Gerechtshof Den Haag 03-04-2019, ECLI:NL:GHDHA:2019:799

1.1

De man is op 11 juli 2018 in hoger beroep gekomen van een beschikking van 3 juli 2018 van de rechtbank Rotterdam, welke beschikking is verbeterd bij beschikking van 16 november 2018 van de rechtbank Rotterdam (hierna te noemen: de bestreden beschikking).

1.2

De vrouw heeft op 11 september 2018 een verweerschrift ingediend.

1.3

- op 30 juli 2018 een faxbericht met bijlagen;

- op 23 januari 2019 een faxbericht met bijlagen;

- op 24 januari 2019 een faxbericht met bijlagen;

- op 24 januari 2019 een faxbericht met bijlage;

- op 25 januari 2019 voormeld faxbericht van 23 januari 2019 per brief, inclusief bijlage 3;

van de zijde van de vrouw:

- op 20 november 2018 een journaalbericht van diezelfde datum met bijlage;

- op 22 januari 2019 een journaalbericht van diezelfde datum met bijlagen.

1.4

De raad heeft bij brief van 5 december 2018 aan het hof laten weten niet ter zitting te zullen verschijnen.

1.5

- de man, bijgestaan door zijn advocaat;

- de vrouw, bijgestaan door haar advocaat.

De advocaat van de man heeft ter zitting pleitnotities overgelegd.

1.6

De hierna te noemen minderjarigen hebben schriftelijk hun mening kenbaar gemaakt.

2.1

Voor het procesverloop en de beslissing in eerste aanleg verwijst het hof naar de bestreden beschikking. Bij die beschikking is de echtscheiding tussen partijen uitgesproken en voorts, uitvoerbaar bij voorraad, bepaald:

- dat het ouderschapsplan deel uitmaakt van de beschikking en dat de daarin vermelde kinderbijdrage zal ingaan op de eerste van de maand waarin partijen feitelijk uiteengaan;

- dat de hoofdverblijfplaats van de minderjarigen bij de vrouw zal zijn;

- dat de vrouw het recht heeft om in de echtelijke woning te blijven wonen en gebruik te maken van de tot de inboedel daarvan behorende zaken tot maximaal zes maanden na inschrijving van de beschikking tot echtscheiding in de registers van de burgerlijke stand.

2.2

Het hof gaat uit van de door de rechtbank vastgestelde feiten, voor zover daartegen in hoger beroep niet is opgekomen. Onder meer staat het volgende vast:

- partijen zijn met elkaar in algehele gemeenschap van goederen gehuwd [in] 2004 te [plaats] ;

- partijen zijn de ouders van:

- [minderjarige 1] , geboren [in] 2004 te [geboorteplaats] , en

- [minderjarige 2] , geboren op [in] te [geboorteplaats] ,

gezamenlijk te noemen: de minderjarigen;

- het inleidend verzoek tot echtscheiding is ingediend op 21 december 2017.

2.3

In hoger beroep is gebleken dat de echtscheidingsbeschikking op 8 augustus 2018 is ingeschreven in de registers van de burgerlijke stand.

3.1

3.2

De vrouw bestrijdt het beroep en verzoekt het hof primair om de man niet-ontvankelijk te verklaren en subsidiair het door de man verzochte af te wijzen en de bestreden beschikking ten aanzien van het ouderschapsplan/de zorgregeling te bekrachtigen, kosten rechtens.

3.3

De man stelt dat hij ten tijde van het overeenkomen van het ouderschapsplan niet werd bijgestaan door een advocaat en nog erg aangeslagen was door de echtscheiding. Hierdoor is een te beperkte zorgregeling overeengekomen. Hoewel de vrouw de hoofdzorg voor de minderjarigen heeft gehad, wil de man de zorg nu in gelijke mate delen. Na het ouderschapsplan zijn partijen het eens geworden over een uitgebreidere zorgregeling, hetgeen door de man aan de rechtbank is medegedeeld. De vrouw heeft de rechtbank ten onrechte bericht dat geen overeenstemming is bereikt over de uitgebreide regeling.

3.4

De vrouw bestrijdt de stellingen van de man gemotiveerd. Zij heeft altijd alle zorg gehad voor de minderjarigen. Bij de man was sprake van verslavingsproblematiek. Een uitgebreidere zorgregeling zou voor de minderjarigen een complete aardverschuiving betekenen. Er is geen sprake van een wijziging van omstandigheden die openbreking van het ouderschapsplan rechtvaardigt.

3.5

Het hof ziet geen aanleiding om de zorgregeling, zoals deze tussen partijen is overeengekomen in het door hen opgestelde en ondertekende ouderschapsplan van 13 november 2017, te wijzigen. Het hof zal het verzoek van de man dienaangaande afwijzen en overweegt daartoe als volgt. Gelet op de gemotiveerde betwisting daarvan door de vrouw is het hof van oordeel dat de man zijn stellingen dat partijen nadien een andere zorgregeling zijn overeengekomen niet heeft onderbouwd. Ook is niet gebleken dat de thans door de man gewenste zorgregeling een verbetering is voor de minderjarigen en de ouders. Gezien de turbulentie waarmee de echtscheiding in de verhouding van partijen gepaard is gegaan is het in het belang van het voormalige gezin dat eerst de huidige zorgregeling goed wordt uitgevoerd. Onweersproken is dat de zorg voor de minderjarigen, door omstandigheden aan de zijde van de man, gedurende het huwelijk grotendeels op de vrouw neerkwam. De enkele wens van de man om nu meer zorgtaken op zich te gaan nemen, acht het hof onvoldoende reden om tot wijziging van de zorgregeling over te gaan. Voor de stabiliteit van de zorg voor de minderjarigen is het van belang dat het voormalige gezinssysteem zoveel mogelijk wordt gehandhaafd. Het is in het belang van het voormalige gezin - en in het bijzonder het belang van de minderjarigen - dat eerst de rust wederkeert en dat daarna bezien wordt of een andere zorgregeling tot stand kan komen.

3.6

De man stelt dat de kinderalimentatie te hoog is vastgesteld. De vrouw is meer gaan werken waardoor haar inkomen is toegenomen. Rekening houdend met een zorgkorting van 35% dient de man thans nog € 188,- per maand voor de minderjarigen bij te dragen.

3.7

De vrouw is van mening dat de man niet-ontvankelijk dient te worden verklaard in zijn verzoek met betrekking tot de wijziging van de kinderalimentatie. Partijen zijn dit bedrag overeengekomen en dit was een compromis, deel uitmakend van het geheel aan afspraken tussen partijen.

3.8

Naar het oordeel van het hof is geen sprake van een relevante wijziging van omstandigheden sinds het overeenkomen van het ouderschapsplan die herbeoordeling van de kinderalimentatie rechtvaardigt. Uit de overgelegde stukken en het verhandelde ter zitting is gebleken dat de vrouw - op zo’n € 100,- per maand na - nog nagenoeg hetzelfde inkomen geniet als dat waarvan partijen bij het overeenkomen van de kinderalimentatie zijn uitgegaan, te weten € 17.000,- per jaar. De grief van de man slaagt dan ook niet. De overige stellingen van partijen te dien aanzien behoeven geen bespreking nu dit niet tot een ander oordeel zal leiden.

3.9

De man stelt dat de auto [auto 1] op naam van de vrouw met een taxatiewaarde van
€ 5.950,- en de inventaris van de eenmanszaak van de vrouw ter waarde van ten minste € 3.500,- in de verdeling dienen te worden betrokken. Ten onrechte is de auto [auto 2] op naam van de man voor een bedrag van € 8.000,- gewaardeerd.

3.10

De vrouw bestrijdt dat bij de verdeling geen rekening is gehouden met haar auto en de inventaris. Met betrekking tot de auto van de man handhaaft de vrouw haar stelling dat de waarde € 14.650,- bedraagt. Dit blijkt uit de ANWB-koerslijst.

3.11

Ter zitting hebben partijen overeenstemming bereikt over de punten die hen nog verdeeld houden met betrekking tot de verdeling van de huwelijksgoederengemeenschap. Zij zijn overeengekomen dat de activa van de eenmanszaak van de vrouw aan haar toebedeeld worden, onder de verplichting eventuele daarop betrekking hebbende passiva voor haar rekening te nemen, en dat ieder de eigen auto toebedeeld krijgt zonder verrekening. Partijen zijn aldus overeengekomen dat zij over en weer niets meer van elkaar te vorderen hebben ter zake van de eenmanszaak en de auto’s. Het hof heeft partijen voorgehouden dat het hof niet meer in het dictum van de beschikking de (wijze van) verdeling kan vaststellen nu sprake is van een contractuele verdeling. Partijen hebben zich daarmee verenigd.

3.12

Ter zitting is gebleken is dat de echtelijke woning binnen afzienbare verkocht en overgedragen zal worden, zodat de man geen belang meer heeft bij zijn verzoek.

3.13

Gelet op de familierechtelijke aard van de procedure zal het hof de proceskosten tussen partijen compenseren.