Rechtbank Noord-Holland 29-01-2020, ECLI:NL:RBNHO:2020:556

De vrouw heeft gesteld dat partijen met elkaar zijn gehuwd op [datum] te [plaats] , Somalië. De vrouw heeft verzocht de echtscheiding tussen partijen uit te spreken. Zij heeft gesteld dat het huwelijk duurzaam is ontwricht.

Nu ten tijde van de indiening van het verzoekschrift de gewone verblijfplaats van partijen zich in Nederland bevond, komt de Nederlandse rechter rechtsmacht toe om te oordelen over het verzoek tot echtscheiding.

Uit het rapport van eerste gehoor van de IND van 21 maart 2013 kan worden afgeleid dat de vrouw heeft verklaard dat er sprake is van een traditioneel huwelijk, welk huwelijk naar schatting ongeveer zeven jaar geleden is gesloten. Zij is eerder gehuwd geweest in Somalië met een andere man genaamd [toenmalige echtgenoot] , uit welk huwelijk een dochter is geboren, [dochter] . Haar toenmalige echtgenoot is bij haar weggegaan en van haar gescheiden.

Op grond van de stukken en voormeld standpunt van de vrouw, welk standpunt door de man is onderschreven, staat naar het oordeel van de rechtbank onvoldoende vast dat er sprake is van een buiten Nederland gesloten huwelijk dat ingevolge het recht van de staat waar de huwelijksvoltrekking plaatsvond rechtsgeldig is of nadien rechtsgeldig is geworden, een en ander zoals is vermeld in artikel 10:31, eerste lid, BW. Evenmin is er voldoende duidelijkheid over de datum en plaats van het huwelijk.

Partijen hebben dienaangaande ter zitting nadere informatie verstrekt. Uit de verklaringen van partijen ter zitting in samenhang met de stukken acht de rechtbank voldoende aannemelijk geworden dat partijen op een onbekende datum in 2004 te [plaats] , Somalië, met elkaar zijn gehuwd.

Vervolgens moet worden beoordeeld of het huwelijk van partijen in Nederland voor erkenning in aanmerking komt.

Ingevolge voormeld artikel 10:31, eerste lid, BW wordt een buiten Nederland gesloten huwelijk dat ingevolge het recht van de staat waar de huwelijksvoltrekking plaatsvond rechtsgeldig is of nadien rechtsgeldig is geworden, als zodanig erkend.

Gelet op de verklaringen van partijen ter zitting over de wijze waarop het huwelijk is gesloten gaat de rechtbank er van uit, dat het huwelijk naar Somalisch recht rechtsgeldig tot stand is gekomen. Dit betekent dat het huwelijk op grond van het bepaalde in artikel 10:31 BW in Nederland wordt erkend.

De rechtbank komt vervolgens toe aan beoordeling van het verzoek tot echtscheiding en nevenvoorzieningen.

Op grond van artikel 815, lid 2 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv), voor zover hier van belang, dient een (inleidend) verzoekschrift tot echtscheiding een ouderschapsplan te bevatten ten aanzien van de minderjarige kinderen van partijen over wie zij al dan niet gezamenlijk het gezag uitoefenen. Nu het ouderschapsplan in de wet is geformuleerd als een processuele eis bij een verzoek tot echtscheiding heeft de rechtbank de bevoegdheid een echtgenoot in het verzoek tot echtscheiding niet-ontvankelijk te verklaren, tenzij er redenen zijn om aan te nemen dat het ouderschapsplan redelijkerwijs niet kan worden overgelegd (artikel 815, lid 6 Rv) .

Op grond van artikel 10:56 van het Burgerlijk Wetboek is Nederlands recht op het verzoek tot echtscheiding van toepassing.

Het verzoek tot echtscheiding zal, als niet weersproken en op de wet gegrond, worden toegewezen.

De vrouw heeft verzocht te bepalen dat de hoofdverblijfplaats van de minderjarigen bij haar zal zijn.

De man heeft verzocht te bepalen dat de hoofdverblijfplaats van de minderjarige [minderjarige] bij hem zal zijn.

Nu de gewone verblijfplaats van de minderjarigen in Nederland is, is de Nederlandse rechter bevoegd om naar het recht van Nederland te beslissen op het verzoek tot vaststelling van de hoofdverblijfplaats van de minderjarigen.

Op grond van de stukken en naar aanleiding van hetgeen partijen ter zitting hebben verklaard, staat naar het oordeel van de rechtbank vast dat partijen in Nederland nimmer als gezin hebben samengewoond. Ook staat vast dat de minderjarigen sinds begin 2018 geen contact hebben gehad met de man en dat zij dit ook niet willen. Daarnaast is de rechtbank ambtshalve bekend met onderstaande ondertoezichtstelling en uithuisplaatsing van de minderjarige [minderjarige] . Op grond van deze feiten en omstandigheden ziet de rechtbank geen aanleiding voor een Raadsonderzoek, zoals door de man is verzocht. De rechtbank zal het verzoek van de vrouw als op de wet gegrond toewijzen onder gelijktijdige afwijzing van het verzoek van de man. Niet is gebleken dat het belang van de minderjarigen zich hiertegen verzet.

De man heeft verzocht een regeling inzake de verdeling van de zorg- en opvoedingstaken (hierna: de zorgregeling) vast te stellen.

Nu de gewone verblijfplaats van de minderjarigen in Nederland is, is de Nederlandse rechter bevoegd om naar het recht van Nederland te beslissen op het verzoek tot vaststelling van een zorgregeling.

Vast staat dat er sinds mei 2018 geen enkel contact is (geweest) tussen de man en de minderjarigen. Gesteld noch gebleken is dat de man sindsdien enig initiatief heeft genomen om te komen tot contact(herstel). Gelet hierop en mede gelet op de bemoeienis van de Raad in het kader van de ondertoezichtstelling van de minderjarige [minderjarige] ziet de rechtbank in de gegeven omstandigheden geen aanleiding om de stukken in handen te stellen van de Raad voor onderzoek en advies met betrekking tot de zorgregeling. De rechtbank zal het verzoek van de man afwijzen.

De vrouw heeft verzocht, zoals ter zitting gewijzigd, een door de man te betalen bijdrage in de kosten van verzorging en opvoeding van de minderjarigen (hierna ook: kinderbijdrage) van € 114,00 per maand per kind en een door de man te betalen bijdrage in de kosten van haar levensonderhoud (hierna ook: partnerbijdrage) van € 134,00 per maand vast te stellen.

De man heeft verzocht een door hemzelf te betalen kinderbijdrage van maximaal € 25,00 per maand per kind vast te stellen.

Nu de Nederlandse rechter rechtsmacht heeft met betrekking tot het verzoek tot echtscheiding, heeft hij op grond van artikel 3 sub c van de Alimentatieverordening (nr. 4/2009 Raad van 18 december 2008) tevens rechtsmacht met betrekking tot het verzoek tot vaststelling van een kinderbijdrage.

De rechtbank zal op grond van artikel 3 van het Protocol van 23 november 2007 het recht van Nederland op het verzoek tot vaststelling van een kinderbijdrage toepassen, nu de onderhoudsgerechtigde gewone verblijfplaats in Nederland heeft.

De Nederlandse rechter is op grond van artikel 3 sub a van de Alimentatieverordening (nr. 4/2009 Raad van 18 december 2008) bevoegd om van het verzoek tot vaststelling van een partnerbijdrage kennis te nemen.

De rechtbank zal op grond van artikel 3 van het Protocol van 23 november 2007 het Nederlands recht toepassen op het verzoek tot vaststelling van een partnerbijdrage, nu de onderhoudsgerechtigde gewone verblijfplaats in Nederland heeft.

Voor zover hierna bedragen zijn genoemd, zijn deze afgerond op hele euro’s. Voor de bepaling van de behoefte heeft de rechtbank de gegevens gehanteerd zoals opgenomen in de bijlage 2018 (tweede helft) bij het rapport van de Expertgroep Alimentatienormen.

De rechtbank houdt geen rekening met zorgkorting, nu vaststaat dat er sinds medio 2018 geen contacten zijn (geweest) tussen de man en de minderjarigen.

Bij de bepaling van de draagkracht heeft de rechtbank de gegevens gehanteerd zoals opgenomen in de bijlage 2020 (eerste helft) bij het rapport van de Expertgroep Alimentatienormen. De rechtbank ziet aanleiding als ingangsdatum van na te melden kinderbijdrage de datum van deze beschikking vast te stellen.

Nu de gezamenlijke draagkracht van partijen (€ 420,-- per maand) hoger is dan de behoefte van de minderjarigen van € 337,-- per maand, dient een draagkrachtvergelijking te worden gemaakt ter bepaling wie van de ouders welk deel van de behoefte dient te dragen. De verdeling van de kosten over beide ouders wordt berekend volgens de formule: ieders draagkracht gedeeld door de totale draagkracht vermenigvuldigd met de behoefte. Volgens deze formule is het aandeel van de man te stellen op 420/420 x 337 = € 337,-- per maand, dit is € 84,-- per maand per kind. Het aandeel van de vrouw is te stellen op nihil, nu ervan wordt uitgegaan dat zij geen inkomen heeft waarmee bij de bepaling van de draagkracht rekening dient te worden gehouden.

Zoals hierboven is overwogen wordt op het aandeel van de man geen zorgkorting in mindering gebracht. Op grond van het vorenstaande is de rechtbank van oordeel dat na te melden kinderbijdrage in overeenstemming is met de wettelijke maatstaven.

Bij de bepaling van de behoefte en de draagkracht heeft de rechtbank de gegevens gehanteerd zoals opgenomen in de bijlage 2020 (eerste helft) bij het rapport van de Expertgroep Alimentatienormen.

Naar het oordeel van de rechtbank staat vast dat de vrouw behoefte heeft aan een aanvullende partnerbijdrage, nu zij een uitkering krachtens de Participatiewet ontvangt.

De vrouw heeft verzocht de ingangsdatum van de partnerbijdrage te bepalen op de datum van indiening van het verzoekschrift. Uit de wet volgt dat de rechtbank de partnerbijdrage niet kan laten ingaan op een datum gelegen voor de dag van inschrijving van de beschikking tot echtscheiding. De rechtbank zal de ingangsdatum dan ook bepalen op laatstgenoemde datum. Het staat partijen overigens wel vrij een eerdere ingangsdatum overeen te komen.