Gerechtshof Amsterdam 17-03-2020, ECLI:NL:GHAMS:2020:853

De man is op 16 oktober 2019 in hoger beroep gekomen van een gedeelte van voormelde beschikking van 12 december 2018.

De vrouw heeft op 16 januari 2020 een verweerschrift ingediend.

De mondelinge behandeling heeft op 24 februari 2020 plaatsgevonden, waarbij uitsluitend de ontvankelijkheid van het hoger beroep aan de orde is geweest, zoals in de oproep voor de zitting is medegedeeld. Verschenen zijn:

- de advocaat van de man;

- de advocaat van de vrouw.

De man is, hoewel behoorlijk opgeroepen, niet ter zitting verschenen.

De vrouw heeft bij journaalbericht van 12 februari 2020 laten weten niet ter zitting te zullen verschijnen.

Zoals afgesproken bij de mondelinge behandeling, heeft de vrouw het hof nog een nader stuk toegezonden op 24 februari 2020.

De man is op 16 oktober 2019 in hoger beroep gekomen, derhalve ruim tien maanden na de dagtekening van de bestreden beschikking. In haar verweerschrift heeft de vrouw aangevoerd dat het hoger beroep te laat is ingesteld. Ter beoordeling ligt aan het hof de vraag voor of de man tijdig in hoger beroep is gekomen van de bestreden beschikking. De vrouw heeft ter zitting haar verweer op dit punt weliswaar ingetrokken, maar de vraag of het hoger beroep tijdig is ingesteld, is van openbare orde en dient derhalve ambtshalve door het hof beoordeeld te worden. Het hof overweegt daarover als volgt.

Op grond van artikel 820 lid 1 Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv) kan een echtgenoot die in eerste aanleg niet in de procedure is verschenen, in afwijking van het bepaalde in artikel 358 lid 2 Rv, tegen een beschikking waarbij een verzoek tot echtscheiding, scheiding van tafel en bed of ontbinding van het huwelijk na scheiding van tafel en bed is toegewezen, hoger beroep instellen binnen drie maanden na de betekening van deze beschikking aan hem in persoon dan wel binnen drie maanden nadat zij op andere wijze is betekend en overeenkomstig het tweede lid openlijk bekend is gemaakt. De openlijke bekendmaking geschiedt door plaatsing van een uittreksel van de beschikking in de Staatscourant, aldus het tweede lid van artikel 820 Rv.

De man stelt dat hij niet op de hoogte was van de procedure in eerste aanleg. Hij was toen reeds naar zijn huidige adres in Spanje verhuisd. De man is pas op 27 juli 2019 bekend geworden met de echtscheidingsbeschikking door ontvangst daarvan op zijn woonadres in Spanje.

Gebleken is voorts dat op 28 december 2018 het adres van de man in Spanje kenbaar was uit de Basisregistratie Personen, zoals de vrouw ter zitting ook heeft verklaard en ook blijkt uit een door haar overgelegd e-mailbericht van haar deurwaarderskantoor. Nu de man ten tijde van de betekening op 28 december 2018 geen bekende woon- of verblijfplaats in Nederland had, maar wel een bekende woonplaats in Spanje, had de betekening van de echtscheidingsbeschikking op grond van artikel 56 lid 1 Rv moeten plaatsvinden overeenkomstig de regels van de EBetVo II. De betekening van 28 december 2018 is daarom ongeldig. Dit brengt mee dat de appeltermijn pas is ingegaan toen de bestreden beschikking alsnog aan de man in Spanje is betekend, op enig moment vanaf 18 juli 2019, omdat op dat moment pas aan de eisen van artikel 820 lid 1 Rv was voldaan. Hoewel niet is komen vast te staan op welke datum betekening heeft plaatsgevonden (volgens de man op 27 juli 2019), is de conclusie dat met de indiening van het beroepschrift op 16 oktober 2019 de man tijdig in hoger beroep is gekomen. De man is daarom ontvankelijk in zijn hoger beroep, zodat aan de inhoudelijke behandeling daarvan kan worden toegekomen. Het hof zal de behandeling van de zaak daartoe aanhouden en de oproeping van partijen tegen een nog nader te bepalen zitting gelasten.

Dit leidt tot de volgende beslissing.