Rechtbank Zeeland-West-Brabant 01-07-2022, ECLI:NL:RBZWB:2022:4420

De rechtbank oordeelt op grond van de navolgende stukken:

• het op 21 maart 2022 ingekomen verzoek tot bevel (terug)verhuizing, wijziging hoofdverblijf en vaststelling verdeling van de zorg- en opvoedingstaken, met producties;

• het op 18 mei 2022 ingekomen verweerschrift, tevens houdende zelfstandige verzoeken, met producties;

• het op 27 mei 2022 ingekomen verweerschrift tegen zelfstandige verzoeken, tevens houdende wijziging/verduidelijking verzoek, met producties;

• de brief van 7 juni 2022 van mr. Bérénos;

• het F9-formulier van 7 juni 2022 van mr. Van de Bunt.

Op 1 juni 2022 heeft de meervoudige kamer van de rechtbank de zaak, met gesloten deuren, mondeling behandeld. Bij de mondelinge behandeling waren aanwezig en heeft de rechtbank gehoord partijen, bijgestaan door hun advocaten. Daarnaast was een vertegenwoordigster namens de Raad aanwezig.

De man heeft [minderjarige] erkend.

Partijen zijn gezamenlijk belast met het ouderlijk gezag over [minderjarige] .

[minderjarige] woont bij de vrouw.

De vrouw voert verweer tegen de verzoeken van de man en verzoekt om die verzoeken af te wijzen.

Op de standpunten van partijen en het advies van de Raad wordt, voor zover van belang voor de beoordeling van de verzoeken, hierna ingegaan.

Namens en door de man is ter onderbouwing van zijn verzoeken en verweer tegen de zelfstandige verzoeken van de vrouw, kort samengevat, aangevoerd dat hij geen toestemming heeft verleend aan de vrouw om definitief, althans voor langere tijd met [minderjarige] naar [plaats] te verhuizen. De man stelt dat de relatie van partijen in het voorjaar van 2021 is verbroken, waarna de onderlinge spanningen opliepen en het niet goed ging met de vrouw. Gelet hierop heeft de man er destijds mee ingestemd dat de vrouw tijdelijk met [minderjarige] bij haar familie in [plaats] zou wonen. Vanuit de gedachte dat de verhuizing tijdelijk zou zijn, heeft de man ingestemd met het voorstel van de vrouw om in april 2021 een huurwoning in [plaats] te aanvaarden. Op 29 april 2021 is de vrouw met [minderjarige] verhuisd naar [plaats] . De man betwist nadrukkelijk dat hij toestemming heeft gegeven voor een definitieve verhuizing/verhuizing voor langere tijd van de vrouw met [minderjarige] naar [plaats] . De man vindt bovendien dat de vrouw had moeten begrijpen dat hij nooit zijn toestemming zou hebben verleend voor het aanvaarden van de huurwoning in [plaats] als hij had geweten dat de verhuizing definitief/voor langere tijd zou zijn. Tijdens het mediationtraject dat partijen vervolgens hebben doorlopen, heeft de man tevergeefs getracht om de woonplaats van [minderjarige] ter sprake te brengen. Hij vindt dat [minderjarige] het recht heeft om haar beide ouders dagelijks in haar leven te hebben. De huidige verdeling van de zorg- en opvoedingstaken vindt de man dan ook onevenredig. Hij maakt zich met name zorgen over de verdeling van de zorg- en opvoedingstaken vanaf het moment dat [minderjarige] naar school gaat. Hij wil betrokken zijn bij de school van [minderjarige] , haar sport, hobby’s en vriendjes en vriendinnetjes, en dat partijen in staat zijn om op een goede wijze tot overleg en afspraken over [minderjarige] te komen. De man wil naar eigen zeggen niet degraderen tot weekendvader. Hij heeft geprobeerd om zijn zorgen met de vrouw te delen, maar hij voelt zich niet gehoord en niet begrepen. Ook mist hij begrip en inlevingsvermogen bij de vrouw. Nu de vrouw weigert om met [minderjarige] terug te verhuizen naar (de regio) [plaats] , verzoekt de man primair aan de rechtbank om de vrouw daartoe te bevelen, dan wel (subsidiair) om het hoofdverblijf van [minderjarige] bij de man te bepalen. Daarnaast verzoekt de man om een goede en evenredige verdeling van de zorg- en opvoedingstaken betreffende [minderjarige] vast te stellen.

Namens en door de vrouw is ter onderbouwing van haar verweer en zelfstandige verzoeken, kort samengevat, aangevoerd dat de man zijn toestemming heeft gegeven voor de verhuizing van de vrouw met [minderjarige] naar [plaats] . Partijen hebben bovendien overleg gevoerd over de woning die de vrouw zou betrekken en over het kinderdagverblijf waar [minderjarige] naartoe zou gaan, waaruit blijkt dat het niet om een tijdelijke verhuizing maar om een verhuizing voor langere tijd zou gaan. Ter onderbouwing daarvan heeft de vrouw een afschrift overgelegd van WhatsApp-correspondentie tussen partijen. Voor zover de rechtbank oordeelt dat de man geen toestemming heeft verleend voor de verhuizing, vindt de vrouw het niet in het belang van [minderjarige] om terug te verhuizen naar (de regio) [plaats] . De vrouw vindt het emotioneel moeilijk dat partijen op een jonge leeftijd van [minderjarige] uit elkaar zijn gegaan. Volgens de vrouw is de communicatie tussen partijen nog steeds goed als het over [minderjarige] gaat. Zij is bereid om te zoeken naar oplossingen en wil dat de man blijvend een belangrijk deel uitmaakt van het leven van [minderjarige] . Zij hoopt dan ook samen met de man overleg te voeren en afspraken te maken over [minderjarige] , maar niet over de verhuizing, omdat het partijen volgens de vrouw niet zal lukken om daarover overeenstemming te bereiken.

Namens de Raad is, kort samengevat, aangegeven dat een kind twee ouders heeft en dat in geval van een geschil tussen twee gezaghebbende ouders de beste uitkomst wordt

Naar aanleiding van de overgelegde stukken en wat er tijdens de mondelinge behandeling is besproken, overweegt de rechtbank als volgt.

Ingevolge artikel 1:253a lid 1 van het Burgerlijk Wetboek (BW) kunnen in geval van gezamenlijke uitoefening van het gezag geschillen hieromtrent op verzoek van de ouders of van een van hen aan de rechtbank worden voorgelegd. Op grond van lid 2 van dit artikel kan deze regeling onder andere omvatten de beslissing bij welke ouder het kind zijn hoofdverblijfplaats heeft. Daarnaast volgt uit het gezamenlijk gezag van partijen dat de vrouw voor een verhuizing met [minderjarige] en voor inschrijving van [minderjarige] bij de gemeente in beginsel de toestemming van de man nodig heeft. Indien de ouders het hierover niet eens worden, kan het geschil, eveneens op grond van artikel 1:253a BW, worden voorgelegd aan de rechter. De rechtbank neemt alsdan een zodanige beslissing als haar in het belang van het kind wenselijk voorkomt.

Voordat de rechtbank kan beslissen over voornoemde geschillen, moet de rechtbank op grond van artikel 1:253a lid 5 BW bezien of partijen er onderling uit kunnen komen. De rechtbank overweegt in dat verband dat zij tijdens de mondelinge behandeling heeft getracht om partijen te bewegen om te komen tot overeenstemming over de verhuizing van de vrouw en [minderjarige] naar [plaats] dan wel het terugverhuizen van de vrouw en [minderjarige] naar (de regio) [plaats] en, daarmee samenhangend, de hoofdverblijfplaats van [minderjarige] en de inschrijving van [minderjarige] bij de gemeente. Daarnaast heeft de rechtbank partijen bevraagd of zij, overeenkomstig het advies van de Raad, bereid zijn om hulpverlening te accepteren en/of om opnieuw een mediationtraject te doorlopen gericht op het bereiken van overeenstemming over de verzoeken. Na een korte onderbreking van de mondelinge behandeling, hebben partijen aangegeven dat zij bereid zijn om hierover na te denken. Na afloop van de mondelinge behandeling, op 7 juni 2022, hebben de advocaten echter afzonderlijk aan de rechtbank bericht, kort samengevat, dat partijen niet openstaan voor het doorlopen van een mediationtraject (naar de rechtbank begrijpt: met betrekking tot de verhuizing en het hoofdverblijf van [minderjarige] ) en zij een beslissing van de rechtbank wensen over de voorliggende verzoeken. Gelet hierop constateert de rechtbank dat een vergelijk tussen partijen met betrekking tot de verhuizing, het hoofdverblijf van [minderjarige] en de inschrijving van [minderjarige] bij de gemeente niet mogelijk is.

Voor de vraag of er sprake is van een geschil tussen partijen in het kader van artikel 1:253a BW moet de rechtbank allereerst bepalen of de man reeds zijn toestemming heeft verleend voor de verhuizing van [minderjarige] naar [plaats] . De vrouw stelt zich op het standpunt dat de man reeds zijn toestemming heeft verleend voor de verhuizing van de vrouw met [minderjarige] naar [plaats] , terwijl de man stelt dat hij enkel toestemming heeft gegeven aan de vrouw om tijdelijk, althans niet definitief/voor langere tijd, met [minderjarige] naar [plaats] te verhuizen.

De vrouw heeft ter onderbouwing van haar stelling als productie 1 bij het verweerschrift en zelfstandig verzoekschrift een afschrift van WhatsApp-correspondentie

De rechtbank overweegt, naar aanleiding van de overgelegde stukken en wat er tijdens de mondelinge behandeling is besproken, allereerst dat de authenticiteit van voornoemde WhatsApp-correspondentie niet wordt betwist. Uit de voorgaande passages

De rechtbank overweegt dat de man wel WhatsApp-correspondentie van partijen heeft overgelegd waaruit blijkt dat de man bedenkingen heeft over de verhuizing van de vrouw met [minderjarige] naar [plaats] . Die correspondentie dateert echter van mei 2021 (en later), terwijl de vrouw op 30 april 2021 met [minderjarige] is verhuisd naar [plaats] . Op het moment dat de man zijn bedenkingen heeft geuit over de verhuizing, had de vrouw dus al feitelijk uitvoering gegeven aan die verhuizing. Gelet hierop, kan er naar het oordeel van de rechtbank juridisch geen sprake zijn van een situatie waarin de man zijn toestemming voor voornoemde verhuizing tijdig heeft ingetrokken of herroepen.

Nu de vrouw met onvoorwaardelijke toestemming van de man en zonder voorbehoud met [minderjarige] naar [plaats] is verhuisd, ziet de rechtbank geen grond voor toewijzing van het verzoek van de man om haar te bevelen om met [minderjarige] terug te verhuizen naar (de regio) [plaats] . Het daartoe strekkende primaire verzoek van de man zal dan ook worden afgewezen. Om diezelfde reden behoeft het voorwaardelijke zelfstandige verzoek van de vrouw om haar, in geval dat de rechtbank oordeelt dat de man geen toestemming heeft gegeven voor de verhuizing, toestemming te verlenen om met [minderjarige] naar [plaats] te verhuizen en [minderjarige] in te schrijven bij de gemeente geen beoordeling en beslissing meer van de rechtbank.

De man heeft subsidiair verzocht om het hoofdverblijf van [minderjarige] bij hem te bepalen en de vrouw heeft bij wijze van zelfstandig verzoek verzocht om het hoofdverblijf van [minderjarige] bij haar te bepalen. De rechtbank overweegt, gezien de overgelegde stukken en wat er tijdens de mondelinge behandeling is besproken, dat [minderjarige] tot het feitelijk uiteengaan van partijen bij partijen gezamenlijk heeft gewoond, maar dat de vrouw in die periode het merendeel van de tijd de verzorging en opvoeding van [minderjarige] op zich heeft genomen. Op 30 april 2021 is de vrouw met [minderjarige] naar [plaats] verhuisd, waardoor het feitelijk hoofdverblijf van [minderjarige] sindsdien bij de vrouw is gelegen. Gebleken is dat [minderjarige] zich goed ontwikkelt bij de vrouw. Het is de rechtbank anderzijds niet gebleken van gewichtige redenen die er toe zouden moeten leiden dat het hoofdverblijf van [minderjarige] niet bij de vrouw zou moeten worden bepaald.

Gelet hierop, is de rechtbank van oordeel dat het belang van [minderjarige] er het meest bij is gebaat dat het hoofdverblijf formeel bij de vrouw wordt bepaald. De rechtbank zal het zelfstandige verzoek van de vrouw om het hoofdverblijf van [minderjarige] bij haar vast te stellen

De rechtbank zal, gelet op de aard daarvan en het belang dat hierover duidelijkheid ontstaat voor [minderjarige] , de beslissing over het hoofdverblijf uitvoerbaar bij voorraad verklaren, zoals is verzocht door de vrouw. Dat betekent dat de beslissing alvast moet worden gevolgd, ook als er hoger beroep wordt ingesteld tegen deze beslissing.

Ingevolge artikel 1:253 a lid 1 BW kunnen geschillen omtrent de gezamenlijke uitoefening van het gezag op verzoek van de ouders of een van hen aan de rechtbank worden voorgelegd. De rechtbank neemt alsdan een zodanige beslissing als haar in het belang van het kind wenselijk voorkomt. Op grond van lid 2 van dit artikel kan deze regeling onder andere omvatten een toedeling aan ieder der ouders van de zorg- en opvoedingstaken.

De rechtbank beproeft, alvorens te beslissen, een vergelijk tussen partijen en neemt een zodanige beslissing als haar in het belang van het kind wenselijk voorkomt. Het is de rechtbank gebleken dat partijen op zich in staat zijn om op een goede wijze met elkaar te communiceren, te overleggen en afspraken te maken over [minderjarige] , maar dat het hen niet lukt om overeenstemming te bereiken over de verhuizing en het hoofdverblijf van [minderjarige] . Nu de rechtbank, zoals zij hiervoor heeft overwogen, zal beslissen over de verhuizing en het hoofdverblijf van [minderjarige] , zal over die onderwerpen duidelijkheid ontstaan voor partijen en [minderjarige] . In die situatie verwacht de rechtbank dat partijen, met goede begeleiding, in staat zullen zijn om in onderling overleg nadere afspraken te maken over de verdeling van de zorg- en opvoedingstaken betreffende [minderjarige] .

Artikel 1:250 BW bepaalt, voor zover hier van belang, het volgende. Wanneer in aangelegenheden betreffende de verzorging en opvoeding van de minderjarige de belangen van de met het gezag belaste ouders in strijd zijn met die van de minderjarige, kan de rechtbank, indien dit in het belang van de minderjarige noodzakelijk wordt geacht, daarbij in het bijzonder de aard van de belangenstrijd in aanmerking genomen, op verzoek van een belanghebbende of ambtshalve een bijzondere curator benoemen om de minderjarige terzake, zowel in als buiten rechte te vertegenwoordigen.

De bijzondere curator wordt verzocht gesprekken te voeren met partijen gezamenlijk en, indien gewenst, met (één van) partijen afzonderlijk. Het staat de bijzondere curator daarnaast vrij om met andere eventueel relevante informanten gesprekken te voeren.

Mr. A.M.P.M. Adank, advocaat, kantoorhoudende te [plaats] (Adank & Klostermann Advocatuur), is bereid en beschikbaar gevonden om in deze procedure als bijzondere curator op te treden en zal hiertoe door de rechtbank worden benoemd. Gelet op de woonplaats van partijen en omdat de vrouw in [plaats] werkt, heeft de rechtbank gekozen voor een advocaat in (de regio) [plaats] . Partijen zullen naar verwachting voor meerdere (bemiddelings)gesprekken moeten afreizen naar [plaats] , wat financieel maar ook qua tijd een investering van hen zal vragen. De rechtbank verwacht echter van partijen dat zij die investering zullen doen in het belang van [minderjarige] .

De rechtbank wijst partijen erop dat zij de verplichting hebben aan de door de bijzondere curator te geven instructies gevolg te geven.

De rechtbank verzoekt de bijzondere curator ten slotte om de leidraad werkwijze en verslag bijzondere curatoren ex. artikel 1:250 BW in acht te nemen.

Aangezien de gesprekken tussen de ouders en de bijzondere curator en het eventuele onderzoek van de bijzondere curator enige tijd in beslag zal nemen, zal de rechtbank de beslissing over de verdeling van de zorg- en opvoedingstaken aanhouden tot hierna te noemen pro forma datum, in afwachting van het rapport en advies van de bijzondere curator. Naar aanleiding daarvan zal de rechtbank het verdere procesverloop in deze zaak bepalen.

Het voorgaande leidt tot de volgende beslissing.