Rechtbank Noord-Holland 21-04-2021, ECLI:NL:RBNHO:2021:3316

Partijen zijn het er over eens dat als peildatum voor de samenstelling van het vermogen dient te worden uitgegaan van 7 augustus 2019, de datum van indiening van het verzoek tot echtscheiding. Tevens zijn partijen het eens over de peildatum ten aanzien van de waardering van de verschillende vermogensbestanddelen, namelijk de waarde van deze vermogensbestanddelen ten tijde van de verrekening. Tot de omvang van het te verreken en te verdelen vermogen behoren de hierna 4.4 tot en met 4.11 opgenomen vermogensbestanddelen.

De gemeenschappelijk aan partijen in eigendom toebehorende echtelijke woning aan de [adres] was belast met een hypothecaire lening. Partijen hebben deze woning verkocht aan een derde. De hypothecaire lening en de overige verkoopkosten zijn in mindering gebracht op de verkoopopbrengst. Er resteert een bedrag van € 102.971,98, welk bedrag in depot bij de notaris staat. Niet in geschil is dat dit depot (te vermeerderen met eventuele rente en onder aftrek van eventuele kosten) ieder van partijen bij helfte toekomt. De rechtbank zal zo beslissen. Verder zal de rechtbank de vrouw veroordelen aan de notaris opdracht te geven voor de uitbetaling van het depot aan ieder van partijen bij helfte. De rechtbank ziet geen aanleiding om de vrouw opdracht te geven dat bij de uitbetaling van het depot rekening wordt gehouden met de overige vorderingen van partijen omdat de hoogte van een deel van de vorderingen nog niet vast staat. Dat neemt niet weg dat partijen dit wel in onderling overleg een verrekening kunnen laten plaatsvinden.

Het saldo op de bankrekening van de man bedroeg op de peildatum € 2,62. Het saldo op de bankrekening van de vrouw bedroeg op de peildatum € 16,53.

Partijen zijn het eens dat zij ieder aanspraak hebben op de helft van deze saldi. De vrouw dient derhalve een bedrag van € 6,96 aan de man te voldoen. Gelet hierop hebben partijen geen belang bij overlegging van bankafschriften door de ander. Die vorderingen worden afgewezen.

Partijen hebben in gemeenschappelijk eigendom een boot, merk Boston Wahler met registratienummer [nummer] Partijen zijn ter comparitie overeengekomen dat de waarde van de boot kan worden gesteld op een bedrag van € 1.000,-. Tevens zijn partijen overeengekomen dat de boot aan de man zal worden toegedeeld onder de bepaling dat hij wegens overbedeling de helft van de waarde van € 1.000,-, zijnde € 500,- aan de vrouw dient te voldoen.

Partijen hebben in gemeenschappelijk eigendom een motor, merk BMW met kenteken [kenteken 2]. Partijen zijn ter comparitie overeengekomen dat de waarde van de motor kan worden geschat op een bedrag van € 800,-. De man zal zorg dragen voor verkoop van de motor. De rechtbank beveelt de man tot verkoop van de motor over te gaan en ter bewijs een verkoopkwitantie dan wel een afschrift van de overboeking per bank te overleggen aan de vrouw. In dit kader dient de man wegens overbedeling de helft van de uiteindelijke verkoopwaarde aan de vrouw te voldoen.

De man vordert te bepalen dat de gemeenschappelijke inboedel reeds tussen partijen is verdeeld. Er is geen sprake van overbedeling aan zijn zijde.

De rechtbank overweegt als volgt. Partijen verschillen van mening over de omvang en de waarde van de inboedel en, in het bijzonder, over de vraag wie welk deel van de inboedel feitelijk onder zich heeft genomen. Geen van beide heeft onderbouwd wat de waarde en de omvang van de inboedel is en evenmin is enig inzicht gegeven in de waarde van de zaken die partijen op dit moment reeds onder zich hebben. De rechtbank kan niet beoordelen of de inboedel reeds feitelijk bij helfte is verdeeld. Tegen deze achtergrond heeft de rechtbank evenmin enig aanknopingspunt om zelf de wijze van verdeling van de inboedel vast te stellen. De vorderingen van de man en de vrouw zullen worden afgewezen.

De vrouw vordert de eenmanszaak [naam] (hierna: de eenmanszaak) zonder verrekening aan de man toe te delen met alle lusten en lasten, waaronder de belastingaanslagen op naam van de vrouw voor zover deze verband houden met de eenmanszaak. De vrouw stelt dat de eenmanszaak tot 13 augustus 2019 op haar naam stond maar in werkelijkheid werd gedreven door de man. De eenmanszaak stond op naam van de vrouw omdat het voor de man niet mogelijk was om een onderneming op zijn naam te drijven in verband met een UWV-uitkering.

De man voert aan dat het niet mogelijk is de eenmanszaak aan hem toe te delen omdat het geen gemeenschappelijk goed is. De eenmanszaak stond immers op naam van de vrouw. Ten aanzien van de belastingaanslagen voert de man aan dat de vrouw ten onrechte btw in rekening heeft gebracht bij opdrachtgevers en niet afgedragen aan de belastingdienst. Deze bedragen zijn door de vrouw geïnd en reeds door haar uitgegeven dus komen voor haar rekening, aldus de man.

Partijen hebben desgevraagd ter zitting meegedeeld dat de eenmanszaak is te beschouwen als een eenvoudige gemeenschap. De eenmanszaak is per 13 augustus 2019 uitgeschreven bij het handelsregister. Omdat de eenmanszaak niet meer bestaat en er ook geen activa meer zijn, kan deze niet worden verdeeld. Wel zijn beide partijen ieder voor de helft draagplichtig met betrekking tot de schulden die verband houden met de exploitatie van de eenmanszaak. Eventuele (nog te betalen) belastingaanslagen komen dus voor rekening van partijen, ieder voor de helft. De vordering van de vrouw zal worden afgewezen.

De vrouw stelt dat zij, na het verlaten van de echtelijke woning op 15 juli 2019 tot de datum van levering van de woning op 17 februari 2020, de kosten voor de hypotheek en de overige vaste lasten heeft betaald. In totaal een bedrag van € 6.113,55. Zij vordert dat de man de helft van dit bedrag, zijnde € 3.056,78 aan haar dient te betalen. Ter zitting heeft de vrouw desgevraagd aangegeven dat zij niet langer aanspraak maakt op de betaling van de hypotheekrente van het gehele bedrag inzake de maanden juli en augustus 2019.

De rechtbank overweegt als volgt. De man erkent dat hij voor de helft draagplichtig is voor de hypotheekrente. De man dient de helft van de door de vrouw betaalde hypotheekrente van € 3.189,19 (€ 654,19 (24/31 van 845,-) plus drie keer € 854,-), derhalve een bedrag van € 1.594,60 te voldoen aan de vrouw.

Voor stelling van de man dat de door de vrouw betaalde vaste lasten betrekking kunnen hebben op een andere (eigen) woning van de vrouw, heeft de man geen enkel aanknopingspunt gegeven, Dat verweer faalt. Ook de stelling van de man dat hij andere kosten, zoals de kosten van de kinderen, voor zijn rekening heeft genomen doet niet af aan het feit dat hij mee moet dragen in de kosten verbonden aan de echtelijke woning. Al was het maar omdat de man heeft nagelaten te vermelden op welke (rechts)grond de vrouw in die andere kosten zou moeten bijdragen. De door de vrouw betaalde overige vaste lasten bedragen in totaal € 1.888,55. De man dient de helft van dit bedrag, derhalve € 944,28 te voldoen aan de vrouw.

De man heeft gevorderd dat de rechtbank dwangsommen aan de veroordelingen van de vrouw verbindt. Die vordering wordt bij gebrek aan onderbouwing daarvan afgewezen.

De man vordert dat de vrouw wordt veroordeeld in de kosten van het geding. Uitgangspunt is dat, gelet op de relatie tussen partijen, de proceskosten tussen partijen zullen worden gecompenseerd, in die zin dat iedere partij de eigen kosten draagt. De rechtbank ziet geen aanleiding van voormeld uitgangspunt af te wijken en zal de vordering van de man dan ook afwijzen. De proceskosten worden gecompenseerd in die zin dat iedere partij zijn eigen kosten draagt.