Rechtbank Zeeland-West-Brabant 03-06-2022, ECLI:NL:RBZWB:2022:3093

De man heeft gesteld een spoedeisend belang te hebben bij zijn vorderingen, nu de procedure in Marokko nog loopt en niet bekend is wanneer in die zaak uitspraak zal worden gedaan. De vrouw heeft het spoedeisend belang betwist; zij stelt dat de man door de omstandigheid dat er twee procedures lopen niet in zijn belangen wordt geschaad.

De voorzieningenrechter stelt vast dat, nu de procedure in Marokko nog loopt en nog niet duidelijk is wanneer in die procedure uitspraak wordt gedaan, het spoedeisend belang

De man heeft daarnaast nog gesteld dat de vrouw jegens hem onrechtmatig handelt door bij de Marokkaanse rechter om kinderalimentatie te verzoeken. Daaromtrent overweegt de voorzieningenrechter als volgt. Wanneer het gaat om een verzoek tot vaststelling van kinderalimentatie dient de Nederlandse rechter in zaken met een internationaal karakter zijn bevoegdheid steeds te toetsen aan de door de man al genoemde Alimentatieverordening. Op grond van artikel 3, aanhef en onder a. en b. van die verordening is bevoegd het gerecht van het land waarin de verweerder, dan wel de onderhoudsgerechtigde(n) zijn/hun gewone verblijfplaats heeft. In onderhavige zaak staat vast dat beide partijen, en ook de kinderen, hun gewone verblijfplaats in Nederland hebben. Dat betekent dat naar Nederlands internationaal privaatrecht de Nederlandse rechter exclusief bevoegd is ter zake van het verzoek om vaststelling van kinderalimentatie (ook nu dat verzoek is ingediend als nevenverzoek bij een echtscheidingsverzoek). De omstandigheid dat de vrouw en de minderjarigen de Marokkaanse nationaliteit hebben maakt niet dat aan deze exclusieve bevoegdheid voorbij gegaan kan worden.

Op zich heeft de vrouw de vrijheid om haar belangen aan een rechter voor te leggen en diens beslissing te vragen. Die vrijheid omvat ook de mogelijkheid om een procedure omtrent vaststelling van kinderalimentatie te starten voor een rechter, die naar het recht van het land waar zij en de kinderen wonen, onbevoegd is – zoals de vrouw in dit geval kennelijk heeft gedaan. Een dergelijk handelen kan evenwel onder omstandigheden jegens de andere echtgenoot onrechtmatig zijn. Dat zal vooral dan zo zijn, wanneer door dat hansdelen een zodanige onevenredigheid ontstaat tussen enerzijds het belang van die echtgenoot bij uitoefening van die bevoegdheid en anderzijds het belang van de andere echtgenoot dat daardoor wordt geschaad, dat men in redelijkheid daartoe niet had kunnen komen. Alsdan kan worden gesproken van misbruik van procesrecht.

Bij deze beoordeling is – anders dan de vrouw kennelijk meent – niet aan de orde dat de Nederlandse rechter oordeelt over de bevoegdheid van de Marokkaanse rechter; de voorzieningenrechter wil aannemen dat in onderhavig geval de Marokkaanse rechter naar Marokkaans internationaal privaatrecht zich bevoegd heeft geacht (en kunnen achten) om over (een verzoek tot) vaststelling van kinderalimentatie te oordelen. De vraag die voorligt is of de vrouw – gebruik makend van haar processuele bevoegdheid om bij de Marokkaanse rechter vaststelling van kinderalimentatie te vragen – de belangen van de man zodanig schaadt, dat zij aldus in de gegeven omstandigheden die bevoegdheid misbruikt en jegens de man onrechtmatig handelt.

Bij de beoordeling van de vraag of de vrouw in dit geval haar processuele bevoegdheid als hiervoor bedoeld misbruikt, neemt de voorzieningenrechter in aanmerking dat zij – zoals onder 4.5 is overwogen – ook naar Nederlands internationaal privaatrecht de echtscheiding bij de rechter in Marokko heeft kunnen verzoeken en dat het verzoek om vaststelling van kinderalimentatie daarbij een nevenverzoek is. Voorts staat voldoende vast dat de vrouw bij de Marokkaanse rechter het bestaan van de Nederlandse procedure heeft kenbaar gemaakt. Als haar belang bij een procedure heeft zij – onbetwist – aangegeven de snelheid van de procedure in Marokko. Voldoende staat vast dat de man tijdig op de hoogte is gesteld van de procedure in Marokko en dat hij ook in staat is gesteld aldaar verweer te voeren. Hij heeft bij gelegenheid van de mondelinge behandeling van zijn vorderingen aangegeven ook een advocaat in Marokko te hebben ingeschakeld maar dat hij – anders dan de vrouw, die wel een zitting in Marokko heeft bijgewoond – niet zelf naar Marokko is gegaan om ter zitting te verschijnen. Onder deze omstandigheden kan naar het oordeel van de voorzieningenrechter niet worden gezegd dat de vrouw misbruik heeft gemaakt van haar processuele bevoegdheid een procedure in Marokko aanhangig te maken. De door de man gestelde omstandigheid dat de Marokkaanse rechter naar zijn verwachting een andere – hogere – kinderalimentatie ten zijnen laste zal vaststellen dan de Nederlandse rechter zal doen, maakt dat niet anders.

Nu geen inzicht is gegeven in de mogelijke uitkomst van de procedure in Marokko voor wat betreft het wel of niet vaststellen van kinderalimentatie en – indien daartoe wordt beslist – wat de hoogte van die alimentatie zal zijn, kan ook niet nu al op voorhand worden geoordeeld dat de mogelijk daaropvolgende tenuitvoerlegging door de vrouw van de door de Marokkaanse rechter op dit punt te nemen beslissing jegens de man onrechtmatig zal zijn.

Het vorenstaande brengt met zich dat ook ten aanzien van de door de vrouw bij de Marokkaanse rechter gedane verzoek om vaststelling van kinderalimentatie geen sprake is van onrechtmatig handelen jegens de man, en dat de vorderingen van de man moetlen worden afgewezen.