Gerechtshof Den Haag 04-09-2019, ECLI:NL:GHDHA:2019:2610

Kinderalimentatie

4. Niet ter discussie staat dat de ingangsdatum van de kinderalimentatie 4 april 2019 is.

5. De rechtbank heeft bij de bestreden beschikking de behoefte van [de minderjarige 1] en [de minderjarige 2] vastgesteld op € 454,- per kind per maand en die van [de minderjarige 3] op
€ 950,- per maand (beide bedragen geïndexeerd naar 2018). Nu daartegen geen grief is gericht, gaat het hof daar eveneens van uit.

6. Niet ter discussie staat dat de draagkracht van de vrouw € 50,- per maand bedraagt.

7. De rechtbank heeft bij de bepaling van de draagkracht van de man zijn netto besteedbaar inkomen tot uitgangspunt genomen en de draagkracht vastgesteld aan de hand van de formule 70% [NBI - (0,3 NBI + € 920,-)], nu het een netto besteedbaar inkomen betreft dat hoger is dan € 1.600,- per maand. Deze benadering houdt in dat aan de zijde van de man het draagkrachtloos inkomen wordt vastgesteld op 30% van het netto besteedbaar inkomen terzake van forfaitaire woonlasten vermeerderd met een bedrag van € 920,- aan overige lasten, en dat van het bedrag, dat van het netto besteedbaar inkomen resteert na aftrek van dit draagkrachtloos inkomen, 70% beschikbaar is voor kinderalimentatie. Nu partijen tegen deze berekeningswijze, met uitzondering van het navolgende, geen grief hebben gericht, past het hof deze eveneens toe.

8. De vrouw betoogt dat [de BV] in staat moet worden geacht om ten minste een winst ten bedrage van de winst over de jaren 2016 en 2017 te genereren van € 67.000,-. In de visie van de vrouw kan daarnaast een bedrag van € 52.000,- als dividend worden uitgekeerd. Uitgaande van een DGA-salaris van € 90.000,- en een dividenduitkering van € 52.000,- becijfert de vrouw het netto besteedbaar inkomen van de man op € 7.660,- per maand. De man verweert zich daartegen.

9. Het hof overweegt als volgt. Partijen hebben eerst in de Verenigde Staten gewoond. Zij zijn in 2015 naar Nederland verhuisd. Vast staat dat de man tijdens het huwelijk en tot december 2016 nog werkzaamheden verrichte als ZZP-er bij Paypal en eBay, maar dat door de verhuizing naar Nederland sprake is van terugval in de omzet/ inkomsten. In 2016 heeft de man ervoor gekozen om zijn opdrachten niet langer als ZZP-er te laten plaatsvinden. Op 24 maart 2017 heeft de man dan ook [de BV] (verder ook: de BV) opgericht. Het hof acht het gezien de branche waarin de man werkzaam is (IT), begrijpelijk dat hij heeft gekozen voor de BV-constructie. De man is sinds 2016 in loondienst van de BV, van welke vennootschap hij directeur-grootaandeelhouder is. Hij keert zichzelf thans een salaris uit van
€ 90.000,- bruto per jaar.

10. Het hof stelt voorop dat bij het vaststellen van de draagkracht van de alimentatieplichtige niet alleen acht dient te worden geslagen op de inkomsten die de alimentatieplichtige zich feitelijk verwerft, maar ook op de inkomsten die hij zich in redelijkheid kan verwerven. Ingeval een directeur-grootaandeelhouder alimentatieplichtig is, gaat het bij de in aanmerking te nemen inkomsten niet alleen om zijn uit de vennootschap genoten salaris, maar kan ook de in de vennootschap behaalde winst een rol spelen bij de draagkrachtberekening (vgl. HR 6 juni 2014, ECLI:NL:HR:2014:1335, NJ 2014/297 en HR 19 mei 2017, ECLI:NL:HR:2017:934).

11. Uit de overgelegde jaarstukken van [de BV] van de afgelopen drie jaren blijken de volgende cijfers (in euro’s):

12. [de opdrachtgever] (verder: de opdrachtgever) is op dit moment de enige opdrachtgever van de BV. Uit de (door de man in productie 1 bij brief van 1 juli 2019 overgelegde) overeenkomst van opdracht - Agreement For The Engagement And Provision of Services - blijkt dat de opdrachtgever een bedrag van € 572,- ex BTW per dag betaalt aan de BV voor de werkzaamheden van de man. Anders dan de vrouw, die meent dat moet worden uitgegaan van een werkzaamheid van vijf dagen per week gedurende tweeënvijftig weken, acht het hof een productieve werkzaamheid van 1.400 uren (ofwel 175 dagen) per jaar reëel. De BV genereert daarmee naar schatting een omzet van gemiddeld (afgerond)
€ 100.000,- per jaar. Gezien de kwetsbaarheid van de BV, die op dit moment maar één opdrachtgever en één werknemer heeft, en in 2018 een grote daling heeft gehad in haar omzet, alsmede rekening houdend met bedrijfskosten, acht het hof het salaris dat de man zich thans uitkeert van € 90.000,- bruto per jaar een redelijke beloning. Het resterende bedrag van
€ 10.000,- is dan beschikbaar voor bedrijfskosten en reserveringen.

13. Verder is het hof van oordeel dat de BV niet in staat is om enige dividenduitkering te doen. Het hof verwijst daarbij naar de door de man als productie 12 bij brief van 11 juli 2019 overgelegde e-mail van 10 juli 2019 van de belastingadviseur van de man. Evenals de belastingadviseur van de man is het hof van oordeel dat de winstreserves van de BV allereerst moeten worden aangewend om de rekeningcourantschuld van de man aan de BV te voldoen. Daarvoor zijn dividenduitkeringen noodzakelijk, die thans echter niet kunnen plaatsvinden omdat de huidige liquiditeit van de BV aangewend moet worden om de verschuldigde vennootschapsbelasting over de jaren 2017 en 2018, en de lopende belastingverplichtingen (loon- en omzetbelasting) te voldoen, waardoor er thans geen liquide middelen beschikbaar zijn voor het voldoen van de bij uitkering van dividend aan de man door de man verschuldigde belastingen.

14. Gelet op het vorenstaande is het hof van oordeel dat de rechtbank terecht is uitgegaan van een bruto jaarinkomen van € 90.000,- aan de zijde van de man voor de bepaling van zijn draagkracht.

15. Het hof acht het in dit geval niet in strijd met het wettelijk kader om bij de bepaling van de draagkracht van de man voor de bepaling van de kinderalimentatie rekening te houden met forfaitaire woonlasten conform de aanbevelingen van het rapport van de Werkgroep Alimentatienormen. Immers, recent heeft de rechtbank Den Haag bij beschikking van 21 juni 2019 een zorgregeling vastgesteld tussen de man en de minderjarigen. Ter zitting is namens de man verklaard dat hij gaat verhuizen richting het zuiden van Nederland. Het hof acht het in het belang van de minderjarigen dat hij beschikt over woonruimte in hun woonomgeving waar hij hen ook kan ontvangen. Daarom acht het hof het redelijk om rekening te houden met de forfaitaire woonlast.

16. Gezien het hof hiervoor heeft overwogen heeft de rechtbank op een correcte wijze de kinderalimentatie berekend. De grieven van de vrouw met betrekking tot de kinderalimentatie treffen geen doel.

Partneralimentatie

17. Evenals de rechtbank is het hof van oordeel dat er geen draagkracht resteert voor de man om nog enige partneralimentatie te voldoen naast zijn alimentatieverplichtingen ten opzichte van de kinderen van partijen. Daarbij neemt het hof in aanmerking dat in de door de vrouw (als productie 6 bij het beroepschrift) en de door de man (als productie 5 bij brief van 1 juli 2019) overgelegde draagkrachtberekeningen geen rekening wordt gehouden met enige woonlast. Dit acht het hof, mede gezien hetgeen is overwogen in rechtsoverweging 15, niet redelijk. Indien er nog draagkracht zou resteren ten behoeve van partneralimentatie, dient dit naar het oordeel van het hof te worden aangewend voor de kinderen, aangezien a) kinderalimentatie op grond van artikel 1:400 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek voorrang heeft boven partneralimentatie, en b) de man op basis van het forfaitaire systeem van de berekening van de kinderalimentatie niet volledig kan voorzien in hun behoefte.

18. Gelet op het vorenstaande zal het hof de bestreden beschikking bekrachtigen.