als bijdrage in zijn kosten voor levensonderhoud en studie en vanaf 1 januari 2022 een bedrag van € 407,- per maand. Dit betekent dat een deel van de verzoeken van [verzoeker (voornaam)] en de vader worden afgewezen. De rechtbank zal hierna uitleggen waarom zij deze beslissing neemt.

De rechtbank kan de bijdrage opnieuw berekenen als de omstandigheden zijn gewijzigd. Dat is hier het geval want [verzoeker (voornaam)] is meerderjarig geworden en volgt een MBO opleiding.

Bij de berekening van de bijdrage wordt eerst gekeken naar wat de kosten van een kind zijn. Dat wordt ook wel de ‘behoefte’ van het kind genoemd. De rechtbank stelt de behoefte van [verzoeker (voornaam)] vanaf [2021] vast op een bedrag van € 399,- per maand en in 2022 op een bedrag van € 407,- per maand.

Bij de behoeftebepaling gaat de rechtbank uit van de aanbevelingen van de Expertgroep Alimentatie van de Rechtspraak. Hieruit volgt dat bij de behoeftebepaling van studerende kinderen in het algemeen bij de WSF-norm aansluiting gezocht worden. De WSF-norm bestaat uit het normbedrag voor de kosten van levensonderhoud, vermeerderd met het verschuldigde lesgeld of collegegeld. Daarnaast wordt rekening gehouden met de aanspraken op studiefinanciering en structurele inkomsten, die behoefteverlagend werken.

Anders dan [verzoeker (voornaam)] heeft gesteld, ziet de rechtbank geen aanleiding om van deze aanbevelingen af te wijken omdat [verzoeker (voornaam)] een hogere levenstandaard gewend zou zijn. Dit standpunt is door [verzoeker (voornaam)] onvoldoende onderbouwd en is niet gebleken uit de stukken. Hiernaast zal de rechtbank rekening houden met enige inkomsten van [verzoeker (voornaam)] bij het bepalen van de behoefte, nu die inkomsten structureel zijn.

Bij de berekening van de bijdrage moet vervolgens worden vastgesteld wat ieder van de ouders kan betalen. Dat wordt ook wel de ‘draagkracht’ van de ouders genoemd.

De moeder is de verzorgende ouder van [verzoeker (voornaam)] en zij heeft geen inkomsten. Haar bijstandsuitkering is gestopt toen zij met haar huidige partner is gaan samenwonen. Zij zijn niet getrouwd. Onder deze omstandigheden ziet de rechtbank geen aanleiding om aan de moeder enige draagkracht toe te rekenen.

De rechtbank stelt voorop dat het, gelet op zijn onderhoudsverplichting, op de weg van de vader ligt om inzage te geven in zijn financiële situatie zodat zijn draagkracht kan worden beoordeeld aan de hand van de door hem verstrekte gegevens. De rechtbank is van oordeel dat de vader hiertoe onvoldoende relevante financiële gegevens heeft verstrekt. De vader heeft slechts, zonder nadere onderbouwing, enkele financiële gegevens overgelegd. De vader heeft verzuimd om bijvoorbeeld een aangifte inkomstenbelasting te overleggen waaruit zijn volledige inkomen blijkt. Hiervoor bestond wel alle aanleiding omdat [verzoeker (voornaam)] heeft aangevoerd dat de vader meerdere inkomsten heeft, naast zijn loon uit zijn eigen Holding. Zo blijkt uit de kamer van koophandel dat de vader ook een eenmanszaak drijft en dat er andere ondernemingen aan zijn Holding verbonden zijn waarin de vader een indirect belang heeft. Uit de aanslagen inkomstenbelasting van 2019 en 2020 blijkt verder dat de vader een belastbaar inkomen in box 3 heeft. Hierover heeft [verzoeker (voornaam)] onbetwist gesteld dat dit huurinkomsten zijn vanwege een pand in [plaats] . Hiernaast maakt de rechtbank, anders dan de vader heeft gesteld, uit de overgelegde jaarrekeningen van [onderneming] niet op dat sprake is van een inactieve eenmanszaak. In 2018 had de eenmanszaak een resultaat van € 62.317,- in 2019 van € 82.778,- en in 2020 was het resultaat € 90.025,-. Uit de aangiftes omzetbelasting blijkt dat deze onderneming ook in 2021 nog actief is geweest.

Nu de vader onvoldoende recente en deugdelijke informatie over zijn financiële situatie heeft overgelegd, is de rechtbank niet in staat om te beoordelen wat de hoogte van zijn inkomen is en evenmin of (en in hoeverre) bij de vader de draagkracht ontbreekt om in de behoefte van [verzoeker (voornaam)] te voorzien. Dit komt geheel voor rekening en risico van de vader. De rechtbank gaat er om die reden vanuit dat de vader volledig in de behoefte van [verzoeker (voornaam)] kan voorzien.

wijzigt de beschikkingen van deze rechtbank van 18 juli 2007 en 2 juli 2014 ten aanzien van de bijdrage van de vader in de kosten van verzorging en opvoeding van [verzoeker (voornaam)] en bepaalt dat:

- de vader met ingang van [2021] tot 1 januari 2022, bij vooruitbetaling, een bedrag van € 399,- per maand aan [verzoeker (voornaam)] moet betalen, als bijdrage in de kosten van levensonderhoud en studie;

- de vader met ingang van 1 januari 2022, bij vooruitbetaling, een bedrag van € 407,- per maand aan [verzoeker (voornaam)] moet betalen, als bijdrage in de kosten van levensonderhoud en studie;

veroordeelt de vader in de kosten van deze procedure van € 406,70;

verklaart deze beschikking uitvoerbaar bij voorraad;

wijst af wat meer of anders is verzocht.