Rechtbank Noord-Nederland 10-03-2021, ECLI:NL:RBNNE:2021:1103

De rechtbank heeft tot slot kennisgenomen van de door mr. Blokzijl en
mr. Waanders ter zitting overgelegde pleitaantekeningen, welke aan het procesdossier gevoegd zijn.

Partijen zijn gehuwd geweest. Bij beschikking van de rechtbank Overijssel van
14 augustus 2015 is de echtscheiding uitgesproken. Op 8 september 2015 is deze beschikking ingeschreven in de registers van de burgerlijke stand.

De man is na de echtscheiding van partijen opnieuw vader geworden van de op
[geboortedatum] 2015 te [geboorteplaats] geboren nog minderjarige [kind 3] ) .

Bij voornoemde echtscheidingsbeschikking is tevens bepaald dat de inhoud van het aangehechte echtscheidingsconvenant, tevens houdende een ouderschapsplan deel uitmaakt van de beschikking.

De man verzoekt om de beschikking van 1 juli 2015 (de rechtbank begrijpt: het echtscheidingsconvenant van 1 juli 2015) te wijzigen, in die zin dat hij met ingang van de datum van indiening van het verzoekschrift dient bij te dragen in de kosten van levensonderhoud van de vrouw met een bedrag van € 129,-- bruto per maand, althans met een door de rechtbank te bepalen bijdrage met ingang van een door de rechtbank te bepalen datum.

De vrouw voert verweer en concludeert tot afwijzing van het verzoek van de man.

Nu partijen in het echtscheidingsconvenant een bijdrage aan partneralimentatie hebben vastgesteld, dient, voordat er inhoudelijk naar de partneralimentatie gekeken gaat worden, eerst worden bezien of aan het bepaalde in artikel 1:401, eerste lid, van het Burgerlijk Wetboek (BW) is voldaan. Op grond van dit artikel kan een overeenkomst betreffende levensonderhoud bij latere rechterlijke uitspraak worden gewijzigd, wanneer deze nadien door wijziging van omstandigheden ophoudt aan de wettelijke maatstaven te voldoen. Daarbij slaat de rechtbank tevens acht op artikel 1 sub g van voornoemd echtscheidingsconvenant, waarin partijen bepaald hebben dat de partneralimentatie op verzoek van een partij herberekend kan worden, indien zich een, anders dan incidentele, substantiële wijziging voordoet met betrekking tot de maatstaven waarvan de partners nu voor de vaststelling van de partneralimentatie zijn uitgegaan.

De man stelt dat er sprake is van een wijziging van omstandigheden in de zin van voornoemd wetsartikel en het convenant. Volgens hem is dit allereerst gelegen in het feit dat hij opnieuw vader is geworden van [kind 3] en hij nu ook ten opzichte van haar onderhoudsplichtig is. Vervolgens is het volgens de man gelegen in het feit dat zijn inkomen sterk gedaald is. En tot slot is de wijziging volgens de man gelegen in het feit dat hij door gewijzigde belastingwetgeving de partneralimentatie niet meer kan aftrekken tegen het hoogste tarief, zoals wel het geval was ten tijde van het opstellen van het echtscheidingsconvenant.

De vrouw betwist dat sprake is van een wijziging van omstandigheden. Volgens de vrouw kan de geboorte van [kind 3] niet als zodanig worden aangemerkt nu de nieuwe partner van de man ten tijde van het sluiten van het echtscheidingsconvenant al zwanger was van [kind 3] , [kind 3] slechts een maand later is geboren, er bij het sluiten van het echtscheidingsconvenant bewust geen rekening is gehouden met dit gegeven, er afgesproken is dat de man de kosten van [kind 3] voor eigen rekening zou nemen en deze dus niet in mindering op de draagkracht gebracht zouden worden. Dit laatste was volgens de vrouw bovendien mogelijk omdat bij de vaststelling van de partneralimentatie rekening is gehouden met een bijdrage aan kinderalimentatie voor [kind 1] , terwijl de man dit op enig moment niet meer heeft hoeven voldoen, omdat [kind 1] in zijn eigen levensonderhoud was gaan voorzien. De man heeft deze financiële ruimte dan ook kunnen aanwenden voor [kind 3] . Volgens de vrouw heeft de man onvoldoende onderbouwd dat er sprake is van een (relevante) daling in zijn inkomen. En tot slot stelt de vrouw dat de man onvoldoende onderbouwd heeft waarom de gewijzigde belastingwetgeving in zijn geval een wijziging van omstandigheden oplevert.

De rechtbank overweegt ter zake van de geboorte van [kind 3] als volgt. Hoewel [kind 3] na het sluiten van het echtscheidingsconvenant is geboren en de man vanaf dat moment ten opzichte van haar onderhoudsplichtig is geworden, ziet de rechtbank hierin geen wijziging van omstandigheden in de zin van voornoemd artikel. De rechtbank is van oordeel dat de man zijn stellingen hiertoe, terwijl dit op zijn weg had gelegen, mede gelet op de gemotiveerde betwisting van de vrouw, onvoldoende heeft onderbouwd. Daarbij acht de rechtbank het, gelet op het korte tijdsbestek van één maand tussen het sluiten van het convenant en de geboorte van [kind 3] , zeer onwaarschijnlijk dat dit niet aan de orde is gekomen bij de vaststelling van de partneralimentatie. Bovendien heeft de geboorte van [kind 3] en de daardoor ontstane onderhoudsverplichting in ieder geval de afgelopen vijf jaar voor de man geen reden gevormd om een wijzigingsverzoek te doen, welk gegeven de stellingen van de vrouw lijkt te onderschrijven.

De rechtbank concludeert dan ook dat er in ieder geval tot en met 2019 geen sprake is geweest van een daling in het inkomen van de man, sterker nog, dit lijkt te zijn gestegen. Immers, bij het sluiten van het convenant en de vaststelling van de partneralimentatie werd uitgegaan van een bruto jaarinkomen van € 110.000,-- aan de zijde van de man.

De man stelt vervolgens (uit het dossier blijkt: per 1 januari 2020) voor zichzelf te zijn begonnen en daarbij twee klanten te hebben overgenomen. Als gevolg van de coronacrisis zou één van de klanten (uit het dossier blijkt: per 1 januari 2021) zijn weggevallen, waardoor de man een bruto inkomen van € 6.000,-- per maand geniet, zijnde € 72.000,-- bruto per jaar. De rechtbank stelt vast dat het dossier betreffende het inkomen van de man in 2020 de volgende stukken bevat:

De rechtbank concludeert dan ook dat voor het jaar 2020 op grond van het dossier niet vast te stellen is wat het inkomen van de man is geweest en of dit ten opzichte van voorgaande jaren en ten opzichte van het moment van vaststelling van de partneralimentatie in 2015 zodanig is gedaald, noch dat deze daling zodanig is dat sprake is van een (substantiële) wijziging van omstandigheden waardoor een herberekening van de alimentatie gerechtvaardigd is.

De rechtbank overweegt ten aanzien van de gewijzigde belastingwetgeving als volgt. De rechtbank stelt vast dat de belastingwetgeving ten aanzien van de persoonsgebonden aftrek alimentatie is gewijzigd en dat dit in beginsel een wijziging van omstandigheden oplevert/op kan leveren. Ten tijde van het vaststellen van de partneralimentatie gold een aftrekpercentage van 52%. Dit komt neer op een belastingteruggaaf van (52% van € 3.871,-- =) € 2.012,92 per maand. Nu geldt een aftrekpercentage van 43%. Dit komt neer op een belastingteruggaaf van (43% van
€ 4.376,09 (zijnde de partneralimentatie geïndexeerd naar 2021) =) € 1.881,72. De man geniet dan ook mogelijk een verminderd fiscaal voordeel van € 131,20 per maand. De volgende vraagt betreft echter of er sprake is van een rechtens relevante wijziging van omstandigheden, of zoals artikel 1 sub g van het echtscheidingsconvenant stelt: een substantiële wijziging. Het moet immers gaan om een wijziging die met zich meebrengt dat de vastgestelde partneralimentatie niet langer voldoet aan de wettelijke maatstaven en dan ook herzien dient te worden. De wijziging moet dus enige omvang hebben, en niet te beperkt. De rechtbank is van oordeel dat de man dit laatste niet, althans onvoldoende heeft onderbouwd. Uit de hiervoor weergegeven overwegingen blijkt dat op basis van de stukken niet is vast te stellen wat het inkomen van de man op dit moment is. Dit brengt met zich dat niet vastgesteld kan worden welke draagkracht de man nu heeft en wat voorgaande wijziging in fiscaal voordeel voor effect daarop heeft. De rechtbank concludeert dan ook dat ook hier geen sprake is van een wijziging van omstandigheden in de zin van voornoemd wetsartikel en voornoemd artikel 1 sub g van het echtscheidingsconvenant.

Nu geen sprake is van een rechtens relevante wijziging van omstandigheden die maakt dat een herziening van de vastgestelde partneralimentatie gerechtvaardigd is, concludeert de rechtbank tot afwijzing van het verzoek van de man hiertoe.

wijst het verzoek van de man af.