Gerechtshof Den Haag 04-09-2019, ECLI:NL:GHDHA:2019:2614

De man is op 25 juni 2018 in hoger beroep gekomen van de bestreden beschikking.

De vrouw heeft op 21 januari 2019 een verweerschrift tevens houdende incidenteel hoger beroep ingediend.

De man heeft op 7 maart 2019 een verweerschrift in het incidenteel hoger beroep ingediend.

Bij het hof zijn voorts van de zijde van de man de volgende stukken ingekomen:

- op 11 juli 2018 een journaalbericht van 10 juli 2019 met als bijlage een brief van 9 juli 2019 met bijlagen;

- op 25 juli 2018 een journaalbericht van 24 juli 2018 met bijlage;

- op 17 juni 2019 een journaalbericht van diezelfde datum met bijlagen.

De zaken zijn gezamenlijk op 28 juni 2019 mondeling behandeld. Verschenen zijn:

- de vader, bijgestaan door zijn advocaat;

- de moeder, bijgestaan door haar advocaat.

Het hof gaat uit van de door de rechtbank vastgestelde feiten voor zover daartegen in hoger beroep niet is opgekomen. Onder meer staat het volgende vast:

- partijen zijn gehuwd te [plaats] [in] 2015;

- het minderjarige kind van partijen is:

- [de minderjarige] , geboren [in] 2017 te [geboorteplaats] (hierna: de minderjarige);

- partijen hebben de Nederlandse nationaliteit.

Het hof heeft, voor zover hierna bedragen zijn genoemd, deze telkens afgerond, tenzij anders vermeld.

Bij de bestreden beschikking is, voor zover van belang in hoger beroep:

- de echtscheiding tussen partijen uitgesproken;

- bepaald dat de hoofdverblijfplaats van de minderjarige bij de vrouw zal zijn;

- bepaald dat de man aan de vrouw met ingang van 1 maart 2018 als bijdrage in de kosten van verzorging en opvoeding van de minderjarige (hierna: kinderalimentatie), telkens bij vooruitbetaling, zal uitkeren € 25,- per maand;

- de wijze van verdeling van de gemeenschap gelast zoals weergegeven onder de rechtsoverwegingen 2.10.6 tot en met 2.10.14 in de bestreden beschikking.

De man verzoekt het hof bij beschikking, voor zover mogelijk uitvoerbaar bij voorraad, de bestreden beschikking te vernietigen (naar het hof begrijpt:) voor zover deze ziet op de echtscheiding, de bank- en spaarrekeningen van de vrouw, de inboedel, de schulden en de kinderalimentatie, en opnieuw rechtdoende:

- de verzoeken van de vrouw af te wijzen;

- te bepalen dat de vrouw, op basis van de exhibitieplicht van artikel 843a van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (hierna: Rv) aan de man dient te overleggen kopieën van de bankafschriften van de bank- en spaarrekeningen van de vrouw over de periode van zes maanden voor de peildatum;

- het verzoek tot echtscheiding aan te houden en te bepalen dat partijen een ouderschapsplan dienen te maken met betrekking tot de minderjarige;

- de kinderalimentatie op nihil te stellen;

- de scheiding en deling van de huwelijksgoederengemeenschap vast te stellen en te bepalen dat aan de vrouw toekomen de inboedelgoederen van de echtelijke woning met uitzondering van de wasmachine, twee kledingkasten, het bed, de magnetron, de tafel en twee stoelen welke aan de man toebedeeld worden;

- te bepalen dat de vrouw aan de man dient te betalen de helft van het door haar gespaarde geldbedrag op peildatum inclusief het geldbedrag dat zij gedurende zes maanden voor datum indiening van het echtscheidingsverzoek (14 februari 2017) van deze rekening heeft overgemaakt;

- te bepalen dat partijen gehouden zijn de helft van de schulden, inclusief de helft van de Visa-Card schuld, dienen te voldoen.

- de verzoeken van de man in hoger beroep af te wijzen en de bestreden beschikking op deze punten te bekrachtigen;

in incidenteel hoger beroep:

- de bestreden beschikking voor wat betreft de vaststelling dat de schuld bij de moeder van de man een bestanddeel is van de gemeenschap en ieder der partijen draagplichtig is voor aflossing van deze schuld te vernietigen en het inleidend verzoek van de man te bepalen dat de vrouw draagplichtig is voor aflossing van deze schuld af te wijzen.

De man verzet zich daartegen en verzoekt het hof bij beschikking, voor zover mogelijk uitvoerbaar bij voorraad, het incidenteel hoger beroep van de vrouw af te wijzen.

Het hof ziet aanleiding het in principaal en incidenteel aangevoerde gezamenlijk te behandelen en overweegt als volgt.

Het hof is van oordeel dat de vrouw ontvankelijk is in haar verzoek tot echtscheiding. Op basis van de stukken en het verhandelde ter terechtzitting is het hof van oordeel dat de rechtbank ten aanzien van de echtscheiding op de juiste gronden heeft geoordeeld en beslist zoals zij heeft gedaan. Het hof neemt deze gronden over en maakt ze tot de zijne. In hoger beroep zijn geen feiten of omstandigheden gebleken die tot een andere beslissing leiden. De man beroept zich op het vereiste van het overleggen van een door beide partijen ondertekend ouderschapsplan (artikel 816 lid 2 Rv) . Ingevolge artikel 816 lid 6 Rv kan het hof aan deze processuele eis voorbij gaan wanneer het overleggen van een door beide partijen ondertekend ouderschapsplan redelijkerwijs niet kan worden overgelegd. Het is het hof gebleken dat partijen niet in staat zijn op constructieve wijze met elkaar te overleggen. Het hof is daarom van oordeel dat het overleggen van een ouderschapsplan redelijkerwijs niet van de vrouw kan worden gevergd, zodat het ontbreken hiervan de ontvankelijkheid van de vrouw in haar verzoek tot echtscheiding met nevenvoorzieningen niet in de weg staat.

Het hof stelt voorop dat kinderalimentatie hoge prioriteit heeft en dat het wettelijk systeem inhoudt dat beide ouders onderhoudsplichtig zijn jegens de minderjarige. Hierbij staan de behoefte van de minderjarige en de draagkracht van partijen centraal. Partijen hebben zelf geen financiële gegevens overgelegd. Het hof ziet daarom aanleiding om ambtshalve de draagkracht van beide partijen te beoordelen.

De behoefte staat niet ter discussie en bedraagt € 458,-.

De vrouw heeft een beperkte draagkracht en is niet in staat de helft van de behoefte voldoen.

Ten aanzien van de drachtkracht van de man gaat het hof van het volgende uit. Het hof houdt geen rekening met de schulden, aangezien de man onvoldoende verifieerbare informatie heeft verstrekt daarover. Met betrekking tot de verdiencapaciteit van de man overweegt het hof als volgt. De man heeft een gymnasiale schoolopleiding met goed gevolg heeft afgesloten en een bachelor fiscaal recht heeft behaald. De man kan dus werk gaan zoeken in de administratieve sector en dienstverlening. Gezien de vooropleiding van de man en het tekort aan arbeidskrachten, is het hof van oordeel dat hij binnen een half jaar een zodanig inkomen kan verwerven dat hij voornoemd bedrag van € 150,- per maand aan kinderalimentatie kan voldoen.

Het hof acht het redelijk om de man nog een half jaar - na datum van deze beschikking - de gelegenheid te geven om betaald werk te vinden. De man is dan vanaf 1 februari 2020 in staat om een kinderalimentatie te voldoen van € 150,- per maand.

Het hof heeft uit de stellingen van partijen begrepen dat er slechts sprake is van een beperkte inboedel. Het is een algemeen bekend gegeven dat een gebruikte inboedel weinig of geen waarde vertegenwoordigt. Beide partijen dienen zich te realiseren dat de vrouw de dagelijkse zorg heeft voor de minderjarige en ook voor de minderjarige bepaalde goederen nodig heeft, waaronder een wasmachine. Door de vrouw is gesteld dat de man een Apple computer heeft meegenomen. Gezien de beperkte omvang van de inboedel en het feit dat beide partijen over enige goederen beschikken acht het hof de wijze van verdeling zoals door de rechtbank is geschied redelijk en billijk. De grief van de man treft dus geen doel.

Het hof begrijpt uit de grief van de man dat hij van mening is dat de vrouw gelden van de gemeenschap - zes maanden voorafgaande aan de echtscheidingsprocedure - heeft verspild.

De vrouw heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Zij heeft onder meer gesteld dat er in de betreffende periode veel goederen moesten worden aangeschaft voor de baby. Partijen beschikten niet over voldoende inkomsten om de kosten te dekken.

Gezien de gemotiveerde betwisting door de vrouw, en bij gebrek aan nadere onderbouwing of bewijsvoering door de man, gaat het hof voorbij aan de stelling van de man dat er sprake is geweest van verspilling van goederen.

Beide partijen zijn het er over eens dat zij beiden draagplichtig zijn met betrekking tot de Visa Card. Nu partijen overeenstemming hebben over dit punt heeft het hof het hof geen rechtsmacht meer.

Het hof overweegt als volgt. Het verzoekschrift tot echtscheiding is ingediend voor 1 januari 2018, derhalve is artikel 1:100 BW oud van toepassing. De hoofdregel is dat beide partijen voor een gelijk deel draagplichtig zijn met betrekking tot gemeenschapsschulden. Slechts onder uitzonderlijke omstandigheden kan hiervan worden afgeweken. Het hof is van oordeel dat in het onderhavige geval sprake is van uitzonderlijke omstandigheden die een afwijking van de draagplicht bij helfte rechtvaardigen. De schuld is aan de zijde van de man vijf jaar geleden ontstaan. De man heeft de vrouw voorafgaande aan het huwelijk niet geïnformeerd over de schuld die hij aan zijn moeder heeft. Er is sprake van een zeer kortstondig huwelijk hetgeen tot gevolg heeft dat de schuld ook niet uit gemeenschapsgelden kan worden terugbetaald. Al deze omstandigheden in ogenschouw genomen is het hof van oordeel dat met betrekking tot de schuld van de man aan zijn moeder alleen hij draagplichtig is. In zoverre treft de grief van de vrouw doel.