Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 08-10-2019, ECLI:NL:GHARL:2019:8396

Het verloop van de procedure blijkt uit:

- het beroepschrift met productie(s), ingekomen op 20 maart 2019;

- het verweerschrift van de rechthebbende met productie(s);

- een journaalbericht van mr. Bruins van 29 maart 2019 met productie(s);

- een journaalbericht van mr. Bruins van 22 augustus 2019 met productie(s).

De mondelinge behandeling heeft op 2 september 2019 plaatsgevonden. Verschenen zijn de heer [E] namens [verzoekster] , bijgestaan door mr. Bruins, en de rechthebbende, bijgestaan door mr. Hoksbergen. Tevens zijn verschenen de bewindvoerder en de partner van de rechthebbende.

De kantonrechter te Zwolle heeft bij beschikking van 9 februari 2012 over alle tegenwoordige en toekomstige goederen die toebehoren aan de rechthebbende een bewind in de zin van artikel 1:431 van het Burgerlijk Wetboek (hierna: BW) ingesteld. Tot de bestreden beschikking was [verzoekster] bewindvoerder. Daarvóór was stichting [F] te [G] , ook handelende onder de naam [F] (hierna: [F] ), bewindvoerder.

Bij verzoekschrift, ingekomen bij de kantonrechter op 4 september 2018, heeft de rechthebbende verzocht om wijziging van de bewindvoerder.

Bij de bestreden beschikking heeft de kantonrechter [verzoekster] ontslagen als bewindvoerder en [de bewindvoerder] , handelende onder de naam Spectrum Bewindvoering tot (opvolgend) bewindvoerder benoemd.

De rechthebbende voert verweer en verzoekt de bestreden beschikking te bekrachtigen, waardoor [de bewindvoerder] bewindvoerder blijft en [verzoekster] te veroordelen in de proceskosten.

Op grond van artikel 1:448 lid 2 BW wordt een bewindvoerder ontslag verleend hetzij op eigen verzoek hetzij wegens gewichtige redenen of omdat de bewindvoerder niet meer voldoet aan de eisen om bewindvoerder te kunnen worden, zulks op verzoek van een medebewindvoerder of degene die gerechtigd is onderbewindstelling te verzoeken als bedoeld in artikel 432, eerste en tweede lid, dan wel ambtshalve. In dit hoger beroep is de vraag aan de orde of er gewichtige redenen zijn om [verzoekster] ontslag te verlenen.

[verzoekster] klaagt erover dat de rechtbank haar beschikking onvoldoende heeft gemotiveerd. Daargelaten of die klacht terecht is, leidt dat op zichzelf niet tot een vernietiging van de bestreden beschikking. De procedure in hoger beroep strekt er immers mede toe om eventuele onvolkomenheden uit de eerste aanleg te verbeteren. [verzoekster] heeft in hoger beroep de zaak in zijn geheel aan het hof voorgelegd, zodat de zaak opnieuw en in volle omvang beoordeeld kan worden en waarbij [verzoekster] in de gelegenheid is gesteld haar inhoudelijke bezwaren tegen de beschikking van 14 februari 2019 kenbaar te maken.

Het hof stelt voorop dat uit de overgelegde stukken en het verhandelde ter zitting niet is gebleken dat [verzoekster] haar taken als bewindvoerder niet naar behoren heeft uitgevoerd. Dat vormt dan ook niet een gewichtige reden voor ontslag.

Het hof dient vervolgens te beoordelen of de door de rechthebbende aangevoerde bezwaren tegen de werkwijze van [verzoekster] , een gewichtige reden vormen voor ontslag. De rechthebbende heeft daarover opgemerkt dat de reisafstand naar het kantoor van [verzoekster] voor hem te groot is, dat het contact met [verzoekster] alleen per e-mail is en dat hij een persoonlijke benadering mist.

Het hof stelt voorop dat niet lichtvaardig mag worden aangenomen dat sprake is van zodanig ongenoegen over de samenwerking dat dit een gewichtige reden vormt voor ontslag van de bewindvoerder. Een zekere mate van frictie tussen de wensen van de rechthebbende enerzijds en de taken van de bewindvoerder als financiële belangenbehartiger anderzijds is immers inherent aan hun onderlinge verhouding.

De door [verzoekster] opgeworpen vraag of de nieuwe bewindvoerder, [de bewindvoerder] , cliënten van [verzoekster] heeft afgepakt (het zou gaan om 4 of 5 van de 214 door [F] overgedragen zaken), kan het hof hier in het midden laten, nu ter zitting door de rechthebbende onbetwist is gesteld dat het initiatief om een andere bewindvoerder te zoeken bij de rechthebbende zelf vandaan kwam en dat hij niet door [de bewindvoerder] is benaderd om over te stappen. Van [de bewindvoerder] had overigens wel verwacht mogen worden – zo stelt [verzoekster] terecht – dat hij na twee mislukte telefonische pogingen ook een schriftelijke poging had ondernomen om in contact te komen met [verzoekster] om het verzoek van de rechthebbende om over te stappen te bespreken alvorens het traject tot overstap aan te gaan en zich bereid te verklaren om bewindvoerder van de rechthebbende te worden.

Ten slotte kan het argument dat [verzoekster] een lager tarief hanteert dan andere bewindvoerders en dus belang heeft bij continuïteit in het klantenbestand niet tot een ander oordeel leiden. Voor zover [de bewindvoerder] hogere tarieven hanteert – hij zal in elk geval gebonden zijn aan het forfaitaire tarief op grond van de Regeling beloning curatoren, bewindvoerders en mentoren – heeft de rechthebbende geen bezwaar tegen het verschil in deze tarieven. Vast staat overigens dat [de bewindvoerder] geen intakevergoeding in rekening heeft gebracht.

Het hof zal daarom het ontslag van [verzoekster] en de benoeming van [de bewindvoerder] in stand laten.

Op grond van hetgeen hiervoor is overwogen, zal het hof de bestreden beschikking, bekrachtigen.

Als de (overwegend) in het ongelijk te stellen partij zal het hof [verzoekster] in de kosten van het hoger beroep veroordelen. Daarbij acht het hof doorslaggevend dat het er - gelet op de stellingen van [verzoekster] daarover - de schijn van heeft dat het hoger beroep een zakelijk geschil betreft tussen [verzoekster] en [de bewindvoerder] waarbij de rechthebbende ongewild betrokken is. De kosten van de procedure aan de zijde van de rechthebbende zullen worden vastgesteld op het salaris van de advocaat: € 2.148,- (tarief II, € 1.074,- per punt, 2 punten: 1 punt voor het verweerschrift en 1 punt voor de mondelinge behandeling bij het hof). Er is geen griffierecht verschuldigd.