Rechtbank Rotterdam 13-05-2022, ECLI:NL:RBROT:2022:6661

De man en de vrouw hebben op 24 maart 2022 respectievelijk 25 maart 2022 aanvullende berichten met bijlagen ingediend. Omdat deze stukken buiten de daarvoor geldende termijn zijn ingediend en de vrouw bezwaar heeft tegen de door de man overlegde stukken, laat de rechtbank deze stukken van de man en de vrouw buiten beschouwing.

Bij akte van 28 september 1998 hebben partijen huwelijkse voorwaarden opgemaakt, waarin, voor zover van belang, het volgende is opgenomen.

1. De echtgenoten zijn gehuwd in gemeenschap van inboedel, zodat elke andere vermogensrechtelijke gemeenschap zal worden uitgesloten.

2. Onder inboedel zal worden begrepen, alles wat door de wet voor roerend wordt gehouden, met uitzondering van contante gelden, effecten, vorderingen, bedrijfsvoorraden, bedrijfsmiddelen, de voor privé gebruik bestemde auto, kleren, lijfsieraden, lijfstoebehoren, studieboeken, verzamelingen van voorwerpen van kunst, wetenschap of geschiedkundige aard en vaartuigen.

(….)

1. Ieder der echtgenoten bestuurt zijn of haar eigen zaken en draag de belastingen ten laste van zijn of haar eigen vermogen en/of inkomsten uit dat eigen vermogen.

2. Het bestuur over de goederen die aan de echtgenoten gemeenschappelijk toebehoren, berust bij de echtgenoten tezamen.

1. Voor de schulden van ieder der echtgenoten is aansprakelijk degene die de desbetreffende schuld heeft doen ontstaan.

2. Voor schulden aangegaan ten behoeve van de gewone gang van de huishouding zijn beide echtgenoten voor het geheel aansprakelijk.

1. De normale consumptieve uitgaven - derhalve niet de niet-consumptieve uitgaven - komen ten laste van de arbeidsinkomens van beide echtgenoten in evenredigheid daarvan. Onder arbeidsinkomens worden in verband verstaan, al wat naar maatschappelijke opvatting hiertoe behoort, zoals winst uit zelfstandig uitgeoefend beroep en bedrijf en uitkeringen ter vervanging van het inkomen uit arbeid als pensioenuitkeringen en sociale uitkeringen.

2. Tot de normale consumptieve uitgaven worden gerekend: de kosten van voeding, vakantie, medische verzorging, kosten van door beiden gebruikte vervoermiddelen, de huurtermijnen van de door de echtgenoten bewoonde woning, de

onroerend-zaaksbelasting (gebruikersgedeelte) en andere heffingen ter zake van eht gebruik van de door de echtgenoten bewoonde woning, de uitgaven terzake van normaal onderhoud en verzekering van dit registergoed met toebehoren, de rente van geldleningen, aangegaan ter financiering van de door de echtgenoten bewoonde woning en van zaken, aangeschaft voor de gemeenschappelijke huishouding, kortom, alle min of meer consumptieve uitgaven welke passen in het leefpatroon en de maatschappelijke positie van de echtgenoten.

3. Onder normale consumptieve uitgaven worden niet begrepen, de niet-consumptieve uitgaven als: a. aflossingen van schulden van één der echtgenoten; b. investeringen in duurzaam en/of waardevaste vermogensobjecten van één der echtgenoten; omdat tegenover deze (negatieve) uitgaven staat, de (positieve) grootte van de mindere schuld of de (positieve) waarde van de duurzame en/of waardevaste vermogensbestanddelen.

4. Voor zover de inkomens ontoereikend mochten zijn komen de normale consumptieve uitgaven ten laste van de inkomens uit de vermogens van beide echtgenoten, in evenredigheid daarvan en vervolgens ten laste van de vermogens van beide echtgenoten, in evenredigheid daarvan.

5. In geval een der echtgenoten geen inkomsten uit arbeid geniet, komen de normale consumptieve uitgaven volledig ten laste van degene die wel inkomsten uit arbeid geniet. De echtgenoten gaan er namelijk vanuit, dat degene die geen inkomsten uit arbeid geniet, voldoende bijdrage aan het voeren der huishouding levert door het verrichten van de huishoudelijke en verzorgende arbeid.

1. Na het einde van elk jaar voegen de echtgenoten de besparingen ter verdeling bij helfte bijeen. Onder besparingen wordt verstaan hetgeen van het totale arbeidsinkomen, na aftrek van de in dat jaar gedane normale consumptieve uitgaven (waaronder niet begrepen de in artikel 7 genoemde premies/koopsommen) en de in dat jaar betaalde levensverzekeringspremies, onverteerd is gebleven.

……

2. De verrekening geschiedt doordat de verrekenplichtige partij een zodanig bedrag uitkeert aan de andere partij dat daardoor per saldo ieder van partijen de helft geniet van de besparingen.

……

8. Voor het geval partijen de hierboven in dit artikel omschreven verplichtingen niet

1. Bestaat tussen de echtgenoten een geschil, aan wie van beiden enig goed toebehoort en kan geen van beiden enig recht op dit goed bewijzen, dan geldt het vermoeden, dat het goed privé eigendom is van beide echtgenoten, ieder voor de helft.

2. Kleren, lijftoebehoren en lijfsieraden zullen, behoudens tegenbewijs, worden geacht het uitsluitend eigendom te zijn van de echtgenoot die de goederen in gebruik heeft of tot wiens gebruik die goederen zijn bestemd.

…….”

De man verzoekt over te gaan tot afwikkeling van het huwelijksvermogen conform zijn voorstel en de vrouw verzoekt over te gaan tot afwikkeling van het huwelijksvermogen conform haar voorstel.

Op basis van artikel 1 van de huwelijkse voorwaarden is sprake van een gemeenschap van inboedel.

Partijen zijn het eens dat 5 januari 2021, te weten de datum waarop het verzoekschrift tot echtscheiding is ingediend, de peildatum is voor de omvang van inboedel. Ten aanzien van de waardering dient volgens beide partijen uitgegaan te worden van de datum van de feitelijke verdeling.

Volgens de huwelijkse voorwaarden wordt onder inboedel begrepen: alles wat door de wet voor roerend wordt gehouden, met uitzondering van contante gelden, effecten, vorderingen, bedrijfsvoorraden, bedrijfsmiddelen, de voor privé gebruik bestemde auto, kleren, lijfsieraden, lijftoebehoren, studieboeken, verzamelingen van voorwerpen van kunst, wetenschap of geschiedkundige aard en vaartuigen.

Ten aanzien van goederen die tot deze lijst van uitzonderingen behoren, gaat de rechtbank ervan uit dat partijen de goederen doen toekomen aan degene van wie de goederen zijn. Ten aanzien van kleding, lijfsieraden en lijftoebehoren wordt er, volgens de huwelijkse voorwaarden, in beginsel vanuit gegaan dat de goederen eigendom zijn van de echtgenoot die de goederen in gebruik heeft of tot wiens gebruik die goederen zijn bestemd.

Omdat een deel van de inboedel al is verdeeld en partijen onvoldoende duidelijk hebben gesteld welke specifieke inboedelgoederen zij nog van elkaar wensen te ontvangen, zal de rechtbank bepalen dat de man en de vrouw de inboedelgoederen die zij thans onder zich hebben zullen houden.

De scooters, Mac Books en telefoons van de meerderjarige kinderen van partijen behoren naar het oordeel van de rechtbank niet tot het gemeenschappelijke vermogen van partijen, noch tot het te verrekenen vermogen.

De rechtbank zal ten aanzien van de verdeling van de beperkte gemeenschap bepalen dat partijen de inboedelgoederen die zij thans onder zich hebben, behouden en dat de man in verband met overbedeling een bedrag van € 10.000,- aan de vrouw dient te voldoen.

Tussen partijen staat vast dat de echtelijke woning aan de [adres 1] gemeenschappelijk is.

Partijen hebben geen overeenstemming over de verdeling van deze eenvoudige gemeenschap. Zij stellen over en weer onvoldoende om de verdeling vast te stellen. De rechtbank zal de wijze van verdeling gelasten, rekening houdende naar billijkheid zowel met de belangen van partijen als met het algemeen belang op grond van artikel 3:185 BW.

Partijen zijn tijdens de mondelinge behandeling overeengekomen dat de woning aan de man zal worden toegedeeld onder de voorwaarde dat de man in staat is deze toedeling te financieren. Verder zijn partijen overeengekomen dat de man de hypothecaire schuld voor zijn rekening neemt. De man draagt er zorg voor dat de bank de vrouw ontslaat uit de hoofdelijke aansprakelijkheid voor de hypothecaire geldlening.

Als de waarde van de woning hoger is dan de hypothecaire schuld, nadat de aanspraken van de aan de hypothecaire geldlening gekoppelde spaarverzekering daarop in mindering zijn gebracht, is sprake van overwaarde. De man moet de helft van de overwaarde aan de vrouw voldoen. Indien sprake is van een onderwaarde, dient de vrouw de helft van de onderwaarde aan de man te voldoen.

Als de man niet in staat is de toedeling van de woning aan hem te financieren en/of het ontslag van de vrouw uit bedoelde hoofdelijke aansprakelijkheid te bewerkstelligen, moet de woning worden verkocht.

De overlijdensrisicoverzekeringen bij Florius en ASR Loyalis vertegenwoordigen geen waarde. De verzekeringen blijven van degene op wiens of wier naam de verzekering staat.

De wijze van verdeling van de eenvoudige gemeenschap zal gelast worden zoals hiervoor onder de rechtsoverwegingen 2.3.12. tot en met 2.3.18. is weergegeven

Partijen zijn in de huwelijkse voorwaarden een periodiek verrekenbeding overeengekomen. Als bij het einde van het huwelijk aan een bij huwelijkse voorwaarden overeengekomen periodieke verrekenplicht als bedoeld in het eerste lid van artikel 1:141 BW niet is voldaan, wordt op grond van artikel 1:141 lid 3 BW het alsdan aanwezige vermogen vermoed te zijn gevormd uit hetgeen verrekend had moeten worden, tenzij uit de eisen van redelijkheid en billijkheid in het licht van de aard en omvang van de verrekenplicht anders voortvloeit.

Tussen partijen staat vast dat het in de huwelijkse voorwaarden opgenomen periodieke verrekenbeding niet is nageleefd. Dit betekent dat de gehele vermogens van partijen in de verrekening moeten worden betrokken, tenzij een van partijen aantoont dat een goed dat door hem of haar is aangebracht, krachtens erfrecht of schenking is verkregen of geheel of gedeeltelijk met middelen is gefinancierd die niet onder de verrekening vallen.

Omdat in de huwelijkse voorwaarden geen peildatum is opgenomen voor verrekening en partijen daarover geen overeenstemming hebben bereikt, geldt volgens artikel 1:141 lid 2 jo. artikel 1:142 BW als peildatum voor de samenstelling en omvang van het te verrekenen vermogen de datum van indiening van het verzoekschrift tot echtscheiding, te weten 5 januari 2021.

De saldi die op de peildatum op de bankrekeningen van partijen stonden, dienen bij helfte tussen partijen te worden verdeeld.

De rechtbank zal bepalen dat partijen overgaan tot verrekening zoals hiervoor onder de rechtsoverwegingen 2.3.20. tot en met 2.3.25. is weergegeven.

• de verkoopopbrengst van € 62.968,- (dit betreft het bedrag van € 88.114,-, verminderd met de hypotheekaflossing van € 25.146,-);

• het bedrag van € 23.356,- dat de man in 2001 heeft ontvangen voor het aflossen van een schuld, nadat de eerste aanvullende hypotheek is afgesloten;

• het bedrag van € 17.321,- dat de man in 2001 heeft ontvangen, nadat de eerste aanvullende hypotheek is afgesloten;

• het bedrag van € 25.000,- dat de man na het afsluiten van de hypotheek in 2003 heeft ontvangen.

De man voert verweer.

Partijen zijn het erover eens dat de overwaarde van de woning in [plaatsnaam 1] niet is geïnvesteerd in de gezamenlijke woning van partijen in [plaatsnaam 2]. Een deel van de overwaarde is wel gebruikt om een overbruggingskrediet af te lossen. In verband met de aankoop van de woning te [plaatsnaam 2] hebben partijen een overbruggingskrediet afgesloten van € 55.000,-. Op 4 oktober 2007 heeft de man vanaf zijn rekening bij ABN AMRO het krediet afgelost.

Gelet op de stukken en wat tijdens de mondelinge behandeling is besproken, is de rechtbank van oordeel dat partijen een bedrag van € 128.645,- van de overwaarde van de woning in [plaatsnaam 1] hebben uitgegeven alsof het van hen gezamenlijk was. In dat opzicht bestond tussen partijen, ondanks de huwelijkse voorwaarden, derhalve een pseudogemeenschap. De rechtbank is daardoor van oordeel dat het vermoeden bestaat dat de tijdens het huwelijk voldane consumptieve bestedingen zijn aan te merken als voldoening van gemeenschapsschulden. Dit brengt met zich mee dat de vrouw een vergoedingsrecht heeft jegens de pseudogemeenschap en dat het aan de man is om feiten en omstandigheden te stellen en zo nodig te bewijzen op grond waarvan het vergoedingsrecht van de vrouw jegens de pseudogemeenschap niet of niet volledig geldend kan worden gemaakt.

Gelet op het vorenstaande heeft de vrouw jegens de pseudogemeenschap een vergoedingsrecht van € 111.324,-. Dit betekent dat de man een bedrag van € 55.662,- aan de vrouw dient te voldoen. De rechtbank zal aldus bepalen.

De rechtbank wijst deze vorderingen af, omdat de auto’s volgens de huwelijkse voorwaarden tot het privé vermogen van de man behoren.

De man verzoekt te bepalen dat de vrouw een bedrag van € 1.166,50 aan hem dient te voldoen in verband met de door hem betaalde inkomstenbelasting over 2020. De man stelt dat zijn aanslag inkomstenbelasting over 2020 € 2.315,- bedroeg en dat de vrouw over 2020 een bedrag van € 18,- heeft ontvangen. Volgens de man zijn partijen ieder voor de helft draagplichtig voor de aanslag.

De rechtbank wijst deze vordering af. Tussen partijen is geen sprake van een gemeenschap van goederen. De man heeft onvoldoende gesteld wat de grondslag is van zijn vordering.

De man verzoekt te bepalen dat de vrouw een bedrag van € 1.055,75 aan hem dient te voldoen in verband met de premie voor de overlijdensrisicoverzekering bij Florius over de periode van 17 februari 2021 tot 1 april 2022, die hij voor de vrouw heeft voldaan en voor de periode daarna eventueel door hem voldane premiebedragen van € 78,62 per maand.

Omdat de overlijdensrisicoverzekering bij Florius een verzekering op naam van de vrouw betreft zal de rechtbank deze vordering van de man toewijzen.

De man verzoekt te bepalen dat de vrouw een bedrag van € 69,88 aan griffiekosten voor de voorlopige voorzieningenprocedure en een bedrag van € 671,55 aan advocaatkosten voor mr. Bruins aan hem dient te voldoen, omdat deze kosten zijn voldaan van de gezamenlijke rekening.

De rechtbank zal deze vordering van de man als onweersproken en niet onrechtmatig of ongegrond toewijzen.

De man verzoekt te bepalen dat de vrouw een bedrag van € 1.765,88 aan hem dient te voldoen in verband het vliegticket van de vrouw naar Curaçao dat door hem is betaald.

Gelet op de aard van de procedure zal de rechtbank bepalen dat elk van de partijen de eigen kosten draagt.