Rechtbank Noord-Nederland 18-09-2019, ECLI:NL:RBNNE:2019:4609

1.1.

Bij mondelinge uitspraak van deze rechtbank van 4 juli 2019 is, alvorens verder te beslissen met betrekking tot de verzoeken tot het vaststellen van de hoofdverblijfplaats van de minderjarigen en het vaststellen van een zorgregeling, een voorlopige omgangsregeling bepaald tussen de moeder en de minderjarige kinderen van partijen, in afwachting van het raadsrapport.

1.2.

De zaak is met betrekking tot de verzoeken tot de hoofdverblijfplaats van de minderjarigen en de zorgregeling voortgezet ter zitting van 20 augustus 2019 ten overstaan van de meervoudige kamer. Daarbij zijn de volgende personen gehoord:

- de moeder, bijgestaan door mr. Van Weert;

- de vader, bijgestaan door mr. Siesling-Vellinga;
- [jeugdzorgwerker 1] en [jeugdzorgwerker 2] namens het Regiecentrum Bescherming en Veiligheid (hierna: GI);

- [raadsmedewerker] namens de Raad voor de Kinderbescherming (hierna: RvdK).

2.1.

Partijen zijn de ouders van:

- [de minderjarige 1] , geboren op [geboortedatum] 2006 te [geboorteplaats] ;

- [de minderjarige 2] , geboren op [geboortedatum] 2008 te [geboorteplaats] en

- [de minderjarige 3] , geboren op [geboortedatum] 2012 te [geboorteplaats] .

2.2.

De kinderen van partijen zijn op 7 maart 2018 voorlopige onder toezicht gesteld. De ondertoezichtstelling is tot op heden telkens verlengd.

2.3.

De rechtbank blijft bij hetgeen in de mondelinge tussenuitspraak van 16 april 2019 is overwogen en beslist, welke overwegingen en gronden worden geacht als hier herhaald en ingelast te zijn, tenzij hierna anders wordt overwogen en beslist.

2.4.

Er zijn vele hulpverleningsinstanties bij partijen en hun kinderen betrokken en in het dossier zijn meerdere rapportages gevoegd. De rechtbank zal hierna de conclusies uit de verschillende rapportages weergeven. De RvdK heeft op verzoek van de rechtbank een onderzoek ingesteld naar het meest wenselijke hoofdverblijf en een verdeling van de zorg- en opvoedtaken, het advies van de RvdK zal hierna ook worden opgenomen. Tot slot zal de rechtbank ingaan op de standpunten van partijen en besluiten met het oordeel van de rechtbank.

2.5.

Op 17 mei 2018 heeft de RvdK zijn rapport raadsonderzoek ten behoeve van de definitieve ondertoezichtstelling van de minderjarigen afgegeven. Hierin staat het volgende - zakelijk weergegeven - vermeld.

2.6.

2.7.

2.8.

In de brief van het Kenniscentrum Kind en Echtscheiding (KKE) van 7 november 2018 wordt geschreven dat de kinderen ernstige schade oplopen door de situatie waarin ze zitten. Het KKE loopt vast in de behandeling. Het doel van de begeleide bezoeken is contactherstel met moeder, toewerken naar onbegeleid contact en de kinderen op een positieve manier hun band laten herstellen met moeder. Het is bij het KKE niet gelukt om deze doelen te bereiken.

2.9.

Het KKE schrijft verder dat moeder inmiddels in een onmachtige positie zit. Zij ziet de kinderen heel weinig en alle drie de kinderen keren zich van haar af. Zij heeft hier geen enkele invloed op. Het ligt niet aan haar houding tijdens de bezoeken. Er is volgens het KKE geen reden waarom haar moederschap in twijfel hoeft te worden getrokken. Tijdens de begeleide omgangen is gezien dat moeder zich kan aansluiten bij de kinderen en dat er geen reden is om de contacten tussen moeder en de kinderen te begeleiden. De kinderen wonen bij vader, richten zich op hem en hebben een gezamenlijke vijand gevonden in de moeder. Vader vindt het onverantwoord dat de kinderen alleen met hun moeder zijn. Vader vormt samen met de kinderen een bondje en de moeder is daar buiten gevallen. Afdwingen van extra bezoek en onbegeleid bezoek is niet gelukt, ook niet met behulp van de gezinsvoogden. Het afdwingen zou op dit moment ook niet wenselijk zijn omdat de houding van de kinderen daar niet van verandert. Begeleide omgang levert geen constructieve basis voor contactherstel en contactgroei tussen de moeder. Het advies is daarom om hier niet mee door te gaan, omdat het spanning en negativiteit oproept. Vader is de enige die voor verandering kan zorgen door de kinderen ruimte te geven om contact te hebben met hun moeder.

2.10.

Vader geeft bij het KKE aan naar de kinderen te willen luisteren en ze niet te willen dwingen. De kinderen zijn loyaal aan hem, stemmen op hem af en nemen afstand van hun moeder. Vader vertelt dat hij de kinderen stimuleert om contact met moeder te onderhouden, maar dit wordt door het KKE in de praktijk niet gezien. Op het moment dat er plannen worden gemaakt voor een andere vorm van contact met moeder dan neemt vader geen positie als ouder in en stimuleert hij de kinderen niet om het fijn te hebben met hun moeder. De kinderen kunnen niet anders dan zijn mening volgen en zeggen dat ze niet willen. Ze mogen bijvoorbeeld best even thee gaan drinken bij moeder die in hetzelfde dorp woont. Maar de kinderen weten dat hun vader vindt dat ze dit beter niet kunnen doen, omdat moeder gevaarlijk is. De vader vindt dat er een kans op ontvoering is en dat moeder het heeft verprutst door een relatie aan te gaan met de vader van een vriendje van [de minderjarige 1] en de kinderen in de steek te laten. De vader laat zich te veel leiden door zijn eigen gevoelens en opvattingen over moeder waardoor het hem niet lukt om de kinderen voldoende te stimuleren in het contact met moeder. De kinderen moeten hierdoor het contact met hun moeder missen en dit acht het KKE zeer schadelijk voor de kinderen.

2.11.

De kinderen kunnen geen contact hebben met hun moeder. De kinderen leren dat intieme banden, zoals ouders die van je houden en zelf houden van je ouders, doorgesneden kunnen worden en dat je als kind gedwongen wordt partij te kiezen voor één van de ouders. Van het laatste zullen ze zich nu niet bewust zijn omdat de kinderen hun eigen veiligheid zoeken om te overleven, ze kunnen niet anders dan kiezen voor hun vader omdat ze anders verscheurd raken tussen twee volwassenen die elkaar wantrouwen en zwart maken. Het patroon lijkt zich te bestendigen en dit is een vorm van kinderenmishandeling. De kinderen kunnen zich niet ontwikkelen zoals voor kinderen noodzakelijk is. Het aanleren en voordoen hoe je contacten met anderen legt in het leven is verstoord en daar krijgen de kinderen hoe dan ook last van.

2.12.

De ouders hebben de kinderen aangemeld voor therapie en dat moet gericht zijn op de beroerde situatie waar ze nu in zitten, zodat zij begrijpen en voelen dat zij daar niets aan kunnen doen en niet nog meer vastlopen in hun ontwikkeling. Zolang vader dezelfde houding blijft aanhouden en niet wil veranderen in het belang van de kinderen, zal therapie de kinderen op dit moment niet verder helpen. De kinderen komen nog meer in strijd met hun eigen gevoelens en gedachten. Tenslotte ligt volgens het KKE de verantwoordelijkheid tot het herstellen van het contact tussen de kinderen en moeder bij vader. Wanneer vader emotionele (gemeende) toestemming geeft aan de kinderen om van hun moeder te mogen houden en onderscheid maakt tussen zijn relatie met moeder en de relatie van de kinderen met hun moeder komt er een opening voor herstel. Wat gebeurd is in het verleden, zijn eigen pijn en verdriet, mogen niet van invloed zijn op de relatie die de kinderen met hun moeder aangaan. De kinderen moeten de vrijheid voelen, niet alleen in woorden maar vooral in oprecht menen, om contact met beide ouders te mogen hebben. Vader zal inzicht moeten krijgen in de schade die de huidige situatie veroorzaakt bij de kinderen. Hij wil als vader het beste doen voor de kinderen en naar ze luisteren. Dit is ook wat ouders horen te doen, alleen gaat vader daar als ouder te ver in door ervoor te zorgen dat de kinderen geen contact hebben met hun moeder. Opgroeien zonder één van beide ouders is daarnaast schadelijk voor het zelfbeeld van de kinderen. Het KKE wil graag verder met vader in gesprek over hoe hij ervoor kan zorgen dat de kinderen toch contact kunnen hebben met hun moeder en vader ook de vader kan zijn die hij graag wil zijn voor de kinderen.

2.13.

Jeugdhulp Friesland is met de hulpverlening vanuit Intensieve Ambulante Gezinsbehandeling (IAG) betrokken geweest bij partijen over de periode van 14 augustus 2018 tot en met 9 oktober 2018. Zij hebben in een eindevaluatiebrief d.d. 30 november 2018 het volgende geschreven over de situatie.

2.14.

De kinderen laten op een aantal gebieden opvallend en onnatuurlijk gedrag zien, die gegroepeerd zijn in onderstaande punten:

1. Onderdrukking van het hechtingssysteem: De kinderen laten zien dat het hechtingssysteem

aan de kant van moeder wordt onderdrukt, terwijl er aan de ander kant (bij vader) sprake is van hyperbinding. Hyperbinding lijkt op het eerste gezicht een (warme) veilige binding, maar is dat bij nader inzien niet. Samen wijst dit op disfunctioneren van het hechtingssysteem van de kinderen. De leerkracht gaf aan dat vader en [de minderjarige 1] in de beginperiode moeder weer terug wilden en het was duidelijk dat het voor hen moeilijk was dat dat niet lukte. De leerkracht gaf aan dat vader haar verteld had heel open met de kinderen te spreken over de scheiding en over moeder en er met z’n allen over te huilen. Vader legde hier naar het idee van juf te veel nadruk op. Het was alsof vader z’n eigen moeite deelde met de kinderen en hen daarin meesleepte op een bepaalde manier. Wat juf opvalt, is dat vader met de kinderen een breed afscheidsritueel heeft. Dat is altijd zo geweest. Vader neemt op een overdreven manier afscheid. Zo op het oog gaat hij ook lief met de meiden om. Vader brengt [de minderjarige 3] nog steeds in de klas, hoewel andere ouders dat niet meer doen. Hij kan het niet laten, zegt juf. [de minderjarige 3] vertelde onlangs dat ze van mem een nieuw jurkje had gekregen. Toen juf suggereerde dat ze moeder daar zeker wel een kus of een knuffel voor had gegeven gaf ze aan dat dat niet zo was en keek ze juf aan alsof de dacht: Als jij niet meer verstand hebt....

2. Waanvoorstelling: De kinderen denken slachtoffer te zijn van moeder en houden aan dat

3.
Kinderen positioneren zich boven moeder en laten tegelijkertijd angst voor moeder zien:

4. Ondersteuning van vader in de afwijzing van de kinderen: Vader ondersteunt de kinderen in het afwijzen van hun moeder. Hij geeft aan dat de hulpverlening moet luisteren naar wat de kinderen willen en hij geeft aan dat de kinderen eigenlijk zelf zouden moeten kunnen kiezen of ze contact willen met moeder. Daarmee plaats vader zichzelf en de kinderen boven

5. Gebruik van het woord “gedwongen’: De kinderen geven aan het gevoel te hebben dat ze

6. Poging tot buitensluiten: De kinderen geven aan dat ze moeder niet willen zien bij

bijvoorbeeld verjaardagen of op het schoolplein.

7. Vervanging van de ouder: De kinderen lijken een vervangende moeder te hebben gevonden in de vorm van de vriendin van vader. Ze spreken over "opa" en "oma" als er gesproken wordt over de ouders van de vriendin van vader. Het viel een van de juffen op dat de kinderen al heel snel heel close zijn met de vriendin van vader.

8. De onvergeeflijke gebeurtenis: Vader beweert dat moeder vaak heeft gelogen en vindt dat

de leugens van moeder te ernstig zijn om te worden vergeven. De kinderen hebben dezelfde mening, ook al weten ze niet altijd welke leugens dat dan zijn. Moeder geeft aan dat ze door de aanhoudende beschuldigingen en monologen van vader haar verzet tegen vader heeft opgegeven omdat ze het niet meer aan kon. Ze heeft het eindeloze doorpraten van vader als grensoverschrijdend en uitputtend ervaren en heeft uit overlevingsstrategie hem gelijk gegeven. Ze heeft het opgegeven zich te verzetten omdat ze het zich niet kon permitteren om het met vader oneens te zijn.

9. Afwijzing op thema’s: De kinderen gebruiken een van de volgende thema’s om de afwijzing van moeder te legitimeren. De kinderen willen moeder vertellen wat ze wel of niet moet doen. Ze stellen zich boven de moeder op. Hetzelfde wat vader volgens moeder eerder ook bij haar heeft gedaan. De kinderen hebben geleerd dat ook te doen en bijvoorbeeld moeder te verwijten dat ze overheersend is en niet luistert naar wat de kinderen willen (inclusief het feit dat moeder niet berust in de wens van de kinderen haar af te wijzen), dat moeder vaak boos is en geen controle heeft over de eigen boosheid (mogelijk uitgelokt door het uitdagende en hooghartige gedrag van de kinderen). De kinderen eisen dat moeder

10. Overmatig gebruik van appjes en telefoontjes: Vader en de kinderen maakten in de periode dat de kinderen nog bij moeder waren veelvuldig gebruik van het uitwisselen van berichtjes en het hebben van telefonisch contact. Wat een van de juffen opviel in het contact met vader was dat hij claimend over kwam. Op het moment dat de school een kamp had, wilde vader elke dag [de minderjarige 1] aan de telefoon hebben en sprak dan zo lang met hem dat juf hem erop heeft moeten aanspreken.

11. Rol-omkering van de kinderen: de kinderen worden door vader naar voren geschoven als

12. Moeder verdient het te worden verstoten: De kinderen en vader wekken de indruk dat het

2.15.

Met betrekking tot de overige doelen geeft vader aan dat deze gebaseerd zijn op vooronderstellingen van de gezinsvoogden, die suggereren dat aan de manier waarop vader met de kinderen omgaat, iets zou schorten. Hij geeft aan dat dat niet het geval is. Desgevraagd geeft vader aan geen eigen doelen te hebben die betrekking hebben op (de omgang met) de kinderen.

2.16.

In de gesprekken met moeder komt een beeld naar voren van een moeder die voorafgaand aan de scheiding prima heeft gefunctioneerd als ouder, maar moeite heeft gehad om zich als persoon staande te houden in haar huwelijk en die zich ten opzichte van vader als overlevingsstrategie ofwel aanpaste ofwel de kinderen meenam op haar “vlucht” voor vader. Het lijkt aannemelijk dat de angst van moeder voor (het gedrag van) vader daarbij op de kinderen werd geprojecteerd en de kinderen daarmee betrokken werden in de strijd tussen ouders. Juist het gedrag wat daaruit is voortgekomen, wordt haar zowel door vader als de kinderen kwalijk genomen.

2.17.

In de gesprekken met vader valt op dat vader vast houdt aan zijn eigen visie op zaken en weinig inzicht laat zien in de invloed die zijn eigen gedrag heeft op bij voorbeeld moeder of op de kinderen. Vader accepteert geen andere visies dan die van hemzelf. Moeder geeft aan dat ze momenteel geen doelen heeft die op het vlak van IAG liggen, maar dat ze graag opvoedkundige ondersteuning zou willen als de kinderen weer bij haar verblijven of wonen. Ze zou graag zien dat er op korte termijn stappen worden ondernomen om de kinderen bij vader uit huis te plaatsen en eventueel via een tussenstap, weer bij haar terug te plaatsen.

2.18.

2.19.

2.20.

Het MDA++ heeft op 19 maart 2019 overleg gehad met de ouders. Uit de notulen van dit overleg blijkt dat er geen concrete feiten zijn waaruit zou blijken dat het onveilig is voor de kinderen om bij de moeder te zijn. Er staat beschreven dat het een bedreiging in de ontwikkeling van de kinderen is dat het de ouders nu niet lukt om samen het opvoederschap vorm te geven. Uit het verslag blijkt dat de RvdK onlangs op een zitting heeft geadviseerd de omgang uit te breiden en het contact tussen de moeder en de kinderen te normaliseren. De vader heeft tijdens het overleg aangegeven dat het nodig vindt dat de omgang begeleid wordt. Het advies wat vanuit het MDA++ wordt gegeven, is dat er wordt ingezet op het verbeteren van de communicatie tussen ouders door middel van een systeem therapeutische benadering waarbij onder andere wordt gekeken naar welk oud zeer er zit en hoe het vertrouwen in elkaar als ouders in voldoende mate kan worden hersteld, zodat de kinderen er geen last van ondervinden. De kinderen hebben recht op beide ouders en ze hebben beide ouders nodig om zich op een gezonde manier te ontwikkelen. De kinderen hebben baat bij voorspelbaarheid en duidelijkheid. Voorts is afgesproken dat de Inter-Psy wordt uitgenodigd voor een volgende bijeenkomst om duidelijk te maken wat zij hierin kunnen bieden.

2.21.

Uit de notulen van het MDA++ van 21 mei 2019 blijkt dat Inter-Psy aan heeft gegeven het niet beter te kunnen dan KKE en IAG. Het nu starten met herstelgesprekken tussen de kinderen en de moeder doet mogelijk meer schade dan gewenst. Inter-Psy adviseert tijdens het overleg, en later in een e-mail van 4 juni 2019 nogmaals, dat de kinderen eerst uit de invloedssfeer van de vader moeten om een behandeling effectief te kunnen laten zijn.

2.22.

2.23.

2.24.

2.25.

2.26.

2.27.

2.28.

2.29.

De GI voert het volgende ter zitting aan. De GI sluit zich aan bij het rapport van de RvdK. Het is in het belang van de minderjarigen dat hun hoofverblijf bij de vader wordt bepaald. Er dient duidelijkheid en rust te ontstaan voor de minderjarigen ten aanzien van hun toekomstperspectief. Indien het hoofdverblijf van de kinderen bij de moeder wordt bepaald, zullen de kinderen alleen maar meer weerstand krijgen richting moeder. Een tussenstap, waarbij de kinderen eerst op een neutrale plek zonder ouders verblijven, zal traumatiserend zijn voor de kinderen, zo schat de GI in. De omgangsmomenten in het "lokaaltje" van de GI zijn de laatste periode allemaal doorgegaan. De GI heeft geprobeerd om de omgang te normaliseren, maar dat lukt niet. De GI heeft geen zorgen over de opvoedkwaliteiten van moeder. De invloed van vader op de kinderen is groot en de GI is nog steeds van mening dat de vader hierin een slag moet maken. De GI zou graag zien dat ouders een persoonlijkheidsonderzoek bij het NIFP zouden laten doen. Zo kan er gekeken worden naar de mogelijke persoonlijkheidsproblematiek bij de ouders en welke therapie ouders hierbij nodig hebben. Ouders zitten nog erg op ex-partner niveau en zij zouden met behulp van therapie kunnen gaan werken naar gezamenlijk ouderschap, waarbij de kinderen worden meegenomen. Tijdens een dergelijk traject is het van belang dat de kinderen hun moeder blijven zien.

2.30.

De vader kan instemmen met het advies van de RvdK, in zoverre dat hij graag vastgelegd ziet dat het hoofdverblijf van de minderjarigen bij hem wordt bepaald. Het is in het belang van de kinderen dat zij op korte termijn duidelijkheid krijgen over hun hoofdverblijfplaats. Ten aanzien van de zorgregeling met de moeder, is de vader van mening dat eerst ingezet moet worden op herstel van de moeder-kindrelatie. De vader is van mening dat er daarom eerst (tijdelijk) geen omgang moet zijn, waarna de kinderen in de toekomst in alle rust de omgang met de moeder weer kunnen opbouwen. Dit op vrijwillige basis, zodat er weer enige ontspanning in komt. De omgang zoals deze de laatste maanden heeft plaatsgevonden bij de GI is in die zin goed geweest, omdat er dan contact is tussen de moeder en de kinderen, maar ondertussen verandert er qua intensiteit niet veel. Voor zowel de moeder als de kinderen zijn die omgangsmomenten verplichte nummertjes waar je niet jaren mee door kan gaan omdat niemand er blij van wordt, aldus de vader.

2.31.

De moeder vindt de conclusies van de RvdK teleurstellend en zij snapt deze niet. Zij is van mening dat het advies geen stap vooruit is, want er wordt aangesloten bij de huidige situatie die qua omgang was bedoeld als tijdelijke noodoplossing. In alle stukken wordt erover gesproken dat de vader zijn houding moet veranderen, maar dat doet hij niet. Er is op de vorige zittingen gesproken over de kinderen en hoe zij zich verschillend op lijken te stellen ten opzichte van de moeder. Vooral de jongste lijkt een ander beeld te laten zien. De moeder zou graag zien dat de kinderen hun hoofdverblijfplaats bij haar krijgen, dan krijgen de kinderen ruimte en kunnen ze een relatie met de moeder opbouwen. Als het hoofdverblijf van de kinderen bij de vader wordt bepaald, zou de moeder graag een onbelaste en normale omgang wensen met de kinderen. Bij voorkeur ergens in de buurt van hun woonplaats, omdat de moeder en de kinderen nu allemaal drie kwartier heen en drie kwartier terug moeten rijden naar de GI terwijl er geen reden bestaat voor begeleide omgang.

3.1.

De rechtbank stelt voorop dat de kinderen aanhoudend gebukt gaan onder een zeer onrustige situatie die gekenmerkt wordt door onveiligheid en waarbij er ernstige zorgen zijn over de kinderen nu zij hun moeder verstoten. De rechtbank overweegt dat de kinderen tot eind 2017 de moeder kwalificeren als een goede en zorgzame moeder, in welk beeld verandering komt wanneer zij eind 2017 bij hun vader gaan wonen. Vanaf dat moment lijkt het beeld van de kinderen over hun moeder drastisch te veranderen. De kinderen denken op dit ogenblik van helemaal tot overwegend negatief over hun moeder. Partijen twisten over de oorzaak hiervan en over de oplossing hiervoor.

3.2.

De rechtbank is van oordeel dat uit de hiervoor aangehaalde rapportages van met name het KKE en IAG blijkt dat de kinderen op dit moment worden blootgesteld aan emotionele verwaarlozing, die geduid kan worden als een vorm van kindermishandeling. De houding van de vader zorgt ervoor dat de kinderen zich verwijderd hebben van hun moeder. De rechtbank herkent zich op grond van het verhandelde ter zitting volledig in het door de deskundigen (RvdK, KKE en IAG) geschetste beeld van de situatie en de rol die met name de vader daarin heeft ingenomen. De vader ondersteunt de kinderen in het volledig afwijzen van hun moeder, en plaatst zichzelf en de kinderen daardoor boven de moeder.

3.3.

De vader heeft weliswaar verklaard voorstander te zijn van normale omgang tussen de moeder en de kinderen en heeft meermalen benadrukt dat hij er alles aan wil doen om dit mogelijk te maken, maar de vader komt de rechtbank niet geloofwaardig over. De vader betoogt namelijk telkens dat er iets moet gebeuren voordat die omgang kan gaan plaatsvinden of stelt hieraan voorwaarden, zoals enkel begeleide omgang. Daarbij legt hij de verantwoordelijkheid geheel bij de moeder, en niet bij zichzelf. Zo heeft de vader bij herhaling benadrukt dat eerst onderzocht moet worden wat de reden is dat de kinderen geen normale omgang met hun moeder willen hebben (de "probleem-analyse"), dat het aan de moeder ligt dat er geen normale omgang kan plaatsvinden vanwege "de verstoorde moeder-kind relatie" en dat geluisterd moet worden naar de wens van de kinderen. Voorts heeft de vader tijdens de zitting op 20 augustus 2019 bovendien bepleit dat er eerst een periode zonder omgang dient te zijn waarin de moeder dient te werken aan verbetering van de "verstoorde moeder-kindrelatie". De vader zwijgt echter geheel over zijn eigen rol, zodat de rechtbank ernstig twijfelt aan het zelfinzicht van de vader.

3.4.

Diverse betrokken deskundigen hebben de vader uitgelegd wat hij zou kunnen doen om de situatie voor de kinderen te vergemakkelijken en de omgang normaler te laten verlopen. Ondanks die adviezen, die ook tijdens eerdere zittingen door de rechtbank met de vader zijn besproken, is de omgang niet beter gaan verlopen. De vader heeft als reactie op de adviezen van de hulpverleners aangegeven dat hij zich hierin niet herkent en heeft de adviezen, ook van de rechtbank, in de wind geslagen. Het is dan ook niet vreemd dat de kinderen bij herhaling geweigerd hebben uit de auto te komen op de momenten dat de vader de kinderen bracht voor een omgangsmoment bij het zwembad of op een andere openbare locatie. Volgens de vader willen de kinderen immers enkel omgang in 'het lokaaltje', willen zij dit niet verlaten omdat het elders onveilig is en dient de mening van de kinderen gevolgd te worden. De vader blijft de kinderen steunen in het door de vader gecreëerde beeld dat de moeder niet te vertrouwen is.

3.5.

De situatie is sinds eind 2017, toen de kinderen bij de vader zijn gaan verblijven, alleen maar verder verslechterd. Daarbij is het zeer opvallend dat de moeder in zeer korte tijd van een belangrijke, vanzelfsprekende en liefdevolle opvoeder is veranderd in een moeder die de kinderen niet veilig achten en hen zou willen ontvoeren. De rechtbank heeft, gezien de diverse rapportages, de overtuiging dat dit komt door de rol van vader en zijn opstelling die wordt ingegeven door wrok vanwege de door de moeder gekozen echtscheiding. De vader probeert de moeder uit het leven van de kinderen te bannen, en projecteert zijn gevoelens en mening op de kinderen. Het IAG heeft in dat kader ook gesproken over waanvoorstellingen van de kinderen, waarbij zij denken het slachtoffer te zijn van de moeder en dat er sprake is van een onvergeeflijke gebeurtenis. In dit kader is het bijzonder zorgelijk dat de kinderen (13, 11 en 6 jaar) op hun leeftijd de moeder ter verantwoording roepen en excuses van haar eisen. De rechtbank heeft daarbij sterk de indruk dat hun mening enkel door hun vader is ingegeven en niet meer vanuit de kinderen zelf kan worden gevormd. De vader imponeert als een zeer overheersende man die op geen enkele wijze tegenspraak duldt.

3.6.

De rechtbank heeft er geen enkel vertrouwen in dat toewijzing van het verzoek van de vader om het hoofdverblijf van de kinderen bij hem te bepalen, zal leiden tot een normalisering van de situatie en dus een gewone omgang tussen de moeder en de kinderen. Dit is immers de afgelopen periode van 21 maanden ook niet gebeurd, in tegendeel zelfs. De rechtbank kan het advies van de RvdK dan ook niet volgen en de door de RvdK genoemde 'positieve signalen' voor een opening ziet de rechtbank niet. De rechtbank is van oordeel dat de invloed van de vader zodanig groot is, dat de kinderen met de vader als hoofdopvoeder niet anders kunnen dan zich blijven afkeren van hun moeder, zonder dat daarvoor een reden aanwezig is. Weliswaar heeft de moeder tijdens het uiteengaan van partijen, een periode die zeer onrustig was voor de kinderen, keuzes gemaakt die veel indruk hebben gemaakt op de kinderen, maar met de juiste duiding van die situatie hadden de kinderen de kans gekregen een genuanceerd beeld van het gebeurde en van hun moeder te behouden. Nu wordt gesproken van onvergeeflijke gebeurtenissen en van "ontvoering" en lijkt de moeder steeds verder te worden gedemoniseerd aan de hand van relatief kleine voorvallen die worden uitgelegd alsof de moeder de kinderen niet respecteert in hun mening en hun in de steek gelaten heeft. Dit dient de vader te worden toegerekend.

3.7.

De rechtbank is van oordeel dat de schadelijke situatie waarin de kinderen verkeren, zo spoedig mogelijk dient te worden opgeheven. Dit kan binnen het huidig juridisch kader alleen door het verzoek van de moeder om het hoofdverblijf van de kinderen bij haar te bepalen, toe te wijzen. De kinderen moeten uit de invloedsfeer van de man gehaald worden. De rechtbank ziet dit als de enige mogelijkheid om de kinderen in de gelegenheid te stellen om hun band met hun moeder te herstellen dan wel te verbeteren en de kindermishandeling waaraan zij bij de vader worden blootgesteld te stoppen. Het advies van de RvdK om het hoofdverblijf bij de vader te bepalen en om vervolgens een persoonlijkheidsonderzoek te doen bij de ouders en daarna te bekijken welke hulp moet worden ingezet, kan de rechtbank niet volgen, nu zowel het KKE als IAG een intensief traject met partijen zijn aangegaan en (eenvoudig gezegd) geconcludeerd hebben dat het de vader is die zal moeten veranderen. Vervolgens heeft Inter-Psy na een intake geconcludeerd dat zij niets kunnen betekenen zolang de kinderen in de invloedsfeer van vader zitten. De rechtbank verwacht ook niet dat de duidelijkheid over het hoofdverblijf iets zal veranderen aan de door de vader ingegeven afkeer van de moeder bij de kinderen en dat de hulpverlening dan wel tot een positief resultaat kan leiden.

3.8.

De rechtbank voorziet dat het wijzigen van het hoofdverblijf niet eenvoudig zal zijn en voor de kinderen zal dit gedurende een periode heftig zijn. Dit weegt naar het oordeel van de rechtbank echter niet op tegen de schadelijke situatie die langdurig zou voortduren wanneer de kinderen bij de vader blijven wonen en aan zijn beïnvloeding blootgesteld blijven.

3.9.

Net als de RvdK ziet de rechtbank het risico dat [de minderjarige 1] wegloopt en naar zijn vader gaat. De rechtbank kiest er bewust voor om deze mogelijkheid niet leidend te laten zijn bij de beslissing over het hoofdverblijf van de kinderen. De rechtbank beschouwt het als haar taak om een beslissing te nemen waarmee op de langere termijn de beste situatie voor de kinderen wordt nagestreefd, niet om een beslissing te nemen "omdat het niet anders kan". Het is aan de ouders en de betrokken gezinsvoogden om te zorgen dat de kinderen geholpen worden om uitvoering te geven aan deze uitspraak. Indien [de minderjarige 1] terugkeert naar zijn vader, is het de taak van de vader om tegen [de minderjarige 1] te zeggen dat iedereen de beslissing van de rechtbank dient op te volgen en dat [de minderjarige 1] niet zelf kan beslissen waar hij gaat wonen en dat hij terug moet naar zijn moeder.

3.10.

De rechtbank acht het van groot belang dat de kinderen de gelegenheid wordt geboden om rustig te wennen aan hun nieuwe situatie en om de band met hun moeder te herstellen. De rechtbank wil de betrokken gezinsvoogden meegeven dat de rechtbank het liefst zou zien dat de moeder en de kinderen eerst op een neutrale plek de kans en tijd krijgen om weer aan elkaar te wennen en daarbij begeleid te worden. De rechtbank beseft dat dit een zeer lastige taak is, maar acht het in het belang van de kinderen dat zij enkele weken achtereen tijd met alleen de moeder gaan doorbrengen. Om dit te bewerkstellingen, zal de rechtbank in ieder geval bepalen dat de kinderen voor minimaal vier weken uit de invloedsfeer van vader dienen te blijven. Dit betekent geen bezoeken van en aan vader, geen telefonisch contact of app-wisselingen met vader. Na afloop van die periode zal het contact met de vader alleen gedurende maximaal 1 uur per week begeleid kunnen plaatsvinden op een neutrale locatie. De rechtbank benadrukt dat het daarbij gaat om omgang waarbij voortdurende begeleiding en toezicht aanwezig is, teneinde te kunnen voorkomen dat de vader de kinderen bij die gelegenheid opnieuw opzet tegen de moeder. De rechtbank ziet thans geen aanleiding om een uitgebreidere omgangsregeling tussen de vader en de kinderen vast te stellen. De rechtbank is van oordeel dat, gezien de rapportages, eerst duurzaam moet blijken dat de vader de kinderen hun moeder gunt, niet langer negatief over haar spreekt of haar demoniseert en hij de kinderen emotioneel toestemming geeft om bij de moeder te wonen. Pas indien hiervan blijkt, bijvoorbeeld uit de resultaten van een door de vader ondergaan persoonlijkheidsonderzoek, en het beeld van hun moeder genormaliseerd is en de band hersteld, waarvoor geruime tijd nodig zal zijn, kan een uitbreiding van de omgang worden heroverwogen.

3.11.

Op basis van de houding van de vader ter zitting en de manier waarop hij zich overtuigd toont van zijn eigen gelijk, voorziet de rechtbank problemen in de nakoming van deze beslissing. Om te bewerkstelligen dat de vader zijn medewerking verleent aan de uitvoering van de wijziging van het hoofdverblijf door afgifte van de kinderen aan de moeder, zal de rechtbank gebruik maken van de ambtshalve bevoegdheid om aan de veroordeling tot afgifte van de kinderen een dwangsom te verbinden als na te melden. De rechtbank merkt daarbij op dat de dwangsom ook verschuldigd is indien de kinderen na terugkeer naar hun moeder weer teruggaan naar hun vader. Op de vader rust dus in die situatie uitdrukkelijk de verantwoordelijkheid om de kinderen dan weer naar de moeder terug te geleiden. Voorts zal de rechtbank bepalen dat de moeder deze beslissing met behulp van de sterke arm ten uitvoer kan leggen, zoals dat uit de wet ook reeds voortvloeit, maar waarover geen onduidelijkheid mag bestaan.

3.12.

Ten slotte zal de rechtbank bepalen dat deze beslissing uitvoerbaar bij voorraad is, omdat het belang van de kinderen maakt dat zij per direct uit de invloedsfeer van de vader moeten worden gehaald. Als zij langer bij de vader blijven, blijft de situatie waarin zij worden mishandeld immers onnodig langer bestaan.

3.13.

De rechtbank wil [de minderjarige 1] , [de minderjarige 2] en [de minderjarige 3] meegeven dat dit een beslissing is van de rechtbank. Een beslissing die heftig is en niet is wat zij zeggen te willen, maar wel een beslissing die in hun belang noodzakelijk is. Deze beslissing is niet de schuld van hun moeder, zoals de vader op de zitting heeft geuit, maar een beslissing van de rechtbank die nodig is om de kinderen in hun leven zowel een moeder als een vader te gunnen. De rechtbank gaat er vanuit dat de GI en de hulpverlening als neutrale instanties deze beslissing van de rechtbank aan de minderjarigen uitleggen en het voornoemde benadrukken.

4.1.

bepaalt dat de minderjarige [de minderjarige 1] , geboren op [geboortedatum] 2006, [de minderjarige 2] , geboren op [geboortedatum] 2008 en [de minderjarige 3] , geboren op [geboortedatum] 2012, voortaan hun hoofdverblijfplaats zullen hebben bij de moeder en veroordeelt de vader tot afgifte van de minderjarigen aan de moeder binnen een dag na betekening van deze beschikking en bepaalt dat deze beschikking met behulp van de sterke arm ten uitvoer kan worden gelegd;

4.2.

veroordeelt de vader om aan de moeder een dwangsom te betalen van € 25.000,00 per dag of dagdeel dat de vader na betekening van deze beschikking door de deurwaarder hieraan niet voldoet, tot een maximum van € 500.000,00 per keer;

4.3.

bepaalt dat de vader minimaal vier weken na het afgeven van de kinderen aan de moeder geen contact zal hebben met de kinderen. Indien de GI na ommekomst van minimaal vier weken van mening is dat de omgang met de vader kan worden hersteld, zal dit een begeleid contact zijn van maximaal eenmaal per week één uur op een neutrale locatie;

4.4.

verklaart deze beschikking tot zover uitvoerbaar bij voorraad;

4.5.

wijst af het meer of anders verzochte ten aanzien van het contact, de zorgregeling en het hoofdverblijf;

4.6.

houdt iedere verdere beslissing ten aanzien van de alimentatie en de afwikkeling van de huwelijkse voorwaarden aan voor verdere behandeling door de enkelvoudige kamer van deze rechtbank.

Deze beschikking is gegeven te Leeuwarden door mrs. F. van der Meulen, J. Teertstra en G.J. Baken, leden van de kamer, tevens kinderrechters, en uitgesproken ter openbare terechtzitting op woensdag 18 september 2019 in tegenwoordigheid van de griffier.
Hoger beroep tegen deze beschikking kan worden ingesteld: - door de verzoekers en degenen aan wie een afschrift van de beschikking is verstrekt of verzonden, binnen drie maanden na de dag van de uitspraak, - door andere belanghebbenden binnen drie maanden na de betekening daarvan of nadat de beschikking aan hen op een andere wijze bekend is geworden. Het hoger beroep moet, door tussenkomst van een advocaat. worden ingediend ter griffie van het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden