Rechtbank Den Haag 01-04-2019, ECLI:NL:RBDHA:2019:3799

1.1.

1.2.

2.1.

Het verzoek strekt tot wraking van de rechter in de (hoofd)zaak met nummer 75200018 CV EXPL 19-558 tussen Stek en de curator. In de hoofdzaak heeft Stek gevorderd om de curator te veroordelen tot – kort gezegd – ontruiming van de woning van curandus, met een proceskostenveroordeling.

2.2.

Verzoeker heeft - zakelijk weergegeven - het volgende aan zijn verzoek ten grondslag gelegd. Verzoeker verscheen ter zitting met de curandus; de curator was niet aanwezig. De rechter heeft de vraag aan de orde gesteld of verzoeker wel optrad namens de formele procespartij, de heer Davidson. Hoewel verzoeker hierop bevestigend antwoordde, gaf de rechter te kennen dit te willen verifiëren. Aan een advocaat wordt in een rechtszaal nooit gevraagd om aan te tonen dat hij de partij vertegenwoordigt, die hij zegt te vertegenwoordigen; hij wordt op zijn woord geloofd. Door de woorden van verzoeker in twijfel te trekken en te willen verifiëren, heeft de rechter het vertrouwen van verzoeker in een behandeling van de zaak ‘zonder aanziens des persoons’ geschonden en hem beledigd. Het is duidelijk dat de rechter twijfelde aan de juistheid van zijn woorden, zodat een verdere behandeling van de zaak door deze rechter geen zin heeft. Om die reden heeft verzoeker de rechter gewraakt.

2.3.

De rechter heeft laten weten niet in de wraking te berusten en heeft het volgende opgemerkt. De zitting betrof de behandeling van een kort geding dat was aangespannen door Stek tegen de curator en betrof de ontruiming van de woning van de curandus. De curator had voorafgaand aan de mondelinge behandeling geen machtiging verzocht om rechtsbijstand in te schakelen en verder was er geen bericht van verhindering of iets dergelijks van hem ontvangen. Bij de opening van de zitting is de rechter zoals gewoonlijk nagegaan wie namens de betrokken partijen waren verschenen. De curator was niet aanwezig. Er is vervolgens op de vraag wie verzoeker bijstond door curandus medegedeeld dat hij verzoeker via het Juridisch Loket had benaderd en verzoeker heeft te kennen gegeven dat dit in overleg is gegaan met de curator en dat de curator akkoord was. Daarop is aan Stek een standpunt gevraagd, waarna de rechter heeft medegedeeld de zitting kort te willen onderbreken om contact op te nemen met de curator. Omdat verzoeker boos werd en opstond, heeft de rechter hem op enig moment gevraagd te gaan zitten. Daarna heeft de wraking plaatsgevonden. De rechter betwist dat sprake is van een objectief gerechtvaardigde schijn van partijdigheid.

3.1.

Een rechter kan alleen gewraakt worden als zich omstandigheden voordoen waardoor de rechterlijke onpartijdigheid schade zou kunnen lijden. Daarvan is sprake als de rechter jegens een procesdeelnemer vooringenomen is of als de vrees daarvoor objectief gerechtvaardigd is. Daarbij is het uitgangspunt dat een rechter wordt vermoed onpartijdig te zijn omdat hij als rechter is aangesteld. Voor het oordeel dat de rechterlijke onpartijdigheid toch schade lijdt, bestaat alleen grond in geval van bijzondere omstandigheden die een zwaarwegende aanwijzing opleveren voor het aannemen van (de objectief gerechtvaardigde schijn van) partijdigheid. Uit de wet volgt dat de verzoeker die concrete omstandigheden moet aanvoeren en wel zodra deze aan hem bekend zijn geworden.

3.2

De rechter heeft ter zitting aan verzoeker, in zijn hoedanigheid als advocaat, gevraagd of hij mede optrad namens de gedaagde partij, waarop verzoeker bevestigend heeft geantwoord. Desalniettemin heeft de rechter dit willen verifiëren bij gedaagde zelf.

3.3

Wanneer een advocaat zegt dat hij een bepaalde (rechts)persoon vertegenwoordigt, wordt hij door de rechter op zijn woord geloofd. Door verzoeker niet op zijn woord te geloven heeft de rechter de betrouwbaarheid van verzoeker in zijn hoedanigheid als advocaat ter zitting openlijk in twijfel getrokken. Reeds daardoor heeft de rechter de schijn van partijdigheid op zich geladen. De feiten en omstandigheden die volgens de rechter ten grondslag hebben gelegen aan dit handelen, kunnen de schijn van partijdigheid naar het oordeel van de wrakingskamer niet wegnemen.

3.4

Gelet op dit alles acht de wrakingskamer het wrakingsverzoek gegrond en zal aldus beslissen.

4.1.

wijst het verzoek tot wraking toe;

4.2.

bepaalt dat het geschorste onderzoek ter zitting in de hoofdzaak met ingang van heden opnieuw een aanvang neemt en schorst dit onderzoek totdat het onderzoek door een andere rechter in deze rechtbank, belast met de behandeling van civiele zaken, zal zijn hervat;

4.3.