Rechtbank Rotterdam 08-05-2014, ECLI:NL:RBROT:2014:10977

De voorzieningenrechter heeft kennis genomen van de volgende processtukken:

• de dagvaarding van 28 maart 2014 met producties;

• de conclusie van antwoord tevens houdende eis in reconventie met producties.

De behandeling van de zaak is een week aangehouden om partijen in de gelegenheid te stellen zich te beraden over de mogelijkheid om hun geschil met behulp van mediation tot een oplossing te brengen.

De voorzieningenrechter heeft vervolgens kennisgenomen van:

- de brief, met bijlage, van de advocaat van gedaagden, ingekomen ter griffie op 14 april

2014;

- het faxbericht van de advocaat van eisers, eveneens ingekomen ter griffie op 14 april

2014.

Tenslotte is vonnis bepaald.

Eiser respectievelijk eiseres en gedaagden zijn broer respectievelijk zussen van elkaar.

Gedaagden hebben, met ondersteuning van thuiszorg vanuit Ambachtzorg te Ridderkerk, de mantelzorg voor de vader van partijen ( [naam] , geboren op [geboortedatum] ) op zich genomen.

De moeder van partijen is op 30 september 2013 overleden. Eisers zijn hier pas na de crematie van op de hoogte gebracht door (één van) gedaagden.

Eisers hebben de vader van partijen na het overlijden van de moeder van partijen ieder één keer bezocht: eiser op 19 oktober 2013 en eiseres op 12 november 2013. Daarna hebben eisers geen contact meer kunnen krijgen met hun vader.

Eisers vorderen in conventie samengevat – primair:

1. te bepalen dat tussen eisers en de vader van partijen ten minste eenmaal per week contact zal plaatsvinden op het adres waar de vader feitelijk verblijft, waarbij eiser en eiseres de vader ook afzonderlijk kunnen bezoeken, telkens met een maximum van drie uur per bezoek;

2. te bepalen dat tussen eiser en eiseres minimaal een keer per week telefonisch contact (waaronder begrepen contact via Skype) zal kunnen plaatsvinden met de vader;

en subsidiair:

een door de voorzieningenrechter in goede justitie bepalen contactregeling,

een en ander op straffe van een dwangsom van € 1.000,-- per dag, een deel van de dag daaronder begrepen, dat gedaagden geen gehoor geven aan de te bepalen contactregeling en met veroordeling van gedaagden in de kosten van het geding.

Gedaagden voeren verweer.

In reconventie vorderen gedaagden – samengevat – eisers te verbieden om zonder voorafgaande toestemming zich bij de woning van de vader te vervoegen, op verbeurte van een dwangsom van € 1.000,-- (ten gunste van de vader) per overtreding, met veroordeling van eisers in de kosten van dit deel van het geding.

Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover van belang, nader ingegaan.

De voorzieningenrechter acht het door eisers gestelde spoedeisend belang bij hun vordering aanwezig. Los van de lichamelijke en geestelijke gezondheidstoestand van de vader – waarover partijen van mening verschillen - is de spoedeisendheid al gegeven met de aard van de vordering.

Eisers baseren hun vordering primair op de stelling dat gedaagden, door hen het contact met hun vader te onthouden, in strijd handelen met de eisen van redelijkheid en billijkheid. Subsidiair doen zij een beroep op artikel 8 van het Europese Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM) .

Naar het oordeel van de voorzieningenrechter beroepen eisers zich terecht op het bestaan van 'family life', nu zij aanvankelijk tezamen met gedaagden in gezinsverband met hun ouders zijn opgegroeid en zij – soms intensiever en soms minder intensief – ook nadat eisers het woonhuis van hun ouders hadden verlaten toch tot voor kort steeds contact hebben gehouden met zowel hun ouders als gedaagden.

De vraag die beantwoord moet worden is of het beroep van eisers op het recht op de eerbiediging van hun 'family life' rechtvaardigt dat nu, zoals gevorderd, een regeling wordt bepaald om het contact tussen eisers en hun vader te herstellen en weer vorm en inhoud te geven.

Eisers stellen dat zowel zij zelf als hun vader er belang bij hebben dat zij weer de mogelijkheid krijgen om hun vader te bezoeken. Zij stellen dat hun vader blij was met het korte bezoekje dat hen, na het overlijden van hun moeder, in oktober 2013 respectievelijk november 2013 door gedaagden werd toegestaan en het doet eisers pijn en verdriet dat gedaagden tot nu toe verder contact hebben afgehouden.

Gedaagden voeren aan dat zij, door het contact tussen eisers en hun vader te beletten, juist in het belang van hun vader handelen. Zij beroepen zich daarbij vooral op de door Ambachtzorg op 31 maart 2014 opgestelde bezoekregels, bedoeld om de gezondheid, rust en veiligheid van de vader te waarborgen. Gedaagden en medewerkers van de thuiszorg hebben ervaren dat het onverwachte verschijnen van eisers bij het huis van de vader, op 15 januari 2014, bij de vader veel onrust en spanning heeft veroorzaakt en zij vrezen een herhaling.

Ter zitting is partijen in overweging gegeven zich tot een mediator te wenden om met bemiddelingsgesprekken te proberen hun onderlinge verhouding te verbeteren en een oplossing te vinden voor hun geschil. Doordat partijen daar ieder hun eigen voorwaarden aan hebben verbonden, is het mediationtraject uiteindelijk niet aangevangen. Dit laat onverlet dat gesprekken tussen eisers en gedaagden nodig zijn om de spanningen tussen eisers en gedaagden weg te nemen en een werkelijke oplossing te vinden voor hun ernstige en ingrijpende familieconflict. De voorzieningenrechter dringt er daarom nogmaals bij partijen op aan zich hiervoor alsnog onvoorwaardelijk open te stellen.

Nu eisers zich één keer, namelijk op 15 januari 2014, bij de woning van de vader hebben vervoegd, met de bedoeling de vader te bezoeken, en zich daarbij in de ogen van gedaagden hinderlijk hebben gedragen maar in ieder geval niet gewelddadig of agressief zijn geweest, gaat het te ver om hen nu een verbod op te leggen om zonder voorafgaande toestemming in de buurt van de woning van de vader te komen. De daartoe strekkende vordering van gedaagden zal dan ook worden afgewezen.

De voorzieningenrechter ziet vanwege de familierechtelijke aard van het geschil geen aanleiding om één van partijen in de kosten van deze procedure te veroordelen. De proceskosten zullen tussen partijen worden gecompenseerd.

compenseert de proceskosten zodat ieder van partijen de eigen proceskosten draagt;

wijst het meer of anders gevorderde af.