Gerechtshof 's-Hertogenbosch 12-09-2019, ECLI:NL:GHSHE:2019:3349

Ingevolge het bepaalde in artikel 1:255 lid 1 Burgerlijk Wetboek (BW) kan de rechter een minderjarige onder toezicht stellen van een gecertificeerde instelling wanneer die minderjarige zodanig opgroeit, dat hij in zijn ontwikkeling ernstig wordt bedreigd, en:

1. de zorg die in verband met het wegnemen van de bedreiging noodzakelijk is voor de minderjarige of voor zijn ouders of de ouder die het gezag uitoefenen, door dezen niet of onvoldoende wordt geaccepteerd, en;

2. de verwachting gerechtvaardigd is dat de ouders of de ouder die het gezag uitoefenen binnen een gelet op de persoon en de ontwikkeling van de minderjarige aanvaardbaar te achten termijn, de verantwoordelijkheid voor de verzorging en opvoeding, bedoeld in artikel 1:247 lid 2 BW, in staat zijn te dragen.

Al in het jaar 2017 heeft de raad geconstateerd dat [minderjarige] de vader rigoureus afwijst, hetgeen voor haar een overlevingsmechanisme is geworden. [minderjarige] kan volgens de raad niet loyaal zijn aan haar moeder en tegelijkertijd iets positiefs over haar vader zeggen, omdat ze haar moeder dan tekort doet. De GI heeft in april 2019 contact gehad met Rubicon. Rubicon gaf aan dat [minderjarige] in 2018 heeft meegedaan met KUK. Rubicon heeft teruggekoppeld dat de moeder en [minderjarige] dezelfde taal spreken; de waarheid van de moeder is de waarheid van [minderjarige] . Er lijkt bij [minderjarige] geen enkele opening te zijn om haar vader enigszins een plaats te geven in haar leven. Deze situatie is nog steeds actueel. Gesprekken met de GI waar haar vader ter sprake komt, gaat [minderjarige] niet aan. De oorzaak van [minderjarige] ’s houding richting haar vader, is het hof niet bekend. De moeder is er zeker van dit voortkomt uit de negatieve ervaringen die [minderjarige] met haar vader heeft doorgemaakt. De vader heeft een andere mening; hij heeft juist prettige herinneringen aan het contact met [minderjarige] en hij ervaart dat de zorgregeling is gesaboteerd door de moeder. Het hof kan niet vaststellen of [minderjarige] de vader afwijst op gronden, die direct zijn terug te voeren op de afwijzende houding van de moeder of dat er een authentieke beleving van [minderjarige] aan ten grondslag ligt. Het hof deelt het standpunt van de GI en de raad dat er nader onderzoek nodig is naar de oorzaak van [minderjarige] ’s houding. Inmiddels wijst [minderjarige] haar vader al geruime tijd, inmiddels ongeveer twee jaar lang, volledig af. Zij is bang voor hem en toont vermijdend gedrag als zij hem ziet. Volgens de GI kan [minderjarige] niet volledig onbezorgd zijn, omdat zij in haar directe omgeving kan worden geconfronteerd met haar vader. Dit zorgt voor bepaalde alertheid bij [minderjarige] , wat staat voor een gevoel van onvoorspelbaarheid en onveiligheid. Ondanks dat [minderjarige] zich verder goed ontwikkelt, staat het voor het hof vast dat [minderjarige] hierdoor emotioneel wordt belast. Temeer nu deze belasting direct aan haar vader wordt gekoppeld ligt hier een ernstige ontwikkelingsbedreiging in besloten. Het hof deelt ook het standpunt van de GI dat [minderjarige] gerichte hulp nodig heeft zodat zij vaardigheden kan leren om op een andere wijze met (de rol van) haar vader om te gaan. Het is nodig dat zij zich niet langer angstig voelt en een vermijdende houding aanneemt als zij – direct of indirect – met haar vader wordt geconfronteerd. Het verrichten van dergelijke onderzoeken, is in het vrijwillig kader niet bespreekbaar voor de moeder (en ook niet voor [minderjarige] ). Tot heden is die weerstand zelfs binnen de ondertoezichtstelling waarneembaar: de moeder en [minderjarige] staan niet open voor gesprekken met de GI en laten zelfs een enorme weerstand zien. Het hof acht deze houding niet in het belang van [minderjarige] en ook niet in het belang van de moeder.

De moeder heeft ter zitting verklaard dat het vaderbeeld van [minderjarige] niet zal kunnen veranderen. Wat ook zij van de vraag of het beeld van haar vader juist of onjuist is, voor het hof staat vast dat [minderjarige] last heeft van het vaderbeeld dat zij nu heeft: het geeft [minderjarige] een onvoorspelbaar en onveilig gevoel. Het is in het belang van [minderjarige] noodzakelijk dat dit nader wordt onderzocht en de moeder dient aan een dergelijk onderzoek mee te werken. De moeder staat weliswaar in het vrijwillig kader open voor (hernieuwde) hulpverlening door [hulpverlener] , maar het hof acht dat onvoldoende, nu de moeder de ontwikkelingsbedreiging voor [minderjarige] niet erkent: alles gaat prima volgens de moeder. De moeder heeft voor [minderjarige] geen hulpvraag en zij lijkt geen besef te hebben van de gevolgen van het ontbreken van elk contact met de vader voor de ontwikkeling van [minderjarige] . Uit de stukken is gebleken dat de moeder suggesties die door gezinsvoogd worden gedaan ten aanzien van moeilijkheden die [minderjarige] mogelijk toch ervaart of kan gaan ervaren in de toekomst, direct weerlegt. Dat is ook de indruk die het hof ter zitting van de moeder heeft gekregen. Het enige dat [minderjarige] volgens de moeder nodig heeft, is rust. De moeder toont hiermede onvoldoende inzicht in de gevolgen van die ‘rust’ voor [minderjarige] op langere termijn. Ook dit aspect vormt naar het oordeel van het hof in de onderhavige situatie een ernstige ontwikkelingsbedreiging voor [minderjarige] .

Gezien de wijze waarop de ouders tegenover elkaar staan, acht het hof de ouders niet in staat om gezamenlijk hun weg te vinden in de hulpverlening die voor [minderjarige] noodzakelijk wordt geacht. Tussenkomst van de GI, in de vorm van een ondertoezichtstelling is hiervoor noodzakelijk, zodat in de eerste plaats kan worden onderzocht waar de afwijzende houding van [minderjarige] richting haar vader vandaan komt en vervolgens passende hulpverlening kan worden geboden.

De proceskosten in hoger beroep zullen worden gecompenseerd in die zin dat iedere partij de eigen kosten draagt.