Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 10-12-2020, ECLI:NL:GHARL:2020:10384

De man en de vrouw hebben de rechtbank in eerste aanleg verzocht het besluit van

7 januari 2019 van de ambtenaar (van de burgerlijke stand) te vernietigen, de ambtenaar te gelasten alsnog een erkenningsakte op te maken en de latere vermelding toe te voegen aan de geboorteakte van [de minderjarige1] en op te nemen in de registers van de burgerlijke stand, met daarin de gegevens dat de man als erkenner van [de minderjarige1] , met veroordeling van de ambtenaar in de kosten van de procedure.

De man en de vrouw zijn met een ongenummerde grief in hoger beroep gekomen van de bestreden beschikking en verzoeken het hof de bestreden beschikking te vernietigen en:

I. het besluit d.d. 7 januari 2019 van de ambtenaar (van de burgerlijke stand) te vernietigen;

II. de ambtenaar te gelasten alsnog een erkenningsakte op te maken en de latere vermelding toe te voegen aan de geboorteakte van [de minderjarige1] en op te nemen in de registers van de burgerlijke stand, met daarin de gegevens van de man als erkenner van [de minderjarige1] , geboren [in]

2015 te [H] ;

III. over te gaan tot benoeming van een bijzondere curator, indien het hof niet tot toewijzing van de onder I. en II. gedane verzoeken komt;

IV. met veroordeling van de ambtenaar in de kosten van deze procedure.

De ambtenaar van de burgerlijke stand voert verweer en verzoekt om het verzoek in hoger beroep van de man en de vrouw op alle verzochte onderdelen (I, II, III en IV) af te wijzen en de man en de vrouw te veroordelen in de kosten van deze procedure.

5. De motivering van de beslissing

De ambtenaar van de burgerlijke stand heeft het opmaken van de akte (bij besluit van 7 januari 2019) geweigerd op grond van artikel 1:18c lid 1 BW omdat hij van mening was dat de identiteit van de vrouw niet kon worden vastgesteld. De ambtenaar van de burgerlijke stand heeft hierbij aangegeven dat de vrouw niet in het bezit was van een geldig

W-document of een origineel Oegandees paspoort. Daarnaast is een reden van weigering geweest dat de reden van erkenning door de man niet was het verkrijgen van juridisch vaderschap, maar het bewerkstelligen van een geldig verblijfsrecht voor [de minderjarige1] en de vrouw, hetgeen in strijd is met de Nederlandse openbare orde (artikel 1:18c lid 2 BW) .

de identiteit van de vrouw (artikel 18c lid 1 BW)

de openbare orde (artikel 18c lid 2 BW)

Het hof oordeelt als volgt.

Artikel 1:18c lid 2 van het BW bepaalt dat de ambtenaar van de burgerlijke stand het opmaken van de akte van erkenning weigert indien hij van oordeel is dat de Nederlandse openbare orde zich hiertegen verzet. Daarbij geldt dat een erkenning, die enkel is gericht op (zoals in dit geval door de ambtenaar van de burgerlijke stand is gesteld) het verkrijgen van een verblijfsstatus, moet worden beschouwd als een schijnerkenning, in welk geval weigering door de ambtenaar van de burgerlijke stand om een daartoe strekkende akte op te maken wegens strijd met de Nederlandse openbare orde als bedoeld in artikel 1:18c lid 2 BW, dient plaats te vinden.

In de onderhavige zaak gaat het om de vraag of de man en de vrouw hun bevoegdheid tot het tot stand brengen van de erkenning door de man van [de minderjarige1] enkel en alleen (hebben) willen gebruiken voor een ander doel dan waarvoor de erkenning bestemd is, de vaststelling van juridisch vaderschap. In dat geval zou sprake zijn van een schijnerkenning en daarmee strijd met de Nederlandse openbare orde. Naar het oordeel van het hof is daar in dit geval geen sprake van. Uit de stukken en hetgeen ter zitting naar voren is gekomen blijkt dat de man de vrouw al jaren kent en een warme relatie met haar heeft. Voor de geboorte van [de minderjarige1] , toen de vrouw ernstige gezondheidsklachten had in verband met haar zwangerschap, heeft de man maandenlang voor de vrouw gezorgd. Vanaf de geboorte van [de minderjarige1] , heeft de man veel van de zorg over [de minderjarige1] op zich genomen. [de minderjarige1] verbleef elke week sowieso van woensdag tot zondag bij de man en soms ook gehele weken achtereen. Op de vrijdag voegde de vrouw zich dan bij hen, tot en met de zondag. Sinds februari 2020 tot heden verblijft [de minderjarige1] zelfs voortdurend bij de man omdat het qua gezondheid niet goed ging met de vrouw. Het vorenstaande wordt bevestigd door mevrouw [J] , zorgcoördinator [K] , en mevrouw [L] , teamleider [M] . Zij geven beiden aan dat de man [de minderjarige1] wil erkennen om hem stabiliteit en dezelfde rechten als zijn andere kinderen te geven en dat de man en de vrouw de zorg over [de minderjarige1] verdelen, waarbij de man een volwaardig opvoeder en verzorger van [de minderjarige1] is. Hiermee is naar het oordeel van het hof reeds voldoende aangetoond dat de man een belangrijke rol heeft in de zorg voor en de opvoeding van [de minderjarige1] , bij hem betrokken is en dat sprake is van familylife op grond van artikel 8 EVRM. Dit maakt ook dat van een schijnerkenning niet kan worden gesproken. Er is immers geen sprake van een situatie van een erkenning door de man van [de minderjarige1] die enkel en alleen is gericht op het verkrijgen van een verblijfstatus voor hem (en de vrouw). De gespreksverslagen rond de erkenningsprocedure, waaruit zou blijken dat de man gezegd zou hebben dat hij wilde dat [de minderjarige1] en de vrouw in Nederland zouden kunnen blijven, doen hier niet aan af. Immers de betrokkenheid van de man bij [de minderjarige1] en het bestaan van familylife tussen hen, is reeds voldoende om te concluderen dat van strijd met de Nederlandse openbare geen sprake kan zijn.

Het hof wijst er ten slotte en wellicht ten overvloede ook nog op dat, vanwege de recente erkenning van [de minderjarige2] , die daardoor de Nederlandse nationaliteit heeft verkregen, de verblijfspositie van zowel de vrouw als [de minderjarige1] als zodanig is versterkt (hetgeen ook door de ambtenaar van de burgerlijke stand ter zitting is erkend), dat niet waarschijnlijk is dat de erkenning door de man van [de minderjarige1] daarvoor nog van betekenis zal zijn.

de proceskostenveroordeling