Gerechtshof 's-Hertogenbosch 24-09-2019, ECLI:NL:GHSHE:2019:3491

Partijen zijn op 5 september 1975 met elkaar gehuwd in algehele gemeenschap van goederen. Bij vonnis van de rechtbank Breda van 26 november 1985 is de echtscheiding tussen partijen uitgesproken. Op 21 mei 1986 is, door inschrijving van het echtscheidingsvonnis in de registers van de burgerlijke stand, het huwelijk tussen partijen ontbonden.

Bij dit vonnis zijn partijen veroordeeld om met elkaar over te gaan tot scheiding en deling (thans: verdeling) van de gemeenschap van goederen. Daarbij is mr. [de notaris] te [standplaats] benoemd tot notaris ten overstaan van wie de scheiding en deling zal plaatshebben.

Op 4 april 1986 hebben partijen, naar aanleiding van het echtscheidingsvonnis, een vaststellingsovereenkomst gesloten. In die vaststellingsovereenkomst zijn de pensioenrechten niet als zodanig betrokken. Het door de vrouw ingestelde hoger beroep tegen het echtscheidingsvonnis is naar aanleiding van deze vaststellingsovereenkomst ingetrokken.

Door de man en de vrouw zijn tijdens het huwelijk pensioenaanspraken opgebouwd.

In de deze procedure vordert de vrouw – voor zover in hoger beroep van belang – samengevat, voor zover mogelijk uitvoerbaar bij voorraad:

1. te verklaren voor recht dat zij op grond van het Boon-van Loon-arrest aanspraak kan maken op een gedeelte van de door de man tot 21 mei 1986 opgebouwde pensioenrechten;

2. veroordeling van de man:

De man heeft geconcludeerd tot afwijzing van de vorderingen met veroordeling van de vrouw in de kosten van de procedure. De door hem voor en tijdens het huwelijk opgebouwde (ouderdoms)pensioenrechten zijn niet overgeslagen bij de verdeling. Partijen hebben daarover destijds een minnelijke regeling getroffen waarbij, in afwijking van het arrest Boon-van Loon, het door de man opgebouwde ouderdomspensioen aan hem is toegedeeld en het (bijzonder) nabestaandenpensioen aan de vrouw is toegedeeld. Daarbij heeft de vrouw afgezien van haar aandeel in het door de man opgebouwde (ouderdoms)pensioen.

Tussen partijen is in eerste aanleg – onder meer – in geschil of de pensioenrechten die door de man voor en tijdens het huwelijk zijn opgebouwd reeds zijn verdeeld (hetgeen de man betoogt) of dat sprake is van een overgeslagen goed waarvan de vrouw op grond van art. 3:197 lid 2 BW nadere verdeling kan vorderen.

In het tussenvonnis van 4 mei 2016 heeft de rechtbank een comparitie van partijen gelast. Deze comparitie heeft plaatsgevonden op 13 juli 2016. Van deze comparitie is proces-verbaal opgemaakt.

In het tussenvonnis van 22 maart 2017 heeft de rechtbank de man opgedragen te bewijzen dat partijen bij de echtscheiding hebben afgesproken dat de ouderdomspensioen-aanspraken van de man wegvielen tegen de nabestaandenpensioenaanspraken van de vrouw en dat de vrouw daarmee heeft afgezien van verdere verdeling van de pensioenrechten.

In het tussenvonnis van 17 januari 2018 heeft de rechtbank geoordeeld dat de man niet is geslaagd in het aan hem opgedragen bewijs. Hierdoor heeft de rechtbank de opgebouwde pensioenrechten aangemerkt als een overgeslagen goed en alsnog voor verdeling in aanmerking komen. Dit betekent volgens de rechtbank dat de vordering van de vrouw om voor recht te verklaren dat zij op grond van het Boon-van Loon-arrest aanspraak kan maken op een gedeelte van de door de man tot 21 mei 1986 opgebouwde pensioenrechten in beginsel voor toewijzing gereed ligt. De rechtbank heeft aanleiding gezien (opnieuw) een comparitie van partijen te bevelen.

Die comparitie heeft plaatsgevonden 27 maart 2018. Van de comparitie is proces-verbaal opgemaakt.

In het tussenvonnis van 12 september 2018 heeft de rechtbank de man bevolen om de berekeningen van de pensioenverzekeraars Pensioenfonds Horeca & Catering en BPF Bouw van de contante waarde van de door hem tot de datum van de ontbinding van de huwelijksgemeenschap van partijen opgebouwde pensioen bij akte in het geding te brengen. De man is hiertoe bij akte van 10 oktober 2018 overgegaan.

In het bestreden eindvonnis van 9 januari 2019 heeft de rechtbank:

• voor recht verklaard dat de vrouw op de voet van het Boon-van Loon-arrest aanspraak kan maken op een gedeelte van de door de man tot 21 mei 1986 opgebouwde pensioenrechten;

• de man veroordeeld tot betaling aan de vrouw van een eenmalige contante afrekening, gelijk aan het aandeel dat volgens BPF Bouw en Pensioenfonds Horeca & Catering aan haar toekomt, te betalen binnen een maand na afgifte van het vonnis;

• het vonnis uitvoerbaar bij voorraad verklaard;

• de proceskosten gecompenseerd;

• het meer of anders gevorderde afgewezen.

1. € 4.990,87 vermeerderd met de indexering en de wettelijke rente vanaf 1 december 2016 en

2. € 2.055,60 vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 1 januari 2019.

Subsidiair

enig door het hof te bepalen bedrag.

De man heeft de grief niet bestreden. Tegen hem is verstek verleend.

Het hof stelt vast dat op de afwikkeling van de pensioenrechten van de man het regime van het arrest Boon-van Loon (HR 27 november 1981 NJ 1982, 503) van toepassing is.

De Hoge Raad heeft, onder verwijzing naar het arrest Boon-van Loon, in zijn arrest van 6 oktober 2006 (ECLI:NL:HR:2006:AW6163) bij de bepaling van de omvang van de tijdens huwelijk opgebouwde, tussen partijen te verrekenen, pensioenrechten, waarbij het gaat om de voor de toekomst opgebouwde rechten, het volgende overwogen.

Het voorgaande betekent dat de grief van de vrouw slaagt. Uit de door de vrouw overgelegde berekeningen van BPF Bouw en het Pensioenfonds Horeca & Catering (prod. 19 en 24 bij mvg) blijkt de door haar gestelde vordering op de man (zie rov. 3.4. hiervóór). Hieruit volgt dat de man zal worden veroordeeld – ten titel van de geïndexeerde pensioenaanspraken – tot betaling aan de vrouw van:

1. € 3.180,94 + € 1.809,93 = € 4.990,87 te vermeerderen met de pensioenindexering vanaf 1 december 2016;

2. € 2.055,60.

De vrouw heeft de wettelijke rente over genoemde bedragen gevorderd met ingang van 1 december 2016 respectievelijk 1 januari 2019. Die vordering komt het hof niet onrechtmatig of ongegrond voor, zodat ook dit gedeelte van de vordering zal worden toegewezen.