Rechtbank Rotterdam 27-07-2021, ECLI:NL:RBROT:2021:7267

De vrouw verzoekt vaststelling van het ouderschap van de man met betrekking tot haar minderjarige kinderen. Zij stelt dat zij geen twijfel heeft dat de man de biologische vader van haar kinderen is.

De bijzondere curator stelt dat de man aanneemt dat hij de verwekker is van [naam kind 1], maar dat hij twijfels heeft of hij de verwekker is van [naam kind 2]. De vrouw is er zeker van dat [naam kind 2] ook door de man is verwekt. Het is wenselijk dat er duidelijkheid komt over het verwekkerschap van [naam kind 2] middels een DNA-onderzoek. Het is in het belang van [naam kind 1] dat het verzoek tot vaststelling van het ouderschap nu al wordt toegewezen.

De Nederlandse rechter heeft op grond van artikel 3 aanhef en onder a Rv rechtsmacht, omdat de vrouw woonplaats in Nederland heeft.

Of en onder welke voorwaarden ouderschap van een persoon gerechtelijk kan worden vastgesteld, wordt op grond van artikel 10:97 lid 1 BW bepaald door het recht van de staat van de gemeenschappelijke nationaliteit van die persoon en de moeder of, indien dit ontbreekt, door het recht van de staat waar die persoon en de moeder elk hun gewone verblijfplaats hebben of, indien ook dit ontbreekt, door het recht van de staat van de gewone verblijfplaats van het kind.

Omdat de vrouw en de man hun gewone verblijfplaats in Nederland hebben, is derhalve Nederlands recht van toepassing op het verzoek tot vaststelling van het vaderschap.

De bijzondere curator neemt het verzoek tot vaststelling van het ouderschap van de man met betrekking tot de minderjarigen over. Aan de mogelijkheid om door middel van gerechtelijke vaststelling het ouderschap te vestigen is voor het kind, vertegenwoordigd door de bijzondere curator, geen termijn vastgesteld. Dit betekent dat het kind een in tijd onbeperkte mogelijkheid tot gerechtelijke vaststelling van het ouderschap krijgt. De bijzondere curator is dan ook ontvankelijk in zijn verzoek.

De rechtbank zal het verzoek van de vrouw met betrekking tot [naam kind 1] als niet weersproken en voldoende onderbouwd en aangetoond toewijzen.

De rechtbank wijst erop dat partijen wettelijk verplicht zijn om mee te werken aan het onderzoek door de deskundige. Wordt aan deze verplichting niet voldaan, dan kan de rechtbank daaruit de gevolgtrekking maken die zij geraden acht, ook in het nadeel van de desbetreffende partij.

De deskundige heeft de aan het onderzoek verbonden honorering en kosten begroot op € 685,-. Hierbij kunnen nog extra kosten komen indien partijen aparte afspraken maken voor de afname.

Omdat aan de man op grond van de Wet op de rechtsbijstand een toevoeging is verleend en de vrouw de kosten van het DNA-onderzoek niet vergoed krijgt van haar rechtsbijstandsverzekering, zal aan partijen geen voorschot worden opgelegd.

Over de vraag wie uiteindelijk de kosten van het DNA-onderzoek moet dragen, overweegt de rechtbank alvast het volgende. In familiezaken is het gebruikelijk de proceskosten, waaronder de kosten van de deskundige vallen, te compenseren in die zin dat ieder van partijen de helft van deze kosten moet dragen. Van dit uitgangspunt kan worden afgeweken indien de kosten zijn veroorzaakt door toedoen van één van partijen. De rechtbank kan tot dat oordeel komen als uit het resultaat van het DNA-onderzoek blijkt dat een stelling die een partij in de procedure heeft ingenomen, onjuist is.

De vrouw verzoekt vaststelling van een regeling inzake de uitoefening van het omgangsrecht (hierna: omgangsregeling). Zij stelt dat nadat partijen definitief uit elkaar zijn gegaan het contact is verbroken. De kinderen missen het contact met hun vader en hebben zelf contact met hem gezocht. Hoewel tussen partijen, en ook met de nieuwe partner van de man, het nodige is voorgevallen, staat dit de omgang niet in de weg. Het belang van de kinderen om hun vader te kennen, prevaleert.

De man voert gemotiveerd verweer. Hij stelt dat het gedrag van de vrouw een goede omgangsregeling in de weg staat. Hij heeft er noodgedwongen voor gekozen om geen omgang meer te willen hebben met de kinderen om zo spanningen bij iedereen te besparen. Op dit moment is het niet in belang van de geestelijke en de emotionele ontwikkeling van de kinderen om omgang te hebben met hem. Het verzoek dient te worden afgewezen.

De raad adviseert een één op één contact met, op dit moment alleen, [naam kind 1], van één keer in de drie maanden door bijvoorbeeld het meegaan van de man naar het thaiboxen van [naam kind 1].

Omdat de gewone verblijfplaats van de minderjarigen in Nederland is, is de Nederlandse rechter bevoegd om naar Nederlands recht te beslissen op het verzoek tot vaststelling van een omgangsregeling.

Uitgangspunt van artikel 1:377a BW is dat een kind recht heeft op omgang met zijn ouders en dat de niet met het gezag belaste ouder het recht heeft op en de verplichting heeft tot omgang met zijn kind. Op grond van artikel 1:377a lid 3 BW wordt het recht op omgang slechts ontzegd indien:

1. omgang ernstig nadeel zou opleveren voor de geestelijke en lichamelijke ontwikkelingen van het kind, of

2. de ouder kennelijk ongeschikt of kennelijk niet in staat moet worden geacht tot omgang, of

3. het kind dat twaalf jaren of ouder is, bij zijn verhoor van ernstige bezwaren tegen omgang met zijn ouder heeft doen blijken, of

4. omgang anderszins in strijd is met zwaarwegende belangen van het kind.

De man voert gemotiveerd verweer.

Omdat de man, de vrouw en de minderjarigen in Nederland wonen, komt de Nederlandse rechter rechtsmacht toe ten aanzien van het verzoek tot vaststelling van een kinderbijdrage.

Op het verzoek tot vaststelling van een kinderbijdrage zal de rechtbank op grond van artikel 3 van het Protocol van 23 november 2007 inzake het recht dat van toepassing is op onderhoudsverplichtingen, Nederlands recht toepassen.

Het verzoek van de vrouw is niet inhoudelijk behandeld tijdens de mondelinge behandeling. De behandeling wordt aangehouden tot na te melden pro forma datum om partijen in de gelegenheid te stellen financiële gegevens uit te wisselen en zo mogelijk tot overeenstemming te geraken over de kinderbijdrage voor [naam kind 1], dan wel tevens voor [naam kind 2] indien mocht blijken dat de man de biologische vader van [naam kind 2] is. Indien partijen niet tot overeenstemming geraken dienen zij uiterlijk tien dagen vóór de pro forma datum alle nog niet overgelegde stukken in het geding te brengen met daarbij een nauwkeurige en uitputtende opgave van de resterende financiële geschilpunten.

Omdat nog geen eindbeslissing wordt gegeven, wordt nu ook nog geen beslissing genomen over de proceskosten.