Rechtbank Amsterdam 18-08-2021, ECLI:NL:RBAMS:2021:4141

De vrouw heeft verzocht de echtscheiding tussen partijen uit te spreken. Zij heeft gesteld dat het huwelijk duurzaam is ontwricht.

Nu ten tijde van de indiening van het verzoekschrift de gewone verblijfplaats van partijen zich in Nederland bevond, komt de Nederlandse rechter rechtsmacht toe om te oordelen over het verzoek tot echtscheiding.

Op grond van artikel 10:56 van het Burgerlijk Wetboek is Nederlands recht op het verzoek tot echtscheiding van toepassing.

Het verzoek tot echtscheiding zal, als niet weersproken en op de wet gegrond, worden toegewezen.

De vrouw heeft het voortgezet gebruik van de woning verzocht voor de duur van zes maanden alsmede, zo begrijpt de rechtbank, het huurrecht van de woning.

De woning is in Nederland gelegen. Gelet op artikel 4, lid 3, aanhef en sub a van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering komt de Nederlandse rechter rechtsmacht toe om te oordelen over de verzoeken ter zake van het huurrecht en het voortgezet gebruik van deze woning.

De rechtbank zal op deze verzoeken Nederlands recht als haar interne recht toepassen.

De rechtbank zal het verzoek met betrekking tot het voortgezet gebruik van de woning als niet weersproken en op de wet gegrond toewijzen.

De vrouw heeft verzocht te bepalen dat de tussen de partijen bestaande gemeenschap van goederen wordt verdeeld op de door haar voorgestelde wijze.

Nu de Nederlandse rechter op grond van de Brussel II-bis Verordening rechtsmacht heeft met betrekking tot het verzoek tot echtscheiding heeft hij tevens rechtsmacht ten aanzien van het verzochte met betrekking tot het huwelijksvermogensstelsel van partijen (artikel 5, eerste lid, Verordening huwelijksvermogensstelsels).

De rechtbank overweegt dat nu partijen gehuwd zijn in de wettelijke beperkte gemeenschap van goederen, de huwelijksgoederengemeenschap op grond van artikel 94, lid 2 en lid 7 van het Burgerlijk Wetboek bestaat uit de goederen en schulden die voor het huwelijk reeds gemeenschappelijk waren en uit de goederen die tijdens het huwelijk zijn verkregen dan wel schulden die tijdens het huwelijk zijn aangegaan, voor zover niet betrekking hebbend op goederen die buiten de wettelijke beperkte gemeenschap vallen.

De vrouw heeft gesteld dat er op het adres van de echtelijke woning facturen zijn binnengekomen op naam van het klussenbedrijf van de man, [naam bedrijf] . De vrouw heeft verzocht deze schulden toe te delen aan de man.

De vrouw heeft niet gesteld wanneer het bedrijf van de man is opgericht. Indien het bedrijf is opgericht voor 29 oktober 2020 valt het bedrijf niet in de wettelijke beperkte gemeenschap. De schulden van het bedrijf vallen dan op grond van artikel 94, lid 7 BW ook niet in de gemeenschap. In dat geval heeft de vrouw geen belang bij haar verzoek. Indien het bedrijf na de huwelijksdatum is opgericht, vallen de schulden wel in de gemeenschap. Maar dan geldt dat de rechtbank schulden niet kan verdelen en het verzoek van de vrouw niet toewijsbaar is.

De vrouw heeft daarnaast verzocht de verdeling vast te stellen conform het overgelegde formulier verdelen en verrekenen. De rechtbank overweegt dat de vrouw, nu zij dit formulier niet heeft toegelicht en met stukken heeft onderbouwd, haar verzoek onvoldoende heeft geconcretiseerd. In het formulier staan enkel het bedrijf van man en de schulden van de man of het bedrijf vermeld. Zonder nadere toelichting is dit niet voldoende. De rechtbank wijst de verzoeken van de vrouw daarom af.