Rechtbank Noord-Holland 05-01-2022, ECLI:NL:RBNHO:2022:9

Het verloop van de procedure blijkt uit:

• het tussenvonnis van 13 oktober 2021

• de akte houdende producties van de zijde van de man

• de conclusie van antwoord in reconventie

• de mondelinge behandeling van 10 december 2021, de tijdens die zitting door de advocaten voorgedragen pleitnotities en de van die zitting door de griffier bijgehouden aantekeningen.

Ten slotte is vonnis bepaald.

Partijen zijn op [datum] in Denemarken gehuwd. Zij hebben beiden de Britse nationaliteit.

Bij beschikking van deze rechtbank van 15 november 2017 is de echtscheiding uitgesproken. De beschikking is op 12 april 2018 ingeschreven in de registers van de burgerlijke stand. In de beschikking heeft de rechtbank overwogen dat op grond van artikel 4, lid 2 aanhef en sub 1 van het Haags Huwelijksvermogensverdrag 1978 Engels recht op het huwelijksvermogensregime van toepassing is. De rechtbank heeft de beslissing over de wijze van verdeling aangehouden.

Op 11 april 2018 hebben beide partijen een echtscheidingsconvenant ondertekend waarin zij onder andere afspraken hebben gemaakt over de verdeling van hun huwelijksgoederengemeenschap. Dit convenant (divorce agreement) houdt onder meer het volgende in:

The immovable property (…) may remain undivided up to a period of 10 years, until the youngest daughter of the parties is 18 years old, on the 13th of October 2027. The Woman shall continue to live in the dwelling without the Man. Within the period of ten years the Woman must decide whether she want the property to be transferred to her of if the property will be sold. If the Woman does not make a choice within the abovementioned period of 10 years the house will be put up for sale on the 13th of October 2027.

For the Woman to remain living in the dwelling it is necessary to reduce the mortgage. The Man has received an amount of in total € 100,000 as payment for shares that the Man had received from Booking.com in 2017 and 2018. The total amount of the shares of € 100,000 will be used to reduce the mortgage as mentioned in 3.3. and will paid to the mortgage provider no later than 12:00 pm the day after the signing of this divorce agreement.

The Parties have agreed in regard of the owner’s charges for the marital dwelling that:

- The mortgage reduction payment and the loan interest as of the date the Man moved out of the immovable dwelling and up to the date the house will be sold or the ownership of the Man in the property shall be allocated to the Woman shall be for the account of the Woman;

- The real estate (WOZ) value assessment, buildings insurance and maintenance costs shall be for the account of the Woman as of the date the Man moved out of the immovable dwelling up to the date the house will be sold or the ownership of the Man in the property shall be allocated to the Woman. (…)

The Equalisation of Pension Rights in the Event of a Divorce Act [Wet Verevening Pensioenrechten na Scheiding] (the VPS Act) does not apply because English law applies.

The Parties hereby declare that they have divided their marital community of property in accordance with the principles of reasonableness and fairness and they also declare that, save for the rights and obligations stated in this Agreement, they have no more claims against each other and grant each other full and final discharge.”

De vrouw vordert dat de rechtbank bij vonnis voor zover mogelijk uitvoerbaar bij voorraad

1. voor recht zal verklaren dat (de wijze van verdeling van de huwelijksgoederengemeenschap zoals vastgelegd in) het convenant buitengerechtelijk wordt vernietigd op grond van dwaling, misbruik van omstandigheden c.q. wegens benadeling voor meer dan een kwart;

2. subsidiair: de wijze van verdeling van de ontbonden huwelijksgoederengemeenschap zal gelasten met inachtneming van Engels recht, waarbij partijen verzocht wordt hun medewerking hieraan te verlenen,

3. primair: de man zal veroordelen tegen behoorlijk bewijs van kwijting binnen 14 dagen na betekening van dit vonnis aan de vrouw de gehele waarde van de aandelen van de man in Booking.com te voldoen ex artikel 3:194 lid 2 BW uit hoofde van door de man opzettelijk verzwegen of verborgen gehouden vermogensbestanddelen die op 11 april 2018 deel uitmaakten van de huwelijksgoederengemeenschap, te vermeerderen met de wettelijke rente voor zover de man met stipte en volledige betaling binnen de gegunde termijn in gebreke blijft;

subsidiair: voor zover door de rechtbank wordt vastgesteld dat een of meerdere vermogensbestanddelen die op 11 april 2018 deel uitmaakten van de huwelijksgoederengemeenschap niet opzettelijk door de man verzwegen of verborgen zijn, de man zal veroordelen om de helft van de waarde van de betreffende vermogensbestanddelen op de peildatum aan de vrouw te voldoen, binnen 14 dagen na betekening van dit vonnis, te vermeerderen met de wettelijke rente voor zover de man met stipte en tijdige betaling binnen de gegunde termijn in gebreke blijft;

• de aandelenportefeuille van de man zoals door hem opgebouwd bij Booking.com

• de jaaropgaven van de man over de jaren 2016 tot en met 2020

• een opgave van zijn pensioenopbouw,

zulks op verbeurte van en direct opeisbare en niet voor matiging vatbare dwangsom van € 250,- per overtreding per dag, waarbij een gedeelte van een dag voor een dag wordt gerekend, waarbij het eerste contact dient plaats te vinden het eerste weekend na betekening van dit vonnis,

4. de man zal veroordelen in de proceskosten.

De man voert verweer.

Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover van belang, nader ingegaan.

De man vordert dat de rechtbank, bij vonnis zoveel mogelijk uitvoerbaar bij voorraad, primair de vrouw zal veroordelen in de volledige proceskosten van deze procedure nog nader te begroten en subsidiair de vrouw zal veroordelen in de kosten van deze procedure overeenkomstig het liquidatietarief.

De vrouw voert verweer.

Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover van belang, nader ingegaan.

In het vonnis in incident van 18 augustus 2021 heeft de rechtbank, na de door de man ingeroepen exceptie van onbevoegdheid, geoordeeld dat de Nederlandse rechter rechtsmacht toekomt.

De vrouw benadrukt dat bij een verdeling naar Engels recht specifiek rekening wordt gehouden met ieders verdiencapaciteit, de behoefte van de alimentatiegerechtigde en de welstand van het huwelijk en zij verklaart dat zij altijd voor de kinderen heeft gezorgd, zich daardoor niet heeft kunnen ontwikkelen op de arbeidsmarkt en daarom een achtergestelde positie had ten opzichte van de man die inkomsten uit arbeid had. Naar Engels recht zou dit ertoe geleid hebben dat de man geen aandeel meer zou hebben in de voormalige echtelijke woning in [plaats 2], aldus de vrouw. Zij verklaart dat zij inmiddels buitengerechtelijk de vernietiging van het convenant heeft ingeroepen.

De vrouw heeft in reactie op het verweer van de man uitsluitend aangevoerd dat de e-mail van 4 maart 2014 was opgesteld door een vriend van de man. Dit is door de man betwist en de vrouw heeft vervolgens niet nader onderbouwd en concreet gemaakt waarom de inhoud van de e-mail van 4 maart 2014 niet juist is en waarom de uitleg van de man dat hij alleen aanspraak kon maken op uitkering van de aandelen als hij nog in dienst zou zijn van Booking.com niet klopt. De omstandigheid dat de vrouw achteraf een waarde van de aandelen uit 2017 en 2018 heeft kunnen achterhalen, maakt nog niet dat de man nog een aanspraak had op uitkering van enige waarde uit die aandelen. Tussen partijen is niet in geschil dat het dienstverband van de man met Booking.com met ingang van 1 april 2018 is geëindigd. Uit de overgelegde stukken en hetgeen door de man is aangevoerd volgt dat de man na die datum geen aanspraak meer had op uitkering van aandelen die na 1 april 2015 door zijn toenmalige werkgever aan hem waren toegekend. Bovendien heeft de man een overzicht overgelegd van de aandelen die in 2016 en 2017 door Booking.com aan hem zijn toegekend waaruit volgt dat zijn participaties per 31 maart 2018 zijn gecanceld wegens “Termination”.
Het voorgaande leidt tot de conclusie dat niet is komen vast te staan dat de man bij het sluiten van het convenant vermogen verborgen heeft gehouden.

Voor zover de stelling van de vrouw erop is gebaseerd dat zij niet heeft gedwaald over de aanwezigheid van de aandelen – er zijn immers aandelen Booking.com meegenomen in de verdeling tussen partijen - maar wel over de waarde daarvan ten tijde van de echtscheiding, is dat een omstandigheid die voor haar rekening en risico dient te blijven. Partijen zijn bij het opstellen van het convenant allebei bijgestaan door een eigen advocaat en de vrouw heeft getekend voor de afspraken zoals die zijn vermeld in het convenant. Voor zover de vrouw van mening is dat haar toenmalige advocaat bij het tot stand komen van het convenant haar belangen niet naar behoren heeft behartigd, is dat een omstandigheid waarover zij zou moeten klagen bij haar toenmalige advocaat, maar die zij niet aan de man kan tegenwerpen. In de onderlinge verhouding tussen partijen dient die omstandigheid voor rekening en risico van de vrouw te blijven. Dat een klacht tegen die advocaat wordt bemoeilijkt door de omstandigheid dat de desbetreffende advocaat inmiddels geen advocaat meer is zoals door de vrouw is verklaard, maakt dit oordeel niet anders. Ten overvloede overweegt de rechtbank dat niet is gebleken dat de aandelen waar de man wel aanspraak op kon maken voor een onjuiste waarde in de verdeling zijn betrokken.

Partijen zijn het erover eens dat op de verdeling Engels recht van toepassing is. De vrouw baseert zich bij haar vorderingen echter op artikelen uit het Nederlandse recht, te weten de artikelen 3:194 en 3:196 BW zonder te verklaren waarom die bepalingen hier van toepassing zouden zijn. Naar het oordeel van de rechtbank kan echter in het midden blijven of een vergelijkbare benadelingsbepaling ook bestaat in het Engels recht. De vrouw heeft namelijk in het geheel niet aangetoond dat zij bij de verdeling is benadeeld, laat staan dat zij is benadeeld voor meer dan een kwart.

Uit de stukken en de stellingen van de vrouw blijkt dat de vrouw haar vordering met name baseert op haar vermoeden dat de man wel vermogen moet hebben achtergehouden omdat hij anders niet in staat zou zijn geweest circa anderhalf jaar na de echtscheiding een landhuis te kopen in Engeland, zonder daarvoor een hypothecaire geldlening af te sluiten. De vrouw heeft verklaard dat zij pas vorig jaar met dit feit bekend geworden is en sindsdien getracht heeft inzage te krijgen van de man op de website van [betrokkene] waar de aandelen Booking.com worden vermeld, maar dat de man die inzage niet wilde verstrekken. De vrouw heeft daarbij aangevoerd dat dit onbegrijpelijk is als de man niets te verbergen zou hebben.

Omdat de vrouw zich beroept op benadeling bij de verdeling, draagt zij daarvan de bewijslast. Zij heeft echter nog niet een begin van bewijs geleverd van enige benadeling. Een vermoeden is daarvoor volstrekt onvoldoende.

Over de gang van zaken rond de aankoop van het huis heeft de man tijdens de zitting op 10 december 2021 uitgelegd dat hij net remigreerde uit Japan, daarom in Engeland nog geen hypotheek kon aanvragen en dat zijn huidige echtgenote daarom de aankoop volledig heeft gefinancierd. Daarbij heeft hij verklaard dat hij inmiddels een hypotheek heeft afgesloten om zijn echtgenote voor zijn aandeel in de woning terug te betalen. Deze verklaring komt de rechtbank niet ongeloofwaardig voor en de vrouw heeft hier in het geheel niets tegenover gezet.

Uit het vorenstaande volgt dat de vrouw de door haar gestelde benadeling niet, althans onvoldoende heeft onderbouwd en dat er geen grond bestaat voor vernietiging van het convenant.

De vrouw heeft verder nog gevorderd dat de man, op straffe van een dwangsom, wordt veroordeeld een lijst op te stellen van alle vermogensbestanddelen die naar Engels recht op de peildatum deel uitmaakten van de gemeenschap zoals die gold tussen partijen, onder overlegging van bewijsstukken, waaronder maar niet beperkt tot:

• de aandelenportefeuille van de man zoals door hem opgebouwd bij Booking.com

• de jaaropgaven van de man over de jaren 2016 tot en met 2020

• een opgave van de pensioenopbouw van de man.

Zij wijst er op dat partijen bij een verdeling naar Engels recht een E-formulier hadden moeten invullen waarin al die gegevens ook zouden zijn opgenomen.

De man heeft verweer gevoerd. Hij heeft verklaard dat een E-formulier een procesformulier is dat in een Engelse procedure wordt gebruikt, maar dat de vrouw, ondanks een voorstel van de man daartoe, er zelf voor heeft gekozen de verdeling niet aan een Engelse rechter voor te leggen. Hij heeft bovendien benadrukt dat het convenant grotendeels is gebaseerd op het voorstel van de zijde van de vrouw en heeft verklaard dat hij steeds volledige openheid van zaken heeft gegeven en de vrouw steeds heeft voorzien van allerlei stukken.

Bij zijn conclusie van antwoord heeft de man nogmaals allerlei informatie overgelegd. Daarbij heeft hij verklaard dat en wanneer deze stukken al eerder zijn toegezonden aan de vrouw:

• Informatie over de aandelen zoals die al bij brief van 3 oktober 2017 was verstrekt

• De beëindigingsovereenkomst van zijn arbeidsovereenkomst bij Booking.com zoals ook al

was verstrekt als productie bij het verweerschrift voorlopige voorzieningen

 De arbeidsovereenkomst Japan ook al overgelegd bij verweerschrift voorlopige

voorzieningen

• Bonussen, ook al verstrekt bij de conclusie van antwoord van 21 september 2017

• De jaaropgaven en salarisspecificaties Booking.com, ook al overgelegd bij het

 Pensioenen, het pensioen bij HSBC is expliciet in het convenant is genoemd, zodat de

De vrouw heeft haar vordering gebaseerd op artikel 843a Rv in samenhang met artikel 1:83 BW, welke laatste bepaling ziet op de naar Nederlands recht geldende informatieplicht tussen echtgenoten. De rechtbank is van oordeel dat uit hetgeen hiervoor in r.o. 4.16 is vermeld niet anders kan worden afgeleid dan dat de man de vrouw steeds openheid van zaken heeft gegeven, zodat niet kan worden geoordeeld dat de man niet aan zijn informatieplicht heeft voldaan.

Een vordering op grond van artikel 843a Rv moet worden beoordeeld naar Nederlands recht omdat deze beoordeling plaatsvindt op basis van het formeel procesrecht van de bevoegde rechtbank. Bij die beoordeling geldt als uitgangspunt dat artikel 843a Rv niet de mogelijkheid biedt voor het opvragen van documenten waarvan in dit geval de vrouw slechts vermoedt dat zij wel eens steun zouden kunnen geven aan haar stellingen. Degene die afgifte/inzage vordert moet om te beginnen een rechtmatig belang hebben.

De rechtbank stelt voorop dat het op de weg van de vrouw had gelegen om voldoende concrete feiten en omstandigheden te stellen waaruit naar normale ervaringsregels kan worden afgeleid dat de door haar gevraagde bescheiden steun bieden aan haar stelling dat de man vermogensbestanddelen verborgen heeft gehouden. Artikel 843a Rv biedt niet de mogelijkheid voor het opvragen van documenten waarvan de vrouw slechts vermoedt dat zij wel eens steun zouden kunnen geven aan die stellingen.

Door de vrouw is nog aangevoerd dat de man in strijd met de afspraken in het convenant niet heeft meebetaald aan noodzakelijke onderhoudskosten aan de woning. De vrouw heeft hieraan echter geen vordering verbonden, zodat dit verder onbesproken kan blijven.

Uit hetgeen hiervoor is overwogen en beslist volgt dat de vorderingen van de vrouw worden afgewezen. De vrouw zal worden veroordeeld in de proceskosten aan de zijde van man op de wijze als hierna onder de reconventie wordt vermeld.

De man heeft gevorderd dat de vrouw wordt veroordeeld de werkelijk door hem gemaakte proceskosten te vergoeden. Hij heeft gesteld dat de vrouw hem – voor de zoveelste keer – onnodig in een procedure heeft betrokken. Hij benadrukt dat de informatie waarvan de vrouw afgifte vordert reeds eerder aan haar is verstrekt en dat het convenant voornamelijk op basis van een voorstel van haar toenmalige advocaat tot stand gekomen is en ook door de vrouw is ondertekend en dat de vrouw dus feitelijk misbruik maakt van procesrecht door hem opnieuw in een procedure te betrekken en op hoge kosten te jagen.

De vrouw heeft betwist dat zij misbruik van procesrecht maakt met deze procedure en benadrukt dat zij er van overtuigd is dat er meer vermogen moet zijn geweest.

wijst de vorderingen af;

veroordeelt de vrouw tot betaling aan de man van € 1.716,50 aan proceskosten;

veroordeelt de vrouw tot betaling aan de man van € 281,50 aan proceskosten;

verklaart de proceskostenveroordelingen uitvoerbaar bij voorraad.