De man (partijgetuige in de zin van 164 lid 2 Rv) heeft verklaard:

“U vraagt mij naar het geld waarvan in deze procedure sprake is. In mijn verleden heb ik erg hard gewerkt en ik heb ook een tijdje een escortservice gehad daarnaast een vriend met een vader in Thailand en uit al die dingen is een behoorlijke hoeveelheid geld gekomen wat ik al lange tijd in mijn bezit had. Ik heb nooit precies geweten hoeveel het was tot het moment dat het van guldens naar euro’s werd gewisseld in de tijd dat de euro als nieuwe munteenheid kwam. Tot die tijd was het geld in de garage links achterin in de grond in een ton verborgen. Het was toen zo’n twee miljoen gulden. Ik heb het vervolgens bedrijfsmatig stukje bij stukje omgewisseld naar euro’s en opnieuw in twee vaatjes gedaan. Bij het begraven toen was mevrouw [de vrouw] aanwezig. Op een gegeven moment werd er in de garage door meneer [getuige 3] een verwarming aangelegd en in dat verband moesten er ook leidingen in de grond worden gelegd. Ik was bang dat daarmee de tonnetjes dan zichtbaar zouden worden en heb voordat [getuige 3] kwam de tonnetjes uitgegraven en op een ander plek in de garage wat dieper begraven. Daar heeft mijn vader mij mee geholpen. Later heb ik dat geld nog een keer opnieuw begraven. Ook toen heeft mijn vader geholpen. Ik heb het toen verplaatst naar het washok. Dat was denk ik ergens in 2014/2015, toen mijn zus in Nederland was. Ik heb het geld toen geteld. Handmatig en met een geldmachine die ik heb. Het bleek toen zo’n 820.000 euro te zijn. Mijn zus heeft dat tellen bijgewoond evenals mevrouw [de vrouw] . We hebben toen ook een telling op papier gezet, maar die heb ik niet meer. Ik denk dat die is meegenomen met alles wat destijds bij het vertrek van mevrouw [de vrouw] uit de kluis is meegenomen. Het verplaatsen naar het washok was ook op verzoek van mevrouw [de vrouw] die bang was dat het geld zou kunnen worden aangetast. Zij heeft er toen nog naar gekeken. Mijn vader heeft geholpen met het opnieuw begraven en heeft toen ook nog gekeken. Hij heeft nooit meegeteld. Mevrouw [de vrouw] was bij dat laatste opnieuw begraven aanwezig, mijn zus niet. Het laatste wat ik vertelde was kort voordat onze dochter werd geboren. Daarover heb ik het toen met mijn zus gehad. Aanvankelijk dacht ik het geld na te laten voor een trustfonds voor honden of zo, dat heb ik overigens nooit op papier gezet, maar omdat er nu een kind kwam heb ik met mevrouw [de vrouw] en mijn zus besproken dat het geld voor dat kind zou zijn. Uiteindelijk is dat door mijn zus op papier gezet. Na die laatste keer van begraven heb ik de vaatjes nooit meer opengemaakt. Naast de genoemde mensen namelijk ikzelf, mevrouw [de vrouw] , mijn zus en mijn vader wist niemand van het feit dat het geld in de garage begraven was”

De vader van de man heeft het volgende verklaard:

“Over geld weet ik het volgende. Ik heb op enig moment samen met mijn zoon twee tonnetjes geld begraven onder de vloer van zijn garage. Daarbij was mijn zoon zelf aanwezig en ook mevrouw [de vrouw] . Het ging om twee witte tonnetjes met geld. Ik heb die tonnetjes ook zelf in mijn handen gehad. Op enig moment later belde mijn zoon mij op dat de tonnetjes moesten worden verplaatst. Er was water in de garage en hij was bang dat het geld nat zou worden. De tonnetjes moesten naar voren worden verplaatst. Ik heb toen met mijn zoon die tonnetjes uitgegraven en naar voren geplaatst, onder de tegelvloer van de garage. Mijn zoon zei toen dat er zo’n acht ton aan geld in zat. Ik heb dat geld wel gezien, maar niet nageteld. Ik zag in de tonnetjes die tweede keer, toen de tonnetjes ook open zijn geweest, dat er rolletjes geld in zaten. Die rolletjes zijn er toen niet uitgehaald. Ik heb wel gezien dat de kleur van de biljetten paars was. Het ging om twee witte tonnetjes die weer rechtstreeks de grond in zijn gegaan. Die tweede keer was ook mijn dochter die in Amerika woont erbij. Zij heeft ook de tonnetjes gezien. Ik weet niet meer precies wanneer dit is geweest ik dacht dat het in de zomer was. Ik heb later niets meer over dat geld gehoord tot het moment dat mijn zoon vertelde dat het geld door mevrouw [de vrouw] was meegenomen (…)”

De zus van de man heeft het volgende verklaard:

“(..) U vraagt mij naar een geldbedrag dat mijn broer zou hebben gehad. Ik herinner mij dat ik op een van de laatste bezoeken dat ik bij hem was heb gezien dat mijn broer geld telde. Dat is een jaar of 8/9 geleden. Ik heb toen zelf gezien dat mijn broer het geld telde en ik weet voor 99% zeker dat naast mijn broer en ik ook mevrouw [de vrouw] bij dat tellen aanwezig was. Er is met de hand en met een telmachine geteld. Er zijn toen bedragen opgeschreven en er is gerekend en daarna had ik het bedrag in mijn hoofd. Ik heb geen briefje meegenomen waarop het bedrag was genoteerd. Ik heb vervolgens terug in de verenigde staten een affidavit (hof heeft hier schrijfwijze verbeterd) laten opmaken waarin is opgenomen dat voor het geval er iets met mijn broer of zijn toenmalige echtgenote zou gebeuren ik voor zijn huis en honden zou zorgen. Dat hadden wij toen ik bij hem was die keer zo afgesproken. In dat affidavit is ook het geldbedrag genoemd zoals wij dat toen hadden geteld. Mij staat bij dat het om 860.000 euro ging. Ik heb dat affidavit laten opmaken enkele weken nadat ik terug was in de V.S. Nadat enige tijd later [dochter] , de dochter van mijn broer en mevrouw [de vrouw] was geboren heb ik het affidavit op verzoek van mijn broer veranderd. Er is toen een nieuw affidavit opgemaakt waarin ook [dochter] is genoemd. Het bedrag dat in het eerste affidavit stond is toen overgenomen. Er is nadat ik in de V.S. was teruggekeerd niet meer tussen mij en mijn broer of mevrouw [de vrouw] over de hoogte van het bedrag gesproken. Ik heb alleen op telefonisch verzoek van mijn broer [dochter] aan de affidavit laten toevoegen.

Ik was niet echt verbaasd dat mijn broer zoveel geld had. Ik wist dat hij veel geld had omdat hij net als ik veel heeft gewerkt en veel heeft gespaard. Ik dacht dat hij zeker wel 500.000 euro zou hebben. Ik wist ook dat mijn broer het geld bewaarde in de grond. (…)”

De heer [getuige 3] heeft over het geld verklaard:

“Ik weet van horen zeggen dat mevrouw [de vrouw] € 820.000,- heeft meegenomen toen zij wegging bij [de man] . Ik heb dat gehoord van [de man] zelf een paar dagen nadat [de vrouw] was weggegaan. Ik had daarvoor nooit over dat geld gehoord en heb het ook nooit zelf gezien. Het verbaasde mij wel dat er bij [de man] zoveel geld was. [de man] heeft er verder niet zoveel over verteld behalve dat hij weleens zijn frustraties heeft geuit over het feit dat het weg was.

Ik weet nog dat de dag waarop [de vrouw] bij [de man] weg is gegaan ik met [de man] een auto ben gaan halen. De dag daarna ben ik bij [de man] langsgegaan en heb toen een gat dicht getegeld. Dat had [de man] aan mij gevraagd. In dat gat zou het geld hebben gezeten. Ik zag bij dat gat twee tonnetjes liggen. Ik begreep van [de man] dat in die tonnetjes andere tonnetjes hadden gezeten met geld erin. Verder weet ik daar niet veel van”.

Mevrouw [getuige 4] verklaarde het volgende:

“Ik wist destijds toen ik [de man] in de jaren 90 kende al dat hij moest beschikken over een klein vermogen. Ik wist dat hij heel hard werkte en zelden iets uitgaf. Te zien was ook dat hij alles kon kopen wat hij wilde. Hij droeg destijds ook veel goud. Ik kwam bij hem thuis en zag dat hij veel had en reed ook in dure auto’s. Hij had destijds begreep ik al een serieus bedrag in zijn bezit waarvan ik nooit de precieze hoogte heb gehoord, maar als ik spreek over een serieus bedrag denk ik aan iets van toen 7 of 8 duizend gulden. Ik was daar eigenlijk destijds niet zoveel mee bezig ik had een relatie met hem en was met andere dingen bezig.”

Het hof stelt vast dat zowel de man als zijn zus hebben verklaard dat zij het geld (dat in twee tonnetjes was opgeborgen) op enig moment hebben geteld en dat het toen

€ 820.000,-- - dan wel € 860.000,-- - bleek te zijn. De vader van de man heeft verklaard dat hij heeft gezien, op het moment dat zijn dochter uit Amerika erbij was, dat er rolletjes geld in de tonnetjes zaten en dat de kleur van de biljetten paars was (hetgeen, zoals ook de rechtbank constateert, kan wijzen op biljetten van 500 euro). De vader van de man heeft niet verklaard over de hoogte van het bedrag.

Zowel de man als de zus van de man hebben verklaard dat zij het geld hebben geteld in

(zo verklaart de man) 2014/2015, dan wel (zo verklaart de zus) tijdens haar bezoek van acht

tot negen jaar geleden - en dat is ook (gerekend vanaf de datum van het getuigenverhoor in 2023) in 2014/2015. De vader van de man heeft verklaard dat het geld is geteld toen zijn dochter uit Amerika in Nederland was, dus tijdens het door de zus genoemde bezoek in 2014/2015.

Alleen de man en zijn zus hebben verklaard dat op het moment van de telling een bedrag van € 820.000,-- dan wel € 860.000,-- aanwezig was. Dit betekent dat, indien al op basis van deze verklaringen kan worden aangenomen dat in 2014/2015 een bedrag van

€ 820.000,-- of € 860.000,-- in twee tonnetjes aanwezig was, dit alleen kan worden vastgesteld voor het moment waarop de man en de zus van de man dat hebben waargenomen, dus op een moment in 2014 of 2015 en niet voor het moment waarop de vrouw de woning heeft verlaten, op 15 juni 2016. Ook aan de door de man in de procedure overgelegde (door de zus ondertekende) affidavit van 9 maart 2016 (productie 3 bij akte van de zijde van de man in eerste aanleg, d.d. 16 november 2022), waarin het bedrag van

€ 820.000,-- wordt genoemd, kan geen argument worden ontleend voor de vaststelling dat het genoemde bedrag op een ander moment dan dat van de telling (in 2014/2015) aanwezig was. In de affidavit van 9 maart 2016 is immers – zoals de zus heeft verklaard – het bedrag van € 820.000,-- zonder verdere discussie van een eerder opgemaakte affidavit overgenomen. Die eerdere affidavit heeft de zus kort na haar terugkeer in de Verenigde Staten, dus eveneens in 2014/2015, doen opmaken.

Op grond van het voorgaande komt het hof, evenals de rechtbank, tot het oordeel dat als al uit voormelde verklaringen (van de man en zijn zus) kan worden afgeleid dat er in de

tonnetjes een bedrag van € 820.000,-- heeft gezeten, dat alleen kan worden vastgesteld voor

het moment waarop de man en de zus dat hebben gezien, dus op een moment in 2014 of

2015. Daaruit kan niet worden afgeleid dat toen de vrouw op 15 juni 2016 een bedrag aan contanten meenam (nog steeds) sprake was van genoemd bedrag van € 820.000,--. De enkele verklaring van de man dat hij, nadat hij het geld na de telling opnieuw had begraven, de tonnetjes nooit meer heeft opengemaakt is onvoldoende om tot deze vaststelling te komen. Die verklaring sluit immers niet uit dat in de periode vanaf 2014/2015 tot 15 juni 2016 geld uit de tonnetjes is gehaald.

De man heeft in zijn beroepschrift een algemeen bewijsaanbod gedaan. Hij is bereid met alle middelen rechtens zijn stellingen te bewijzen.

Van de man had echter mogen worden verwacht dat hij, nu in eerste aanleg reeds getuigen zijn opgegeven en gehoord, nader en meer specifiek had aangegeven op welke van zijn stellingen het bewijsaanbod betrekking heeft en wie daarover een verklaring zouden kunnen afleggen. Het hof gaat dan ook aan het bewijsaanbod, als onvoldoende concreet en specifiek, voorbij.