Rechtbank Zeeland-West-Brabant 14-10-2019, ECLI:NL:RBZWB:2019:4657

Op 25 september 2019 heeft de kinderrechter de zaak ter zitting met gesloten deuren behandeld.

Gehoord zijn:

Bij beschikking van 7 juni 2019 de ondertoezichtstelling van [minderjarige] laatstelijk verlengd tot 8 juni 2020. De kinderrechter heeft bij deze beschikking tevens de machtiging tot uithuisplaatsing van [minderjarige] in een voorziening voor pleegzorg verlengd tot 8 december 2019. Het resterende deel van het verzoek van de GI, strekkende tot de verlenging van de machtiging tot uithuisplaatsing van [minderjarige] , is aangehouden.

De GI heeft verweer gevoerd tegen het verzoek van de moeder. De bezoekregeling tussen de moeder en [minderjarige] is gebaseerd op het recht van [minderjarige] op een onbelast contact met de moeder. Wegens grote zorgen over de veiligheid bij de moeder thuis en haar pedagogische vaardigheden is [minderjarige] in januari 2019 met spoed uit huis geplaatst en deze zorgen zijn nog niet weggenomen. De GI acht het, gelet op de zorgen die reeds sinds oktober 2018 spelen, voor [minderjarige] niet veilig genoeg om (onbegeleid) contact te hebben bij de moeder in de thuissituatie. De GI erkent dat de bezoeken op dit moment goed verlopen en dat de begeleiding van SDW is gestopt hierdoor. Daarnaast ziet de GI dat de moeder erg belangrijk is voor [minderjarige] en daarom zet de GI zich ook in voor een goede omgangsregeling, maar een uitbreiding hiervan is niet in het belang van [minderjarige] . Daarbij speelt mee dat omgang in de huidige vorm door zowel [minderjarige] als de moeder als prettig wordt ervaren, maar dat er – mede gelet op de maandelijkse bezoekverslagen – wordt gezien dat de moeder moeite heeft met het invullen van de gehele tijdsduur van de omgang, waardoor een uitbreiding niet aan de orde is. Daarnaast vergen de bezoekmomenten veel energie van [minderjarige] en heeft hij daarnaast veel dingen in zijn leven die veel van hem vragen, zoals school. Er wordt gezien dat [minderjarige] wordt overvraagd en daarom is het extra belangrijk dat hij rust en veiligheid ervaart in de bezoeken met de moeder. De GI ondersteunt het subsidiaire verzoek van de moeder om de Raad te verzoeken zijn onderzoek uit te breiden naar de omgangsregeling. De GI begrijpt tot slot dat het op haar weg had gelegen om een schriftelijke aanwijzing te geven indien de moeder aangeeft het niet eens te zijn met een beperking van de omgangsregeling.

Namens de vader is ter zitting benadrukt dat het voorliggende verzoek een geschil tussen de GI en de moeder betreft. Formeel gezien had het voorliggende geschil wellicht via de weg van de schriftelijke aanwijzing voorgelegd moeten worden, maar in verband met proceseconomische redenen zou de vader begrijpen dat het verzoek vanuit een praktisch oogpunt ontvankelijk wordt verklaard.

De kinderrechter ziet zich allereerst gesteld voor de vraag of het door de moeder gedane verzoek een verzoek is dat valt binnen de reikwijdte van artikel 1:262b BW. Deze vraag wordt door de kinderrechter ontkennend beantwoord en daartoe wordt het volgende overwogen.

Uit de wetsgeschiedenis blijkt dat de geschillenregeling in het leven is geroepen om te voorzien in de mogelijkheid om verschillen van mening over de aanpak van problemen die gedurende de uitvoering van de ondertoezichtstelling ontstaan tussen (onder andere) de GI en de ouders, aan de kinderrechter voor te kunnen leggen.

Blijkens het gestelde in de Memorie van Antwoord (Kamerstukken I 2011/12, 32015) heeft de wetgever met betrekking tot de geschillenregeling verklaard dat hiervan naar verwachting gebruik zal worden gemaakt in die gevallen dat de wet niet in een specifieke procedure voorziet.

In het onderhavige geval is de moeder het niet eens met de wijze waarop de GI de omgangsregeling heeft vormgegeven. De GI heeft, zoals ter zitting bevestigd, nagelaten een schriftelijke aanwijzing te geven in het kader van de omgangsregeling en de moeder heeft, eveneens bevestigd ter zitting, nagelaten de GI te verzoeken deze schriftelijke aanwijzing te geven. De kinderrechter oordeelt dat inzake een verschil van mening aangaande een omgangsregeling tussen een ouder met gezag en een uithuisgeplaatste minderjarige in het kader van de ondertoezichtstelling, de wet voorziet in een mogelijkheid om dit geschil te laten toetsen door de kinderrechter. De GI heeft immers de mogelijkheid tot het geven van een schriftelijke aanwijzing op grond van artikel 1:265f BW, waarna de ouder(s) met gezag binnen twee weken een verzoek bij de kinderrechter kan indienen tot het geheel of gedeeltelijk vervallen verklaren van de schriftelijke aanwijzing. Tegen de uitspraak van de kinderrechter staat vervolgens, anders dan tegen een uitspraak in het kader van de geschillenregeling, hoger beroep open. Gelet hierop, alsmede in aanmerking nemende dat ook in de situatie dat de GI geen beslissing neemt (binnen twee weken) op het verzoek van de ouder om een beslissing te nemen over de omgang, de ouder dit als een fictieve weigering van de GI aan de kinderrechter kan voorleggen, bestaat er een met rechtswaarborgen beklede rechtsingang voor de moeder.

De moeder zal dan ook niet-ontvankelijk worden verklaard in haar verzoek.

Ter zitting heeft de GI erkend dat zij in gebreke is gebleven om een beslissing te nemen ter zake van de omgang tussen de moeder en [minderjarige] . De kinderrechter verwacht dan ook van de GI dat zij op zo kort mogelijke termijn een gemotiveerde beslissing zal nemen met betrekking tot de omgang tussen de moeder en [minderjarige] .

verklaart de moeder niet-ontvankelijk in haar verzoek.