Rechtbank Amsterdam 24-04-2019, ECLI:NL:RBAMS:2019:3488

 [gedaagde] te veroordelen om aan [eiser] met ingang van datum van indiening van dit verzoek een maandelijks bedrag voor haar levensonderhoud te verschaffen ad € 2.444,96, bij vooruitbetaling te voldoen, althans zodanig bedrag en met ingang van zodanige datum als de rechtbank zal vermenen te behoren;

 te verklaren dat de aan partneralimentatie verschuldigde bedragen geïndexeerd dienen te worden conform artikel 1:402a van het Burgerlijk Wetboek (BW), voor het eerst op 1 januari 2019, althans met ingang van zodanige datum als de rechtbank zal vermenen te behoren;

 de verdeling van de huwelijksgemeenschap als in punt V aangegeven te bepalen en [gedaagde] te veroordelen tot betaling aan [eiser] van een bedrag ad € 115.534,77 wegens overbedeling, althans een zodanig bedrag als de rechtbank zal vermenen te behoren.

 [gedaagde] te veroordelen om aan [eiser] met ingang van de datum van indiening van het echtscheidingsverzoek en tot aan de datum van ontbinding van het geregistreerde partnerschap een maandelijkse bedrag ad € 2.444.96 voor haar levensonderhoud ex art. 1:82 BW te verschaffen, bij vooruitbetaling te voldoen, althans zodanig bedrag en met ingang van zodanige datum als de rechtbank zal vermenen te behoren;

 te verklaren dat de primair en subsidiair aan levensonderhoud verschuldigde bedragen geïndexeerd dienen te worden conform artikel 1:402a BW, voor het eerst op 1 januari 2019, althans met ingang van zodanige datum als de rechtbank zal vermenen te behoren;

 de gemeenschap van goederen tussen [gedaagde] en [eiser] te ontbinden wegens wangedrag van [gedaagde] , de ontbonden gemeenschap te verdelen als in punt V in het inleidend verzoekschrift aangegeven en [gedaagde] te veroordelen tot betaling aan [eiser] van een bedrag ad € 115.534,77 wegens overbedeling, althans zodanig bedrag als de rechtbank zal vermenen te behoren.

Rechtsmacht

De rechtbank dient eerst vast te stellen of zij bevoegd is van het verzoek kennis te nemen.

In het geval er sprake is van een huwelijk, overweegt de rechtbank als volgt.

Nu ten tijde van de indiening van het verzoekschrift de gewone verblijfplaats van [eiser] zich in Nederland bevond en deze daar sinds ten minste een jaar onmiddellijk voorafgaand aan die indiening verblijfplaats had, komt de Nederlandse rechter op grond van artikel 3 lid 1 sub a van de Verordening (EG) nr. 2201 / 2003 betreffende de bevoegdheid en de erkenning en tenuitvoerlegging van beslissingen in huwelijkszaken en inzake de ouderlijke verantwoordelijkheid (Brussel II bis) rechtsmacht toe om te oordelen over een verzoek tot echtscheiding en is zij derhalve bevoegd.

Nu verzoekster nog in Nederland verblijft en zij voorafgaand aan indiening van het verzoekschrift minstens een jaar in Nederland woonachtig was heeft de Nederlandse rechter rechtsmacht ten aanzien van een verzoek tot ontbinding van een geregistreerd partnerschap.

Aard van de rechtsverhouding

De rechtbank dient thans vast te stellen of er sprake is van een huwelijk of een geregistreerd partnerschap.

[eiser] stelt zich op het standpunt dat zij met [gedaagde] een huwelijk is aangegaan. Anders dan [eiser] stelt, is de rechtbank van oordeel dat de vraag of er sprake is van een huwelijk dient te worden beoordeeld naar Maltees recht, zijnde het recht van het land waar de verbintenis is aangegaan.

In de door [eiser] overgelegde akte van de “public registry” van Malta, getiteld “act of civil union” is, voor zover hier relevant, vermeld dat [eiser] en [gedaagde] een civil union zijn aangegaan (contracted a civil union). Uit de door [gedaagde] overgelegde productie 1 bij verweerschrift, “Act No IX of 2014, AN ACT to regulate civil unions and to provide for matters connected therewith or ancillary theretho” (hierna: The act to regulate civil unions) blijkt dat op Malta met ingang van april 2014 een Civil Union tussen partijen van hetzelfde geslacht mogelijk is. Bij de wet is een bijlage gevoegd met daarin de aanduidingen van verbintenissen van gelijke vorm en status in andere staten/landen. Bij Nederland wordt genoemd de rechtsvorm van het geregistreerd partnerschap. The act to regulate civil unions zelf maakt in de artikelen onderscheid tussen een “marriage” en een “civil union”. Dit alles leidt de rechtbank tot de conclusie dat de verbintenis die partijen zijn aangegaan op Malta een geregistreerd partnerschap betreft.

[eiser] heeft gepersisteerd in haar verzoek de echtscheiding tussen partijen uit te spreken, stellende dat sprake is van een huwelijk tussen partijen. Nu partijen gezien het hiervoor overwogene geen huwelijk zijn aangegaan verklaart de rechtbank [eiser] niet-ontvankelijk in haar verzoek tot echtscheiding.

Het verzoek tot ontbinding van een geregistreerd partnerschap is in deze procedure niet aan de orde. Dat verzoek is door [gedaagde] reeds in mei 2018 ingediend bij de rechtbank in Bologna en ligt derhalve thans voor aan de rechter in Italië.

De rechtbank overweegt als volgt. Op grond van artikel 283 Rv in samenhang met artikel 130 Rv kan [eiser] haar verzoeken wijzigen dan wel vermeerderen tot het moment dat een eindbeschikking is gegeven. Het toelaten van een van een dergelijke wijziging of vermeerdering vindt zijn grens in de regels van de goede procesorde, en dan in het bijzonder daar waar [gedaagde] onevenredig zou worden geschaad in haar belang zich te kunnen verdedigen. Gezien de aard en omvang van de primaire en de subsidiair / voorwaardelijke verzoeken, het gegeven dat zij negen dagen voor de zitting in de procedure zijn ingebracht en de door [gedaagde] (ter zitting) gevoerde verweren, is de rechtbank van oordeel dat [gedaagde] niet onevenredig in haar belangen is geschaad. [eiser] kan derhalve in de verzoeken worden ontvangen.

De rechtbank kan het verzoek van [eiser] , gezien artikel 1:81 BW in samenhang met het feitelijke verzoek van [eiser] niet anders opvatten dan als bedoeld als een verzoek tot het treffen van een provisionele voorziening op voet van artikel 223 Rv dan wel een verzoek tot het treffen van een voorlopige voorzieningen op de voet van artikel 822 lid 1 sub e Rv, nu de verzochte bijdrage ziet op het levensonderhoud dat de ene geregistreerd partner aan de ander dient te verschaffen voor de duur van een procedure tot ontbinding van het geregistreerd partnerschap.

Voor zover [eiser] haar verzoek heeft gegrond op artikel 822 lid 1 sub e Rv kan ook dit verzoek niet slagen. De in dit artikel limitatief opgenomen voorzieningen kunnen enkel worden getroffen in het kader van een echtscheiding, scheiding van tafel en bed, dan wel ontbinding van een geregistreerd partnerschap. Vast staat dat, gezien het onder 5.1.7. overwogene, tussen partijen in Nederland geen van deze procedures loopt, daar waar in Italië het verzoek tot ontbinding van het geregistreerd partnerschap al aanhangig is gemaakt.

De rechtbank zal derhalve op voet van artikel 822 Rv geen voorlopige voorzieningen treffen en wijst het verzoek af.

De overige standpunten van partijen inzake het levensonderhoud behoeven hiermee geen nadere bespreking.

Aard van de vordering

Ter zitting is met [eiser] en haar advocaat nader gesproken over de aard van het verzoek en hoe de rechtbank dit dient te duiden, ingeval [eiser] niet ontvangen zou worden in haar inleidende verzoek tot echtscheiding.

Uit het verklaarde van [eiser] en haar advocaat is duidelijk geworden dat bedoeld is om het subsidiaire / voorwaardelijke verzoek te zien als een nieuwe zelfstandig verzoek ten aanzien van het huwelijkse vermogen van partijen en tot vaststelling van de vordering die tussen partijen ontstaat uit hoofde van de verdeling. Daarbij is erkend dat voor zover voor de behandeling daarvan bij de Nederlandse rechter plaats zou kunnen hebben, de vordering feitelijk bij dagvaarding had dienen te worden aangebracht. [eiser] heeft daarop gesteld dat de familiekamer van de rechtbank op voet van artikel 69 Rv het verzoek dient door te verwijzen naar de handelskamer van deze rechtbank.

Anders dan door [eiser] betoogd is artikel 69 Rv niet bedoeld om partijen op elk willekeurig moment in een procedure een doorverwijzingsmogelijkheid te bieden voor aanvullende / gewijzigde dan wel nieuwe verzoeken, om een eventuele niet-ontvankelijkheid of afwijzing van de inleidende verzoeken mee op te vangen. Art.69 Rv ziet op die gevallen waarbij de procedure initieel verkeerd is ingeleid en partijen zich hier niet van bewust zijn geweest. De rechtbank dient een dergelijk gebrek op voet van 69 Rv op eenvoudige wijze te herstellen door de procedure in de stand waarin deze zich bevindt door te verwijzen.

Nu deze situatie zich hier niet voordoet zal de rechtbank de vordering niet op voet van artikel 69 Rv doorverwijzen naar de handelskamer. Nu de rechtsgrond ontbreekt voor de behandeling van de vordering bij de familiekamer van deze rechtbank is [eiser] niet-ontvankelijk in haar subsidiaire / voorwaardelijke vordering.