Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 30-07-2019, ECLI:NL:GHARL:2019:6264

Het hof neemt de inhoud van het tussenarrest van 16 april 2019 hier over. Daaruit blijkt dat de dagvaarding in hoger beroep ook de grieven bevat.

Het verdere verloop blijkt uit:

- het proces-verbaal van de comparitie van partijen op 4 juni 2019;

- een akte zijdens [appellant]

- een akte na comparitie van partijen aan de zijde van [geïntimeerde] .

Vervolgens heeft [appellant] de stukken voor het wijzen van arrest aan het hof overgelegd en heeft het hof arrest bepaald.

[geïntimeerde] heeft in eerste aanleg in reconventie – samengevat – gevorderd dat [appellant] :

- zich laat uitschrijven bij Stichting Woningbeheer Betuwe, waardoor [geïntimeerde] de enige huurder van de woning is;

- de helft van de huur en de vaste lasten betaalt, zolang hij nog niet is uitgeschreven;

- de helft van de tv- en internetaansluiting tot aan de waarop [appellant] de woning heeft verlaten betaalt;

- tot verdeling van het saldo van de gezamenlijke rekening overgaat;

- het verjaardagsgeld van € 75,- en de brief van de tante teruggeeft;

- wordt veroordeeld in de kosten van de procedure.

De voorzieningenrechter heeft bij vonnis van 20 december 2018 de vorderingen in conventie van [appellant] afgewezen. In reconventie heeft de voorzieningenrechter bepaald dat het voortgezet gebruiksrecht van de woning voorlopig aan [geïntimeerde] toekomt met uitsluiting van [appellant] en [appellant] veroordeeld om de woning binnen drie dagen na betekening van het vonnis te verlaten en deze niet meer te betreden, onder afgifte van de sleutels aan [geïntimeerde] , zulks op straffe van een dwangsom van € 250,- voor elke dag dat de man nalaat aan die veroordeling te voldoen, zulks met een maximum van € 5.000,-, en met machtiging aan [geïntimeerde] dit vonnis zo nodig zelf ten uitvoer te (doen) leggen met behulp van de sterke arm van politie en justitie. Deze beslissingen in het vonnis in reconventie heeft de voorzieningenrechter uitvoerbaar bij voorraad verklaard. Ten slotte heeft de voorzieningenrechter in conventie en in reconventie de proceskosten gecompenseerd en hetgeen partijen meer of anders gevorderd hadden afgewezen.

In deze zaak gaat het om het volgende. Partijen hebben een relatie gehad. Deze relatie is na elf maanden op [datum] 2018 geëindigd. Sinds 1 februari 2018 zijn partijen contractueel medehuurder van de woning. Naar aanleiding van een tussen partijen voorgevallen incident heeft [appellant] op aanraden van de politie de woning verlaten. [geïntimeerde] is in de woning blijven wonen.

[appellant] is met twee grieven in hoger beroep gekomen van het bestreden vonnis van 20 december 2018. Hij vordert in hoger beroep dat het hof bij arrest, voor zover mogelijk uitvoerbaar bij voorraad, het bestreden vonnis zal vernietigen, een en ander met compensatie van kosten. [geïntimeerde] heeft ter comparitie van partijen verweer gevoerd.

Het hof stelt voorop dat bij beantwoording van de vraag of een in kort geding verlangde voorziening, hetzij na toewijzing, hetzij na weigering daarvan, in hoger beroep voor toewijzing in aanmerking komt, zo nodig ambtshalve, mede dient te worden beoordeeld of de eisende partij ten tijde van het arrest van het hof bij die voorziening een spoedeisend belang heeft (HR 31 mei 2002, ECLI:NL:HR:2002:AE3437).

Gelet op de aard van het geschil en de op grond van het bestreden vonnis verschuldigdheid van dwangsommen, is de spoedeisendheid gegeven.

In zijn eerste grief stelt de [appellant] dat de voorzieningenrechter ten onrechte het voortgezet gebruik van de woning aan [geïntimeerde] heeft toegewezen, zonder dat zij daarom heeft gevraagd. Zij heeft uitsluitend om de afgifte van de sleutels gevraagd.

In grief II stelt [appellant] dat de voorzieningenrechter ten onrechte zonder dat [geïntimeerde] hierom had gevraagd een dwangsom aan [appellant] heeft opgelegd. [geïntimeerde] is van mening dat de voorzieningenrechter die dwangsom terecht heeft opgelegd en de regel van artikel 611a lid 1 Rv in kort geding uitzondering lijdt.

Het hof overweegt het volgende. In artikel 611a lid 1 Rv is bepaald, voor zover van belang, dat de rechter op vordering van een der partijen de wederpartij kan veroordelen tot betaling van een geldsom, dwangsom genaamd, voor het geval dat aan de hoofdveroordeling niet wordt voldaan, onverminderd het recht op schadevergoeding indien daartoe gronden zijn. Uit het arrest van de Hoge Raad van 25 mei 1990 (NJ 1991/354, ECLI:NL:HR:1990: AD6609, [x] / [y] ) volgt dat ook in kort geding een dwangsom slechts op vordering van de eisende partij kan worden opgelegd. Nu [geïntimeerde] in eerste aanleg in reconventie geen dwangsom heeft gevorderd, mocht de voorzieningenrechter niet ambtshalve een dwangsom opleggen. Grief II slaagt.

Grief I faalt en grief II slaagt. Het bestreden vonnis zal worden vernietigd voor zover in rechtsoverweging 5.3 is bepaald dat [appellant] een dwangsom is verschuldigd indien hij niet voldoet aan de veroordeling om de woning te verlaten en niet meer te betreden en aan de veroordeling om de sleutels af te geven aan [geïntimeerde] .

Nu beide partijen voor een deel in het ongelijk worden gesteld, zullen de kosten van het hoger beroep worden gecompenseerd zoals hierna vermeld.