Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 09-08-2022, ECLI:NL:GHARL:2022:6973

Het verloop van de procedure in hoger beroep blijkt uit:

- de dagvaarding in hoger beroep van 15 december 2021 met bijlage(n) (en met grieven);

- de memorie van antwoord van 18 januari 2022;

- het tussenarrest van het hof van 12 april 2022;

- een journaalbericht namens de man van 29 juni 2022 met bijlage(n).

Het hof gaat in hoger beroep uit van de volgende feiten:

De man en de vrouw oefenen gezamenlijk het ouderlijk gezag uit over de kinderen.

Bij beschikking van 4 september 2020 zijn de kinderen onder toezicht gesteld van de Stichting Jeugdbescherming Noord en Veilig Thuis Groningen (hierna: de GI), voor de periode van een jaar. De ondertoezichtstelling is inmiddels verlengd tot 4 september 2022.

Bij beschikking van 15 september 2020 is – voor zover hier van belang – de echtscheiding tussen de man en de vrouw uitgesproken, het hoofdverblijf van de kinderen bij de vrouw bepaald en een zorgregeling vastgesteld waarbij de kinderen om het weekend bij de man verblijven, en de vakanties worden gedeeld.

Bij beschikking van 18 november 2021 (hersteld bij beschikking van 29 november 2021) heeft de kinderrechter, voor zover hier van belang, de zorgregeling uit de beschikking van 15 september 2020 op verzoek van de GI voor de resterende duur van de ondertoezichtstelling, dat wil zeggen tot 4 september 2022, gewijzigd in die zin dat het contact van de kinderen met de man plaatsvindt onder regie van de GI.

Op 12 april 2022 heeft dit hof zowel het hoger beroep van de vrouw tegen de beschikking van 15 september 2020 als het hoger beroep van de man tegen de beschikking van 18 november 2021 afgewezen en de betreffende beschikkingen van de rechtbank, voor zover aan het oordeel van het hof onderworpen, bekrachtigd.

De man heeft in eerste aanleg geconcludeerd tot afwijzing van de vordering van de vrouw.

De voorzieningenrechter heeft bij het bestreden – uitvoerbaar bij voorraad verklaarde – vonnis van 19 november 2021 de man verboden zich gedurende zes maanden na betekening van het vonnis op te houden c.q. te bevinden in de [adres1] te [woonplaats1] en de [adres2] te [woonplaats1] , de proceskosten gecompenseerd, in die zin dat iedere partij de eigen kosten draagt, en de overige vorderingen afgewezen.

De vrouw heeft verweer gevoerd en vordert in hoger beroep, zoals ter zitting nader is toegelicht door de advocaat van de vrouw, het bestreden vonnis te bekrachtigen en de vorderingen van de man af te wijzen.

Uit de stukken en wat op de zitting is gezegd, is gebleken dat tussen de man en de vrouw gecompliceerde echtscheidingsproblematiek speelt, waarvan het einde vooralsnog niet in zicht is. De advocaat van de vrouw heeft ter zitting aangegeven dat de vrouw niet bij de mondelinge behandeling aanwezig was omdat zij dat niet aankon. De vrouw heeft angsten voor de man en volgens haar voelen ook de kinderen zich niet veilig bij de man.

Het hof overweegt dat een straatverbod een ingrijpende maatregel is die inbreuk maakt op het recht op persoonlijke vrijheid, waaronder begrepen het recht op vrije verplaatsing. Voor het opleggen van een dergelijke ingrijpende maatregel moet sprake zijn van feiten en omstandigheden die in hoge mate zo’n inbreuk rechtvaardigen.

Ten aanzien van de vraag of het straatverbod terecht is opgelegd volgt het hof het oordeel en de motivering van de voorzieningenrechter. Ten tijde van het bestreden vonnis waren er gegronde redenen om het straatverbod aan de man op te leggen. De kinderen leken reële angsten voor de man te hebben (ongeacht of die angstgevoelens terecht zijn). Het verbod was bedoeld om per direct rust te creëren in de situatie gedurende een beperkte periode van zes maanden, waarin onder leiding van de GI de omgang tussen de man en de kinderen weer kon worden opgebouwd en er gewerkt kon worden aan het (herstel van het) vertrouwen over en weer. Daarbij stond het belang van de kinderen centraal en woog het ongemak van de man van het straatverbod niet op tegen het belang van de kinderen bij een gevoel van veiligheid in hun woon- en schoolsituatie. Het hof is dan ook van oordeel dat het straatverbod voor een periode van zes maanden terecht aan de man is opgelegd.

Het voorgaande maakt dat het hof het bestreden vonnis voor zover dit betrekking heeft op het straatverbod zal vernietigen met ingang van 19 mei 2022 (zes maanden na de datum van het vonnis) en zal bekrachtigen voor de periode tot 19 mei 2022.

Gelet op de aard en de uitkomst van de procedure vindt het hof een proceskostenveroordeling zoals door de man verzocht niet op zijn plaats. Het hof vindt dat de proceskosten in beide instanties tussen de partijen dienen te worden gecompenseerd, in die zin dat iedere partij de eigen kosten draagt. Het hof zal aldus beslissen.