Rechtbank Rotterdam 21-02-2020, ECLI:NL:RBROT:2020:6057

[eiser] moet ingevolge een beschikking van de rechtbank Midden-Nederland van 6 juli 2017 alimentatie betalen aan zijn jong-meerderjarige dochter [naam dochter] , geboren op [geboortedatum dochter] . In de maanden juli tot en met oktober 2018 heeft [eiser] niet betaald. Op 27 november 2018 is de inning van de achterstallige alimentatie overgenomen door het LBIO.

Op 13 maart 2019 heeft een deurwaarder in opdracht van het LBIO aan [eiser] een bevel betekend om binnen twee dagen over te gaan tot betaling van de achterstand aan alimentatie inclusief opslagkosten. [eiser] is niet tot betaling van enig bedrag overgegaan. Op 26 maart 2019 is er in opdracht van het LBIO beslag gelegd op bankrekeningen van [eiser] .

[eiser] legt het volgende aan zijn vordering ten grondslag. Door beslag te leggen op de bankrekeningen van [eiser] zonder voorafgaande aankondiging of mogelijkheid om het verschuldigde bedrag aan alimentatie te voldoen heeft het LBIO gehandeld in strijd met artikel 1:408 lid 5 BW en daarmee onrechtmatig jegens [eiser] .

Het LBIO voert – kort gezegd – aan dat zij [eiser] voldoende in de gelegenheid heeft gesteld het verschuldigde bedrag aan alimentatie te voldoen alvorens er beslag op de bankrekeningen van [eiser] is gelegd. Er is dus niet onrechtmatig gehandeld.

[eiser] vordert onder meer dat voor recht wordt verklaard dat het LBIO toerekenbaar is tekortgeschoten. Dit deel van de vordering wordt afgewezen. Tussen partijen bestond geen overeenkomst en [eiser] heeft ook niet gesteld welke verbintenis het LBIO jegens [eiser] niet zou zijn nagekomen.

Ten aanzien van het gestelde onrechtmatige handelen overweegt de kantonrechter als volgt. Op grond van artikel 1:408 lid 4 BW neemt het LBIO de invordering pas over als de onderhoudsgerechtigde aannemelijk heeft gemaakt dat binnen ten hoogste zes maanden voorafgaande aan de indiening van het verzoek aan het LBIO de invordering op zich te nemen de onderhoudsplichtige ten aanzien van ten minste één periodieke betaling tekort is geschoten in zijn verplichtingen. Aan dit vereiste is voldaan. Het LBIO heeft immers onbetwist gesteld dat [naam dochter] op 6 juli 2018 en 4 augustus 2018 heeft verzocht de invordering op zich te nemen en vast staat dat [eiser] de maand juli 2018 niet heeft betaald. Het LBIO was dan ook bevoegd de invordering over te nemen.

Op grond van artikel 1:408 lid 5 BW dient het LBIO de onderhoudsplichtige met een brief met bericht van ontvangst in kennis te stellen van het voornemen tot verhaal alsmede van het bedrag inclusief de kosten van invordering. Het LBIO wordt bevoegd tot invordering over te gaan op de veertiende dag na de verzending van de brief. Er bestaat in beginsel geen grond om aan het LBIO de verplichting op te leggen nog andere handelingen te verrichten om de onderhoudsplichtige in de gelegenheid te stellen alsnog aan zijn verplichtingen te voldoen. Dat het LBIO in de praktijk wel dergelijke handelingen verricht, heeft nog niet tot gevolg dat zij onrechtmatig handelt wanneer zij dat niet zou doen.

[eiser] stelt dat geheel onaangekondigd en zonder waarschuwing vooraf door het LBIO opdracht is gegeven aan de deurwaarder om beslag te leggen op de bankrekeningen van [eiser] . Deze stelling is echter onjuist. Vast staat dat het LBIO op 14 augustus 2018 een aangetekende brief gestuurd heeft naar [eiser] waarin wordt verzocht de achterstallige alimentatie alsnog binnen veertien dagen aan [naam dochter] te voldoen. [eiser] heeft de ontvangst van deze brief niet betwist. Er was op dat moment een achterstand van € 658,90. [eiser] heeft niet uitgelegd waarom deze brief niet zou voldoen aan de vereisten van artikel 1:408 lid 5 BW. Dit heeft tot gevolg dat het LBIO bevoegd is geworden om tot invordering over te gaan op de veertiende dag na de verzending van de brief. Het LBIO heeft daarom niet gehandeld in strijd met een wettelijke plicht. [eiser] is ook voldoende in de gelegenheid gesteld het beslag te voorkomen, mede gelet op het hierboven onder 2.3 weergegeven bevel. Niet vastgesteld kan worden dat het LBIO onzorgvuldig jegens [eiser] heeft gehandeld.

Als het LBIO de inning van alimentatie overneemt, dan wordt daarbij op grond van de wet een opslag in rekening gebracht. Ook met het nemen van executiemaatregelen, zoals het leggen van beslag, zijn kosten verbonden. [eiser] had moeten beseffen dat hij de achterstallige alimentatie over de maanden juli tot en met oktober 2018 diende te betalen, zeker na het ontvangen van de brief van het LBIO van 14 augustus 2018. Dat de kosten zo hoog zijn opgelopen, moet dan ook aan [eiser] zelf worden verweten en niet aan het LBIO. [eiser] heeft er immers zelf voor gekozen om niet tot betaling over te gaan en ook geen betalingsregeling met het LBIO te treffen. Het LBIO heeft daarom ook niet gehandeld in strijd met wat in het maatschappelijk verkeer van haar mocht worden verwacht.

Gelet op het vorenstaande moet worden geoordeeld dat het LBIO niet onrechtmatig heeft gehandeld. De vordering van [eiser] zal daarom worden afgewezen.

[eiser] zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld.

Ter zitting is gebleken dat [eiser] de alimentatie rechtstreeks aan [naam dochter] voldoet. Omdat de invordering op verzoek van [naam dochter] door het LBIO is overgenomen, dient hij de alimentatie maandelijks aan het LBIO te betalen. Pas als voldaan is aan de beëindigingscriteria vermeld in artikel 1:408 lid 6 BW kan het LBIO de invordering beëindigen. Zolang [eiser] aan [naam dochter] blijft betalen, zal niet aan deze criteria worden voldaan. Dit betekent dat het LBIO de invordering op zich blijft nemen en dit zal blijven leiden tot extra kosten voor [eiser] . De kantonrechter wijst [eiser] er daarom nogmaals op dat hij om extra kosten in de toekomst te vermijden de alimentatie gedurende tenminste 6 maanden rechtstreeks aan het LBIO zal moeten betalen.