Rechtbank Limburg 30-12-2020, ECLI:NL:RBLIM:2020:10514

Het verloop van de procedure blijkt uit:

• de dagvaarding van 3 november 2020 met producties 1 tot en met 11;

• het tegen [eiser] verleende verstek.

Ten slotte is vonnis bepaald.

Partijen hebben een affectieve relatie gehad en zijn eigenaar van de woning gelegen te [plaats] , [adres] (hierna: de woning). De woning is belast met een hypothecaire geldlening. Aan de hypothecaire geldlening is een levensverzekering verbonden.

De vordering onder I van het petitum van de dagvaarding strekt ertoe de medewerking van [eiser] af te dwingen aan verkoop van de woning aan een derde.

De rechtbank overweegt dat de vordering onder I haar ongegrond voorkomt omdat een juridische grondslag op basis waarvan [eiser] mee zou moeten werken aan verkoop van de woning ontbreekt. Uit de stellingen van [eiseres] volgt namelijk niet dat partijen afspraken hebben gemaakt over de (wijze van) verdeling van de woning of dat de rechtbank op grond van artikel 3:185 Burgerlijk Wetboek de wijze van verdeling heeft gelast dan wel de verdeling zelf heeft vastgesteld. Verdeling van de woning wordt ook niet gevorderd in het petitum van de dagvaarding. Dit betekent dat de vordering onder I zal worden afgewezen.

Ten aanzien van de vorderingen onder II tot en met VI van het petitum van de dagvaarding overweegt de rechtbank dat deze alleen kunnen worden toegewezen als de vordering onder I wordt toegewezen. Aangezien daarvan geen sprake is, zullen de vorderingen onder II tot en met VI worden afgewezen.

Met betrekking tot de proceskosten overweegt de rechtbank dat deze, gelet op de relatie die partijen hebben gehad, tussen partijen worden gecompenseerd in die zin dat iedere partij de eigen kosten draagt.

wijst de vorderingen af,

compenseert de kosten van deze procedure tussen partijen, in die zin dat iedere partij de eigen kosten draagt.